↷ why do i
feel sad?

─── ･ ｡ﾟ☆: *.☆ .* :☆ﾟ. ───

@flirtynana
Lee Jeno!

@je_but_no
Słucham cię,
Na Jaemin

@je_but_no
Co chciałeś?

@flirtynana
Jesteś w domu?

@je_but_no
Tak

@flirtynana
To otwórz mi drzwi,
stoję u ciebie pod
domem

@je_but_no
Nie zapraszałem
cię

@flirtynana
Tak wiem, tylko...

@flirtynana
Po prostu znowu
czuje się okropnie

@flirtynana
Nie wiem co mam
ze sobą zrobić

@flirtynana
Byłeś pierwszą
osobą o której
pomyślałem

@flirtynana
Także proszę,
otwórz mi drzwi

@je_but_no
Już idę

@flirtynana
Tylko szybko, bo
trochę tu wieje ^^

꒰♡‧₊˚꒱

jeno's part

Z cichym westchnięciem schował
swój szkicownik pod poduszkę, w którym tworzył portret nikogo innego, jak... Jaemina.

Tylko w wersji komiksowej.

Chciał narysować jego postać jako dzielnego bohatera filmu akcji, który ściga przestępców i stawia ich przed wymiarem sprawiedliwości.

Im dłużej znał Nane, tym bardziej dowiadywał się informacji, dzięki którym jego umysł artysty pracował na pełnych obrotach, dając mu duże pole do popisu.

Założył swoją ulubioną czarną bluzę i szybko udał się na dół, gdzie za drzwiami czekał na niego Jaemin, który nie wyglądał zbyt dobrze.

Miał podkrążone i zaczerwienione od płaczu oczy.

Ubrany tylko w cienki t-shirt z krótkim rękawem, trzymał w ręku kawałek papieru.

Gdy tylko zobaczył, że drzwi są otwarte, wtulił się w chłopaka, płacząc cicho w jego bluzę.

— Nie mam już siły Lee Jeno.
Nie daje rady, by udawać, że
wszystko jest w porządku.
Bo tak naprawdę nic nie jest
okay i nigdy takie nie było