Minęły trzy tygodnie, a Niall stawał się znudzony. Wiedział, że nie mógł zabić dostawcy, gdy trwały intensywne poszukiwania. Młody mężczyzna nie mógł mieć więcej niż siedemnaście lat, a jednak jego sprawa nie została porzucona tak, jak wiele innych dotyczących zniknięć dzieci. Jego poszukiwania zdawały się ciągnięte przez jego ojca, który był policjantem i zamierzał znaleźć swojego zaginionego syna za wszelką cenę. Niall wiedział, że chłopak nie wytrzyma już długo, ale potrzebował jakiegoś motywu, by go zabić. Wstrzymywał się w obawie przed straceniem swojego Harry'ego.

Jednak po siódmym tygodniu poszukiwania zaczęły słabnąć, a wszelkie dowody unieważnione. Sprawa chłopaka została ❝niezauważona❞ przez ludzi za to odpowiedzialnych. Tak naprawdę oznaczało to, że odrzucono go na kupkę innych nierozwikłanych zagadek. Nialla ani trochę to nie dziwiło. Ale ułatwiło mu to zabicie chłopaka.

Niall był już całkowicie przygotowany i gotowy do morderstwa.

Przygotował mu porządne śniadanie składające się z naleśników oraz kubka gorącej czekolady. Chłopak jadł sumiennie, jakby wiedział, że zbliżała się jego śmierć. Niall spieszyło się, by go zabić, a jego plan nie miał żadnych wad. No, może oprócz jednej. Harry'ego.