12
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 03/15/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl whom I fought and made up with...
Hon,
Hey. Went to our favorite cafe last Friday. Nagkita kami ng best friend mo simula pa no'ng high school na si Hyatt. Sumisimsim ako ng kape. Kakatapos lang ng graduation practice. Nagulat na lang ako nang naupo siya sa tapat ko at inilapag 'yong kape niya sa mesa.
"How are you, Sixth Numero?" nangingiting bati niya. Napaka-casual lang ng suot niya. Blue blouse and a jeans.
"Hi. Didn't know you're back in Cebu..."
"Yep. Isang taon na. Working in a local radio station. Kamusta?"
"I'm...fine. You?"
"Never been better. Ga-graduate ka na this year, right? Business Ad?"
Tumango lang ako. Nagpatuloy naman siya. "I'm sorry about what happened between you and Honey."
Mapait akong ngumiti. "You shouldn't be. It was all my fault."
She gave me a sad smile. "Well. As her best friend, nagalit ako sa'yo noon. I didn't even give you news about her kahit na nagmakaawa ka. I'm sorry."
"It's fine. I didn't blame you. You were only protecting her."
Sumandal siya sa backrest ng upuan niya. "You know, I always thought that you two would end up together."
"Are you staying for good?" pag-iiba ko sa usapan. Siguro napansin niya na 'di ako kumportable kaya pinalampas niya 'to.
"Probably. Manila's...too much for me. Are you seeing someone?" she asked in a playful tone then sipped on her coffee.
"No. I'm...single."
"Oh. Well, kung gusto mo lang. May kakilala ako. Pwede kitang ireto..."
"Pass ako. Saka, baka hindi rin ako magtatagal dito sa Cebu. I'll be going to Manila for my MBA."
Bakas ang pagkabigla sa mukha niya. Pero tingin ko panandalian lang iyon dahil agad naman siyang nakabawi. She then gave me a knowing smile. "Hmp. I'm sure it won't be hard for you to get her new address."
"Hindi ko naman siya kukulitin do'n," depensa ko.
Tumawa siya. Naglalaro sa labi ang pilyang ngiti. "And here I thought Sixth Numero is done grovelling...Just so you won't get too much of your hopes up, she's seeing this guy. Naikuwento niya lang sa'kin just recently."
"Wala na naman akong karapatan sa kanya." Uminom ako ng kape dahil may biglang bumara sa lalamunan ko.
Ilang minuto pa kaming nag-usap ni Hyatt. We talked about her work and her life in Manila. Then we talked about you but never mentioning about my cheating issue. Pagkatapos ay nagpaalam na siya at tumayo. Tatalikuran na sana niya ako pero bigla siyang humarap muli sa'kin. She gave me a small smile.
"Noon, tuwing nag-aaway kayo, she would always rant on me about you. But that one last fight you had with her, she never ranted. She just...broke down...in front of me."
Matapos niyang sabihin 'yon ay tuluyan na siyang umalis. Nagpaiwan naman ako. Miserable habang iniisip pa rin 'yong huling sinabi ni Hyatt. Hindi naging madali 'yong tatlong taong relationship natin. Tulad ng ibang relasyon, nagkaroon tayo ng away at iilang tampuhan.
"Babe, sorry na. Nagyaya lang naman kasi si Ricker uminom kagabi dahil hiniwalayan 'yong tao," panunuyo ko sa'yo habang sinusundan ka papasok sa kuwarto mo.
"E bakit hindi mo 'yan sinabi no'ng tumawag ako? Bakit sinabi mo na nakauwi ka na?" naiinis na tanong mo na hindi man lang ako hinaharap.
"Ayoko kasing magalit ka. Umuwi rin naman kami agad. Don't be mad now, please. Let's not spend our two days together fighting, hmm?" I murmured while hugging you from behind.
"Fine. Pero next time, wag ka nang magsisinungaling sa'kin dahil lang sa magagalit ako. Ikagagalit ko talaga 'yon."
I hugged you tighter and kissed the top of your head. Medyo naibsan na ang kaba ko. "I promise. Wanna go somewhere?"
"Saan?"
"Let's go to Argao?" Ngumiti ka. And just like that, I was forgiven.
Ikalawang away na nagkaroon tayo ay iyong hindi mo pag-uwi ng Cebu.
"What do you mean you can't go home? Hindi ka na umuwi no'ng nakaraang buwan ah," reklamo ko. Nag-facetime tayo no'n.
"Busy sa school works. Alam mo namang third year college na ako."
"You look so stressed out. Natutulog ka pa ba?" nag-aalalang tanong ko. I could see dark circles under your eyes.
Napasentido ka at bumuga ng malalim na hininga. "A little. Medyo hectic lang talaga this sem. I'll be home next month, Sixth. I promise."
"Wag ka na lang umuwi," matigas na sabi ko. I knew I sounded childish. I couldn't help it. Miss na miss lang talaga kita.
Kagat labi mo akong tinitigan. Malambing ang mga mata mo. You knew I was already pissed. "Sixth, don't be like that. Alam mo naman sa simula pa na LDR ang meron tayo dahil sa pag-aaral ko."
"I know that, okay. I'm just...I'm just not used to you not going home..."
"I know...Sixth..."
"It's late. You should get some sleep."
Pumikit ka. Halatang pagod na. "But we're fighting. We promised each other na hindi matutulog hanggang hindi nagkakaayos..."
"Maayos naman tayo ah. Look, just get some sleep. Mas may kulay pa 'ata ang zombie sa'yo."
Napangiti ka sa sinabi ko. "I love you, Sixth. Please don't be mad at me."
Bumuntong-hininga ako bago nagsalita. "I'm not mad at you. You know I can't stay mad at you. I love you too. Now get some sleep."
Kinabukasan no'n tulala ako sa klase. Dalawang beses pa akong tinapik sa balikat ni Eghart. "May problema ba kayo ni Honey my love so sweet mo?"
"I have to go to Manila this weekend."
"Nag-away ba kayo? Hiniwalayan ka na sa wakas, bruh?" nakangising panunudyo niya.
Pinatid ko upuan niya. "Gago. Hindi. At hindi kami kahit kailan maghihiwalay."
Lumapad na ngayon ang ngisi niya. "Nag-aalala talaga ako para kay Honey. Ang lala mo na. At walang forever, bruh."
"Hindi naman forever ang goal ko."
Kumunot ang noo niya. "Bakit? Ano ba?"
I smirked. "Eternity."
Humalakhak na siya sabay iling. Hindi naman kami pinansin ng mga kaklase namin dahil abala rin sila sa pag-uusap. Wala pa kasi ang prof. "Napaka-suave mo talaga, bruh. Smooth. Kahit balat ng durian nadudulas e 'no."
That weekend, pinuntahan kita. Sorpesa 'yon kaya naman dumeretso na ako sa condo mo. Mangha at gulat mo akong pinagbuksan ng pinto.
"What—"
Hindi na kita pinatapos sa sasabihin mo dahil inatake na kita ng halik. I groaned when you responded without hesitation. Pareho tayong sabik sa isa't-isa. I tugged on your lower lip until you allowed my tongue an entrance. You pulled my hair. It turned me on. You pushed me on the sofa and straddled me. Our kiss didn't break. My kiss lowered on your jaw down to your neck. You moaned in response. Kusang loob mong hinubad ang manipis na blouse na suot mo. I groaned and got so hard when I saw that you weren't wearing a bra.
"You should really wear a bra next time. Pa'no kung hindi ako 'yong kumatok sa pinto mo?"
"Ganito ako 'pag nasa condo lang."
Natigilan ako. "You what?"
"Shut up and just kiss me."
So I did. I continued trailing kisses from your neck down to the valley between your breasts. Kapansin-pansin na ang pamumula ng balat mo dahil sa puti mo. You grinded on me when I started sucking on your nipple while massaging your other boob.
"Fuck. Baby, you're going to make me come," I said between your loud moans. Napaka-wild mo talaga tuwing humahantong tayo sa ganito.
"Take off your shirt," pahingal na utos mo.
I chuckled and shook my head. "What? No. We're not doing it."
"I know. I just wanna touch your chest. I promise." I stared at you for a minute. You looked so turned on and so was I. Pero alam ko na kailangang may-isa sa'tin ang may hawak ng kontrol. I sighed and took my shirt off.
I started kissing your mouth again while your hands were busy roaming around my chest.
"Sixth..."
"Hmm..."
"I want..."
I stopped kissing your earlobe and whispered "I know. I'll make you come, okay?"
Kaya naman ipinasok ko ang kamay ko sa suot mong shorts. I groaned again when I found out that your panties already wet. I massaged you there through your panties. But then I couldn't stop myself, so I tugged your panties aside and inserted a finger in you. I looked up and stared at your face while doing it. Nakapikit ka na. Pulang-pula at sobrang higpit ng pagkakakapit mo sa magkabilang balikat ko.
I continued pleasuring you. Sobrang basta na ng mga daliri ko. When I felt your body convulsed, I swallowed your moan by kissing your mouth harder.
"What are you doing here?" tanong mo nang pareho na tayong kalmadong nakaupo sofa.
"Para do'n kanina," pagbibiro ko kaya hinampas mo ako sa dibdib. Hinawakan ko ang kamay mo at hinigit ka pakandong sa'kin. "I missed you so much."
Sumandal ka sa'kin at isiniksik ang ulo sa leeg ko. "I know. Am I forgiven now?"
"Honey, masyadong malaki ang pagmamahal ko sa'yo para ipagkait ang kapatawaran na hinihingi mo."
At ngayon, naiisip ko. Siguro nga napakalaki ng nagawa kong kasalanan sa'yo para hindi magawang takpan nito ang tingin ko'y malaking pagmamahal ko sa'yo.
-Sixth-
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro