PROLOGUE

"HAPPY BIRTHDAY!" Iisang bati ng mga kaibigan ni James Reiden Phillip o mas kilala bilang Jden.

"Paano ba 'yan, tumatanda ka na," sabi ni Drake kasabay ng pagtapik sa kaniyang balikat.

"Para sa burpday boy, sana'y malasing mo kami." Si Stanci na itinaas ang hawak na baso saka ikinampay sa mga kaibigan.

It was Jden's 24th birthday at kasalakuyan silang nasa Iloilo para sa one year outdoor training ng isang self defense recruitment agency na sinalihan nila.

Ilang buwan pa lang ang nakalipas nang makapasa sila sa board exam kaya naman nagpasya muna silang magbakasyon at maghanap ng adventure bago sumabak at magseryoso sa kani-kanilang propesyon.

"So,burpday boy handa ka na ba sa sorpresa namin?" nakangising sabi ni Ryder saka tumayo at lumapit sa kaniya.

"Oy, t-teka, ano ‘to? Virgin pa ako!" natatawang sabi niya na ikinatawa din ng lahat.

"Ugok! saan ang virgin sa'yo?" malakas na sabi ni Brice kaya naman mas lumakas ang kanilang tawanan.

Hindi pa man lubos na nakabawi si Jden ay nahawakan na siya sa balikat ni Drake, habang piniringan naman siya ni Ryder.

"Relax ka lang, para ka namang nagbibinata eh," kantyaw ni Stanci na inulan nanaman siya ng tukso.

Hindi na bago iyon sa kanilang lima, they wouldn't get the title Rogue Men if they don't mean it. They are angel looking rogues na inangkin na yata ang lahat ng katangian na hahanapin mo sa isang lalaki. Guwapo, macho, matalino, athlete, mayaman at hindi makukumpleto ang mga iyan kung hindi nakakabit ang katawagang PLAYBOY.

"DAD, kabalo ka man nga wala pa ko tuyu nga mangasawa( Dad, you know I don't have any intention to marry yet)," protesta ni Meliz sa ama nang sabihin nitong ipinagkasundo siya sa isang trainee nito na nakilala and that they would be married tomorrow?

Seriously? She doesn't even have a  slightest idea na ikakasal na siya BUKAS? And who's the lucky groom?

"Paghinugay ka Meliz, pasugot ka o kun indi, madayon man guihapon ang kasal mo kay James buwas (My desisyon is final, you can't do anything about it. Either you like it or not, you'll marry James tomorrow)." May pinalidad sa tinig ng kaniyang ama kaya naman patakbo siyang umalis at nagkulong sa kaniyang silid.

No, hindi siya papayag na basta nalang ikasal sa lalaking ni minsan ay hindi pa niya nakita! may pinalidad na usal ni Meliz sa kaniyang isipan.

NAIWAN namang nakatanaw si Mario sa anak at pabuntong-hininga na ibinaling ang tingin sa larawan ng yumaong asawa.

"I know, pero iyon lang ang tanging alam ko na paraan para masiguro ang kinabukasan ng ating anak. James Reiden Phillip is a good guy, alam kong mapapabuti ang kalagayan niya," anito habang pinadaanan ng mga daliri ang kanto ng picture frame na nasa harapan nito na animo'y naghihintay na sumagot iyon.

He closed his eyes at inalala ang tagpo kung paano niya kinombinsi three days ago ang binata na pakasalan ang kanyakaniyang anak.

"JAMES..."

Natigil sa paglakad ang binata nang may marinig na tumawag sa kanyang pangalan nito. kaya naman nilingon Lumingon ito niya ito peroat nagtaka siya dahil hindi sniya nito kilala. Paano nga naman niya ito makikilala gayong hindi naman James ang pangalan niya?- hindi ito puwedeng lumabas sa narration na ito dahil thoughts ito ni Mario. Meaning, POV niya. How could he know that it was not really James?

"Iho, maaari ba tayong mag-usap," ?" muling wika ni Marioaniya sa binata na tila hindi alam kung ano ang gagawin.

"S-sige ho, sir," alinlangang sagot niyanito.

Umaliwalas naman ang mukha ni Mario nang pumayag siyaito., kaya nNiyaya siya niya nito sa loob ng kanyakaniyang opisina.

Pagpasok pa lang ay agad na pinagala ng lalaki ang mga mata. Doon niya nalaman Napatingin ito sa metal desk name plate na nasa table niya. ang pangalan ng lalaki na si He was Mario Belonio, ang the head instructor ng of special self-defense recruitment training center. At ano naman kaya ang kailangan ng isang self-defense instructor sa kagaya niya?

