Maki Says: Edi Shing! Natapos rin! Haha salamat sa mga naghintay. Sa mga napikon, para sa inyo ito. Lol! Enjoy!

---

"Sana ngayong pasko, ay maalala mo pa rin ako. Ohhhh." Humihimig ako habang pinapanood ang mg Christmas lights sa kalsada sa tapat ng Viviene's Café.

"Nabaliw na." Nagbubulungan sina Sarah sa likuran ko. Kakatapos lang ng pick-up ng orders for Noche Buena at isa na lang ang hinihintay para makauwi na kaming lahat. Napagdesisyunan kong magbukas ng Cafe ngayong Christmas Eve at lunurin ang sarili sa abala para hindi maalala ang madrama kong taon. 

8-months na tayong walang ganap, Bespren!- Kitty said. My gosh! Tuluyan na nga yata talaga akong nabaliw! Nakipagbestfriend na talaga ako kay Kitty sa sobrang lungkot naming dalawa. Sabi nga nila, malandi of the same feather, cries together.

"Ako na ang maghihintay sa Grab driver, umuwi na kayong lahat para makauwi na rin yung van driver natin." Desisyon ko dahil mukhang natatae na si Mikmik at Duday dahil sa kagustuhang magPasko kasama ang pamilya, nagpapaniwala na sila ang star ng noche buena dahil sa kanilang pangangatawan.

"Sure ka ba, Viviene?" Paniniyak ni Sarah na alanganing iwanan ako. Pagod kaming lahat sa pagluluto ng handa ng mga customers orders came pouring in first week of December pa lamang at wala kaming tinanggihan. Sayang naman ang grasya. 

"Sigurado ako. Isang oras na lang at magsasarado na ako. Wala naman tayo halos dine-in ngayon at tiyak na wala na ring oorder, wala na nga ring trapik sa labas kaya perfect na umuwi na kayo. Ang lahat ay kasama ng kanilang mga mahal nila sa buhay." Malungkot kong pakli.

"Bakit ba kasi narito ka? Hindi ba may Christmas Party kayo doon sa bago mong pelikula? Dumaan ka kaya roon para may kasama ka?" Suhestyon sa akin ni Sarah. Si Mama kasi ay niregaluhan ko ng Trip to Europe, sukat ba namang iwanan ako ngayong pasko! Kaliwa't kanan kasi ang taping ko pati na rin mga endorsement shoots kaya siguro ay nainip na hintayin pa akong mabakante ang schedule. Hindi ko akalaing mabubuhay muli ang career.

Mukhang tama ang hinala ko, kapag malayo ako kay Rebel, mas sinuswerte kami parehas. Well, I don't know much about him to be honest. Hindi pa rin daw bumalik ang alaala ayon sa kanyang ina and he's been partying like he's 25. Sumakit nga daw ang ulo ng pobreng matanda dahil para siyang nagpapalaki muli ng isang fckboy na teenager na dumaraan sa midlife crisis. 

Nakalabi ako at nakatulala sa counter nang tumunog ang chime. Akala ko ay ang grab driver na iyon na magpipick-up ng huling cake order sa akin pero nagkamali ako.

"Welcome to Viviene's Caf—" Natigilan ako nang maamoy ko ang pamilyar na pabango nang pumasok na customer. Nakatalikod ito sa akin but boy, I will not be wrong.

Wearing a fatigue nylon jacket over a black polo shirt underneath, fitted blue jeans and a combat shoes- ibang-iba ang dating ni Rebel, nakabonnet pa ito ng gray siguro para takpan ang poknat sa ulo mula sa operasyon. Bagets yern.

Prenteng umupo ito sa isa sa mga upuan na lagi niyang pinupwestuhan noon, nakaharap siya sa cashier. Natataranta kong kinuha ang menu para ipantakip sa aking mukha at nanalangin na hindi niya ako makilala. 

Yeah, right, kaliwa't kanan ang billboard mo, imposibleng hindi niya makilala ang kagandahan mo!

"Merry Christmas, here's our menu.." Sambit ko, nagmamadali akong tumalikod nang nakayuko.

"Hey.." Tawag niya nang papabalik na ako sa pwesto ko sa counter, "I know you." Kaswal na sambit ni Rebel.

Eto na nga ba ang sinasabi ko.

"V.. Veauty? Ate V." Pagtatama niya pa sa kanyang sarili. "Career change ka na from a private nurse? Nagulat mo ako noong umalis ka ha. Such a great acting." He chided, his tone hinting a mischievous grin. Napaawang ang labi ko. Ako pa rin si Ate V sa kanya?! Hindi ba nanonood ng TV ang hinayupak na ito o di kaya tumitingala sa langit para makita ang mukha ko sa nagkikislapang billboard sa Edsa? Does he not recognize me at all?!

Padabog akong naglakad papalapit sa kanya. Inis kong binawi ang menu. "Anong order mo? Pakibilisan at magsasara na kami."

"Masungit ka pa rin talaga sa akin. Fine. Serve me your bestseller." Isinandal niya ang likod niya sa upuan kong nagmukhang maliit sa lapad ng kanyang katawan.

