Al veertien dagen lang ren ik overal en nergens heen. Al die tijd loop ik rond met een verschrikkelijke pijn rondom mijn hart. Sky blijft zeuren en jammeren dat we terug moeten maar ik kan het niet. Damon wilt ons alleen als wapen, niet meer of minder.

'Dat moet je jezelf niet wijs maken, hij weet nog niet eens dat wij de gene zijn die hij zoekt.' Bij die gedachte van Sky stop ik met rennen. Sky, dat weet hij wel, weet je nog toen hij ons vond, toen vroeg die jongen wat ze met de yoba moeste doen. Sky geeft toe dat hij het weet maar blijft zeuren dat we terug moeten gaan naar the dark souls

Mijn paarse wolvenpoten raken de bosgrond bijna niet als ik aan het rennen ben. Het sneeuwt waardoor ik soms verblind word door de kleine sneeuwvlokjes. Door het tegenwerken van Sky word ik ook nog eens moe van het wolf zijn. Zo moe dat de paarse vacht wegtrekt en ik volledig in de netgevallen sneeuw val.

Tot overmaat van ramp hoor ik bosjes ritselen en dringt de sterke en heerlijke geur van mint en chocolade dringt mijn neusgaten in. Sky merkt het ook en probeerd de controle over mijn lichaam over te nemen.

Uit de struiken komt een vermoeide Damon gelopen. Hij ziet mij op de grond liggen en snelt naar me toe. Zijn hand wil hij op mijn rug leggen maar met het laatste beetje controle kruip ik van hem weg. 'Ga alsjeblieft weg.' Fluister ik zachtjes. Damon kijkt me treurig aan maar schud zijn hoofd.

'Ik zoek al twee weken naar je, ik ga je echt niet laten gaan.' Dan pas vallen de paarse wallen onder zijn ogen mij op. Zijn donkerbruine haar ligt warrig op zijn hoofd en de groene ogen staren dof naar mij. Hij ziet er precies zo uit als toen ik net wakker werd in the Dark Souls, vermoeid en bang.

'Je wilt je wapen gewoon terug, niet de mate die iedere normale weerwolf zou willen.' Hij loopt wat naar voren en hurkt voor me neer. 'Hoe kom je daar nu weer bij?' Mompeld hij. 'Die jongen uit de kerker zei het zelf, ik heb Silvers verslagen en verscheidene roedels vrezen mij. Dat is perfect als soldaat.' Murmel ik zacht, bijna onverstaanbaar. Voor hem zit nu niet de wolf met de krachten van de maangodin, maar het gebroken zeventienjarige meisje uit de kerkers van The Dream Devils.

Hij kijkt me aan en wilt iets zeggen, maar dan loopt hij plotseling snel naar achteren. 'Ruby kom hierheen.' Langzaam krijg ik de hele controle over mijn lichaam en verzamel weer wat moed. 'Nee, ga weg Damon.' 'Geen tijd voor grappen kom hier heen.' Zijn blik is nog steeds achter mij gevestigd.

'Laat haar met rust.' Een kille en kalme stem weerklinkt van achter mij. Een stem die ik eerder gehoord heb. Vlug draai ik me om en kijk naar de persoon achter me. Daar staat een vrouw met pikzwart haar en blauwe highlights. Haar ene hand zit om haar leren wapenriem geklemt en de andere hand houdt een shotgun vast.

Dan herken ik het gezicht van de vrouw en besef ik wie het is. Neele Youster staat voor onze neus. 'Neele.' Haar ogen vinden mij weer en kijken weg van Damon. Damon grijpt zijn kans en rent op haar af. Mezelf werp ik voor Neele en grom woest naar mijn mate. 'Je blijft verdomme van haar af!' Terwijl ik die woorden uitspreek word Damon door een windstoot vier meter naar achteren geslingerd.

Mijn handen sla ik voor mijn mond als ik Damon verward op de grond zie liggen. Neele loopt langs me heen met haar shotgun in de aanslag. De loop van het geweer word op Damon gericht en Neele staat op het punt om hem neer te schieten. Sky grijpt de controle en shift naar haar wolvenvorm. Via een grote sprong komen we op Neele terecht en rollen we samen over de grond.

'Ruby, what the....' Ze kijkt in mijn ogen en is abrupt stil. 'Hoi wolf.' Mompeld ze. 'Sky.' Gromt Sky naar Neele. 'Je blijft verdomme voortaan van mijn mate af.' Rustig knikt Neele, waardoor Sky mij de mogelijkheid geeft om de controle terug te nemen. Mijn rechter voorpoot haal ik van haar borstkast af en ga voor haar op de grond zitten.

Ze kruipt overeind en begint te praten 'Je ogen waren paars,' Zachtjes grom ik om haar opmerking, ze zijn altijd paars. 'Laat me uitpraten hondje, ze waren bijna fluorescerend.' Verbaasd kijk ik mijn vriendin aan.

Een kleine piep laat ik horen als iemand opeens een hand in mijn vacht legt. Grommend draai ik mijn hoofd naar de persoon, alleen raak Damon midden in mijn draai. Duizelend valt hij achterover. 'Jij hebt een hardhoofd meid.' Murmeld hij.

Neele begint te grijnzen als ze ziet dat ik Damon onderuit heb gehaald met mijn kop. 'Dus dat is de almachtige Alpha.' Grommend staat Damon op. Hij shift naar zijn wolf en stelt zich dreigend op. De normale groene iris is volledig weg en er zitten twee angstaanjagende rode ogen. 'Dat is zijn wolf toch niet?'

Neele gaat achter mij staan waardoor Damon zijn rode kraaloogjes op me richt. 'Ik ben de demonenwolf, ik dult geen tegenspraak, jij miezerig meisje.' Van binnen ga ik dood van de angst maar ik laat geen enkele emotie zien. 'Hij kan als wolf praten?' Dat is iets wat bijna geen enkele wolf kan.

Schuimbekkend loopt Damon naar me toe. Bij iedere stap die hij zet kleurt een klein deeltje van zijn vacht bordeaux rood. Als hij een sprong wil maken is er zelfs geen grijntje zwart meer te bekennen. 'Damon houd die wolf van je in bedwang.' Hij stopt met de aanval op Neele en kijkt mij woedend aan.

'Ik hoef geen advies van de engelen wolf. Weetje ik hoef ook geen mate! Ik ben zelf op deze planeet gekomen om...' Een duistere preek komt uit de wolven bek. Tijdens de gruwelijke woorden die hij uitspreekt verdwijnt zijn vacht en staat Damon er weer. Alleen zijn zijn ogen nog steeds fel rood en blijft hij duivelse teksten schreeuwen.

Ook ik shift terug en doe iets wat ik eigenlijk niet van plan was om te doen.

Ik ren naar "Damon" toe en druk mijn lippen op de zijne.

--
HEYYYY GUYYYSSSS,
Dit hoofdstukkie kan een beetje verwarrend zijn maar oke. Ik heb namelijk een mededeling. DEZE KERSTVAKANTIE KOMEN ER IN TOTAAL ZES HOOFDSTUKKIES ONLINE. 3 van Warwolves en 3 van Hunted ＼(^o^)／＼(^o^)／
Hoop dat jullie er blij mee zijn
Xxx GOUDVIS