"Mike, meen je dit nou. ben je wel helemaal 100% oke" zegt Hope op een lachend.

"Tuurlijk meen ik dit. Ik had je toch beloofd dat we samen die cake gingen bakken," zeg ik enthousiast tegen haar. Dat we ons nu als kleuters gedragen hoort hier ook bij. Hoofdschuddend kijkt Hope me aan. Haar mond zie ik op een neer bewegen. Ze zegt iets zo zacht dat ik het net niet kan horen. Ik zet de oven op de goede temperatuur en ga verder met waar ik mee bezig was. Shit, morgen is het feest en dan zou ik Hope meenemen. Ze is er dan wel zo goed als klaar voor maar ik weet niet hoe ze zou reageren. Weet je wat, ik stop morgen gewoon een briefje door haar brievenbus en kijk wel wat er gebeurd stelde ik mezelf gerust. Dat gaat nog wat worden morgen!