Pov Damon Hoechen
Slaperig gingen mijn handen langs mijn natte gezicht. Maar liefst drie seconde geleden had ik wat koud water in mijn gezicht gegooid om wakker te worden. Snel wakker worden was altijd al nodig geweest met mijn positie, dus ondertussen was ik er heel goed in geworden om binnen een minuut klaar wakker naast mijn bed te staan.

Mijn ogen dwaalde af naar de randen van de wasbak waar nog steeds grote scheuren instonden van de vorige keer dat ik hier stond. De flashbacks van het kapot slaan van de wasbak kwamen naar boven en ik schudde teleurgesteld mijn hoofd. Nu moest er weer onnodig geld uitgegeven worden aan een nieuwe wasbak.

Snel draaide ik mij weg van de wasbak om naar mijn aangelegen slaapkamer te lopen. De nette kamer oogde precies zoals normaal, vertrouwd. Ik liep vervolgens door naar de donkerbruine kast die schuin naast mijn bed staat. Vlug griste ik er een shirt uit en trek deze over mijn hoofd heen aan.

'Damon?' klonk er opeens vanachter mijn deur. De strenge en oplettende alpha stem van Ruby weet ik er uit op te maken. Met snelle passen liep ik naar de deur toe en opende hem rustig. 'Goedemorgen.' zeg ik een beetje droog.

Haar paarse ogen staarde mij direct aan, terwijl ze begon te praten. 'Ik weet niet waar ik heen moet.' sprak dze beschaamd, terwijl haar bleke handen door haar haar heen haalde. Haar donker paarse haar zat door de war heen en gaf een duidelijk teken dat ze pas net uit bed was komen rollen. Vervolgens had ze een grijs hemd aan met een lange zwarte joggingsbroek. Ook was er een hele tatoeage sleeve zichtbaar op haar linker arm. De tatoeages had ik al een keer eerder gezien maar ze schenen te zijn veranderd van plek, wat raar was omdat die dingen nogal permanent waren.

'Ik neem aan dat je eerst wil eten, aangezien het ochtend is.' Mijn stem klonk veel harder in vergelijking met die van haar. Maar toch had het dezelfde klank als je het hoorde. 'Als het kan dan ja.' Geen teken gevend van het feit dan ze er dankbaar voor zou zijn, bleef haar stem eentonig terwijl ze mij pratend aan bleef kijken.

'Nou, volg mij dan maar.' zei ik simpel, voordat ik de deur uitstapte en hem dicht deed achter mijn rug. Direct begon ik te lopen, waardoor mijn voetstappen door de gang heen galmde. Meteen volgde een paar lichtere, bijna onhoorbare voetstappen mij op. Je kon aan iemands voetstappen altijd horen waar hij of zij vandaan kwam en bij Ruby was het duidelijk dat ze altijd niet op probeerde te vallen.

Al snel kwamen we beide aan bij de deur die naar de eetkamer leidde. Met een zwaai gooide ik de deur open om vervolgens direct bekogelt te worden door een pak melk. De herkenbare schaterlach van Destiny weerklonk door de eetkamer heen, waardoor de rest van de gesprekken stil vielen. Een lacherige snuif kwam er uit mijn mond, waarna ik het pak van de grond op pakte en het terug op het aanrecht zette.

'Ook een goedemorgen zusje.' Destiny stak haar hand begroetend op terwijl ze nog steeds schaterlachend op haar stoel zat. Ruby kwam achter mij vandaan en liep snel naar een van de kanten van de tafel toe om plaats te nemen naast Cody zijn mate.

Persoonlijk wilde ik liever naast haar gaan zitten, maar naast mijn kleine zusje zitten vind ik ook niet zo'n dramatisch probleem. Ik pakte wat te eten en een glas drinken om vervolgens alleen maar gesprekken te voeren met iedereen aan de tafel over komende dag. In mijn ooghoek zag ik Ruby af en toe een snelle blik op mij werpen of soms meer dan een snelle blik, maar ik besloot er even niet op in te gaan.

Zodra mijn bord leeg is, sta ik zonder iets te zeggen op en loop ik richting de voordeur om even een kijkje te nemen bij iedereen uit het pack. Nou ja niet iedereen, maar gewoon te checken.

Helaas schijnt het tegenwoordig zo te zijn dat mijn plannen altijd anders uitkomen dan verwacht, want zodra ik de grote deur aan de voorkant open doe, loop ik bijna direct tegen een duo op.

Grommend duw ik ze aan de kant om vervolgens verder te willen lopen. Zodra ik bezig ben met het trappetje van de voorkant naar beneden lopen, herken ik het gezicht van de vreemdeling opeens. Direct draai ik mij om en loop met een rechte rug naar de blauwharige toe.

'Heb je een doodswens of wat?' grom ik ruw. 'Nou jij zeker wel.' gromt ze haast net zo boos terug. 'Maar geloof het of niet ik kom hier niet voor jou, maar ik heb jouw luna nodig.' Valor gromt tevreden in mijn hoofd bij het horen van de woorden jouw luna.

Ik kijk het meisje nadrukkelijk aan om vervolgens alleen maar tot de conclusie te komen dat er een kleiner jongetje haast verstopt staat achter de benen van de blauwharige. Zijn ogen zijn verborgen achter een zwarte zonnebril en de kleding die hij draagt ziet er oud en versleten uit. Ook is het veelte groot voor zijn duidelijk magere lichaam.

Ruw pakte ik het meisje bij haar arm beet en sleurde haar naar binnen. Ze spartelt en schopt ruw tegen mijn benen aan, maar ik blijf stug doorlopen. Het kleine jongetje dat achter haar stond blijft trillend staan en voor ik het weet voel ik een stekende pijn in mijn hoofd. Direct laat ik het meisje los en val ik met een gepijnigde kreun op de grond. Valor schreeuwt hard in mijn hoofd en ik hoor alleen nog een stem die heel hard iets schreeuwt.

'Hou op! Laat hem met rust!'

—

HEYY GUYS,
Guess what... I am back xd

Ja ehm ik ben dus echt heel erg druk geweest de afgelopen tijd en ik heb besloten dat nu weer de tijd is om dit op te pakken, aangezien ik inspiratie heb en weer zin heb om hier tegen aan te gaan, dussss wooooo

OOK WIL IK JULLIE ERAAN HERINNEREN DAT ER EEN Q&A AANKOMT! Dus al heb je een vraag aan mij of aan een van de karakters, stel die dan vooral. Ik antwoord ze allemaal namelijk ;)

Jullie kennen de dril; stem, reageer, deel en klik op dat volg knopje om bij mijn grote aquarium te horen ;)

Groetjes
Goudvis