Gökten iner bi şimşek.Bütün şehrin ışıkları tuzla buz olur.
Mecaz anlamda kalbi olmayan insanların da genel anlamda nedenleri budur.
Toprağa adeta gömdüm yaşadıklarımı,hissiyatlarımı.Şu yaşımda insanlar için ne kadar bedel ödemiş,onların canını yakmışsam da o kadar çivi çaktım boş bir tahta parçasına.
Çiviler dayanamadı ki bana,düştü teker teker hayatım gibi yere.
Tuzla buz oldu,karardı hayatım.. söndü ışıklarım.

Normal adımlarla okul bahçesine giriş yaptığım an tören başladı ve durdum.
İstiklal Marşı okunuyordu ve aniden hazır ola geçtiğimde içimden söylemeye başladım.

"Korkma sönmez bu şafaklarda-"

Hayatımdan çaldığım neredeyse 1 dakika süren andan sonra rahat pozisyonuna geçerken koşturarak sıraya girdim.
Kendimi iğrenç bi şekilde ortaokul çağındaymışım gibi hissediyorum.
Hayır,ortaokul gayet güzel fakat benim o dönemde yaşadıklarım kötü.

Funda sıranın ön kısmından fırlayarak beni görür görmez yanıma gelince öpüşüp koklaştık.
Hayvanlar koklaşa koklaşa insanlar konuşa konuşa anlaşır.

"Seni nasıl merak ettim anlatamam.Cumartesi günü de hiç bir şey anlatmadın.
Nedir bu instagram dan seni takip etme meselesi kızım?"

"Sabah sabah uykum var iki dakika bi sus Funda"

Gözlerimi devirip sınıfa girdiğimde hızlı adımlarla sırama oturarak montumu çıkardığım gibi başımı sıraya koymuştum.Funda üzerini çıkarıp yanıma oturduğunda "evet seni dinliyorum" dedi.Umursamadan "Ne biliyorsan o" dedim.

Tek istediğim ders dinlemeyip uyumak istiyordum.
Erken kalkmaktan nefret ettiğim gibi okuldan da zaten doğal olarak Hate you Yani..

Vav.İngiliççe biliyorum.

Ve birden içeriye Çınar girdi.
Çınar Yaray.
Acaba soy isminden dolayı mı Yaralı diyorlardı ona?
Veya gerçekten görünmeyen yerlerinde yara izleri mi vardı da görenler bu lakabı takmışlardı ona?

Saçlarını geriye atarak sınıfa girdiğinde elinde beyaz bir kağıtla önüne bakarak sınıf defterini açtı ve kağıdı defterin arasına bıraktı.
Sonradan anlamıştım bu gün nöbetçi olduğunu.

İyide üst sınıflar nöbet tutmuyor diye biliyordum ben.
Mesela ben.Bu sene hiç görevli olarak nöbetçilik yapmamıştım.
Valla artık olunuyosa ne güzel.
Derslere girmiyosun oh.

Bana bakıp yarım ağız sırıtınca yanına sarışın bomba bi kız geldi ve koluna girdi.Bana son kez gülümseyip kolunu kızın omzuna atarak sınıftan çıktı.

Hasta herif!

"Havası götüne kaçar inşallah" dedi Funda saçlarını geriye doğru savuşturarak.
Ona sarhoş bir gülümseme gönderirken haklı olduğunu öne sürmek gerekti.
Kendini ne zannediyordu?
Veya havasını körükleyen tek şey yakışıklı olması ve ayağının altından kızların çekilmemesi gibi bir durum söz konusu.

Ders başladı.Aklım hala daha dün gecede kalmışken yüzümde aptal bir sırıtış vardı.
Yüz ifademi fark eden matematikçi tahtadan çekilirken ;

"Hayırdır Arzu? Tahtadaki soruları beğendin galiba?"

"Ha? Efendim hocam?" Elimi çenemin altından çekerek bana gülen sınıfa göz attım sersemce.

Noluyo ulan?

"Soruyu diyorum beğendin galiba bu kadar güldüğüne göre.Hadi kalk çöz bakalım" deyince sıçtın sıva şimdi dedi kafamdakiler.
Hani malum onlar hep konuşur.

Hoca yerine otururken bilerek tahta kalemini da açık bırakmıştı ki çoktan ayağa kalkmıştım.Funda küçük bir kağıda bir şeyler yazarak hemen elime tutuştururken dudaklarını oynatarak "Gizlice bak" dedi.

Bebeğim sen olmasan ne yapardım.

Kendimden emin tavırlarla sahneye çıktığımda hoca defteri imzalıyordu.
Avucumdaki kağıdı açarak problemi iki dakika da çirkin olsa da yazdığımda gerçekten şu sayılardan bile hiç bir anlamadığımı tamamen kanıtlamış bulunmaktaydım.En sonunda derin bir nefes bırakarak kağıdı avucumun içinde buruşturup sakladım.

Hoca ayağa kalktı ve tahtada cevaba baktı.Gülümsediğinde ise bana bakarak avucunu açtı.
Sanki bende olan bir emaneti istiyor gibi.

Noluyo be.
Yuh artık fark edemezdi.
Elimdeki kağıdı nasıl görür ya!

"Hocam şey ben-"

"Kızım versene kalemi!"

Oh,kalemmiş.

Gülümseyerek kalemi ona uzattım,yerime otururken "Evet arkadaşımız doğru yaptı" dedi.

Çünkü ben.

Fundaya tehlikeli bir bakış attım.O da bakışıma karşılık verirken elime kalemi aldığım gibi tahtada ne kadar güzel yazdığıma baktım.
Orhun yazıtları mübarek.

