In dit hoofdstuk zitten ze bij de rechtbank. En aangezien ik daar niet echt ervaring mee heb, kan het zijn dat het heel anders is in het echt.

"We zijn hier vandaag omdat Sylvia Langbrug iets wil vertellen tot betrekking van de zaak over Douwe Bob" zegt de rechter.

Ik zucht een keer gespannen.

Dan sta ik op.

"Ik heb bewijs dat Douwe Bob onschuldig is. Ilse?"

Het meisje dat Douwe Bob (niet) geslagen had, komt aanlopen.

Ze komt naast me staan en begint met praten: "Douwe Bob is inderdaad onschuldig. Het klopt dat ik allergisch ben voor muggen. En dat er één op mijn wang zat. Ik ben hem eeuwig dankbaar. Zonder hem had ik hier misschien niet meer gestaan! En dan sluiten jullie hem op!"

"Hoe weten wij dat Douwe Bob je geen geld betaald heeft om dit te zeggen?" vraagt de rechter.

"Onmogelijk. Hij zit gevangen" zegt ze.

"Wij willen even overleggen" zegt de rechter.

Hij loopt weg en komt even later terug.

"Mijn uitspraak is dat... Douwe Bob onschuldig is verklaard. Hij wordt vrij gelaten. En iedereen, inclusief Airen en Sandra, zijn verplicht sorry te zeggen" zegt hij.

Ilse en ik geven elkaar een knuffel en ik lach naar Sanne, die lachend terug kijkt en haar duim opsteekt.

Dit boek is bijna afgelopen denk ik :(.