"Lahat ng narito ay bestseller." Pagmamalaki ko.

Tumaas ang kilay ni Rebel, "Pati ikaw?"

"Lalo na ako." Nagpamewang pa ako. "Maghintay ka riyan at magluluto ako."

I changed the signage from open to close para wala nang ibang pumasok. I prepared a very quick pasta dish na paborito ni Rebel. As far as I remember, tumitirik ang mata niya sa Truffle Cream Pasta ko- one of those things na nagpapatirik ng mata ha, alam niyo na iyong iba. Sinamahan ko na rin ng Dry Aged ribeye steak para mas lalo siyang maimpress. Imbes na coffee ay inilabas ko ang Dom Perignon Champagne ko because I am awesome like that.

Inilapag ko sa harap ni Rebel ang pagkain, sumipol ito at sinukat ako ng tingin. "You cooked this?"

"Hindi, iniluwa ko lang. Kagabi ko pa kinain yan, share tayo." I rolled my eyes at him and he chuckled.

"Join me, please." Itinuro niya ang upuan sa harapan niya. Nag-isip pa ako pero as usual, this man has this talent of mesmerizing me so I can follow on his commands. Naglakad ako patungo sa pastry shelf at kumuha roon ng dalawang oreo cheesecake, tig-isa kami. Padabog akong umupo sa harapan ni Rebel at humalukipkip. Sumubo siya ng pasta, napakunot ang kanyang noo at tumango-tango, sherep 'no?

"This is really good." Papuri niya. "Maybe cooking is your calling kaya hindi ka magaling na nurse."

Goodness, he's really clueless. Tinitigan ko siya. He's gwapo pero nagmumurang kamatis! Parang boyband ang pormahan niya, did he really stick to being 25?!

"Hey, galit ka pa?" Hindi ko namalayan na nakatitig din pala siya sa akin. "I am really sorry for being nasty. Lahat ng bagay masakit sa akin nong panahong iyon."

"Kaya ba sumadya ka pa rito para abalahin ako ngayong pasko?" Umirap ako.

"No. I was driving around then I saw this place kaya huminto ako. Luckily it is still open."

Ngumuso ako at malalim na nag-isip, thinking that he remembers this place that is actually his. Lumalalim na ang gabi, wala nang ingay sa labas kundi mangilan-ngilan na lang na mga sasakyan. Christmas lights were warmly litting up the trees, night lamps and establishments. We were sitting by the window of my cafe, sa labas ay kitang kita kami. I find it odd ang peaceful at the same time.

"Ate V." Naputol ang pag-iisip ko nang tawagin na naman ako ni Rebel na Ate.

"Pwede bang tigilan mo na ako sa kakatawag na Ate?!"

"Ayoko lang mamisinterpret. I don't really date old people, no offense ha."

"Excuse me!" Binato ko siya ng tissue. "Itinapon ba ng nanay mo ang salamin sa inyo? Nakikita mo ba ang sarili mo?" My goodness!

Hinila ako bigla ni Rebel mula sa kinauupuan ko, nawala ako sa balanse at bumagsak ako sa kandungan niya.

"What are you doing?!" Pagalit kong tanong.

"Sandali, nagagalit ka na naman kaya dumadami kulubot mo e." Itinapat niya ang cellphone niya sa aming dalawa. I saw ourselves on his phone screen.

"One, two, three smile..." Bilang niya sabay click ng camera. "Nakasimangot ka roon kaya bibigyan pa kita ng chance, Ate. Isa pang kuha."

This time he rested his chin on my shoulders, pormal akong ngumiti. Nagulat na lang ako nang bigla niyang hipan ang kaliwang tenga ko. Awtomatiko akong nakiliti kaya napabuga ako ng tawa then he took a shot of it, hindi ko na alam ang itsura ko roon.

Biglang bumukas ang pinto ng shop kaya naputol ang tawa ko. The grab driver peeked at the door.

"Pick up po for Mika Sta. Ana."

Tumayo ako agad at nagtungo sa kitchen, leaving Rebel behind. "Pakiingatan na lang, Kuya ha. Cake po iyan. At ito.." Inabot ko sa kanya ang isang mini box ng Brazo de Mercedez. "Maligayang Pasko po, ingat sa pagdrive."

The driver gushed and thank me. Tuluyan ko nang inilock ang pinto ng Café para wala nang pumasok. Binalikan ko si Rebel, nakatutok ang mga mata niya sa cellphone niya. He was looking at our pictures and there's a glint of sadness in his eyes.

"Ano? Nakita mo na ba na mukha ka pang mas matanda kaysa sakin?" Pagmamayabang ko. He caught me again by the waist, bumagsak akong muli sa kandungan niya.

"Hoy! Nawiwili ka!" Reklamo ko.

Rebel plumped his face at my back, nanatili kami sa ganoong posisyon, ang kaninang matigas na hawak niya ay lumambot nang mapansin niyang hindi ako pumiglas, pero nakahawak pa rin iyon sa aking kamay. "Sino ka ba talaga? Why you don't want me to see you again?" The smell of champagne was on his breath, it made me fuzzy too, or maybe, his eyes makes me drunk as is.

