Okay ik ben bijna door m'n foto's heen haha oeps

"Vooruit dan. Heel even" zegt hij terwijl hij de weg leidt.

"Yes" zeg ik zacht.

Na een aantal gangen komen we aan bij een cel waar de politieman stil blijft staan.

Douwe zit erin.

"Omg omg omg!" roept Sanne blij.

Douwe kijkt op.

Als hij mij ziet zucht hij.

"Luister alsjeblieft even naar me, Douwe. Ik weet dat het mijn schuld is en het spijt me ook heel erg! Wist ik veel dat ze je niet zouden geloven" zeg ik wanhopig.

Sanne kijkt me verbaasd aan, maar dat maakt me nu even niet uit.

Douwe zucht nog een keer.

"Kunnen we alstublieft even alleen met Douwe Bob praten?" vraag ik smekend aan de politieman.

"Nee" zegt hij droog.

Ik zucht nu ook een keer.

"Douwe, het spijt me echt! Kan ik iets doen om het goed te maken?"

Hij blijft stil.

"Zeg alsjeblieft iets!"

Maar m'n gesmeek haalt niks uit.

"Kom maar dames, ik laat jullie uit" zegt de politieman zuchtend.

"Oké ik vergeef je" zegt Douwe opeens terwijl hij overeind komt.

"Het is niet jouw schuld. Maar wat wil je nou doen?"

"Daar verzinnen we nog wel wat op" zeg ik.

"Oja?" vraagt de politieman.

Oja, ik was hem even vergeten...

Ik lach even naar hem.

Hij werpt een blik op Douwe, die naar ons aan het kijken is.

"Ik heb al een plan" zeg ik grijzend.