A/N
We gaan even terug in de tijd... maar je moet je wel iets kunnen voorstellen dit is niet aangehaald in het boek. Rebel is een jaar of 10 terwijl James 15 is. Mates kunnen om de zoveel jaar -meestal als ze elkaar nog niet ontmoet hebben- met elkaar 'communiceren' via een droom, dit op de nacht van een speciale volle maan. Dit is de droom van de 10-jarige Rebel die dus een droom heeft over een jongen, wie hij niet kent en waarvan hij nog nooit over gehoord heeft.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Melissa
'Maar mam, ik ben nog niet moe', zegt een jongetje van 10 jaar aan zijn moeder, die nu al redelijk geïrriteerd was door haar zoon zijn gedrag.

'Rebel het is al 9 uur, al een half uur later dan je gewone bedtijd', zegt ze moedeloos, 'je moet nu echt gaan slapen morgen is het weer een schooldag.'

Rebel keek met een boos gezicht naar zijn moe uitziende moeder, maar daar had Rebel natuurlijk geen idee van hoe moe ze eigenlijk wel was. Een alleenstaande moeder die overdag wel een paar huizen per dag moest poetsen om iets wat degelijk te kunnen zorg dragen voor haar 10-jarige zoon was absoluut geen pretje. En een moeder die een groot geheim met zich meedroeg.

'Wat als ik nou eens een verhaaltje voordraag, ga je dan eindelijk gaan slapen?', probeerde ze nu een compromis te vinden. Rebel keek met een bedenkelijke blik naar zijn moeder, hij had natuurlijk wel zin in een verhaaltje maar hij had absoluut nog geen zin om te gaan slapen.

Zijn moeder keek met een hoopvolle blik naar hem, en na een paar minuten te denken knikte uiteindelijk haar zoon. Ze sloeg een kleine zucht van opluchting en Rebel ging voor haar met zijn knuffel in de hand naar zijn slaapkamer.

Melissa wist wel nog niet wat ze precies zou moeten vertellen als een verhaaltje. Ze nam even tijd zodat Rebel zich op zijn gemak kon leggen en zij zette eerst wat warm water op voor een rustgevende kamillethee. Die had ze wel verdiend vond ze na zo een zware en vermoeiende dag.

Op weg naar zijn kamer bedacht ze zich toen iets, iets wat haar jaren geleden ook overkomen was. Een droom net op dezelfde maan als het deze avond zou zijn, maar het was niet zo een rooskleurige ontmoeting maar ze zou er wel iets magisch van maken. Met een glimlach stapte ze in de kamer waar haar zoon eindelijk vredig in zijn bedje lag, zijn knuffel tegen zich aangedrukt.

'Wie heeft er zin in een verhaaltje', fluisterde ze, maar Rebel gaf geen kik, ze keek even naar haar zoon. Maar blijkbaar was die al in slaap gevallen, ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken. 'Zoveel om nog niet moe te zijn', grinnikte ze maar ze gleed geruisloos van zijn bed af en gaf hem nog een kus op zijn kruin vooraleer ze de deur achter zich dicht deed.

Ze zette zich met een vermoeide zucht neer en met een kop thee in haar hand in de zetel en glimlachte. En keek richting de slaapkamer van Rebel. 'Slaapzacht lieveling', fluisterde ze nog tegen niemand in het bijzonderste en dronk met een kleine nip van haar nog iets te warme thee.

Rebel
Ik liep met grote passen richting mijn slaapkamer, maar eenmaal ik in mijn bed lag, nam de vermoeidheid en slaap sneller toe dan hij en zijn ma ooit hadden kunnen denken. Na een minuut lag Rebel al in een diepe slaap.

Als hij zijn ogen openende, lag hij niet meer in zijn bed neen hij lag in een grasveld vol met zijn lievelingsbloemen samen met zijn knuffel. Hij keek rondom zich maar hij herkende deze plek niet, als hij naar zijn rechterkant keek zag hij een prachtig kasteel, hij kon zijn ogen niet geloven deze plek was echt prachtig bijna magisch zelf.

Hij stond op en liep richting het kasteel, zijn knuffel nog steeds in zijn hand, hij sleepte hem mee in het zachte gras. Hij keek nog eens rondom hem en begon als een klein meisje te giechelen en draaide zich om en viel dan terug in het natte gras. Dit is pas het leven dacht hij, thuis was het best oké, maar hier was het net alsof hij een prinsje was. Wat natuurlijk niet helemaal gelogen was, hij was een prins in de nabije maar toch nog verre toekomst.

Maar zijn droom werd al snel weer verstoord door een gegrom dat hij naast hem hoorde. Hij schoot zich meteen recht en keek met geschrokken maar vooral bange ogen richting waar het gegrom vandaan kwam. Daar stond er een zwarte wolf, met rode boze ogen en scherpe tanden met schuim in zijn mond naar hem te blaffen.

'Doe me geen pijn', mompelde Rebel bang tegen de wolf, maar al snel boog de wolf zich nu voor Rebel om te laten zien dat hij geen kwaad deed. Rebel kon zijn ogen niet geloven, wat eerst als een boze wolf over kwam is nu een kleine puppy geworden.