"R-rebel."

"May—" Huminga siya ng malalim, he easily turned my body to face him. Now my legs are on his waist and Kitty was overjoyed. 'Ayan na! Ayan na!' Kitty chanted but I shook it away. "May relasyon ba tayo?" Napangiwi siya sa tanong niyang iyon kahit pabulong lang.

Mahina kong tinapik ang kanyang pisngi. "Bakit parang hindi mo gusto ang idea na yon?"

He inhaled again. "First, I couldn't believe that you are my type. If I did end up liking someone like you, maybe that's the reason that my life was reset."

Dinuro ko siya, "Ang kapal mo talaga." He chuckled at my reaction.

"I like being 25." He blowed. "It is like having extra six years to make things right."

"Then be 25. Stay at it." Mapait akong ngumiti, hindi ko alam kung nahalata niya iyon. Being 25 to him is erasing me to his life, that's my part, I was at that 6 years he lost. The rest of the memory was when we were in Kindergarten when he's supposed to hate me once he figures that I am the Viviene Joson.

"I want to be good at it and not suck." Dagdag niya pa.

"You'll be fine."

Tatayo na sana ako mula sa kanyang kandungan nang pinigilan niya ang aking kamay. Bumagsak ang tingin niya sa aking labi, I instantly felt the demanding stares from him, casting a spell on me. Nalalasing ako sa kanyang paninitig, it was intense, raw, real. He slowly maneuvered his head to touch his lips to mine. When he successfully made it through my lips, he raveled my mouth with his tongue. The sexy kiss that I miss. He tasted champagne, and I definitely tasted like pastry, kaya siguro parehas naming hindi pinutol ang halik. 

Maki Says: SPG. 

He carried my weight somewhere. Ni hindi ko nga alam kung paano siya nakapaglakad patalikod at natagpuan ang aming sarili sa powder room ng café. His hands traveled underneath my crop top shirt, touching me on places that I want to be touched. His body must've known it. Force of habit I suppose.

Ipinatong niya ako sa sink, he looks so drunk looking at me, he pulled up my white flowy skirt on my waist. "You are damn pretty when you blush." He whispered and pat a kiss on my lips.

Wala siyang inaksayang pagkakataon, he pulled my legs to level his waist and he's tall so he was successful. He unbuttoned his jeans and pulled out his ready shaft, pointed his steely maleness to my soft bud, his muscle was warm and I've been flushing velvety cream of mini orgasms just by him touching me. I made a soft moan when he pushed his body against mine. He filled me and offered me sensation that feels like ages ago. Hindi ko nga alam na kelan ang huli na naranasan ko ito.

Rebel was cursing while he was in and out of my flower, mabilis siyang pinawisan, inalis ko ang kanyang suot na beanie, his hair grew longer pero bumagay sa kanya. Binuhat niya ako at isinandal ang likod sa likod ng pinto ng powder room. I couldn't believe he has that strength to carry me and fck all at the same time. He seems hungry, and unstoppable. I was chanting his name as if possessed, enjoying the heat of the moment.

I saw white hues as I almost fainted with the sensation when he hurriedly pulled out of me and rested on my shoulders while still carrying me. 

"T-that was—" He whispered. "So good. Merry Christmas."

I saw at the mini wall clock that it is exactly 12 midnight. I was still panting but in my mind, I greeted Kitty, Merry Christmas, what a lovely gift from Santa.

Hindi ako makatingin kay Rebel nang magbihis kami. Ganoon rin naman siya pero hindi pa rin siya umaalis sa Café. How I wish he would! Nakakahiya dahil kanina lang ay nagbabangayan pa kami hanggang sa naglabasan na nga ng sandata, ano po? Ibang round pala ng away ang naganap.

"I want to pay you for the food but it doesn't seem right." Wika ni Rebel. Tinutuwid ko ang aking palda na nalukot mula sa aksyon isang oras na ang lumipas.

Kumunot ang noo ko, "Sinasabi mo bang wala akong matatanggap sa iyo kahit piso? Dahil ano? Mas mahal ang katawan mo kaysa sa pagkain na tinda ko?"

"That's not what I meant." Depensa niya, "If I pay you, should I pay you for extra—"

"Bayaran mo ang pagkain. About the sex part, patas lang tayo."

"Are you sure?"

"Na patas lang tayo? Aba, talagang! Tingin mo ba ay mas nakalamang ako?!"

"Are you sure pagkain lang ang babayaran ko?"

"Tingin mo ba ay nag-aabang ako diyan sa labas at iniaalok ang puri ko?!" Pabalang kong sagot.

"Why would you think that? Do you ever think of that?!" Tumaas ang kanyang boses. "And what? Kapag may customer na kayong dalawa lang ang naiwan, you'll also get intimate?"

"Teka, bakit ka ba naiirita?" Nagtatakang tanong ko.

"I am not, how much for the food?" Kinuha na niya ang kanyang wallet. Umupo ako at ngumuso.

"It is not on the menu. Huwag mo na lang bayaran, pamasko ko na sayo."

"Talaga ba, Ate?" Gulat na gulat siya.

"Just stop calling me Ate. Umiinit ang ulo ko sa iyo 'e."

He smiled and he seemed more relax now. "Sure, V. I shall call you V from now on."

"Mas gusto ko sanang Vivi kaya lang tiyak na tatanggihan mo ako."

"I rather stick with V." Pagmamatigas niya pa.

--

"Bakit ba ngayon ka pa nagbreakdown?!" Sinipa ko ang sasakyan ko. Mayroon akong meeting with the supplier at kailangan kong makarating doon para mapag-usapan namin ang discount na ibibigay niya sa amin. His Coffee farm is in Amadeo, Cavite pero ngayon ay naroon pa rin ako sa harap ng Café ko at hindi alam ang gagawin.

"Need a ride?" Napalingon ako sa nagsalita. It was Rebel, five days after Christmas. He was walking in his typical jeans but it is just a plain white shirt this time. Naka-shades siya at a few grown facial hairs gave his face a little bit of contours that fits him.

"H-hi.. Oo" Napakamot ako ng ulo, "Pero malayo."

"I am free. I mean, to compensate for the free meal I had the other night?"

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at sumakay sa sasakyan ni Rebel. I instantly smelled the manly musk that I love.

"Hindi ka natraumatized sa pagmamaneho?" Kaswal kong tanong habang binabaybay namin ang SLEX.

"I was. The first time I drove alone was that Christmas Eve."

Natigilan ako at napatingin sa kanya. Sa akin siya pumunta nang araw na iyon. "This is the second time." He said. "But don't worry, I feel comfortable." I played music while on the road. Minsan ay sinasabayan ko pa ang kanta. Rebel's phone beeped at nasilip ko ang pamilyar na wallpaper noon, agad namang iniiwas ni Rebel iyon sa akin. 

Did I just see my face on his phone?! Iyong kinunan niya noong pasko. 

"I accidentally made our photo my wallpaper." Pagkabalik niya ng kanyang cellphone doon sa holder. "Papalitan ko na lang mamaya."

"Huwag na, if it keeps you going, mauunawaan naman kita. Siguro ay nasasabik ka lang na makita ako. Understandable."

Natawa si Rebel nang nakakainsulto.

"Take it easy, nagkaamnesia lang ako pero may panlasa pa rin naman." 

Tumaas ng husto ang kilay ko dahil sa pagkulo ng aking dugo, "Hoy! Ikaw ang gumawa ng first move na halikan ako!"

"Madilim kasi."

"May chance ka pang mag-isip nung lumiwanag na."

"There's something in the drink that you gave me. Admit it, V."

"Napakakapal niya talaga!" 

"Boss, fulltank." Binuksan ni Rebel ang bintana para hindi na ako makapagsalita. Huminto kami sa isang gasoline station nang hindi ko namamalayan. 

"CR muna ako." Umirap ako sa kanya, nakakalokong ngisi naman ang tinugon niya saakin.

Bumili ako ng snacks pagkatapos magCR pero ang hinayupak ay may kinakalantari na pagbalik ko. May mga kausap siyang mga babae na sexy manamit at mukhang mga college girls. Nagtatawanan pa sila. Sumimangot ako at nagmartsa patungo sa kanilang direksyon.

"Hey, Ate. Tapos ka na mag-CR?" Rebel waved his hand at me foolishly. Ate pala ha!

"Uy, si Vi---" Hindi natuloy ng bata ang sasabihin dahil hinila ko na si Rebel patungo roon sa driver seat. Wala siyang nagawa kundi umupo roon nang ibagsak ko ang pinto.

"Vivien, kapatid mo? Ang gwapo ha." The ladies asked who obviously know me now because of my shows.

"Hindi, may sapak yun. Buti hindi kayo kinalbo kanina. Don't talk to strangers, okay?" Tinapik ko sila para umalis at naging matagumpay naman ako.

"Abala ka naman!" Reklamo ni Rebel, "Those are my type." Pagmamalaki niya pa. "Petite, warm, and young." Esplika niya. Umasim ang mukha ko.

"Bagay naman. Bagay kayong mag-Tito! Drive na, dali!"

Nakarating kami sa Amadeo ng 30 minutes late. Naunawaan naman kami ng anak ng mayari na si Bryan. Hindi na kami nahintay pa ng ama nito na siyang dapat kausap ko kaya ako nagmamadali kanina. Good thing na kararating din lang ni Bryan sa farm.

"If you want, I can give you for half the price. Titiyakin kong eksakto ang quality ng roast na ipapadala ko sa iyo. I'll have my design team curate your own packaging para pwede mo ring idsiplay sa iyong Café." Bryan is two years older than me and single. Paano ko nalaman? Dahil inirereto ako sa kanya ng Daddy niya over the phone. Iyon din siguro ang dahilan kung bakit umalis ito sa farm at iniharap ang kanyang anak.