"Have a seat, iho. Anyway, kaya kita gustong makausap ay dahil sa isang maselang bagay. Unang kita ko pa lang sa 'yo ay alam ko nang mabuting tao ka," sabi nito niya at sandaling huminto sa pagsasalita.

Samantala, lihim namang natatawa ang lalaking nagpapanggap na si James. God! Ang malas naman ng mukhang ginaya niya.

"Salamat po kung ganoon. Ahm, Sir Mario, maaari ‘n’yo po ba akong diretsuhin kung ano ang maaari koung maitulong?"

"I'm offering you to marry my only daughter." Saglit itong tumitig sa kanyakaniya bago nagsalitang muli. "In return, I'll grant you whatever you want."

Saglit na natigilan ang lalaki dahil hindi niya akalain na iyon ang iaalok sa kanyakaniya.

‘Grab it, ito ang kailangan mo hindi ba? Kailangan mong makalayo kaya ano pa ang hinihintay mo? Pagkakataon na ito,’ bulong ng kaniyang isip..

"Maaari ko po bang malaman ang dahilan kung bakit gusto ninyong pakasalan ko si-" pansamantala Pansamantala itong tumigil at tumingin kay Mario na para bang hinihintay na sabihin nito ang pangalan ng dalaga na hindi naman siya nabigo. "So, as I was asking, bakit ninyo gustong ipagkasundo si Meliz sa akin?"

Pansamantala itong nNatigilan muna ito saka umayos nang upo. "I'll be honest with you. My heart isn't that strong anymore, kaya naman naisip ko na siguraduhing maayos ang kinabukasan ng kaisa-isa kong anak. And I knew it was is you who can make her happy. I mean, sa nakikita kong pagkatao mo, alam kong nasa mabuting kamay ang aking anak."

"Pero alam ho ba ito ng anak ninyo? I mean, hindi ba siya tututol kung sakali nga na pumayag ako?" tanong ni James na kunwa'y nag-aalala sa sitwasyon ng mag-ama.

"Iho, ang kailangan ko lang ay ang pagsang-ayon mo," ani Mario. "Meliz will obey me and she has nothing to say in about it!" may pinal na dugtong nito.

"Kung ganoon ay payag ako. Pero sa isang kondisyon. Iyan ay kung makakapag-transfer ka ng five hundred thousand kay Mr. Harold Garcia. May-ari siya ng isang charity association sa Maynila na tinutulungan ng pamilya namin. Maliit lang na pabor iyon koumpara sa hinihiling mo," seryosong sabi ng binata na ikinangiti naman ni Mario.

Hindi nga ako nagkamali ng pagpili sa kanyakaniya. May mabuti nga siyang kalooban. "Sige, pumapayag ako," pagsang-ayon pa nito na hindi man lang iniisip kung totoo ba ang mga sinabi nito o ano.

"I only want a secret marriage three days from now. A small gathering, that's what I want," pagkuwa'y sabi pa ni James. "Don't get me wrong, pero ayoko makaagaw ng pansin ang usapang ito. Hangga't maaari ay mas makabubuting ilihim muna natin.

Mas maganda kung ang iisipin ng mga tao ay niligawan o sinuyo ko ang anak ninyo nang sa gayon ay maiwasan ang ano mang pangit na isipin ng iba," mahabang paliwanag pa nito.

Hindi man gusto ng ginoo na ganoon ang magiging kasal ng kaisa-isang anak ay pumayag na rin siya ito dahil alam niyang nitong may katwiran itoang binata. MSa isip niyo ay masas importanteng maiayos niya ang kinabukasan nito ng anak bago man lang siya ito tuluyang igupo ng karamdaman.

Ilang oras pa ang tumagal ay natapos ding mag-usap ng mga ito at napagkasunduang isang simpleng kasalan nga lang ang magaganap at tanging ang mga kasambahay lamang ang magiging saksi sa pag-iisang dibdib nila.

Nang oras na iyon, masayang-masaya na umalis ang lalaki. Sino ba naman ang hindi matutuwa kung suwerte na ang lumalapit sa iyo.

MAINGAT ang mga hakbang  na lumabas si Meliz ng kanilang bahay bitbit ang isang bag. Buo na ang desisyon niyang hindi magpapakasal sa kahit sinong lalaki na hindi pa niya nakilala.

She wanted to marry someone who will would love her and she'll she'd love in return. Gaya ng pagmamahalang nasaksihan niya sa kanyakaniyang mga magulang. She knows knew that kind of love is rare, and that's the type of love she wants wanted to feel, to experience, to have.

Nang makarating sa pinakabayan ay agad siyang nagtanong kung may bus pa bang bibiyahe papuntang Maynila, subalit ayon sa mga naroon ay sa umaga pa ang unang biyahe kaya naman naghanap na lang siya ng hotel na pansamantalang matutuluyan. Gabi na kasi at natatakot din siyang tumambay sa terminal ng mga bus. Maaga na lang siyang gigising para hindi siya mahuli sa biyahe.

