Ik plukte maar wat aan het gras totdat ik realiseerde dat Hope mij wat te vertellen had.

Bijna zeker wist ik het antwoord al toen ik haar maar heel even aan keek. Een glimlach sierde toen haar gezicht. Dat was altijd goed nieuws.

Ik stond op om recht in haar ogen te kunnen kijken en mezelf van een zere nek te kunnen weerhouden. Ze schudde haar hoofd en er kwam een frons op haar voorhoofd. Waaraan dacht Hope? Wist ze niet goed wat ze moest zeggen? Praatte Hope überhaupt wel met mensen?

Mike, doe normaal. Natuurlijk praatte ze wel eens tegen anderen. Misschien had ze gewoon moeite met het vinden van de juiste woorden. Of had ze al een ander.