He's kind and good looking too. Matangkad, moreno, at simpatiko. Sabi nga ng kanyang Daddy, anak ito ng isang magsasaka, kaya kahit napakalaki na ng kanilang negosyo ay nanatili pa ring humble si Bryan. He doesn't look like the spoiled brat beside me na parang galit na galit na sumusunod sa akin.

"So we have a deal?" Inabot ni Bryan ang kanyang kamay pero si Rebel ang nakipagkamay dito.

"Deal." Rebel said.

Natawa lamang si Bryan at tumango sa akin. "It is so unfortunate na sira ang sasakyan mo ngayong araw. Hindi bale, ako na rin ang magdedeliver ng—"

"We have trucks to pick it up from here." Sabad na naman ni Rebel. Bida bida yern?!

"A-ah, ganoon ba? Sure. No problem. Tawagan ko lang si Mang Natoy para iexplain ang roast na gusto mo."

Iniwanan kami ni Bryan sa gitna ng farm. Papalubog na ang araw kaya kulay kahel na ang paligid. Rebel looked at me and he seems irritated. Tumatama ang panghapong araw sa ilang hibla ng kanyang buhok. Nakapamewang siya at sinusukat ako ng paninitig na parang may nagawa akong krimen.

"The guy is hitting on you." He accused on his low baritone voice. "And you are enjoying it."

"Ito naman! Syempre para makadiscount si Ate." Ipinakilala ko siya kanina na kapatid ko to give him a taste of his own medicine at nagbago bigla ang kanyang timpla.

Nilagpasan niya ako at naglakad na papabalik sa opisina. Malalaki ang hakbang niya at kahit anong tawag ko ay hindi ako nilingon.

"Subukan mong iwanan ako rito, ipapakulam kita!" Banta ko. Napanatag naman ako nang umupo lamang siya sa couch sa receiving area ng farm. Pinapirma lamang ako ng kontrata ng mga staff ni Bryan para i-seal ang deal. Madilim na nang bumalik kami sa sasakyan pero hindi na nagsasalita si Rebel.

"Pagod ka na ba?" Tanong ko. Kahit papaano ay iniisip ko rin naman ang kapakanan niya. It was a long drive for someone na kakabalik pa lang ang lakas mula sa pagkakaaksidente. "Hinto ka roon. Gutom na ako." Tinuro ko ang Hotel na mayroong restaurant sa ibaba. Sumunod naman siya sa akin.

I booked a room for two and ordered food. Rebel looked dazed and uneasy. Nakasimangot siya at hindi umiimik. 

The room was old fashioned and basic. "Magpahinga muna tayo, ikaw na riyan sa kama. I'll work from my laptop." I let Rebel rest on the bed. Nakaupo siya roon at nakataas ang paa. Nakapikit siya ng mariin kahit na nagdoorbell ang naghatid ng pagkain. After I closed the door ay lumapit ako kay Rebel. I cupped his face, mas lalong lumalim ang gatla sa kanyang noo.

"Masama ba ang pakiramdam mo?" I asked but he shook his head. Ikinulong niya ang magkabilang palad ko sa kanyang kamay. Inilipat niya ang kanang kamay ko sa kanyang labi.

"I am fcked." He whispered. "I was so mad, V. Pakiramdam ko ay sasabog ako kanina nang hindi nasasapak ang Bryan na iyon kakatingin sa iyo. I fcking hate him!"

"Rebel.."

"And I don't understand why. I shouldn't be feeling this way. I should not."

I felt a tear fell from his eyes. Pinawi ko iyon ng mabilis. I bit my lower lip as I watched Rebel suffer. He's confused and scared.

"When I saw you last Christmas, I felt home, and this, this feels home to me. H-how?" Gulong-gulo ang boses niya. "Sino ka sa akin, V? All the news about me was gone, I cannot trace anyone anymore. MY friends and cousins won't say anything. Hindi kita mahanap, Veauty."

Bumuntonghininga ako para pigilan ang luha pero bigo ako. "Anong gagawin ko?" I asked. 

"Alam mo bang masakit sa akin na tawagin mo akong Ate? Ang Diyosa ko pero tingin mo sakin matanda? How dare you?! Hindi ko rin alam kung gusto mo pa ako makita o hindi na. Kahit wala kang matandaan, napakagulo mo pa rin!"

Dumilat si Rebel, "You mean, we—us.."

Nabasa ko ang naiisip niya. "Wala. Wala tayong relasyon. Ayun na nga e! Never naman tayo nagkaroon ng relasyon." Halos magpapadyak ako sa inis. Eh wala pala kaming relasyon bakit iyak ako ng iyak?! (To think apat na taon kong tiniis ang author na 'to di man lang kami ginawang official hanggang dulo!)

"I rather not have you anymore kung napapahamak ka nang dahil sa akin, Rebel. Malas tayong magkasama. Noong naaksidente ka, hiniling ko sa Diyos ang buhay mo. Nangako ako na hindi na ako magpapakita mabuhay ka lang. Ibinigay naman Niya ang buhay mo, so I have to do my part. Now you are okay, and I think I am okay too."

