Przez kolejne kilka dni w każdej możliwej chwili pojawiałam się w sali malucha żeby Harry choć na chwilę mógł jechać do firmy. Widok bruneta z dzieckiem to coś co mogę oglądać godzinami, po kryjomu udało mi się zrobić im kilka zdjęć, których nie mogłam nie pokazać mojemu rodzeństwu. Oczywiście upamiętnianie słodkich momentów ojca z synem nie mogło umknąć uwadze Harry'ego.

- Wiesz, że robisz to, aż za bardzo widocznie? - zapytał gdy przyłapał mnie na robieniu mu zdjęć podczas usypiania malucha.

- Wiem, ale wyglądacie razem słodko - odpowiedziałam odkładając telefon na stolik. 

- To dobrze, Lou zawsze mi powtarzał, że laski lecą na samotnych tatusiów z małymi dziećmi - mówi, na co cicho chichoczę.

- No to ci się udało tatuśku - mówię uśmiechając się i patrzę jak Brooklyn trze oczka i próbuje się wydostać z kocyka, którym jest otulony.

- Bączku nie będziesz spać? - pyta zrezygnowany Harry, chłopiec patrzył na niego dużymi oczkami, wypluł smoczek i uśmiechnął się śliniąc, przy tym całą swoją brodę i pół policzka.

- Tata - powiedział wkładając piąstkę do buzi. 

- Co tata? - prycha Harry rozbawiając malucha jak i mnie, mój śmiech zwraca uwagę Brooklyn'a na mnie.

- Zozo - mówi machając rączką w moją stronę. 

- Co przystojniaku? - pytam łapiąc uślinioną piąstkę chłopca, na co piszczy uśmiechnięty i wyrywa mi ją. - Najsłodsze dziecko jakie widziałam - mówię patrząc na Harry'ego.

- Mój mały mężczyzna - uśmiecha się brunet zostawiając buziaka na policzku chłopca i wyciera kawałki uślinionej skóry. - Jutro go wypisują - mówi zadowolony.

- To dobrze, mam już dość odwiedzania go w szpitalu, nienawidzę tego miejsca - mówię na co Harry marszczy brwi.

- Nie chcesz go odwiedzać? - pyta cicho.

- Źle mnie zrozumiałeś, uwielbiam twojego syna i spędzanie z nim czasu to dla mnie największa przyjemność, ale widzenie się z nim w szpitalu nie jest dla mnie najprzyjemniejszą rzeczą, zabawa z nim pozwala mi zapomnieć o tym w jakim miejscu i o tym jakie wspomnienia się z nim wiążą - zapewniam go i łaskoczę chłopca, który zaczyna się śmiać. - Boże jesteś taki słodki, że mogłabym cię zjeść - mówię do dziecka, na co piszczy i chowa buzię w szyi taty. 

- Nie strasz mi dziecka.

- Nie straszę, stwierdzam fakty - mówię uśmiechając się do mężczyzny, co odwzajemnia i okrywa plecy syna kocem. - Jak w firmie? 

- Dobrze, wczoraj Lou podpisał kontrakt z Coldplay, będą naszymi podopiecznymi przez kolejne pięć lat - mówi dumnie.

- To dobrze, Louis się nie pochwalił, to aż dziwne i całkowicie do niego nie podobne.

- Jest zajęty swoim nowym obiektem westchnień.

- Coś o tym napomknął, ale nie rozwijał tematu.

- Sam dużo nie wiem, faktycznie nic poza tym, że od ponad tygodnia stara się zaprosić ją na randkę ale dziewczyna dzielnie stawia opory i jawnie okazuje co do niego niechęć.

- Nie wiem komu bardziej współczuć - parskam śmiechem na głupotę przyjaciela. - Ciekawe kiedy dziewczyna się wścieknie i dosadnie da mu do zrozumienia, że ma spadać.

- Pewnie nie długo, biedna jest codziennie nękana setką smsów.

- No to ma nieźle przerąbane - stwierdzam i zabieram chłopca z ramion Harry'ego. - Co przystojniaku? Jesteś głodny? - pytam widząc jak Harry zabiera się za robienie bananowej kaszki dla niego.

- Zozo - mówi tylko śliniąc buzią mój policzek.

- Dobrze, że nie robiłam dzisiaj makijażu - mruczę ścierając ślinę z policzka.