"MA'AM room 35 po, i. Ito po ang susi ninyo," anang receptionist sa isang hotel matapos niyang magbayad.

Mabigat ang loob na tinahak ang hagdan paakyat sa third floor, e. Ewan ba niya kung bakit mas pinili niyang maglakad kesa kaysa ang gumamit ng elevator, na para bang sa pamamagitan noon ay mababawasan ang kanyakaniyang mabigat na problema.

Pagdating sa ikatlong palapag ay hinanap niya ang numero ng kuwartong oouukupahin pero hindi niya mawari kung alin sa dalawang kuwarto ang numero ng kanyakaniyang silid dahil dalawa ang room 35.

Gamit ang susing ibinigay sa kanyakaniya ay isinuksok niya ito sa pintong nasa kanan niya na kusa namang bumukas kaya ang naisip niyang tama ang napasukang silid.

Dahil sa pagod at sama ng loob ay hindi na siya nag-abalang magbihis pa. Bagkus ay basta na lang siya humiga sa malapad na kama at agad namang nakatulog.

"SALAMAT mga pare, pinasaya ninyo ang gabi ko," sabi ni Jden sa mga kasama bago nagkanyakaniya-kanyakaniyang pasok sa silid na inouokupa.

Hindi na siya nag-abalang magbukas pa ng ilaw dahil may kauonting liwanag na nagmumula sa cr CR ng kanyakaniyang silid.

Isa-isa niyang hinubad ang saplot at tanging brief lamang ang itinira saka pabagsak na nahiga sa kanyakaniyang kama para lamang matigilan dahil may nakahiga sa kanyakaniyang tabi.

Tatayo sana siya para buksan ang ilaw nang gumalaw ito at payakap na dumantay ang mga braso nito sa kanyakaniyang katawan.

Grabe, ‘di pa talaga nakontento ang mga ogag na iyon at pinadalhan pa ako ng babae dito sa kuwarto ko.

He touched her face and traced her lips, sanhi para magising ang dalaga na napasigaw pero mabilis ang naging kilos ng binataniya na sinakop ang mga labi niya nito para matigil sa pagsigaw.

Noong una ay nanlalaban pa si Meliz, subalit sadyang magaling ang binata. Marahil ay talagang lasing na ito, dahil nagawa nitong paayunin ang kanyakaniyang katawan sa saliw ng makamundong tugtugin, hanggang sa natagpuan niya ang sariling natatangay sa mapusok na halik at haplos ng binata and before she knew it wala na ang iniingatang pagkababae na ipinangakong iaalay lamang sa lalaking mamahalin.

Dahil sa nangyari ay mas lalong nagulo ang kanyakaniyang buhay.  Paano kung magbunga ang panghahalay sa kanyakaniya? Kung matatawag nga ba itong panghahalay gayong iba ang idinidikta ng kanyakaniyang isipan at katawan.

Magulo ang isipang nagdesisyong umuwi na lamang at tanggapin ang alok ng ama tutal wala na rin naman ang pinakaiingatan niya. Pagpasok pa lang ay agad na siyang sinalubong ng katulong at sinabing isinugod sa ospital ang kanyakaniyang ama dahil inatake daw ito sa puso nang malaman na umalis siya.

Nag-aalala at naguguilty na pinuntahan niya ang amang nasa loob ng ICU. Ngunit nadatnan niya ang isang lalaking naroon sa labas ng silid na tila ba bagot na bagot sa mga pangyayari. Pagkakita pa lang nito sa kanyakaniya ay agad siyang nilapitan at hinila papasok sa katabi nitong silid. Agad siyang sinabihang maupo at maghintay ng ilang minuto. Makalipas ang halos kalahating oras ay bumalik ito at may kasama na itong pari at ilang staff ng ospital na nagsilbing saksi sa kanilang kasal.

Yes, in just a few hours, nawala ang tatlong pinakamahalaga sa kanyakaniyang buhay.

UNA: ang kanyakaniyang ama, na labis niyang iniyakan dahil alam niyang siya ang dahilan nang maaga nitong pagpanaw.

IKALAWA: Ang kaniyang iniingatang dangal na ipinangako niyang iaalay lang sa lalaking mamahalin.

PANGATLO: Ay ang kanyakaniyang kalayaan, dahil nangyari ang kinatatakutan niyang makasal sa lalaking walang puso at walang respeto. Matapos ang seremonya ng kasal nila ay nagpaalam ito na aalis saglit pero hindi na niya muling nakita pa.

Paano nga ba niya haharapin ang bukas kung wala man lang siyang masasandalan?