Wyruszyli. Szli już od godziny. Podążał z nimi król Rohanu- Theoden- razem z Eomerem i swoją świtą.
Dojechali w końcu do Orthanku- siedziby Sarumana.
Na skale tuż pod bramą dostrzegli oni dwuch chłopców...
-Nie może być!!- krzyknął Gimli widząc dwie postacie.
-Pippin! Mary! My was po całym świecie szukamy, a wy tu sobie ucztujecie!- wrzasnęła Kika zeskakując z konia.
-Ci to mają szczeście...- westchnął Syriusz również zeskakując z konia.
-Czemu na nas krzyczysz cudowna Kikusiu. Po trudach które przeszliśmy zarzywamy sobie zasłużonego odpoczynku na polu chwały.- rzekł Pippin.
-Jaaasne. Ciekawy jestem, co takiego zrobiliście?- zapytał James.
-Więcej, niż wam się wydaje...- powiedział Gandalf z uśmiechem.
-Gandalfie? Chyba powinniśmy jechać do Gondoru. Tak jak było w planie...- upomniała się Kika.
Czarodziej spojrzał na nią.
-Tak... Ty musisz...- szepnął jakby do siebie.-Ruszaj Kika...
-Nie! Ja protestuję! Nie puszczę cię samej!- krzyknął Syriusz zagradzając jej drogę.
Kika spojrzała na niego z żalem.
-Nie możesz jechać ze mną...- wyszeptała.
-Dlaczego?!
-Bo mam tam zginąć! Rozumiesz?! Takie jest moje przeznaczenie! Zabiję Czarnego Jeźdźca, a on mnie!- wykrzyczała ze łzami w oczach.- A ja nie chce, żebyś to widział...- ostatnie słowa wyszeptała nie mając już siły na nic więcej. Wskoczyła na Undera i patrząc ostatni raz na chłopaka odjechała drogą do Gondoru.
Syriusz patrzył za nią.
-Syr... Ona...- zaczął Remus, ale czarno-włosy jej przerwał.
-Nie! Ja ją kocham! I nie pozwolę by coś jej się stało, rozumiesz?! Nie zostawie jej! Znajdę sposób! Uratuję ją!- wykrzyczał i wskakując na swojego wierzchowca pojechał za nią.
-I co dalej?- zapytał Michael ze łzami w oczach.