Dahil galit ako sa kanya kagabi.. At in fairness ay nakabawi naman siya ng performance, pinili ni Rebel na sa unit niya lang magtrabaho ngayong araw para hindi ako mag-isip ng masama.

            We just got off the shower and I am choosing clothes to wear until I noticed a colored shirt that is the same from Rebel's shirt choices. It is a light purple hoodie shirt from a famous brand. Kinuha ko ang akin at hinila ko din ang kay Rebel.

            "Let's wear this." I demanded. Sinipat ni Rebel ang damit pero hindi naman na siya nagtanong kung bakit. His muscle flexed as soon as he wore the shirt. Agad siyang umakbay sa akin habang tinitingnan namin ang repleksyon sa salamin, he patted my head and kissed me on the forehead and as an automatic response, I braced both my arms on his waist and he kissed me some more. Just because..

            Kitty is happy. Mamatay kayo sa inggit.

            Kinuha ko ang iPad ko to check on my orders matapos ang lampungan. Kahit Feb 15 na ay meron pa ding humihiling ng orders, napangisi ako at hindi maiwasang lagyan ng malisya, para siguro sa mga kabit ang ilan. Dumiretso ako sa kitchen habang abala naman si Rebel sa pagtitipa sa laptop niya. He made a few calls while I prepare French Toast for the both of us.  He looks dead serious at work. Kahit kailan ay hindi ko pa nakikita si Papa na ganyan kaseryoso because he never brought home his works so I rarely see him working.

            Kung sana ay ginawa niya ang kagaya ng ginagawa ni Rebel ngayon, si Mama ay malamang madalas din sa bahay kaysa makipagchikahan noon sa mga amiga niya. And I probably didn't pursue showbusiness. If I grew up in an ordinary household, things would have been much different. Malamang ay tinapos ko ang pag-aaral ko, or I pursued Culinary Arts.   

            I noticed that I am lacking few stocks in the pantry. Isiningit ko din sa iPad ko ang schedule ang pag-go-grocery ngayong araw bago ilagay sa tabi ng laptop ni Rebel ang kape at ang bagong luto na french toast, kinuha ko ang sa akin at saka umupo din sa harapan niya.

            "Ang hirap ng ginagawa mo, 'no. Pang-matalino." I started our morning conversation, I always do. Sinarhan ni Rebel ang kanyang laptop at seryosong tiningnan ako.

            "Hindi naman. Just like you, I have passion."

            "Yeah, passion for s*x."

            Mahinang natawa si Rebel at saka pinigil iyon para muling sumeryoso. "This is what I grew up doing." Mahinahong paliwanag niya.

            "Ay, taray! Pang-matalino nga. Di ba, para lang yan sa mga nakatapos kagaya niyo. I don't get any ideas when I look at that numbers and business proposals. I wasn't born for it and clearly not qualified. Ayun nga ang isa sa frustration ni Papa sa akin. But Mama said that I can make it through showbusiness, that I can win an award and make name for myself.  But it seems like I cannot do that anymore, too.."

            Masuyong idinampi ni Rebel ang kanyang kamay sa ibabaw ng akin. "You are what you dreamed of, Viviene. Maybe for all those years, you've been striving to be somebody they want you to be and you started dreaming about it, too. You lost yourself in the process. Pakiramdaman mo ang sarili mo kung ano ba talaga ang gusto mo kasi may kani-kaniya tayong pangarap."

            "So tell me, Mr. Villafuerte, what is your dream?"

            "Nakuha ko na." Makahulugan siyang ngumiti pagkatapos ay sumimsim ng kape. I rolled my eyes and think about my life, too. Ano nga ba ang aspirations ko bukod sa mapasaya ang mga tao? Cooking is one, because it can make people happy, too. Wala pa akong nakikitang tao na nakasimangot sa harap ng mga iniluluto ko.

            Malakas akong napabuntong hininga at napakamot ng ulo, "Maybe I will have better choices kung nakatuntong ako sa college. Siguro magiging mas malayo ang tingin ko. Maybe, there's a better chance that I will be as successful as you. Siguro hindi mo nakuha ang kumpanya namin, siguro ay sinakal kita nung nagtangka kang kausapin ni Papa para bilhin yon. Hay, I am such a useless b*tch, only that I am beautiful." Mayabang akong ngumiti sa huling salita na sinabi ko. Rebel sighed and he caught my hand, hinila niya iyon at ipinaupo ako sa kanyang kandungan.