"Y-you mean yung nangyari satin sa Café, it was not the first—"

"It is one in a thousand!" Giit ko pa. "We're unstoppable, Rebel. Para tayong cellphone at charger, if you know what I mean. Maya't maya nakacharge."

Napatango-tango si Rebel at umayos siya ng upo, "That makes sense."

"Kaya tayo minamalas noon kapag magkasama tayo that's because wala tayong relasyon at gumagawa tayo ng mga bagay na pang-magkarelasyon lang. That's worse. Masama 'yon." May pananakot pa sa kanyang tono.

"G-ganoon ba iyon?" Napaisip ako.

Tumango si Rebel, "We have to make it official. I think we have to make that official today para hindi tayo malasin sa ginawa natin nung pasko. Naging bastos tayo nung Pasko. Tsktsk." He added looking really guilty. 

"F-fine. Sige. Baka may mangyari pang masama sa iyo. Simula sa araw na ito, tayo na. Wait, sabi mo hindi mo ako type?"

"I trust my 31-year old self, V." Ibinaba niya ang kamay ko patungo sa puso niya, "He's here, shouting your name."

Napanatag ako nang dahil doon. My Rebel is still in his body at hindi siya tuluyang napossess ng pagiging Gen Z.

We watched Netflix while we feasted on the food after that long deep talk. Napangiti ako nang makitang nakangiti rin siya sa akin at pinapanood akong kumain ng ice cream. We are wearing matching hotel robes dahil ipinalaundry namin ang aming mga damit.

"Hi, I am Viviene Joson. 36-23-36. I am an actress, I am good at cooking, and I am great in bed too." Hayagang pagmamalaki ko.

"Wait, Viviene?" Namilog ang mga mata niya.

"Joke lang yung Veauty, nililito lang kita."

"Viviene Joson?"

"Yes ako ang crush mo nung mga bata pa tayo. And you must probably be cooking something bad to get revenge at that age because of my judgmental mother. You successfully did that, by the way but I have forgiven you. My mother does not but it is fine. Baka magbreak din naman tayo along the way."

Itinulak ni Rebel ang noo ko, "We officially just got together at break-up na agad ang iniisip mo. You should pray that this will lead to wedding because you are getting old."

"You too!"

"We age fine like wine."

"Well, women age better. We age stronger and wiser while men makes mistakes. Women turn man's mistakes as their own learnings. Huwag mong maipagmalaki sa akin yang fine wine, darating din ang araw, hindi na tatayo iyan." Tiningnan ko siya at ininguso ang pagitan ng kanyang mga hita, "And if this won't work, I will still accept it because pinahiram ka sa akin ng Diyos. I will always celebrate your second life, akin ka man o hindi."

"If you are trying to make me gush, that won't work. That's why I don't like old women! Masyadong seryoso sa buhay."

"If I know sa akin lang nabuhay yan." Hinawakan ko ang bagay sa pagitan ng kanyang mga hita. Napataas ang paa niya dahil doon.

"What are you doing and how did you know that this only reacts to you?!" Turo niya rin kay Birdie Monster.

"Well, the Rebel inside you must've warned you that you cannot get back to me if it ever landed on someone else's pussy. Maganda ako pero hindi ako mapagpatawad." I sneered.

Rebel caught me by the waist and sniffed me. "I won't do that even I still can't understand why you."

"Kung alam ko rin lang ang sagot sana ay sinabi ko na sa iyo. I can only speak for myself. The one that likes you the most is Kitty."

"Kitty?"

"Gusto mong makilala?"

He innocently nodded. I straddled him and put his hand inside my robe. Napalunok siya. I grinded on top of him and he moaned.

"Ano, ayaw mo pa rin sa older women?" I asked.

And the next thing that happened? Hulaan mo.

--

"Hindi ba talaga ako nakikilala niyan?" Bumubulong-bulong pa si Mama. Nakaupo si Rebel sa aming sofa dahil sinabi kong ipapakilala ko siya kay Mama sa araw nang pagbabalik nito.

"Ma, this is his second life. Imagine if he was not given the chance, hindi ka pa rin makakahingi ng tawad sa kanya."

"Pero ang damuhong yan ay pinahirapan ka rin naman!" Mariin na bulong ni Mama.

"Ma.."

"Fine. Fine." Umupo si Mama sa harapan ni Rebel. Rebel stood up and immediately reached for my mother's hand.

"Mano po." Napangiti ako, I taught him that. May use din pala na feeling niya ay mas bata siya sa akin, he listens.

"Hindi mo na siguro naalala ang pagtatagpo natin kailan lang, however, kung ano man ang naalala mo noong bata pa kayo ni Viviene, I want to apologize, Hijo. I tried to scare you away when you were kids pero mali ang pamamaraan ko.

Malungkot na ngumiti si Rebel, "I  learned from Viviene what I did to your company, I am sorry for your loss, Ma'am. And I am sorry for what I did."

