Lily ubrana w ciepłą kurtkę i długie spodnie stała przed ciemnym małym domkiem na uboczu. Zapukała delikatnie. Drzwi natychmiast otworzyły się.

- Wchodź Lily - rzekł uśmiechnięty Frank. Dziewczyna również posłała mu uśmiech. Zamknął za nią drzwi i pomógł jej zdjąć kurtkę. - Chcesz może herbaty czy czegoś takiego?

- Herbata byłaby w porządku. Może Rose też się przyda.

- Wiesz niezbyt jestem pewien czy możemy ją rozwiązać. Nie chcemy, żeby wezwała Czarnego Pana.

- Ona przez cały czas jest związana? - spytała Lily zszokowana. Frank pokiwał głową.

- James i Syriusz ci nie mówili?

- Ani słowa. - Longbottom zmarszczył brwi, ale nic nie powiedział. Wprowadził dziewczynę do pokoju jej przyjaciółki.

- Pójdę rzucić zaklęcia ochronne. Niedługo wrócę - powiedział i wyszedł zamykając drzwi.

- Lily? - usłyszała szept z kąta. Odwróciła się w kierunku najlepszej przyjaciółki.

- Och, Rose - rzekła cicho.

><

Syriusz chodził niespokojnie po pokoju.

- Uspokój się - powiedział Remus. - To ci nic nie da. - Black spojrzał na niego.

- Nie każ mi się uspokajać. Nie widzisz co się dzieje? Ona nareszcie chce z kimś porozmawiać i tym kimś nie jestem ja - warknął.
- Może właśnie dlatego. - Również zdenerwował się Lupin. - Dlatego, że nie można z tobą normalnie rozmawiać jeśli chodzi o nią.

- Była torturowana i przetrzymywana z dala ode mnie!

- Właśnie, od ciebie! Myślisz tylko o sobie. Nie o niej. - Syriusz zacisnął pięści. Potter stanął między nimi.

- Dajcie spokój! Oboje. Nasza przyjaciółka właśnie doszła do siebie, a wy macie zamiar się bić? Powinniście się cieszyć, że może niedługo znów będzie tu z nami siedziała. - Black opadł na swoje łóżko, a Remus zmarkotniał.
Wtedy ktoś zapukał do drzwi.

- Wejść - zawołał Peter.

- Hej chłopaki - powiedziała Marlena poprawiając lekko swoje blond włosy. Syriusz podniósł się na łokciach i spojrzał na nią.

- Co tam? - spytał Potter, uśmiechając się do niej przyjaźnie.

- Chciałam porozmawiać z Syriuszem. - James posłał przyjacielowi pytające spojrzenie. Black wzruszył ramionami i wyszedł z dziewczyną z pokoju.

- O czym chciałaś porozmawiać? – spytał, gdy wyszli, a ona usiadła na parapecie.

- Więc... ta dziewczyna z mojego pokoju.

- Co z nią?

- Rozpowiada wszystkim, że potajemnie się spotykamy - westchnęła blondynka. Syriusz wzruszył ramionami.

- Sława taka jest. Kiedyś usłyszałem plotkę, że James potajemnie ujeżdża hipogryfy. - Marlena zaśmiała się ciepło. Black słysząc ten przyjemny dźwięk uśmiechnął się.

- To jedna sprawa - powiedziała i pokazała mu dwa palce. - Druga jest taka, że podobno Dumbledore zbiera jakąś tajną organizację do walki z Voldemortem - rzekła przyciszonym głosem. Black lekko się spiął.

- Nie wiem o czym mówisz.

- Dobra odpowiedź - pochwaliła go. - Wiem od znajomego, że takie coś istnieje i chciałabym się przyłączyć. Tylko, że potrzebuje kogoś kto poprze mnie u dyrektora.

- Ile masz lat? - zapytał składając ręce na piersi.

- Urodziłam się w grudniu tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego roku.

- Czyli już jesteś pełnoletnia - szepnął sam do siebie.

- Brawo dla tego pana - powiedziała, udając, że klaszcze. Wywrócił oczyma.

- A czemu twój przyjaciel nie może cię poprzeć?

- Wiesz, on niezbyt chce, żebym się angażowała - mruknęła i spuściła wzrok. Syriusz złożył ręce na piersi.

- To może ma rację - rzekł i już chciał się odwrócić.

- Syriusz nie rób mi tego. Naprawdę chce pomóc - powiedziała i położyła mu rękę na ramieniu.

- Nie mogę pozwolić, żeby stało ci się to, co stało się Rose - szepnął. Odwróciła go lekko i zeskoczyła na ziemię. Delikatnie objęła go.

- Współczuję ci Syriusz, ale naprawdę chce to zrobić. Musisz uwierzyć, że dam radę. - Black pogładził ją po długich włosach. Była taka niska i według niego bezbronna, ale wiedział, że prędzej czy później i tak dołączy do Zakonu. Odsunął ją od siebie.

- Chodźmy.

><

Rose spojrzała na Lily z uśmiechem.

- Wow, wyglądasz pięknie Lily - powiedziała cicho.

- I tak nigdy nie dorównam tobie czy Mary - szepnęła Evans i usiadła kolo swojej przyjaciółki.

- Daj spokój. To ty zawsze byłaś najpiękniejsza. - Ruda zmarszczyła brwi. - Tu dusza się liczy.

- Mówisz jak James - zaśmiała się Lily. Jej przyjaciółka odzywała się tak jak kiedyś.

- No oczywiście - oburzyła się Rose. - Przecież jesteśmy rodzeństwem. - Obie zachichotały.

