HUSH#13
Enjoy reading!

KATARINA

"Look who do we have here." malaki ang ngising salubong sa akin ng isang lalaking malaki ang bulto ang katawan.

Pamilyar siya. May kasama siyang iba, tatlo pang lalaki at dalawang babae. I tilted my head when I recognized the two girls... they're my classmates.

"What are you looking at, freak?!" singhal ng isang babae na puno ng kolorete ang mukha.

"Agnes, Jade. Mauna na kayo." saad no'ng lalaking malaki ang katawan.

"No. We want to witness how you'll going to beat the hell out of this arrogant bitch, Jameson." giit ng isa sa mga babae.

Napatango naman ako. "Oh, I remember you. Jameson, the football captain." I tilted my head, "Kamusta? Do you know how to properly kick na ba?"

Nagtaka ako kung bakit nawala ang mga ngisi nila. "What? Ah! You want me to teach you how to kick? That's why you're here, right?"

"Bitch!" Malakas na singhal ni Jameson saka dinuro ako. "You know what? Type pa naman sana kita pero sobrang yabang mo! Akala mo kung sino ka."

"Same here, mister. You're not my type as well." Kumibit balikat ako. "I don't like bulky bod."

Pasinghal na tumawa siya, "You're so full of yourself, aren't you? I am here to teach you a lesson, bitch."

"Are you sure? I thought it's the other way around. Wouldn't you want me teach you how to kick, would you? Alam kung gaano ako kagaling sumipa."

"Agnes. Jade. Go!" sigaw niya rito. Tila natakot ang dalawang babae at nagmamadaling umalis ang mga ito.

"Aww. So thoughtful of you, sparing the pretty faces of those gals from my scratch." I checked my neat and freshly trimmed finger nails.

Kalmadong tinitigan ko ang kamay niyang may hawak na bola ng baseball.

"Bitch!"

Napapikit ako habang nakatingala dahil sa masakit na paghalik ng bola sa aking ilong. Panandaliang dumilim ang aking paningin.

I heard them laughing maniacally.

"Maganda ka sana eh kung hindi ka lang arogante. Akala mo kung sino ka, porque't maraming humahanga sa'yo ipapahiya mo na ako? Bago ka pa lang dito, Clementin. Matuto kang lumugar kayo ng kaibigan mong si Frost. And for your information, Katarina, hindi mo ako kilala. Kaya mag-ingat ka sa taong babanggain mo!"

Yumuko ako habang nakapikit. I felt the hot blood gushing out from the wholes of my nose.

"Ano? Yuyuko ka na lang ba riyan, Katarina?! Sumagot ka! Kung ayaw mong masaktan, madali naman akong kausap. Humingi ka ng tawad sa akin at sumama ka sa amin."

Nagtawanan ang apat na lalaki.

I slowly raised my head. I even heard the sound of my blood dropping on the floor.

"Whoa! You broke her nose, bro!"

Nagtawanan silang muli.

"Hahahaha. Kung sa tingin mo mahina ako sa pagsipa. Pwes! Dito hindi!"

I opened my eyes, I saw another ball rushing to me. Hindi ako umiwas. Tumama iyon sa balikat ko.

They all laughed again.

Napataas ang kilay ko at napatawa nang mahina. Una ay natatabunan ito ng tawanan nila hanggang sa napansin na nila ang pagtawa ako. Lumakas ang tawa ko.

I saw them stepping back. Jameson gestured to his friends. My laughter died down and I smirked when another four balls kissed on the different parts of my body.

"You're insane!" sigaw ni Jameson nang magsimula akong humakbang tungo sa kanila habang tumatawa.

This is fun. I grinned.

"A-all you have to do is to say sorry and we'll let you off the hook, Katarina!" sigaw niya at muling umatras.

Huminto ako sa paghakbang at pagtawa. I tilted my head and glanced at his feet. "Why are you stepping back, captain?"

Muli siyang sumenyas at binato na naman ako ng tatlong kasama niya ng bola. Tumama ang isa sa hita ko habang sinalo ko ang dalawa.

I laughed again.

"Bitch." he breathed na nagpupuyos ng galit.

