Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

36


From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 08/09/2020, 09:01 AM
Subject: Pleasure and Pain

Hon,

"Where are you taking me, Sixth? Hindi naman 'to daanan papuntang ospital, ah?" panglimang beses mo na yata iyong tanong sa'kin.

"Basta. Sa lugar kung saan makakapag-relax ka naman kahit papaano."

"Saan nga kasi?"

Sumulyap ako sa'yo bago muling itinuon ang atensyon sa pagmamaneho.

"It won't be a surprise anymore if I tell you that," giit ko.

You crossed your arms and pouted. "Fine. Siguraduhin mo lang na maihahatid mo ako pabalik ng ospital sa tamang oras."

I nodded. Hindi ka na lang pinagsabihan sa bagay na bumabagabag sa akin. I didn't wanna tell you that I'm worried about you too. Palagi ka kasing nasa ospital lang at nag-aalala. I wanted you to rest even for just a bit. Para na rin maihanda mo ang sarili bago ang operasyon ni Lovely. Kaya naman ay naisipan ko ang bagay na 'yon.

Pagkalaon ng halos trenta minutos na biyahe ay nakarating din tayo. I stopped the car and we both went out.

Iginala mo ang tingin sa buong lugar. Awang ang labi mo'ng ibinalik ang tingin sa akin.

"A cabin? In a lake? Kaninong lugar 'to?"

Nakapamulsa akong hinarap ka. "Dad's friend. Hopefully it will be mine soon. Hinuhulugan ko."

Pinagmasdan mo uli ang paligid. The grasses were green. In front of the cabin is a wide lake. May isang boardwalk na gawa sa tabla papunta rito.

"Wow...This is nice," sambit mo.

"Wanna do kayaking?" Iminuwestra ko ang kayak na nakatali sa gilid ng boardwalk.

"I'd love to!" Puna ko ang saya at pananabik na reaksiyon mo.

Walang pasubali nating inakyat na ang boardwalk at tinungo ang kayak. Kinuha ko ang sagwan at itinabi na muna ito. Inangat ko ang kayak at marahan na ibinagsak sa tubig. Inalalayan kita para sumakay. Hawak ang sagwan sa isang kamay ay sumunod na rin ako.

We were seated across each other. Sa magkibalang dulo ng kayak. I was rowing while you were busily taking in the view.

Your face was glowing when you sighed. "Ang relaxing naman dito. Paano mo naisipan na bilhin 'to?"

"Narinig ko lang ang usapan nila ni Dad at ng kaibigan niya. Ipinagbibili niya raw 'to kaya kinuha ko na."

You gently smiled at me. "Oo nga pala. You like the nature."

"Yep. Nature relaxes and comforts me. Alam mo naman 'yon."

Nang marating na natin ang gitna ng tubig ay tumigil na ako sa pagsagwan. We were quiet for sometime.  It was a comfortable silence. Pareho lang pinagmamasdan ang tubig. After a while, you spoke. "I really hope maging successful ang operation ni Lovely ngayong Sabado."

I tried to catch your eyes. Binigyan kita ng banayad na tingin nang tingnan mo na ako.

"It will be. Sabi ni Dad na ang doctor ni Lovely ang pinakamagaling. Let's just trust in him. And Lovely is a strong person. Magiging matagumpay ang operasyon, Hon."

Suminghot ka at pinalis ang luhang hindi ko man lang namalayang pumatak na pala sa mata mo.

"I'm sorry. Palagi na lang akong umiiyak sa harap mo these past few days. I'm just so worried. Ang hina-hina ko..."

"Don't say that. Dahil iba ang nakikita ko sa'yo. Sa tuwing umiiyak ka, hindi naman kahinaan ang nakikita ko kundi katapangan. You're braver than anybody, Honey," I hoarsely said.

You chuckled. Sinuklay mo ang mahabang buhok gamit ang mga daliri. "Baka naman binobola mo lang ako dahil nanliligaw ka. Sabagay, dati pa naman bolero ka na talaga!"