Nakatingin lang si Mama kay Rebel, maya-maya pa ay suminghot ito at kumuha ng tissue. "Masakit talaga iyong ginawa mo, Rebel, pero mas nasaktan ako sa mga ginawa mo sa anak ko. Viviene does not deserve it. Mahal na mahal ka ng anak ko. Kaya sana this time, huwag mo nang saktan. Matigas ang ulo niyan, hindi siya nakapag-aral para maging breadwinner ng aming pamilya, pero matalino naman yan at napakabait na bata. Don't hurt her."

"Ma.." Lumapit ako para hilutin ang likod ni Mama. "Grabeng eksena naman ito, wala pang namamanhikan, Ma."

Pinalo ni Mama ang aking binti, "Ikaw naman kasi! Ano bang nakita mo sa lalaking ito? Nagkaamnesia na't lahat babalik ka pa rin!"

"SPG po e." Hinampas akong muli ni Mama. 

"You have my blessings, then. Just be happy, you've been through a lot." Bilin ni Mama, yumakap pa siya ni Rebel pagkatapos ay iniwan kami.

"That was intense.." Rebel sniffed.

"Ano, hindi mo pa rin gets bakit gusto mo ako?" Tanong ko sa kanya, araw-araw ko iyong tinatanong pero hindi pa rin daw niya alam. Wow ha! Siya pa ang nagdalawang isip.

Lagi kaming magkasama ni Rebel. He attends to my tapings kung wala siyang ginagawa, he see to it na nakukuha niya ako mula sa location pagkatapos ay naihahatid sa bahay. Sometimes, we stay at his condo pag inaantok na rin siya para iwas disgrasya.

"Ooh, the most coveted second lead star." Napalingon ako nang pumasok si Valerie sa aking tent. She pasted an insulting smile.

"Oh, ang falling star dumating na pala." Sagot ko pabalik at nilingon ang make-up ko sa salamin. Hindi pa rin napawi ang ngiti niya.

"I saw Rebel outside. It is very unfortunate that he had memory loss 'no?" Napalingon ako kay Valerie na may hawak na chocolate sa kamay.

"Gusto mo?" Alok niya sa sa akin ang isang Ferrero chocolate. "Oh, baka sawa ka na dito, kinuha lang din ni Rebel sa sasakyan niya, he shared that it is your favorite so he gave some to me. You won't mind naman di ba?"

"Were you in his car?" Tumaas ang kilay ko.

"Obviously, my tent is not ready pa, so he offered. Medyo mainit kasi sa labas at malamok, yung driver ko kasi umalis na kaya wala akong mapwestuhan. Don't worry, nagNetflix and chill lang kami. Fan din pala siya ng Stranger Things series." Maarte nitong paliwanag.

Hindi na ako kumibo at saka pumikit na lang. Hinintay kong matapos ang eksena ko. Isa na lang naman ang kukunan. I hate the fact na kaeksena ko pa pala si Valerie dito at nagkita pa talaga sila ni Rebel.

Valerie got her lessoned well. Noong mga nakaraang buwan ay dumalang ang projects niya dahil sa napabalitang masamang ugali niya, nang-agaw ba naman ng boyfriend ang bruha. Now, her career is being revived, ewan ko lang kung kayanin.

When the director said cut, nagmamadali kong tinungo ang sasakyan ni Rebel.

"Bye Rebel!" Paalam ni Valerie kay Rebel mula roon sa blocking scene.

"Bye Valerie!" Sagot naman pabalik ni Rebel bago sumakay ng sasakyan.

Nakangiti pa ang loko at nakasimangot naman ako. "Valerie's so cool. Ang dami niyang alam na series. I put it on queue so I can watch it later."

"Sure." Tinatamad na sagot ko. Hindi naman kasi ako mahilig sa series. Ayoko iyong matagal matapos (bukod sa story ko ha kasi wala naman tayong choice kundi ilaban ito hanggang ending), wala kasi akong oras manood dahil lahat yata ng raket ay pinapausukan ko.

"Are you tired?" Halfway patungo sa bahay namin ay naisipan akong tanungin ni Rebel. He's talking about the latest Stranger Things episode that he watched, that they've watched.

"Do you like Valerie?" Diretsahan kong tanong. Napapreno siya ng malakas dahil doon, mabuti at wala kaming kasunod na sasakyan. "You used to like her too. You've dated her."

"Did we?"

"Hindi niya ba sinabi sa iyo? No wonder, maganda, charming, young. That's what you want, right? Kaya siguro ang saya-saya mo ngayon."

"Viviene, that's not it." Bumilog ang boses ni Rebel at tiningnan ako ng seryoso.

"You even welcomed her in your car without me knowing."

"Is that a big deal? Dapat ba ay ipinagpaalam ko sa iyo?"

"Maybe." Nagkibit-balikat ako. Tahimik ang sumunod na minuto sa byahe. Walang nagsasalita sa aming dalawa. Parehas yata kaming galit. Pero mas galit ako at hindi ako magpapatalo!

"Let's break up." Nang huminto sa harap nang bahay namin ay sinabi ko iyon.