Teneffüs zilinde nöbetçi yerinin oraya gittim. Çınarı göremeyince "Ne oldu dilsiz?" Diye aniden arkamda sesini duyunca enseme doğru bıraktığı nefesle görüş alanıma girdi.
"Bakıyorum iyi alıştın ha?" Demesiyle ne dediğini anlamayarak iğrenir bakışlarla onu süzdüm."Ne alışçam be ben sana! Bizim fizikçi Aydın hoca gönderdi beni fotokopi çekmişsin onları götürcem"

Bana doğru eğildiğinde gülüyordu."Ben fotokopi falan çekmedim" deyince sinirlerim iyice alt üst olmuştu.

"Bana bak,yalan söyleme bana uğraştırma beni.Hoca bekliyo hadi!"

"Valla çekmedim diyorum"
Dudaklarıma bakıp gülüyordu ve ben yalan söylediğini biliyordum."Anlaşıldı"

Neden kendi işimi kendim halletmezdim ki.Onu kendimden uzaklaştırarak memurunun odasına girdim.Fotokopi makinasının arasındaki kağıtları gördüğümde sabır çekerek elime aldım.
Evet fizik soruları.
Acaba bunları gitmeden çöpe atıp "Hocam fotokopi makinesi bozulmuş içindeki kağıtlarda yanmış" diyebilirdim.

Ama buna inanacağını da pek zannetmiyordum.

Dışarıya çıktığımda duvara yaslanmış elimdekilere bakıyordu."Yemin ettin çarpılcaksın biliyosun demi?"

"Sana ilk çarptım ya.Çarpıldım çarpılacağım kadar merak etme."

"Özür diledik ya manyak herif.Hala daha niye dile getirip duruyosun şunu!"

"Dilsiz" dedi yine bana.'Dilsiz olsa konuşamaz' dedi kafamdakiler.Daha fazla muhattap olmayıp hızlı adımlarımla koridorda ilerlemeye başladığımda,arkama dönüp bir daha onu kontrol ettiğimde gülüyordu.
Dil çıkardığım gibi önüme döndüm.

Hala çocuk gibi davranıyorum farkındayım.
Sınıfa kızgın ve siniri bozuk bir şekilde girdiğimde kağıtları bile hocanın önüne nasıl bıraktığımı bilmiyorum."Sakin ol şampiyon" kaşlarını tatlı bir şekilde çatıp kağıtları aldığında "Pardon hocam,nöbetçi sinirlerimi bozdu da" dedim."Sinirlendim"

Yavaşça başını salladığında Allahtan anlayışla karşılamıştı.Bazı hocalar vardı bizde,aman aman yanına varılmayacak derece de bizden fenaydı.

Okul çıkışı bir günün daha bittiğine ve ilk defa derslere katlandığıma inanamıyordum.Çantamı da alıp sakince sınıftan çıktım.
Funda mı?
Son dersten beri hangi cehennemde olduğunu bilmiyordum ama onu muhakkak dışarıya çıkınca bulacağımdan emindim.

Dışarıya çıktığımda bi gürültü vardı.
Kalabalığın arasında biricik arkadaşımı bir çocukla kavga ettiğini görmemle yanlarına doğru koşmaya başladım.
Gerizekalı, erkeklerle uğraşmayı veya kavga etmeye bayılırdı zaten.Etraftakileri ittirerek "Neler oluyor Funda!" Diye bağırdım tanımadığım bir çocuğu sinirli bir şekilde soluk soluğa görerek.

"Ya bırak Allah aşkına Arzu,ilk okul bebeleriyle uğraşacak seviyeye düşmedik biz!"

"Sıkıştın kaç hemen zaten! Ezik,"Diye bağırınca çocuk arkamızdan en son sözde takılı kalarak hızla arkama döndüm.
Ezik demişti dimi doğru duymadım?

"Sen kime ne diyorsun lan! Kendine gel,ağzını topla!"

Funda arkadan bileğimi sıkıca tutarken çocuk yere tükürüp ellerini ceplerine koyduğunda ukala bir tavırla "Hadi ya..Sen mi öğreteceksin bana kendime gelip gelmediğimi.Avukatımısın arkadaşının?"

"Sanane? Avukatı olurun savcısı olurum hakimi olurum.Sende getir avukatını o da savunsun seni bana"

Bozulduğu her halinden belli olurken üzerime doğru yürümeye başladı."Fazla cesursun sen,Her kimsen"

"Cesaret yürek işidir.Ki o zaten sende yok" dememle "arkadaşının ne mal olduğunu bütün okul biliyor.Hala daha onu mu koruyorsun bana.Cesareti yok ki ayrılmıyor arkandan" dedi.

"Bu seni ilgilendirmez.Kişilik meselesi.Ne o? Dövecekmiş gibi bakıyorsun! Sıkıyosa bi hamle yapsana hadi!"

Aniden kalkan eli,önüme geçen iri yarı geniş sırtlı bir çocuk engel olunca tanımadığım çocuk ani bir kuvvetle ileriye itildi ve az kalsın arkadakiler tutmasa düşüyordu.
Buna engel olan kişi bana ciddi bir ifadeyle döndüğünde zaten Çınarın olduğunu anlamıştım.

"Noluyo ulan! Herkesin bi savunacağı kişi var burada sen kim oluyorsun!"

Çınar olduça sinirli bir şekilde derin bir nefes vererek dişlerini sıktığı yanaklarından belli olurken şaşıracağım şekilde cevap verdi.

"El kaldırmaya çalıştığın kızın sevgilisiyim lan var mı!"

•••••••••••