"I'm sorry."

Natigilan sila at nagkatinginan. Pumaskil ang ngisi sa labi ni Jameson habang nagtawanan ang tatlo.

"Magaling. Hahaha! Takot ka rin naman pala. Halika, sumama ka sa amin, parte sa iyong kaparusahan. Hindi ka na namin sasaktan dahil sayang ang ganda at katawan mo at nang mapakinabangan namin 'yan."

"I'm sorry."

"Oo na. Halika na. Lumapit ka sa amin." saad ng naka-eyeglasses niyang kasama.

"I'm sorry." pag-uulit ko. Binitawan ko ang hawak-hawak na mga bola, gumulong ang mga ito tungo sa kanila.

"Good girl Katarina and stop saying sorry dahil I'll make sure you'll scream in pleasure later. Come here, bitch." saad pa ni Jameson at inilahad ang palad sa akin.

"I'm sorry." matamis akong ngumiti at inabot ang palad ni Jameson.

"I'm sorry." pag-uulit ko. Tumango-tango si Jameson saka hinigpitan ang pagkakahawak niya sa palad ko.

"But, it will rain..." nawala ang ngisi niya at biglang nanlamig ang hawak kong kamay niya. Nilapit ko ang mukha ko sa kanya at bumulong.

"...blood."

"Aaaaaaa!"

Natawa ako nang mahina nang makita siyang tila nababaliw pagkatapos kong hiwain ang pisnge niya paitaas. Tumalsik ang dugo niya sa kisame. Inulit-ulit ko ang paghiwa sa balikat niya, dibdib at braso. Puro paitaas ang direksyon ng lahat. I am also doing measured twisting of my dagger para siguradong dudugo ang sugat nila at titilapon pataas.

"Baliw ka na!" sigaw ng isa niya kasama saka sabay-sabay nila akong sinugod.

Inilabas ko pa ang isa kong dagger saka ginawa sa kanila ang ginawa ko kay Jameson. Tila bumagal ang oras sa aking paligid. Natutuwa ang mga mata ko habang pinapanood ang dahang-dahang pagtulo ng dugo mula sa ere. Namutawi ang mahinang tawa mula sa akin.

Gumapang sila palayo sa akin na nanginginig at umiiyak. Napangiti ako nang masilayan silang puno ng sugat at naliligo sa sariling dugo.

"S-stop." ani ng isa.

"Blood smells good, isn't it?" I asked as I sniffed my bloody daggers. Sigurado akong puno na rin ng dugo ang katawan ko ngunit nagbibigay sa akin iyon nang mas maraming enerhiya.

"D-demonyo ka." untag ni Jameson.

I smiled, "Am I?" tanong ko habang nakatunghay sa kanila.

Tumayo ako nang tuwid, "Hmm. I don't really intend to hurt you, boys. But, you pushed me. Don't worry, you are not going to die but..." muli akong tumunghay sa kanya, "...the four of you are already mine."

Bumakas ang takot sa mga mata nila. I smiled knowingly.

"Mabait ako sa mabait. Hayop ako sa mga hayop. Minsan ako'y maamo at minsan nama'y mabangis. Anghel ako sa mga mababait. Demonyo ako sa mga kagaya ninyo. Tandaan ninyo ito, ayusin niyo ang mga sarili niyo habang kayo ay nasa poder ko dahil sa oras na hindi ko magugustuhan ang ginagawa ninyo... ibabalik ko kayo sa inyong mga pamilya na nasa loob na ng urna."

"Y-you're insane! M-my dad is a governor, he will chase you!"

Ngumiti ako kay Jameson saka tumunghay sa kanya. Itinaas ko ang duguan kong hintuturo at inilapat sa ibabaw ng labi ko.

"Hush."

I snapped my fingers. Nagsilabasan agad ang aking mga tagapaglinis. Isang malambot na bagay ang ipinatong sa balikat ko.

I looked at my left and saw Mr. Demetry Nolan, who's shaking his head while looking down at the injured college boys bathing with their own blood.

"Why am I not surprised? You're just like her. What a brute." He said amusingly.