Maar dan deed de wolf iets waardoor Rebel nog grotere ogen opzette, de puppy/wolf veranderde in een jongetje? Een jongetje iets ouder, maar nu ook niet zoveel ouder dan hijzelf, hij schatte hem rond de 14-15 jaar. Rebel kon zijn ogen niet van de jongen afhouden, hij was prachtig.

'James', zei de jongen met een iets te lage stem naar Rebel zijn smaak, maar hey hem hoor je niet klagen anders. De jongen stak zijn hand uit, en Rebel keek met een verwarde blik naar de uitgestoken hand, wat in hemelsnaam moest hij daar nu weer mee doen. Natuurlijk had hij dat al mensen zien doen en zijn moeder schudde altijd die hand dan dus dat ging hij ook maar dan doen.

Hij schudde de hand, maar al snel liet hij die los omdat er allemaal kleine schokjes door hem heen gingen. Hij keek met grootte ogen naar de vreemde jongen die James heette en die zat gelijk op iets te wachten, en dan wist hij het hij had hem nog niet eens voorgesteld.

'Rebel', zei hij terwijl hij nog altijd met een verwonderde blik naar de jongen keek. 'Wat doe ik hier', vroeg hij toen.

'Vandaag is een speciale maan die maar om de zoveel jaren komt en op deze maan kunnen jonge wolven of de ongemate wolven hun mate voor de eerste keer zien', legde hij uit en Rebel keek met een verwarde blik naar hem, betekende de mate niet gewoon vriend? Waarom leek het dan alsof het iets helemaal anders betekende in de ogen van de jongen.

'En waarom ben ik hier dan', vroeg Rebel na een tijdje nadat hij nog steeds niet de ontbrekende puzzelstukjes had gevonden of ze aan mekaar kon plaatsen. Hij hoorde naast hem iemand lachen en voelde hoe dat er een vuistje op zijn arm terechtkwam. Rebel voelde hoe dat zijn kaken warm werden van verlegenheid.

'Jij bent mijn mate gekkie', lachte James nog steeds en Rebel kon nog steeds niet één plus één bij elkaar optellen. Hij snapte totaal niets van het hele concept van die mate. Maar voordat hij het kon vragen voelde hoe dat hij de plek aan het verliezen was, het kasteel verdween en hij en James zaten nu enkel nog maar in het diepe zwarte van het oneindige.

'Het is bijna tijd om te vertrekken', zei James toen maar het kwam maar uit als een gekras voor Rebel, wat wil je James leek net alsof hij uit een oude televisie kwam. 'Ik zie je snel terug Rebel', zei hij en met die woorden gaf hij een kus op Rebel zijn wang en Rebel giechelde terug als een verlegen meisje en doordat werden zijn wangen nog roder dan een tomaat.

'Wanneer zien we elkaar terug?', vroeg Rebel nog aan de knipperende verschijning die hij nu nog maar had van James.

'Tijd zal het zeggen', zei hij en met die woorden verdween hij en Rebel voelde hoe dat zijn warme dekens van zich af werden getrokken en een nieuw licht kwam, het licht van de ochtend.

'Wakker worden slaapkopje', zong zijn moeder en Rebel gaf een kreun van verveling. Nu, moet het nu echt ochtend worden? 'Ontbijt is klaar', zei zen moeder nu en hij wreef de overige slaap uit zijn ogen en ging met een glimlach mee met zijn moeder naar de keuken.

'En lekker geslapen?', vroeg ze en Rebel knikte, hij herinnerde nog alles van zijn droom met James, maar hij wist niet of hij het aan haar zou moeten zeggen. Want wie weet of het echt wel waar was, als James wel echt was en niemand van zijn verbeelding?

'En lekker gedroomd?', vroeg zijn moeder weer, want ze was een beetje ongerust Rebel sprak bijna altijd en nu moest ze bijna de woorden uit haar zoon sleuren bij wijze van spreken.

'Ja, heb een rare maar leuke droom gehad', zei hij en dat was niet gelogen want het was raar maar wel een leuke droom. Zijn moeder haalde haar wenkbrauw op en toen vertelde Rebel maar toch het hele verhaal over zijn ontmoeting met James ook al wist hij nog steeds niet of het echt was of maar een gefantaseerd iemand was van de zovele fantasieën dat deze jonge jongen heeft.

Melissa luisterde met grootte ogen, haar zoon heeft staat ook dezelfde toekomst als haar te wachten. Een vol met wolven en met miserie in haar ogen, wolven hebben nog nooit iets goeds betekend in haar leven en volgens haar zullen ze enkel maar slecht nieuws blijven.

De volgende weken bleef Rebel maar denken aan zijn droom met James, maar sinds die avond had hij nooit meer van hem gehoord en dat speet Rebel wel. Hij probeerde contact met James op te zoeken via dromen maar het lukte hem niet meer.

Jaren gingen voorbij en Rebel vergat elke dag meer en meer over James en zijn droom. Tot dat de dag kwam een paar dagen voor zijn zeventiende verjaardag wanneer een 22-jarige alphakoning opzoek was naar zijn mate.