"Viviene, you are mad. Don't decide when you are mad."

"Dito rin naman mauuwi ito 'e." Napahilamos ako ng palad. "It's been two months, Rebel. Yes we fck, but everytime I ask you, you still have no idea why you like me! Didn't it come to you that maybe pag-aari lang talaga ang tingin mo sa akin kahit noong naalala mo pa ako?" My words came out like an acid, it hurts my throat and my mouth with that.

"You.." Tinuro ko siya, "you never said you love me during those times that we were together."

"Viviene.." Rebel's face went downturned. "Don't be mad. I'm sorry. I'm sorry for messing up today, I didn't mean to hurt you." Hinuli ni Rebel ang kamay ko pero iniiwas ko iyon. Inalis ko ang seatbelts at pumasok sa loob ng aming bahay nang naghihingapis.

I received tons of messages from Rebel pero wala ni isa ang binigyan ko ng tugon. Tanghali na ako bumangon kinabukasan nang namamaga ang mata. Mabuti at wala akong taping nang araw na iyon. Dumiretso ako sa banyo for my morning ritual pero hindi iyon nakatulong, pupungas pungas pa rin ako kahit lumabas akong nakaligo.

I almost jumped when I saw Rebel sitting on my bed.

"Paano ka nakapasok?!" 

"Pinapasok ako ni Mama."

"Sinong Mama? Mama ko? Bakit Mama na ang tawag mo sa kanya?"

"Nako, Viviene, ask him." Nakasilip sa aking pinto si Mama. "Ask him what he did nang makita ko siya sa labas natutulog kaninang madaling araw kaya pinapasok ko na. He pleaded and asked for your hands. Maiwan ko muna kayo. Pag-usapan niyo yan." Humikab si Mama at sinarhan iyon.

"Hindi ka umuwi?"

"I can't. I am worried that when I drove having thoughts of you, baka maaksidente ako ulit."

Napaawang ang labi ko.

"I remember why I got into an accident that night. It was just fragments and showed up in my dreams many times until I confirmed that it was a memory. I was so jealous because you went out with someone I know. I was worried that you will end up hurt."

Tiningnan ko lamang siya, "I am sorry. I didn't expect na mangyayari iyon."

Rebel shook his head. "I remember our first meeting; the attraction was so strong pero itinatanggi ko na gusto kita kasi galit pa ako."

"Naalala ko, yung tinapunan kita ng pera at kung paano ka nasaktan dahil doon. God, I was a stupid and a jerk for doing that."

"Naalala ko yung pagsisilbi mo sa akin tuwing kailangan kita. They way you hold my hands, the way you smiled at me. Whenever you cover me with your hugs, that's so feminine but you feel secured that way so I let you and I hug you back."

Damn it, I am such a crybaby! Ilang beses na akong pinaiyak ng lokong to 'ah!

"Hindi ko pa naalala lahat pero sapat na iyon para malaman kong ikaw talaga ang gusto ko, Viviene. I am frustrated why despite knowing those, I can't still figure out why I like you. I just do. Walang pero, walang kase. Walang dahilan. I like you at your weakest, I like you when you're mad, I like you when you are being mean, I like you even when you are sleeping. I don't fcking know why that's why I cannot answer your whys. That's why I cannot say I love you because I don't know why I like you. I just like and love you, Viviene. Huwag mo naman akong i-break. Pagbubutihin ko pa ang pagiging asawa ko sa iyo." 

"Asawa agad?" Umiiyak na reklamo ko. "Paano na ang career ko? Kapag nabuntis mo na ako, tiyak susunod-sunurin mo na, alam na alam ko ang takbo ng utak mo!"

"I promise to respect your career decisions, what I cannot respect, Viviene, is that people think that they can still get you from me. Will you marry me?"

"Totoo na ba ito? Hindi na prank? Hindi na tayo nagpapanggap? Baka umiyak na naman ako!"

"I had this in my pocket a few days ago, hindi ako makahanap ng tiyempo." He showed me a diamond ring inside a blue velvet box that has its own light that makes the diamond even shine! "I am sorry, this may not be ideal but I do mean marrying you, Baby. I cannot picture anyone else, past, present, and future, ikaw lang ang nakikita ko."

"You said you like young women! I can't be younger anymore!"

"I like it when you are pissed. That's not true Baby ko."

"How old are you?" Paniniyak ko dahil ayokong magpakasal sa tingin ay mas nakakatanda ako.

"25."

"Not a marrying age." Umiling ako.

"I meant, 45." Humagikgik ako nang mas pinatanda niya pa ang sarili. "Can you say Yes now? Pigil hininga pa rin ako."

"Okay, yes." I bursted. Niyakap ko siya ng mahigpit. Finally! May isang napakaswerteng lalaki na naman ang nakajackpot.

"I love you, Vivien.."

"I love you, Rebel."

We stayed the whole day at my room. Planned for our wedding date, and timeline. It was a long crazy journey but indeed, it was a fulfilling one. 

Viviene ft. Kitty, and Rebel, says thank you and goodbye!

The End.