"P-president Nolan?" nanghihinang saad ni Jameson. Bakas sa mukha nila na hindi makapaniwalang nasa tabi ko ang presidente ng unibersidad.

"Tsk. Tsk. Tsk. You messed up with the wrong woman, kid." aniya saka tinapik ang balikat ko.

"You better clean up first before walking around the University. Iinit na naman ang mata sa 'yo ng student council. Paborito ka pa naman ni Jeturian." natatawang aniya.

I hissed saka ako pumasok sa isang pinto pagkatapos iabot sa akin ng isang tauhan ko ang paper bag na may damit.

Naligo ako sa banyo. This room was given to me by Mr. Nolan as my private space here inside the university. This is where I supposed to go a while ago.

Tsk. Those immature brats. Kaya ayaw ko sa ideyang ito ni Sia. Kahit saan ay sinusundan ako ng gulo.

After cleaning up and tending my bruises agad akong lumabas. Nakasalubong ko pa si Zync. Lihim akong napangiti nang matigilan siya at natulala sa akin.

But, there is something bothering me when Zync is around. My body reacts with an unfamiliar sensation. I've never felt this before. It's new to me and I don't know if this is good or bad for me. I can't even name this.

Weird.

My eyes roamed to his body again and then to his handsome face.

"What happened to you?" biglang untag niya. Pinigilan ko ang sarili na ngumiti. I don't need to smile, do I?

Tinitigan ko lamang siya. Paiba-iba ang reakyon ng mukha niya habang nakatitig din sa akin. Kukunot ang noo tapos babakas ang kalituhan sa mga mata. He wrinkled his nose then gulped. He sighed then looked at me with confusion and... worry?

"Ikaw, ano ang nangyayari sa 'yo? Para kang siraulo." komento ko.

He stepped back when I grinned.

Kung hindi lang dumating si Sia baka nilapitan ko na si Zync. There is a tingle feeling in my hand that is pushing me to touch his face.

Great. Don't tell me, I am physically attracted to Zync Orlando?!

*****

"Morisette."

I heard her heavy breaths on the other line. I even heard her moans and grunts. What the hell?

"Morisette Everstrife!"

"K-katarina?"

"Stop what you are doing right now! How could you answer my call when you're in that kind of worldly thing?!"

I heard her chuckle.

"Perímene éna leptó, moró mou. Prépei na milíso me éna simantikó átomo. Tha epistrépso. Min koimásai akóma."
(Wait a minute, babe. I have to talk with an important person. I'll be back. Don't sleep yet.)

A man groaned and she laughed.

"Morisette."

"Hey, why did you call?"

"You shameless woman!"

"Hahaha. Loosen up a bit, Princess. So, is there something I can help you?"

I sighed, "How's going on there?"

"Hmm. Everything's fine. Your grandfather king is still the manipulative king you loathe. The Empyreal is still accepting big missions and last time I heard that Bermond Mafia contacted the ministry to request for an assistance for their upcoming business transaction in Croatia. The kingdom, well, is fine, I guess."

"What is happening inside the kingdom?"

"How do I say this? Hmm. Some noble families wanted their crown princess back."

"Why? They hated me and I am even banned to step in my own country."

I cringed as an image of King Malachi flashed in my mind. I still can't move on why he banned me in my own kingdom and even in Wing Organization! I am even blocked to Empyreal Community.

That old egocentric man and his damn issues.

"I really don't know exactly but... don't worry, Katarina. Everything's fine here."

"How about the twins?"

"Oh? The two patoties? They're doing good. The king seemed to be fond of them. They're always at his throne room. But, they're still asking about you. They are missing you, Princess."

That's good to know. If ever he'll treat them inappropriately, hindi niya ako mapipigilan. Papasabugin ko ang pinakamamahal niyang palasyo.

"Thank you, Morry."

"You're welcome. Do you still have something to say?"

Napapikit ako at sumandal sa backrest ng couch.

"None. Goodbye."

"Bye bye, my future queen. Just call me when you need something, I'm always available when it's about you. Lavyou."

The call ended.

Hinayaan ko munang kumalma ang isipan ko, kaunti na lang ay makakatulog na ako nang mabulabog ako.

"Waaaaaa! Chocolates. I want chocolates!" rinig ko sigaw ni Ryleen mula sa kusina.

Nagmulat ako at lumingon sa gawi ng kusina. Nakita ko siyang umiiyak na lumabas mula roon. She was about to go the grand staircase when she saw me. Mabilis siyang tumakbo tungo sa akin.

"Ugh." daing ko nang dumamba siya sa akin.

Niyakap niya ako nang mahigpit at biglang ngumuwa.

"Ate Katarina! Nurse Wendy won't let me eat chocolate!" sumbong nito.

Nilingon ko ang personal sitter ni Ryleen. Yumukod ito at bahagyang umiling. I understand.

Fragrance Ryleen has a special condition called Bulimia Nervosa, an eating disorder. Kung saan may mga pagkakataon na kumakain siya ng higit pa sa kaya niya. Kahit sobrang busog na ay gusto niya pa ring kumain and in her case, chocolate is her irresistible craving.

Once na masimulan niyang kumain, ayaw niya nang tumigil but what's worse is that she would force herself to throw up after eating too much chocolates.

Kaya na-diagnosed na rin siya ng hormonal imbalance/disturbance. Aside from that she has bipolar disorder.

That's why when I found out about her condition, I decided to take her in. Mas ginusto ko ring alagaan siya nang malaman ko kung sino ang mga magulang niya.

Sa hinuha ko ay alam na ng ina niya na nasa poder ko na ang anak niya. Mukhang alagang-alaga naman ito sa kanila at tumakas lang talaga.

"Ryleen, you know that you can't eat chocolates at night."

"But, I want to!" ungot niya.

"Pero binigyan ka naman 'di ba ni Nurse Wendy ng chocolate drink kaninang umaga?"

"Yes, but I want moreeeee. I think I'm going to die!" exaggerated niyang iyak.

Napapikit na lang ako.

Pagod na ibinagsak ko ang katawan sa kama. Naging mahaba rin ang diskusyon namin ni Ryleen tungkol sa chocolate. Pinapakain din naman namin siya pero kaunti lang. Pantanggal lang ng cravings niya.

When saturday came, I chose to stay at home. I ordered some of my men to look after Zync. Pinili kong magpahinga.

Mabilis lang din nawala ang pamamaga ng ilong ko. Mabuti na lang walang may nadurog na buto. Tsk.

Sunday morning, I visited the Black Mansion. Isa sa mga suhol ni King Malachi sa akin ay ang napakalawak na ranch. Nasa loob lang din naman siya ng village... the Clementin Village.

Actually, this village is empty. I mean, houses are already standing nicely and well-maintained in their blocks but there's no one residing. Only three houses are occupied.

The Clementin Mansion where I and Sia reside while the two big townhouses are being occupied by my trusted people that includes my cleaners after every bloody activity.

Nang marating ko ang Black Mansion ay sinalubong ako ng paggalang at pagbati ng mga tauhan ko na mamamahala sa rancho.

Dumiretso ako sa likod. Nakita ko roon sina Jameson na nakaupo sa damuhan. Agad silang napalingon sa akin. Bumakas ang takot sa mga mata nila.

"Good morning, your highness." sabay na bati ng mga tauhan ko.

"Kamusta kayo?" I asked Jameson and his friends. Puno sila ng bandage sa katawan.

"W-who are you?" he asked. I just shrugged my shoulders.

"So, have you assessed yourselves? What's your plan?"

"We don't trust you! Just let us go!" sigaw no'ng naka-eyeglasses. Agad siyang tinutukan ng baril ng mga tauhan sa paligid. Parang nauulol na umatras ito palayo.

"Easy, boys. Put your guns down. Don't scare them."

Sinunod naman nila ako. I looked at Jameson again.

"If it's a no, I'm sorry but I won't let you out from here alive. If you'll escape, expect that you and your family will pay to me and if you'll say yes, hmmm. Who knows how nice and kind of a boss am I?"

"Just kill us." giit no'ng isa.

"Oh, make me." Inilahad ko ang kamay sa tauhan ko na agad akong binigyan ng baril.

"Stop!" pigil ni Jameson. "If we say yes, will we be able to resume back our lives again? Can we go back to our families? Can we still go to Laroa."

"Of course... but in my watch."

He sighed and looked at his friends.

"Fine. You are giving us no choice."

"Nope, I give you choices and in the first place, kayo ang pumili sa daang ito and unfortunately, I rule this path. There's no way out or any way to get rid of me."

Iniwan ko na sila roon. Bahala na ang mga tauhan ko sa kanila. I drive fastly going to Orco Royale, the most expensive and exclusive village for elites here in Buevo Mainland. It's sometimes called Billionaire's Lair.

Binaba ko ang bintana nang mapadaan sa guwardya. Agad kumaway at bumati ang guard sa akin.

"Good morning, Maam Tari! Tagal mong 'di nakauwi rito ah."

"Busy lang, Manong." I grinned saka inabot sa kanya ang isang box ng pizza.

"Kayo talaga, Maam. Kapag nandito kayo, 'di niyo ako kinakalimutan. Thank you po rito, next time ulit, Maam Tari ha? Hehehe." Nakipag-apir sa akin ang guard. Kinindatan ko siya bago ko pinausad ang sasakyan.

I stopped my car in front of a three-storey modern style town house. Kinuha ko ang remote control sa bag ko saka itinutok sa gate na agad bumukas.

Pumasok na ako at mabilis na umakyat sa third floor ng bahay at saka umupo sa balcony bitbit ang box ng pizza at binoculars.

Ngumunguyang tinutok ko ang binoculars sa mansion na nasa 'di kalayuan. Ito ang bahay na kasunod nitong townhouse ko. More or less 500 meters away from here.

"Got you."

Napangisi ako nang makita ko si Zync na nakaupo rin sa balcony ng pinakataas na floor ng mansion nila. Nakaupo siya sa rocking chair habang hawak ang cellphone.

Mas finocus ko ang binoculars. Tumatawa siya habang sumusubo ng pagkain. Maya-maya pa ay bigla siyang nabulunan. Natawa ako nang mahulog siya sa kinauupuan. Muli siyang bumalik sa ginawa. Tumatawa naman siya habang tutok sa cellphone.

Ang relax ng buhay ng prinsepe. Kawawa nga lang. Walang kaalam-alam na nasa bingit na ng kamatayan ang buhay niya at pinapalibutan siya ng mga mapagpanggap na mga tao para gamitin siya.

Inilibot ko ang tingin sa paligid. May napansin akong kotse malapit sa bahay ni Zync. Nakapark ito sa kalsada. Sa pagitan ng dulo ng property ko at property nila Zync.

"That car is familiar."

Binantayan ko ang mga aktibidades nito hanggang sa may lumabas sa kotse. Isang lalaki pero 'di ko makita ang mukha dahil nakasumbrero at naka-surgical mask.

Pamilyar ang body built ng lalaki. Nakatanaw ito sa bahay ni Zync. Napansin ko ang hawak nito.

"Crossbow."

Tumayo ako saka mabilis na kinuha ang bow and arrow ko na nakadisplay sa pader sa silid ko rito.

Pumosisyon ako sa bintana ng kwarto, I wore my customized binocular glasses. Sinipat ko ang kahina-hinalang lalaki.

He was still looking up to Zync. Klarong-klaro sa pwesto nito ang tagiliran ng walang kamalay-malay na target. Tsk. An opening. Isang tira lang, butas ang tagiliran ng prinsepe ng mga Orlando.

"Tsk."

Itinaas ng lalaki ang crossbow niya kaya pumosisyon ako. Bago niya pa mapakawalan ang arrow niya ay tumusok na sa braso niya malapit sa pulso ang arrow ko.

Nakita ko ang pagkataranta niya at mabilis na sumakay sa kotse.

"You can't outsmart me, morons. Zync will never die as long as I am breathing."

I smiled and looked at the blue sky.

"Ómorfos ouranós."

Beautiful sky.

-End of Hush#13-

Thank you for reading, freaks! God bless us all. Trust God and pray. Stay safe!

Hugs and kisses,
CL with love.