            "I did not rob your company. That is far from my intentions, Viviene."

            Umingos ako. "No, I still believe that your guts killed my Papa that is why Mama will never like you." Nagtataka ako sa aking sarili kung bakit wala akong naramdaman na kahit anong galit. Words fumble into my mouth like it happened centuries ago. Ang dating sakit na naramdaman ko ay wala na ngayon.

            "Do you care that your Mom hates me?"

            "She hates me, too, Rebel. But this is nothing personal so I don't care. Walang kwenta kung anong meron tayo."

            Sa ilang sandali ay nahuli ko ang pagpigil ng hininga ni Rebel. Then his jaw clenched. Mas humigpit ang hawak niya sa akin.

            "Ganon ba?" Matigas at mapanganib na tanong niya. Suddenly, I felt his muscles tensed and his eyes dangerously throw dagger stares at me.

            Ngumiti ako ng pilit para pagaanin ang tensyon.

            "Na-offend ka?" I chided. He shook his head and attacked my lips like a predator to his prey. Hindi ako agad nakahinga nang pagapangin niya ang mainit niyang palad sa ilalim ng suot kong shirt.

            "R-rebel.. Umagang umaga. May trabaho ka pa hindi ba?"

            "You are not supposed to stop me."

            The roughness on his voice made me shiver. Parang ilang boltaheng kuryente ng dumaloy sa katawan ko. In one hand, he freed the hook of my brassiere and sensually massaged my swollen tip until it felt numb.

            "Rebel.." I murmured like a prayer. I dipped my tongue to his earlobe as a defense to his unforgiving touch. Panay ang singhap ko habang nagpapaubaya sa mainit niyang haplos.

            I can feel his growing member in between his thighs. I circled my hips teasing it more. Mapapagod na naman ako nito.

            "Suck me." Mariing utos ni Rebel.

            "What? Hindi ba Kitty First ang rule?"  Kinunutan ko siya ng noo pero hindi siya nagpatinag doon.

            "Bayaran kita. Not the other way around." Tila tinatamad na sagot ni Rebel. Natigilan ako.

            Sa unang pagkakataon ay nakaramdam ako ng matinding pagkainsulto mula kay Rebel. Hindi ko alam kung bakit ganon ang nararamdaman ko bigla. Dati ay wala lang sa akin ang ganito. Despite how indecent proposals are really demeaning, it says so much about my sex appeal. I am proud that someone as gorgeous and hot as him pays for my service, ibig sabihin ay mataas ang value ko.

            Pero bakit ngayon ay naging masakit sa tainga pakinggan ang kanyang paalala.

            Mabuti pa ang credit card, merong gentle reminder tuwing naniningil. Rebel was crass and somehow, I was hurt.

            "Move." Mapanganib na utos niya na nagpaputok ng mga agam agam ko. Bumaba agad ako sa kanyang kandungan. I knelt in between his thighs and I carefully removed his khaki shorts button. His hard piece of muscle sprung free and it almost slap my dirty mouth. I started carefully kissing his shaft and without doing much, it hardened even more.

            Hindi ako nagsalita, taliwas sa madalas kong ginagawang kadaldalan. I know that my body is responding with his heat but my mind is in haywire. Ayokong gawin ito ngayon but Rebel put me to my place. I stroked my hands to his muscle and he groaned. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko habang iniisip ang mga salita niyang biglang dumikit sa utak ko at paulit ulit na nagpe-play na parang recorder.

            Bayaran..

            Bayaran..

            "Ah! Ouch! Viviene!" Bumalik ako sa huwisyo na hindi namamalayang sobrang diin na pala ng hawak ko kay Birdie Monster.

            Di ko na napigilan ang emosyon ko. Tumayo ako agad at inayos ang damit ko. Hindi ko kaya.

            "Huwag mo na lang ako bayaran ngayon. Meron akong kailangang gawin ngayon. Sorry."

Dali-dali akong umakyat para kunin ang sling bag ko na naglalaman ng wallet ko pati ang cellphone. Kahit mamayang hapon ko pa pinlano ang pamimili ng grocery ay naisip kong ngayon na lang para makalanghap ng sariwang hangin.

            Nang bumaba ako ay maayos na din ang suot ni Rebel. Nakatingin sa akin na may blangkong ekspresyon.

