Prawie całą noc nie mogłam spać. Może to właśnie przez tamto zdarzenie. A co, jeśli to się wyda?

Chciałam powiedzieć o tym moim przyjaciółkom, ale bałam się...

Kochałam je jak siostry, ale sami wiecie, pewne sprawy powinno się zachować do siebie. Więc postanowiłam się tym pokierować. Nie powiedziałam im o niczym.

- Kochanie... - obudził mnie znajomy głos. Otworzyłam oczy i ujrzałam Michaela głaszczącego mnie po policzku.

Podniosłam lekko głowę i przetarłam oczy ręką.

- Mike... która godzina? - wyjąkałam zaspana.

Uśmiechnął się lekko i pozycję siedzącą zmienił na leżącą.

- Dochodzi piąta. - uśmiech nie schodził z jego twarzy.

- A co ty tu robisz o tej porze? - skrzywiłam lekko brwi głupio się uśmiechając.

- Nudziło mi się...

Nie wiem dlaczego, wybuchłam śmiechem. Michael tylko spojrzał się na mnie jak na wariatkę.

- No to co robimy? - zapytał śmiesznie poruszając brwiami. - Może zagramy w dziesięć pytań?

- W sumie, czemu nie? - uśmiechnęłam się.

Zaczeliśmy grać.

- Dobra teraz zostało się nam tylko jedno pytanie... - nasza gra dobiegała końca. - Twoja kolej Mike.

Jackson podrapał się po głowie i po chwili namysłu zadał mi pytanie.

- Gdybym poprosił cię o całusa, co byś zrobiła?

- Hmm... nie wiem. - zaśmiałam się. - Pewnie bym cię pocałowała... - uśmiechnął się głupio. - w policzek! - dokończyłam.

- Ehh... - skrzywił brwi. - teraz ty.

- To samo pytanie. - zaśmiałam się.

- Hmm... nie wiem. Pewnie bym cię pocałował... - przedrzeźniał mnie. Uniosłam lekko kąciki ust.

Niespodziewanie przysunął się do mnie i pocałował czule w usta. Odwzajemniłam pocałunek lecz po chwili odsunął się ode mnie.

- Musimy się opamiętać... - wyjąkał Michael po chwili, zakrywając twarz rękoma.

Nie odezwałam się. Wyszłam z pokoju trzaskając drzwiami.

***

- Kolacja! - usłyszałam głos gosposi. Zwlekłam się z kanapy i wyłączyłam telewizor. Poszłam do jadalni i na jednym z krzeseł ujrzałam Maxa. Uśmiechnął się, co natychmiast odwzajemniłam. Szukałam wzrokiem Michaela.

- Gdzie jest Mike? - zapytałam.

- Źle się czuje, jest na górze u siebie. - odpowiedział Max.

Bez wahania pobiegłam do jego pokoju.

- Michael, wszystko ok? - wparowałam do pokoju nie pukając nawet do drzwi. Gdzie moja kultura...

- Tak, tylko trochę mi słabo... - powiedział szeptem Michael.

- Zadzwonić po lekarza?! Boję się o ciebie....

- Nie dzwoń, proszę...

- Ehh, no dobrze. Ale jak się nie polepszy to dzwonimy, ok?

- Ok... - uśmiechnął się lekko.

- Jadłeś coś? - zapytałam, a Mike kiwnął twierdząco głową.

Już po chwili zadał mi to samo pytanie. Z racji tego, że chciałam przy nim być, powiedziałam, że jadłam. Uwierzył mi.

- Idziemy spać? - zapytałam po chwili ciszy.

- Tak...

Wtuliłam się w jego ramię.

- Ale co, ty nie idziesz do siebie? - skrzywił brwi.

- Chcę zostać z tobą... mogę?

- Jasne. - uśmiechnął się. - Dobranoc.

- Dobranoc. - odpowiedziałam, po czym zmęczona zasnęłam.