* Julietta *

Zeszliśmy w końcu na śniadanie. Lili chyba tam na mnie czekała.

- Jule!

- Co?

- Amos Cię szukał.- była bardzo podniecona. Spojrzałam na nią. Czym ona była taka zadowolona. Mój chłopak mnie szukał. Ale wiadomość.

- Iii.....?

- Musisz z nim porozmawiać!

- Okej.

Rogacz i Łapa przyglądali się tej sytuacji. Pokazałam im język. Przybliżyłam się do Jamesa.

- Daj mi mapę.- szepnęłam. Chłopak niechętnie oddał mi pergamin. - Dzięki.

Wyszłam z Sali.

- Uroczyście przysięgam, że knuję coś niedobrego.

Znalazłam Digoryego na boisku do Quiddicha.

- Koniec psot.

Pobiegłam tam od razu. Amos miał trening razem z resztą swojej drużyny. Usiadłam na trybunach. Obserwowałam każdy ruch zawodników. Miałam kilka uwag dotyczących ich gry. Na przykład Pałkarze byli za wolni. Gdyby nie unik po szukającym zostałaby mokra plama. A obrońca czyli Amos odlatywał za daleko od bramki. Pół godziny później skończyli trening. Podeszłam do chłopaka.

- I co jak było?- zapytał.

- Nie aż tak źle acz kolwiek mam kilka uwag.

- Jakich?

- Pałkarze są za wolni, obrońca odlatuje za daleko pętli a ściągający za bardzo się rozpraszają.

- Wow. Znasz się na tym.

Uśmiechnęłam się.

- To co może zagramy dwa na dwa?

- Dobra. Idź po kogoś do swojej drużyny a ja po kogoś z mojej.

- Jasne.

Wyciągnęłam z kieszeni dwukierónkowe lusterko.

- James Potter.- w lusterku pojawiła się twarz mojego przyjaciele. - Cześć.

- Cześć.

- Rogaś choć zagrać ze mną w Quiddicha przeciwko Puchonom!

- Hmmm. Puchonom mówisz. Oczywiście.

Ledwo co się obejrzałam A jeleń stał przedemną.- To co wmieciemy ich w ziemię.

- My Huncwoci? Zawsze!

- To co zaczynamy?- zapytał Digory.

- No nie wiem a jesteście gotowi?

- Tak a wy?

- Ile razy mam powtarzać. Huncwoci zawsze!

- Ujmę to jako tak.

START!

Rogacz ma kafla. Podaje do Juliett ale ta nie strzela oddaje Rogaczowi i GOL!

Amos leci do pętli, strzela Ale nie Julietta obroniła.

- Wygraliśmy! - krzyknął James. Mimo, że nigdy nasza para nie przegrała zawsze cieszyliśmy się jak dzieci, które dostały Wielkiego Lizaka.

- To było oczywiste. A teraz chodź musimy obgadać plan 143.- stwierdziłam. Pocałowałam na pożegnanie Amosa i razem z Rogasiem poszliśmy do pokoju.