Seryoso ang tingin na ibinigay ko sa'yo. "Kahit basted pa ako sa'yo hindi pa rin magbabago ang tingin ko."

Nakita ko ang paglunok mo habang tinititigan ang hitchura ko. Yo cocked your head to the side trying to avoid my gaze. Ilang sandali pa ay bigla na lang bumuhos ang malakas na ulan.

I softly cursed under my breath. "We should head back."

Tumango ka. You covered your head with your hands. Binilisan ko naman ang pagsagwan para marating ang boardwalk. Ramdam ko na ang bawat patak ng ulan.

Inalalayan kita paakyat ng boardwalk. Pareho na tayong mistulang mga  basang sisiw. I tied the kayak's rope to the post to secure it. Nauna kang naglakad kaya huli na at nakita kong nadulas ka pala.

Mabilis kitang nilapitan para alalayan ulit at baka kung napano ka. Kaagad na nawala ang pag-aalala ko nang makita na tumatawa ka.

"This is crazy! Ang tirik-tirik ng araw pero ang lakas ng ulan!" sabi mo.

I helped you get up. You looked up to me. Malapad na ang ngisi. "Race to the cabin?"

Umiling ako at aalma na sana sa kalokohan mo kaya lang natutop ko ang sasabihin ko sana nang tumakbo ka na papunta roon.

"What the hell," I muttered and ran after you.

I was totally wet when I reached you. Bakat na bakat na ang katawan ko sa T-shirt. My hair was damp too. May mga butil na ng tubig ang lumalandas sa mukha ko galing sa basang buhok. Hindi ko rin naisalba pati ang suot na maong na pantalon.

Tumatawa ka habang tinitingnan ako.

"I won, Sixth! Basang-basa ka na!"

I licked my lips. Pinasadahan din kita ng tingin. Bumabakat na rin ang bra na suot mo dahil sa basang blouse. I groaned inwardly at nag-iwas na lang ng tingin.

"Pasok na tayo." Kinuha ko ang susi mula sa bulsa at binuksan ang pinto ng cabin.

Pumasok na tayo sa loob. Hindi 'yon ang unang beses na nakita ko ang loob nito dahil sinuri ko na naman ito noong nakaraang buwan.

Iginala mo ang tingin sa loob nito. "It's just like a small condo unit. Gawa lang sa kahoy."

Tinanguan ko ang komento mo. Tinungo ko ang isang cabinet na nasa gilid at binuksan ito. Kinuha ko roon ang tuwalya at iniabot sa'yo. You hold on to it. Sa pagtanggap mo nahawakan mo ang kamay ko.

It was like something inside of me ignited. Pakiramdam ko ganoon din ang naramdaman mo. Hindi ko alam kung dahil ba 'yon sa lamig o sa sitwasyon nating dalawa. All I knew was that we were already tearing at each others clothes and that we were kissing. Isinandal kita sa pader. Umaatikabong halik ang ipinaranas ko sa'yo. We were both naked from the waist up.

I lifted you up towards the bed and you quickly wrapped your legs around my waist. Our kiss didn't break. Nang marating na ang kama ay marahan kitang inilapag. Kinubawan kita. Pareho tayong hingal na nakatitig sa isa't-isa. Ibinaba ko ang tingin sa mga labi mo. They were wet and red.

"Do you want me to stop?" I huskily asked.

Kinagat mo ang labi mo. "Don't stop."

I groaned and kissed you again. Umungol ka habang hinihimas ang dalawang braso ko na nakatukod sa magkabilang gilid mo. My kisses lowered to your neck while unclasping your bra. You arched your back indulgently. Parehas na tayong walang pang-itaas na saplot.

I stared at your twin peaks. Without hesitation I kissed the other one causing for you to moan again. Hindi mo na napigilan ang sarili at sinabunutan na ako. It only encouraged me more. I also gave the same attention to your other breast.