            Magkaaway na naman kami?

            Oh well, kung galit siya MAS galit ako. Hindi ko alam kung bakit siya galit pero ako, alam ko kung bakit ako galit.

            Bakit nga ba? Dahil sa pagsasabi niya nang totoo?

            Tinalikuran ko siya at dumiretso agad ako sa pinto.

            He followed me and I let him. Parehas kaming tahimik sa elevator habang bumababa iyon. Well, not being assuming, pakiramdam ko ay sinusundan niya ako.

            Ganon din ang ginawa niya nang makababa na ako ng elevator. He followed me to the supermarket. Kumuha ako ng cart at itinulak iyon sa shelf ng mga baking needs. I started picking flour and carefully reading the label one by one. Nang makapili na ako ay inilagay ko na iyon sa cart at nagkatinginan kami sa kasalukuyang may hawak ng cart, si Rebel. Umirap siya sa akin.

            Ang walanghiya, naunahan pa ako sa pag-irap.

            Sumusunod naman ang cart ko, courtesy of Rebel, kung saan ako nagpupunta. Namili na din ako ng personal na gamit at ibang housekeeping materials para sa paglilinis. The cart was really full after my rounds at the supermarket. Patungo na sana ako sa cashier nang may humarang sa amin. And as if this day won't get any weirder, merong isang babaeng ngiting ngiti sa aming harapan.

            "Rebel? Oh my God, it is you!" Nilampasan ako ng babae at bahagyang nawalan ako ng balanse nang sugurin niya ng yakap si Rebel.

            "How's Tita Rosette?"

            "Hey, Mandy.." Biglang sumigla ang tono ni Rebel na polite namang humiwalay mula sa pagkakayakap sa babae. At Mandy? Ha, talaga bang nagsisimula sa letter 'M' ang manlalandi kay Rebel? Una si Madison, ngayon naman ay Mandy. Should I change my name now to Mimiene?

            "They're doing pretty well. So, you are back. Ang tagal mo ding nawala." Sambit ni Rebel.

            "Yeah, I need to finish my Masters. Alam mo na, masyado akong pressured sa achievements ni Madison."

            "You don't have to. Competitive ang kapatid mo, I didn't know na ganon ka din."

            "Oo naman, sa lahat ng bagay gustong gusto kong nag-aagawan kami ni Madison. Exciting." Makahulugang sagot ni Mandy sabay haplos sa dibdib ni Rebel.

            Sorry girl, hindi si Rebel ang pag-aagawan ninyo dahil akin siya. Sa mata ng tao at mata ko, akin siya. Kahit fake.

            "Oh, so this is the starlet that you are dating?"

            Starlet???

            Naramdaman ko ang pag-usok ng ilong ko.

            "I am a seasoned actress. Not really a starlet. Thank you." Sabad ko.

            "Oh, yeah. Sorry for the word, nakasanayan ko lang. Sa Hollywood, ganon kasi ang term kapag nagsisimula palang. Oh I forgot, matagal ka na nga pala, nalaos lang. Sayang at nakalimutan ka na ng mga tao."

            I mentally rolled my eyes. Kagayang kagaya nga ito ng kapatid niya.

            "Yeah, naisip ko din na mas magandang magpahinga ako sa showbusiness para maasikaso ko naman ang fiance ko. Mauna na ako sa counter. Marami pa akong gagawin."

            I made my stance confidently kahit na ramdam ko ang pag-iinit ng bumbunan ko. I wanna wring someone's neck right now. Ngayong mainit ang ulo ko, huwag na huwag akong sasabayan ni Rebel kung hindi ay baka ang leeg niya ang mapagdiskitahan ko.

            Nag-uusap si Rebel at si Mandy na napagkamalan atang coffeeshop nang supermarket. Panay ang balitaktakan nila tungkol sa pinag-aralan ni Mandy sa kung saang lupalop ng bansa iyon hanggang sa dumating ang usapan nila sa economic state ng bansang Persia.

            How weird and boring.

            Natapos ko na ang lahat at hindi man lang namalayan ni Rebel na nabayaran ko na ang lahat ng pinamili ko.

            "Ma'am, tulungan ko na po kayo." Asked the bagger but I politely shook my head.

            "No, thank you. Magaan lang ito." And to prove a point ay binuhat ko ang sampung grocery bags sa kamay ko.