- Jak się czujesz w ogóle? - zapytała Evans. Brunetka pokazała jej związane czerwone ręce zza pleców.

- Gdyby nie to, to byłoby wręcz perfekcyjnie - mruknęła. Lily przygryzła wargę. Wtedy do pokoju wszedł Frank i podał jej herbatę, po czym zaraz się wycofał. Dziewczyna odłożyła ją i wyjęła różdżkę.

- Odwróć się - rozkazała. Rose posłusznie wykonała jej polecenie, mimo że była mocno zaskoczona.

- Diffindo - szepnęła Evans, a więzy opadły. Ręce dziewczyny były wolne. Lily mimo wszystko zachowała ostrożność i trzymała różdżkę wycelowaną w swoją przyjaciółkę. Rose poruszyła nadgarstkami, tak że krew znów w pełni zaczęła w nich krążyć. Po czym rzuciła się na Evans.
><

James leżał ma łóżku. Był już po wszystkich lekcjach. Peter, Remus i Syriusz poszli na kolację, ale on nie mógł. Lily nie było już od bardzo dawna i niepokoił się o nią. Natomiast Black cieszył się, że jej nie ma bo to oznacza, że dogadała się z jego byłą dziewczyną. Okularnik przewrócił się na drugi bok. Wtedy drzwi się otworzyły, a przez nie wszedł Syriusz.

- Jak tam się trzyma nasz prefekt? - zapytał z uśmiechem. Obecność tej Marleny Smith była dla niego bardzo pomocna. James uśmiechnął się lekko.

- Całkiem dobrze Łapo, a co chowasz za plecami? - zapytał z ciekawością.

- Coś dla pewnego jelenia - mruknął tamten i wyciągnął zza pleców talerz pełen bekonu i tostów.

- Kocham cię Łapa - powiedział James, czując jak mu burczy w brzuchu.

- Och daj spokój, bo się jeszcze zaczerwienię - rzekł Syriusz podając mu jedzenie.

- Jak się czujesz? - zapytał James, poprawiając okulary. - Z tym wszystkim.

- Wiesz. W sumie to na początku byłem zawiedziony, że nie chciała rozmawiać ze mną, ale później Remus uświadomił mi, że jestem samolubny i teraz chyba cieszę się. Jestem szczęśliwy, bo jest nadzieja, że kiedyś ją jeszcze przytulę.

- Naprawdę ją kochasz - rzekł James cicho.

- W sumie to już nie wiem. Zmieniliśmy się oboje. Mam wrażenie, że kocham tą dziewczynę, która bezczelne kłamała Filchowi, gdy zaczarowaliśmy bałwana, żeby biegał po szkole.

- To nadal ona.

- Nie, już nie. Wszyscy się zmienili. Spójrz na siebie, kiedyś byłeś największym podrywaczem w szkole, lekko rozpieszczonym dzieckiem, a zależało ci tylko na gnębieniu ślizgonów, quiddichu i żartach z nami. Teraz się zaręczyłeś, nie spojrzysz na żadnego ślizgona, nawet nie wspomnisz o lataniu, a do tego zostałeś prefektem. Lily też, kiedyś kochała tylko książki i naukę, a szczerze nienawidziła ciebie.

- Teraz myśli tylko o tym, czy przeżyjemy poza Hogwartem i zgodziła się za mnie wyjść. Dawno nie widziałem, żeby siedziała do późna jak kiedyś i tylko przeglądała książki lub, żeby chodziła na te spotkania do Slughorne'a.

- Widzisz o tym właśnie mówię - rzekł cicho Syriusz. - Dziewczyny już nie trzymają się jako całą paczka, a my zaczynamy się kłócić.

- Dorastamy. Teraz każdy z nas miał ciężki okres, ale od prawie tygodnia nie było żadnego ataku. Może zaczyna się uspokajać? Może to, że Rose wyzdrowiała oznacza, że wszystko będzie jak dawniej?

- Mam taką nadzieję, ale nie ważne co się stanie, zawsze będziesz moim bratem.

- A ty moim Łapo - powiedział James z uśmiechem. - Zawsze.
><

Rose ze łzami w oczach rzuciła się na Lily i przytuliła ją.

- Dziękuję ci Lily, tak bardzo dziękuję - płakała. Evansówna objęła ją mocno, a w jej oczach pojawiły się łzy. - Zaufałaś mi po tym wszystkim co zrobiłam. Nie wiem co powiedzieć.

- Nie musisz nic mówić.

- Lily nie uwierzysz - szepnęła w końcu, gdy już zdążyła wypytać Rudą o wszystkich znajomych i wszystko co się zmieniło odkąd jej nie było.

- Co takiego?

- Przez to, że krew nie dopływała mi prawie wcale do dłoni Czarny Pan nie mógł wyczuć mojego pulsu. Myśli, że nie żyję.

- Ale czy w takim razie teraz nie poczuje, że jednak tak nie jest? - zapytała Ruda zaniepokojona.

- Nie. Bo znak, on zniknął - szepnęła dziewczyna z szerokim uśmiechem.

- Jak to? To niemożliwe - powiedziała Lily i podwinęła rękawy przyjaciółki. Rzeczywiście. Nie było tam śladu po znaku. Nigdy nie słyszała o czymś takim.

- Ja..., to naprawdę niesamowite - wyszeptała. - To znaczy, że możesz wrócić ze mną do zamku.

- Chciałabym, ale nie jestem pewna czy mi pozwolą, oni... - nie skończyła, bo w tym momencie drzwi się otworzyły i wszedł przez nie Albus Dumbledore.