Sa namumungay na mga mata, tinitingnan kita habang ginawa 'yon. You looked pleasured. It turned me on. I slowly pulled your pants down until you were only in your panties. Through it, I started teasing you with my finger while my tongue was busy sucking your nipple. Mas lumakas pa ang bawat ungol mo.

I pulled down your panties. You frantically unbuckled and tried to remove my pants. I could see your struggle that it made me chuckle so I had to help you out.

Tanging boxer na lang ang suot ko. Napuna ko ang paglunok mo siguro dahil talaga naman ang umbok na natatabunan ng boxer ko. That's how turned on I was.

I resumed kissing your mouth. Our tongues intertwined. My finger was teasing your core and I witnessed how much you wanted it as much as I did.

"Honey, you're so fucking wet." Tanging pag grind na sinabayan ng pag-ungol lang ang sagot mo. Para akong binaliw nito kaya hinubad ko na rin ang boxer na suot.

I stood up proudly in front of you. Your eyes were hazy while looking at me. I covered you again with my body and kissed the valley between your breasts. I left trail of hot kisses down to your navel. I spread your thighs wide and eased into you. Isang taon na rin ang lumipas pero tangina, ang sikip mo pa rin.

With one powerful surge I drove in. Halos nagpigil ako dahil sa pagsinghap mo. I looked at your face. Siguro lasing na akong tingnan sa paningin mo. I saw you grimaced so I paused.

"Are you okay?" I grunted.

"Yeah. Huwag kang tumigil, Sais."

I took that as a cue so I started thrusting hard. In and out. You never failed to meet me halfway that the bed creaked. I buried my face against your neck as I slammed into you again and again. It was a different kind of making love that we used to have before. We were making love hard and rough. And without inhibitions.

I didn't stop when I felt you climaxed. I harshly drove. When I felt my release I became sloppy.

Akala ko magtutuloy-tuloy ang magandang linggo nating dalawa. Hanggang sa dumating ang araw ng Sabado. Nasa labas tayo ng ICU kasama ang mga magulang mo habang hinihintay matapos ang operasyon ni Lovely. Halos tatlong oras na tayong nandoon. Nagpaalam ako sa'yo na pumunta muna sa ibaba, sa hospital canteen para bumili ng tubig.

Bitbit ang supot na may lamang bottled water ay lumabas na ako ng canteen at naglakad na sa pasilyo ng ospital. I suddenly stopped on my tracks when I saw Leah on the other side of the hallway. Sa pagkabigla ay natigilan din siya. Siya wasn't alone. My eyes landed on the little boy she was carrying.

"H-hi, Sixth," she gasped. Pansin ko na mas humigpit ang paghawak niya sa bata na sa tantiya ko ay isang taong gulang pa lang. The child was innocently looking at me.

I turned to look at her and nodded. "Hi. Is that your... "

"My son."

Kumunot ang noo ko habang tinititigan ang bata. I didn't know she has a son.

"I know that this is not the right timing dahil narinig ko na operasyon ngayon ng kapatid ni...Honey. Pero...pwede ba kitang makausap s-saglit? There's something I need to...tell you," she said and gently glanced at the little boy in her arms.

"What is it about?" My question came out sharply.

Kinagat niya ang labi niya. Mula sa bata ay inilipat niya ang tingin sa akin. Pumikit siya nang mariin saka muling dumilat.

"Sixth...there's something I need to tell you about that night we were—"

Hindi na niya natapos pa ang sasabihin dahil pinutol ko na siya. "Tapos na 'yon. It was meaningless to me anymore."

"Wow. Meaningless..." Her voice was laced with bitterness when she said it. "I really loved you, you know."

"Sixth!" Sabay kaming napalingon ni Leah sa pinagmulan ng pagtawag sa pangalan ko. There we saw you, standing just a few steps away from us.

Palipat-lipat ang tingin mo sa akin, kay Leah, at sa bata. Ang daming emosyon ang dumaan sa mukha mo. Pagtataka, gulat, at ang pinangangambahan ko sa lahat, galit.