Mały dzielnie zjadł posiłek, rozrzucając połowę zawartości talerza na mnie i Harry'ego, reszta popołudnia minęła nam na zabawie z maluchem i rozmawianiu na najróżniejsze tematy. Wieczorem wyszłam z sali gdy Brooklyn zasnął, i wróciłam do mieszkania gdzie Nick czekał na mnie z kolacją i kubkiem mojej ulubionej gruszkowej herbaty.

- Jak tam mały? - pyta gdy jestem w połowie jedzenia zapiekanki makaronowej.

- Jutro go wypisują - odpowiadam pochłaniając jedzenie w zadziwiająco szybkim tempie.

- To chyba dobrze, nie?

- Bardzo, Harry bardzo się z tego powodu cieszy, z resztą ja też - mówię.

- Przywiązałaś się do Brooklyn'a - stwierdza na co szeroko się do niego uśmiecham.

- Jak mogłabym się nie przywiązać? Jest cholernie słodki, nie da się go nie uwielbiać - mówię wkładając talerz do zmywarki i wracam na swoje miejsce. - Gdzie Natalie?

- Ma spotkanie z zespołem, powinna za chwile wrócić - mówi Nick i kilka sekund później słyszymy przekręcanie klucza w drzwiach. - O wilku mowa.

- Znowu mnie obgadujecie? - pyta kładąc torebkę na stole i zdejmuje buty z wyraźną ulgą.

- Nie mamy co robić - mówię wzruszając ramionami.

- Spotkałam dzisiaj tego pajaca, który chciał mnie rozjechać we Francji - mówi ignorując mnie.

- I on jeszcze żyje? - pyta Nick.

- Niestety, ale jak go trzeci raz spotkam, to już chyba nie będzie żył.

- Co tym razem biedak ci zrobił? - pytam.

- Walnął mnie drzwiami - warczy szukając czegoś  torebce.

- Coś słabo chyba to zrobił - mamrocze Nick, a Natalie rzuca mu mordercze spojrzenie.

- Zignoruj go - mówię, kopiąc brata pod stołem na co cicho syczy. - Co było dalej?

- Całkowicie niechcący oblałam go kawą - mówi zadowolona.

- Biedny chłopak - mówię śmiejąc się z głupoty własnej siostry.

- Ej, to ja jestem tutaj poszkodowaną! - burzy się.

- Niby tak, ale co ci z tego oblania go kawą? Nie miałaś co pić i to za mało jak na odpłacenie się za obicie drzwiami i prawie przejechanie - mówię.

- Mam cholernie mściwe siostry - mówi Nick i wychodzi z kuchni.

- Wiesz jak on się w ogóle nazywa? - pytam Natalie, a ta prycha rozzłoszczona.

- Niall Horan - mówi z nienawiścią.

- Przystojniak, znajomy i pracownik w wytwórni chłopaków - mówię. 

- W cale nie jest przystojny - prycha na co cicho się śmieję.

- Więc albo się nie przyglądałaś albo jesteś kompletnie ślepa - mówię kręcąc głową rozbawiona.

- Zoey jeszcze ty mnie nie denerwuj, wystarczy mi podniesione ciśnienie przez tego pajaca - mówi i zabierając swoje rzeczy idzie do pokoju, trzaskając przy tym drzwiami.

Nie wierząc w głupotę siostry biorę herbatę i idę do swojego pokoju gdzie włączam laptop i sprawdzam grafik na cały tydzień, po czym układam sobie listę potencjalnych piosenek do puszczenia w radiu po czym położyłam się spać. Rano po szybkim śniadaniu pojechałam prosto do radia bo przed rozpoczęciem audycji miałam spotkać sie z Danielle, praktykantką, która przez najbliższe kilka miesięcy będzie przyglądać się naszej pracy i brać udział w audycjach. 

- Hej jestem Zoey Grimshaw, a ty pewnie jesteś Danielle, tak? - zapytałam widząc średniego wzrostu brunetkę przed drzwiami mojego gabinetu.

- Tak to ja - odpowiada uśmiechając się.

- Świetnie, zapraszam do środka - mówię otwierając drzwi gabinetu. - Ile masz lat?

- Dwadzieścia jeden.

- Jakiego rodzaju muzyki słuchasz? - pytam przeglądając teczkę z jej danymi.

- Em..- patrzy na mnie marszcząc brwi.

- Spokojnie, pytam o to każdą nowo poznaną osobę - uśmiecham się.

- Adele, Selena Gomez, Coldplay, Robbie Williams, Olly Murs, 5 Seconds Of Summer i wiele innych.

- Zakumplujesz się z moim bratem i siostrą, mają podobny gust muzyczny, masz u mnie plusa za Coldplay i Olly'iego - mrugam do niej i zabieram Danielle na małą rundkę po naszym piętrze, zapoznaję ją z zespołem Radio One i zabieram do studia, gdzie czeka na nas mój brat.

- Danielle to mój brat Nick, Nick to nasza praktykantka Danielle.

- Nie wiedziałem, że mamy taką piękną praktykantkę - mówi Nick.

- Ja też nie - mówię i siadam na swoim fotelu. - Czy ty przypadkiem nie jesteś gejem? - pytam gdy Nick flirtuje z Dani.

- Zawsze można się nawrócić - szczerzy się.

- Dziewczyno nie wiem co masz w sobie, ale pierwszy raz od dziesięciu lat słyszę żeby powiedział coś takiego - mówię na co dziewczyna się rumieni, a ja sprawdzam czas, mieliśmy jeszcze 5 minut do rozpoczęcia audycji. 

- Zo przed chwilą był tutaj dostawca z kwiaciarni - mówi Hannah wchodząc do studia i wyciąga zza pleców bukiecik bladoróżowych róż. - To dla ciebie, podobno w środku jest bilecik - mruga i po podaniu mi kwiatów znika z pomieszczenia.

- Witajcie wszyscy, tutaj Nick i Zoey Grimshaw, jesteście na nas skazani przez najbliższe trzy godziny, dzisiejszy poranek zaczniemy najnowszą piosenką Justin'a Bieber'a, która po wczorajszym udostępnieniu w internecie, stała się numerem jeden w 54 krajach oraz zajęła najwyższe miejsce w rankingu Billboard i BBC, przed państwem utwór Sorry - mówi Nick i włącza muzykę gdy ja przyglądam się bilecikowi.

Dziękuję za zajmowanie się Brooklyn'em i dotrzymywanie mi towarzystwa podczas tych kilku dni w szpitalu, w ramach podziękowań razem z małym zapraszamy cię dzisiaj na kolację.

Harry  

- Od kogo to? - pyta Nick.

- Coś ty taki ciekawski? - pytam uśmiechając się i zajmuję się audycją pod czas gdy Nick tłumaczy Danielle co robimy przez cały czas trwania naszego programu.

Po skończonej audycji Dani i ja spędziłyśmy w moim biurze kolejne trzy godziny, po czym dziewczyna może iść do domu, a mnie czekało jeszcze dwie godziny papierkowej roboty. Wtedy miałam też czas na zadzwonienie do Harry'ego i podziękowanie za kwiaty.

- Halo?

- Hej Harry, tu Zoey.

- Hej mała, jak w pracy?

- Dobrze, dziękuję za kwiaty, są śliczne - mówię na co cicho chichocze.

- Drobiazg, jakoś musimy ci podziękować za troskę i spędzony z nami czas.

- To dla mnie przyjemność gdy mogę w wolnym czasie widzieć się z tobą i małym, nie musisz mi za to dziękować, ale na kolację dam się skusić - mówię uśmiechając się.

- To bardzo dobrze, muszę kończyć, bo właśnie idę odebrać wypis małego, pasuje ci siódma?

- Idealnie, Nick podrzuci mnie gdy będzie jechał do Lou - mówię. 

- Świetnie, to do później Zoey.

- Do późnej Harry - mówię i się rozłączam, po czym wystukuję sms do brata.

Ja: Nicki podrzucisz mnie dzisiaj do Harry'ego w drodze do Lou :)

Padalec: No chyba ci się coś pomyliło :3

Ja: Już mu powiedziałam, że mnie podrzucisz ;) Nie masz wyjścia 

Padalec: Sam nie może po ciebie przyjechać?

Ja: I co, ma się z małym tłuc przez pół Londynu żeby po mnie przyjechać? 

Padalec: Do czego to doszło żebym cię na randkę musiał wozić...

Ja: I tak masz po drodze, więc to takie dwa w jednym :)

Padalec: Czy ja już wspominałem jak bardzo was nienawidzę?

Ja: Tak ale jakoś nikt się tym za bardzo nie przejął :)

Miał być wcześniej ale postanowiłam zmienić zakończenie :)