Może faktycznie ten garnitur wygląda źle na moim tyłku, stale obracam się za siebie, żeby sprawdzić czy przypadkiem się nie rozdzierają, ani nic innego się z nimi nie dzieje. Mam szczęście, że w ogóle w końcu coś kupiliśmy, bo inaczej to chyba naprawdę bym nie poszedł i dałbym mu te satysfakcję.

Gdy sprawdziłem adres i okazało się, że to przyjęcie jest w wystawnym hotelu, musiałem się upewnić czy nie ma jakiegoś ukrytego powodu. Oczywiście, że jest, co pewnie jest kolejnym testem. Facet będzie prowadził badania nad nowym lekiem z wybraną grupą pacjentów, a zabijali się o to niejedni lekarze. Dlatego dzisiaj w tym miejscu będzie elita lekarska i pewnie wiele osób z poza tego świata.

Oprócz pięknego hotelu, dostrzegam coś równie pięknego, zielona, opięta suknia, podkreślająca pośladki i gołe plecy. Muszę przyznać, że jestem zafiksowany na punkcie tyłków. Wysoko upięte włosy, podkreślające idealną linie pleców, (zboczenie zawodowe), piękna szyja, która właśnie obraca się w moją stronę..

– Nora?

– Nie mogę uwierzyć, że chciałeś tu przyjść beze mnie.

To dziewczyna, którą dobrze znam.

– Nie potraktowałaś mnie za miło rano.

– A ty jak kogoś równego sobie – odpowiada.

– Naprawdę? Nie zaprosiłem cię tutaj, bo nie mam na to ochoty i nie ma na to tutaj miejsca, jeśli chcesz się tak zachowywać..

– Nie jestem tylko ładnym dodatkiem i ci to udowodnię.

– Zdecydowanie jesteś ładna, olśniewająca.

– Już przegrałam nasz zakład, pamiętasz?

Obejmuję ją dłońmi w talii, a ona robi krok w moją stronę.

– Nie mam pojęcia, co wydarzyło się dzisiaj rano w mieszkaniu – szepczę.

Chcę, żeby mi odpowiedziała, chcę z nią o tym porozmawiać, naprawdę, ale to nienajlepsza miejsce, w szczególności gdy słyszę mój najmniej ulubiony głos na całej planecie.

– O jesteście!

Obracamy się do Nicka, który ma obok siebie wysoką, szczupłą blondynkę. Trzyma ją blisko siebie, a ona prezentuje swój idealny uśmiech.

– Natasha, to Luke i jego żona Nora.

– Miło mi cię poznać – wyrywa się od razu Nora – Co za piękna sukienka? Co to za projektant?

To pewnie znaczy, że garnitur Nicka jest uszyty na  miarę.

Nora wymienia z Natashą pare zdań, zanim Nick nie wprowadza nas do środka i od razu nie gna do Christophera, który go przywołuje skinieniem palcem, a wtedy Natasha się odzywa.

– Jesteście tacy mili..możecie mi przypomnieć, co to w ogóle za impreza?

Nora tu jest, bo chce. Zna moją prace, ludzi z niej, nawet jeśli nigdy nie myślałem o niej jak o części tego, chce mi pomóc, nie będąc tylko ładną buzią. Natasha? Jest częścią obrazka bez głębszej historii.

Zanim Nora kończy jej tłumaczyć, co tutaj robimy, Christopher wraz z Nickiem i jeszcze inną kobietą, pojawiają się obok nas.

- To moja żona Crystal – jest od niego młodsza to jasne, a on mimo to nie spuszcza wzroku z Nory.

Przyciągam ją do siebie, na co reaguje zachwianiem na szpilkach, ale nie protestuje.

– Więc Luke chcesz być chirurgiem?

Chcę się podzielić moją historią, ale wtedy przychodzi kilka osób, które koniecznie musza z nim porozmawiać, o tyle dobrze, że nas przedstawia i proponuje wino. Nora gdzie nie gdzie, dorzuca swoje uwagi, a wszyscy je chłoną. Christopher wypytuje ją o mnie mimo, że stoję obok, co w ogóle nie podoba się Nickowi, który stracił zainteresowanie. Jego żona z kolei pije już piątą lampkę szampana.