You quickly turned away from us and briskly walked. Kaagad kitang sinundan at inignora ang pagtawag ni Leah. Dahil sa bilis ng paglalakad mo ay kaagad kang nakasakay sa elevator. I quickly followed. Hindi kita nakausap sa loob nito dahil sa iba pang nakasakay kaya naghintay ako na makalabas tayo.

Mabilis kang naglakad palabas ng elevator nang huminto ito sa ikalawang palapag. But this time I was faster. I was able to hold your arm and you stopped. Nasa hallway na tayo.

"Honey!" I called.

Pagod mo akong hinarap. You looked both tired and angry. "Tama na, Sixth."

"Aksidente ang pagkikita namin ni Leah. Nag-usap lang kami."

"About that night right? Yes, Sixth! I heard it. I also heard her confession about loving you! Ano 'yon, nagre-reminiscent kayo? About that steamy night you shared together?!" you fired. Your voice was laced with venom. Binawi mo ang braso mo sa'kin. Wala akong nagawa kundi ang bumitaw.

"Honey, hindi ganoon 'yon. Maniwala ka naman sa'kin, oh."

"Anak niyo ba 'yon?!"

Natigilan ako sa tanong mo. Hindi naman kasi 'yon sumagi sa isipan ko.

"I...don't think so." Alam ko na hindi tunog kumbinsido ang boses ko.

Marahas kang suminghap. Tiningnan mo ako na para bang hindi ka naniniwala sa'kin.

"Alam mo, Sixth. Tama na 'to. Tigilan mo na ako sa mga panloloko mo! Parang awa mo na! Paano kung anak mo pala 'yon dahil nagbunga iyong pang-gagagong ginawa mo sa akin noon, huh?"

Mabilis ang pag-iling ko. Sinubukan kong hagilapin ulit ang kamay mo pero kaagad ka namang umiwas. "No. No, Honey. Hindi ko anak 'yon."

"How can you be so sure of that?"

I swallowed hard. Pumikit ako nang mariin. When I opened my eyes I was sure they were pleading.

"I get that you don't trust me yet. But you have to at least believe me on this one. Hindi ko anak ang batang 'yon!"

Umiling ka. Ni hindi ka man lang umiyak. Pagod lang ang nakita ko sa mukha mo, Hon. Pakiramdam ko, hindi mo lang ako hinatulan noon kundi ipinako na rin sa krus.

"Ni katiting ba ng tiwala hindi mo talaga maibibigay sa'kin?" Shit. My voice sounded like a beg. Awang-awa na ako sa sarili ko pero tangina, nilunok ko pride ko para sa'yo.

Deretso ang tingin na iginawad mo sa mga mata ko. Nagsusumamo naman ang sa'yo.

"Akala ko rin kaya ko, Sixth. I tried. I tried really hard na subukan kang pagkatiwalaan ulit. Kaya lang...sa likod ng utak ko, may pangamba pa rin talaga na...Paano kung lokohin mo ulit ako? Paano kung maakit ka na naman ng iba? Paano kung sa huli masaktan mo na naman ako?"

"Hindi ko naman inaasahan na pagkatiwalaan mo ako ng buong-buo, Hon..."

Suminghot ka. Your eyes were gentle now. "Alam ko. Kaya lang ayokong magmahal ulit nang may pangamba. I want to love surely and give my trust wholeheartedly. At hindi ikaw 'yon, Sais."

Sobrang sakit, Hon. Pakiramdam ko sa lahat-lahat ng sakit, 'yon ang pinakatagos sa buto. Dahil alam ko na iba 'yon sa lahat ng pagtanggi at pagtakwil mo sa akin. Dahil sa pagtakwil mong 'yon, walang galit, sakit, o hinanakit kundi tanging pagsuko mo lang sa pakikipaglaban ko para sa'tin. Kaya naman nang umalis ka, hindi na ako naghabol pa. I finally let you go.

-Sixth-

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro