A więc zacznijmy od pierwszego momentu historii. Kiedy miałam 8 lat poznałam moją najlepszą przyjaciółkę Nataszkę. Bardzo się lubiłyśmy, mogłyśmy sobie powiedzieć wszystko. Czekałyśmy tylko, aż nadejdzie lato, ponieważ właśnie w lato chodziłyśmy na plac zabaw, na boisko, lody, oraz na nasze działki z naszymi babciami. Wracając. Nasze babcie znały się bardzo długo. Postanowiły więc zapoznać nas ze sobą. Po kilku rozmowach znalazłyśmy wspólny język. Odkryłyśmy, że jesteśmy jak siostry. Nigdy się nie kłóciłyśmy, wszystko robiłyśmy razem. Tak jest do dziś. Niestety jednak los musiał nas rozdzielić. Dlaczego? Już wyjaśniam. Mieszkałyśmy zaledwie obok siebie. W innej klatce, ale cóż. Nataszka wyprowadziła się na stałe do Anglii, przyjeżdża tylko raz w roku na wakacje. Bardzo za nią tęsknię. Dla mnie rok szkolny + ferie i święta to jakby dwa lata. Mimo, że jesteśmy tak daleko to nadal otrzymujemy kontakt. Rozmawiamy przez kamerkę, piszemy do siebie na messengerze itd. Taki przekaz dla Nataszki.
"Nie wiem co bym zrobiła gdyby się coś Tobie stało. Jesteś moją kochaną przyjaciółką. Nigdy Cię nie zostawię. Dziękuję, że jesteś💜💙 "