– Więc Luke.. – wraca do mnie – Dlaczego chcesz zostać lekarzem?

Nim zdążę odpowiedzieć zaczyna opowiadać swoją historie z tym związaną i gdy kończy oczekuje ode mnie natychmiastowej odpowiedzi.

– Skoro można pomóc ludziom to dlaczego by tego nie zrobić? Ciężko pracowałem, żeby móc skutecznie pomagać i dalej będę to robić.

– Myślałem, że powiesz coś o dobrych pieniądzach, prywatnych klinikach, badaniach..

Wrzuca wszystko, co ma.

– Nick bardzo chciałby być ich częścią, a ty?

Nie zrozumcie mnie źle. Fascynuje mnie ta praca, ale nie robienie z ludzi królików doświadczalnych. Wolę pomagać tym, co pewne, a nie tym, co zależne od pieniędzy. Jak wielka korupcja jest s farmacji? Nawet chyba nie chcę wiedzieć. Ilość bezskutecznych rzeczy jest na rynku zbyt duża.

– Podoba mi się praca w szpitalu, mógłbym pracować na oddziale nagłych przypadków.

– To da się załatwić.

Ton jego głos świadczy o pewności, która graniczy z zarozumialstwem, gdybym mógł nie miałbym do czynienia z takimi ludźmi.

Podziwiałem tego faceta, a teraz stoję tu z nim, słucham go i wydaje mi się, że wszystko, co się dla niego liczy to kasa i pozycja, a nie pomoc.

Zaczyna opowiadać o zagranicznych wyjazdach i tym z kolei chce zaimponować Norze, jakby to ją ruszało. Ona odpowiada, ale zaciska dłoń na mojej, jakby musiała gdzieś uwolnić skumulowane emocje. Na szczęście dużo ludzi chce z nim porozmawiać, więc nie musimy go więcej słychać. Staramy się z Norą rozmawiać z innymi ludźmi, ale nie rozmawiać ze sobą. W końcu i my się rozdzielamy, a mnie zaczepia kobieta, która stała z nami gdy opowiadałem o tym, jakim chce być lekarzem.

– Jest w tobie dużo zapału i pokory, nie myślałeś o lekarzach bez granic?

Myślałem.

– To nie praca dla każdego, ale ty to w sobie masz, chcesz pomagać, a nie zdobywać kolejne sukcesy, co raz mniej jest takich ludzi.

– Myślę, że sukcesem jest pomoc jak najwiecej liczbie osób.

Ona się uśmiecha i jeszcze raz przedstawia, zostawiajac swoją wizytówkę z logiem organizacji, do której trzeba mieć ogromne jaja. Jeśli to jest jedyny kontakt, który tu zdobędę to może to znak. Muszę znaleźć Norę i zmywamy się stąd, zbyt dużo pozerów jak dla mnie. Ilekroć obok kogoś przechodzę słyszę wymieniane kwoty lub dobytku jakie zebrali i widzę zbyt dużo młodych kobiet w towarzystwie starych facetów. Nie ma tu zbyt wiele innych cenionych lekarzy, a już na pewno nie z naszego szpitala.

Gdy znajduję Norę nie jest sama, jest niemal przygwożdżona do ściany przez..

– Twój chłopaczek nie nadaje się do tej roboty, a na pewno nie do mojego zespołu – Christophera – Ale za odpowiednią zapłatą.. – widzę jak kładzie na niej swoje łapy i to mi wystarcza.

– Zabieraj od niej ręce, teraz.

Odwraca się, unosząc ręce w górze.

– Słucham? Nie widziałeś jak się do mnie dobierała? Przyprowadziłeś tu kolejną..

Nie musi kończyć, żeby dostać w mordę.

Nora może mieć wiele cech, które nie są moimi ulubionymi, ale nie należy do nich lubienie byciem  traktowaną jak zabawką czy co gorsza dziwką.

– Ty...

Zbierają się wokół nas ludzie.

– Jesteś skończony! Przeprowadzasz tu te dziwke, która kusi i chce się dobrać do mojej kasy!

Chcę dać mu jeszcze raz w pysk, ale wtedy czuję dłoń na piersi.

– Chodźmy stąd, proszę.

– Nie jesteś prawdziwym lekarzem – mówię patrząc mu prosto w oczy – Ani mężczyzną..

Wtedy się uśmiecha, wydzierając krwawiący nos i ten uśmiech mówi mi wszystko, wszystko czego nigdy nie chciałem zobaczyć na twarzy faceta, którego podziwiałem.

– Może gdybyś chwile dłużej się nie pojawił, to by pokazała na co ją stać i kto by tu nie był mężczyzną?

Teraz mnie nie zatrzyma, rzucam się na niego, ale trzy osoby mnie ociągają. On się śmieje. Śmieje się, że ma wszystko, a nie potrafi szanować kobiet, kto tak robi?

Na wpół zostajemy stamtąd wyrzuceni, a ma wpół wychodzimy samodzielnie.

– Luke, ja..

Nie musi nic mówić, znam ją, przyciągam ją do piersi i chyba potrzebuję tego bardziej od niej. Wtula twarz w moją pierś i obejmuje mnie ramionami gdy ja masuję jej głowę.

– Nie musisz nic mówić, Nora. To w ogóle nie świadczyło o tym kim ty jesteś.

– Stanąłeś w mojej obronie – odrywa głowę od mojej piersi.

– Nie jestem najmądrzejszym facetem na świecie, ale jeśli miałbym wybrać kobietę, to taką która nie musi się wystroić, żeby być interesująca i taką, która jak się wystroi to i tak najpiękniejsze ma w głowie.

– Jestem wrzodem na twoim tyłku.

Ocieram jej łzy, które prawdopodobnie  pojawiły się tam z nadmiaru emocji.

– Cóż, moim wrzodem, Nora – sama zaczyna wycierać swoje łzy – Bardzo ładnym wrzodem.

Szturcha mnie w ramię.

– Przepraszam za to, że cię uderzyłam – mówi w końcu i chyba wiem ile ją to kosztuje – Ja po prostu... – nigdy nie brakuje jej przy mnie słów – Nie wiem jak to jest mieć nad tym władze, żeby seks był siłą, a nie słabością. Zawsze będę słabsza od faceta fizycznie, ale tak naprawdę psychicznie też, bo taka nasza rola, co? Można nas uprzedmiotowić, mieszać z błotem, wyzywać od dziwek, bo się ładnie ubierzemy i nazwać kusicielkami, a wy nie jesteście obleśni, bo was to kręci, to my jesteśmy winne, że wy się na was rzucacie, mimo, że nie zostaliście zaproszeni.

– Nora, nigdy bym nie...

– Myślę, że to wiem – mówi – Ale to trudne, bo nigdy nie byłam tą dziewczyną, którą facet bronił czy mówił tak jak ty rano. Nigdy tak naprawdę nie byłam w związku, Luke. Nie zostałam tak długo, żeby wiedzieć, co robić rano, bo zawsze się tego zbyt bałam. Chyba nigdy nie uprawiałam nawet seksu na trzeźwo, Luke.

– Nigdy?

– Nie wiem, nawet czego w tym szukam, okej? Nie mogę znaleźć nic, co bym lubiła..

– Nora....

– Za dużo? – znowu zamyka się w sobie, w jednej sekundzie – To ta adrenalina, nieważne.

– Nie dla wszystkich seks to zabawa, czasem muszą komuś zaufać i dopiero wtedy pozwolą sobie..

– Teraz będziesz się ze mnie śmiał, niepotrzebnie ci cokolwiek powiedziałam.

Przyciągam ją bliżej.

– Dla ciebie to pewnie świetna zabawa i twoja ulubiona czynność..

– Lubię spuścić pare..

Wzdycha głośno, co raczej świadczy o jej frustracji.

– Pozwoliłaś sobie kiedyś być bezbronną?

– Czy ja wyglądam na kogoś kto sobie na to pozwala? – czuję jej mury nawet, jeśli ich nie widać.

– Mam pomysł, chodźmy.

Zadaje oczywiście dużo pytań, dokąd, po co. Informuje, że nie pójdzie ze mną do łóżka, bo chyba umarłaby ze wstydu i że musimy poważnie porozmawiać o mojej pracy, ale ignoruję to wszystko i zabieram ją po swoją wygraną na jej ciele.