            Kulang na lang ay mapa-'umph' ako kasabay ng paghihirap na alisin iyon sa counter. Naglakad ako nang hindi nililingon si Rebel at Mandy. Takang taka ang guard ng condiminium nang makita akong may bitbit na sampung shopping bag.

            "Viviene!" Tawag sa akin ni Sarah nang mapadaan ako ng reception area. "Papatulungan kita. Ibaba mo yan."

            "Hindi, gusto ko talagang mag-weights. Hindi na kasi ako nakakapag-gym." Pilit akong ngumiti.

            "Viviene!" Agad na nakalapit sa akin si Pam na mula nga talaga sa gym at kinuha ang kalahati ng bitbit ko. "Malayo pa ang araw ng penitensya. Ang bigat nito, oh." Aniya.

            "Pam. Thank you!"

            Mabuti at nakabukas ang elevator at dali dali akong nagtungo doon. Para akong hinahabol ng kung ano nang matanawan ko na si Rebel na papasok na din ng condominium.

            Halos maabutan niya kami kung hindi ko lang minadaling sarhan ang elevator door.

            "Viviene!" Rebel yelled. Umirap ako nang tuluyan nang magsara ang pinto at umakyat na ito paitaas.

            "LQ?" Natatawang tanong ni Pam.

            "Hindi!" Pagtanggi ko.

            Hindi na muling nagtanong si Pam. Mabuti na lang at mabilis na nakarating sa floor ni Rebel ang elevator. Binuksan ko ang pinto at inilagay naman ni Pam sa may carpeted na sahig ang lahat ng groceries.

            "Viviene." Napapikit ako nang marinig ang boses ni Rebel kasabay ng pagtunog ng pagbubukas ng elevator.

            "Mauuna na ako." Pam said. Tumango ako at tinapik siya sa braso.

            "Thank you."

            "Who the hell are you?" Anas ni Rebel kay Pam. Humarang pa siya sa daraanan nito. Both of them has the same physique. Mas matangkad lang ng kaunti si Rebel. Their built has proof of countless weightlifting days and oh, their gorgeous faces, mukhang walang magpapatalo.

            "Pablo Miguel Sandejas, Pare." Inilahat ni Pam ang kamay niya pero sinamaan lang ito ng tingin ni Rebel.

            "Pam, I am sorry. You have to go."  Bago pa mamuo ang tensyon ay sinabi ko.

            "Pam?" Kunot noong tanong ni Rebel, "So this is Pam?"

            Pumasok ako sa loob ng unit at sinundan agad ako ni Rebel.

            "All along, lalaki yung Pam?"

            "Yes, all along and all his life. Who told you that he's a girl? What about Mandy? Aakalain mo ngang lalaki iyon pero malanding babae pala."

            "Why did you leave me there?"

            "Why do you care?"

            "What's happening to you, Viviene?" Tila nagpipigil na tanong ni Rebel.

            "Happening to me? Wala!" Binuhat ko ang isang plastic bag at dinala iyon sa pantry para ayusin. "I am just wondering why do you even have to pay when you can fck anyone for free. Wait. Don't get me wrong. I am not asking you to give me a fcking excuse that you like me because I won't buy that. Bakit hindi ka na lang doon sa kapantay mo ng pamumuhay? You know what? This doesn't make sense." Mabilis kong inalis ang 'engagement ring' sa daliri ko at ibinato iyon kay Rebel, tumama iyon sa dibdib niya at nagbounce patungo sa sahig.

            "I don't want this. I hate this and this makes me sick. This is not fun anymore, Rebel. Ilang sandali pa ay baka sumabog na ako sa galit sayo! I hate you!" Itinulak ko siya at nagmamadali akong umakyat patungo sa kanyang kuwarto para kunin ang maleta ko. Binuksan ko iyon at inilatag sa sahig. Walang ayos na inilagay ko ang mga damit ko doon.

            "Wait, Viviene. Ano ba? Bakit ba galit na galit ka?"

            Nakipag-agawan si Rebel sa ilang piraso ng damit ko bago ko iyon tuluyang bitiwan.

            "All my life I am trying to be the best version of myself every freaking time and having you beside me makes me feel like a sore loser. You are a biggest reminder that I am fcked up, Rebel and I cannot stay with you trying to cope up with the standards because I am fcking-fake-ly engaged with you! Mas marami pa ang nauumay sa akin kaysa nung asa showbiz ako nang dahil sayo!"

            Rebel paused for a moment. Kinuha ko ang pagkakataon para kuhain ang damit ko at ilagay sa maleta.

            "I am sorry." Mahina iyon pero sapat na para marinig ko. "I am sorry for the words I said. I am sorry." Natigilan ako sa pag-aayos ng gamit at napatingin ako kay Rebel na parang bata na nakatitig lang sa kanyang mga paa.

            "I'll be better next time. I promise. I am sorry."

            "Maghanap ka na lang ng papayag sa set-up na ganito, Rebel. I don't want this."

            "Then what do you want? We will do whatever you want." Parang naging maamong tupa ang kanyang mukha.

            "Bulag ka ba? Hindi tayo bagay, Rebel! Look at you. Ang layo layo mo sa akin. Madali mong nakukuha ang lahat."

            "P*tngina, 'e bakit ang hirap hirap mong kunin?!" Frustrated na sigaw ni Rebel.

            Natigilan ako sa pag-aayos ng mga gamit. Tumayo ako at nagpamewang sa harap ni Rebel.

            "Did you just curse?"

            "P*ta, importante pa ba yon?"

            Hinampas ko ang bibig ni Rebel. "Hindi bagay sayo. Fck lang ang bagay. Saka pwede ba, huwag mo na akong pipigilan dahil ayoko nung araw araw mo akong ginagalit. Nakakadalawa ka na."

            Binalikan ko ang mga gamit ko at inayos iyong muli, sa pagkakataong iyon ay mas kalmante na ako.

            "Hindi ba dapat, strike three?"

            "Ano?"

            "Kapag nakagawa ng pagkakamali, dapat tatlong beses bago sukuan. You cannot give up on me yet, Viviene. I only had two strikes."

            "You are making rules now, huh?" Unti-unti na namang kumakalma ang central nervous system ko.

            Umupo si Rebel sa likuran ko then he enveloped me in to a bear hug. Ramdam ko ang pangingisay ni Kitty dahil doon. My guards are down again. Gusto kong harapin siya para halikan akong muli sa noo at sa labi. Pero pinigilan ko ang sarili ko.

            "No that's the general rule." He said. Napapikit ako at saka huminga ng malalim.

            "I want this clear and specific Rebel. Kung pipilitin mo akong manatili kasama ka, you should give me a valid reason to stay."

            "Gusto kita."

            Namanhid ako. Parang nabingi pa nga ata.

            "Hoy, teka nga!" Pinilit kong kumalas sa yakap niya pero bigo ako. "Acting ulit yan?"

            "Gusto kita. Ikaw ang pinakamataas sa lahat ng gusto kong abutin Viviene."

            I gulped. Ilang beses akong napakurap habang sumisiksik siya sa leeg ko. My insides melted.

            "Nagkagusto ka sakin kasi ang ganda ganda ko?" Paniniyak ko. Rebel started to chuckle. Hinampas ko ang dibdib niya at nagtago sa kanyang mga braso. "Sinasabi ko na nga bang biro lang ulit."

            "Disappointed?"

            Very.

            Pero bakit ako aamin?

            His cellphone rang before I answer and Rebel immediately pick it up.

            "Mom?" Tumingin sa akin si Rebel.

            "Later? Sure."

            Nang ibaba ni Rebel ang telepono ay seryoso siyang tumingin sa akin. "I will bring you to my parents. I want you to meet them."

            Matamlay akong ngumiti at hinawakan ang kamay ni Rebel, "Huwag na nating ituloy ito, Rebel. If you are not ready to get married, just tell them. Masasaktan ang Mommy mo kapag ang kagaya ko ang ipinakilala mo sa kanila. I am worth nothing, Rebel. I don't have millions."

            "Fck it, I have billions, Viviene. Who needs your money? Why are you fcking dense? Do I really need to spell it on your face that I like you? My parents didn't even meet my dog and she's dead already."

            "You like me?"

            "Oh right, she's rubbing it on my face." Rebel rolled his eyes.

            "You really like me?"

            Hindi pa din makapaniwala na ulit ko.

            "Yeah." Bulong iyon.

            Matinis akong tumili, hindi dahil sa kung anupaman kundi sa sobrang proud ko sa aking sarili.

            "So Rebel Antonio Villafuerte likes me, huh! I am so proud of myself."

            Mahinang natawa si Rebel dahil sa reaksyon ko. "Alright princess, you won."