Ik weet in een waas nog wat er gisteren is gebeurd. Hij die me geslagen heeft, hij die de trouw vervroegd heeft en ik die mezelf in slaap heb gehuild in het bijzijn van men beste vriendin. Nu vraag je af huh, geslagen? Ja hij heeft me gisteren voor de eerste keer dat ik hem ken geslagen. Hij was zo boos en waarom? Omdat ik neen zei, tegen zijn voorstel om de trouw te vervroegen, dat hij nu toch heeft gedaan. Ik was er kapot van, waarom begrijpt hij me nou niet. Wie zou er nu staan springen voor een belangrijke rol op zich te nemen, niemand toch. Ik haat mijn verwarde leven van nu, ik wil terug naar men leven voor dit alles. Voor dat ik hem ontmoet had, voor dat ik wist dat men vader nog leefde en zeker en vooral voordat ik verplicht was om te trouwen met iemand wie ik eigenlijk nu nog maar leer kennen. Trouwen moet je toch doen uit liefde en niet om macht. Het is net als die eerste kus, normaal moet die ook speciaal zijn en niet op een of andere fuif waar je ladderzat bent.

Ik heb niks tegen mensen die niet romantisch zijn maar ik ben dat wel. Ik hou van de gedachte dat je trouwt uit liefde. Dat je je met die ene speciale persoon verbind. Dat je gelukkig bent, op de normaal de mooiste dag van je leven want je trouwt toch maar één keer. Laten we daar nu maar van uitgaan. Dat moet toch speciaal zijn of niet soms? Misschien ben ik een beetje te romantische ziel voor hem, hij houdt daar misschien niet van maar dan ben ik niet de juiste persoon voor hem. Het maakt niet uit dat de maangodin ons heeft verbonden, omdat ze denkt dat we bij elkaar horen. Ik kan niet samenleven met een malloot die niet van romantiek houdt.

Ik werd weer eens verstoort uit men gedachten door iemand die op de deur klopte. 'Binnen', mompelde ik. Ik hoorde een deur opengaan maar voor de rest niks, raar. Ik bleef naar buiten kijken als die persoon iets te zeggen heeft kan die dat ook doen zo. 'Baby boy, kijk naar mij', zei hij. Oh daar hebben we de malloot die niet van romantiek houdt. 'Wat moet je James', vroeg ik bitter, geen zin om met hem te communiceren. Ik was nog altijd boos dat hij mij geslagen had. Ik was boos dat ik hem niet kon afwijzen, of kan dat? Geen idee en heb geen zin om dat uit te zoeken, ben daar momenteel te mak voor.

'Ik wil met je praten over gisteren', zei hij. 'Oh je bedoelt wanneer je me geslagen had', riep ik nu luid. 'Doe een beetje rustig', riep hij nu ook. 'Waarom zou ik, je zegt me dat we nu morgen al trouwen en dan sla je mij. What the heck', gromde ik. Zach is dus weer eens komen piepen. Die komt altijd als ik boos ben, geen idee waarom. Heeft waarschijnlijk met dat halfwolven gedoe te doen, maar ik heb er geen enkel probleem mee eigenlijk. Hij daarin tegen...

'Hou Zach een beetje in, wil je', zei hij nu iets rustiger. 'Zach mag doen en laten wat hij zelf wilt', mompelde ik nu. Hij gromde in respons en zijn ogen waren rood. 'Oh hey wolfje', mompelde ik terwijl hij luider begon te grommen. Wat een brombeer zeg. En daar moet ik dus mee trouwen he, onmogelijk. We lijken nu al op een oud koppeltje wat moet dat niet geven als we echt oud zijn. Ik mag er niet aan denken.

Ik ben uit mijn kamer gegaan. Eigenlijk moet hij eruit want het is mijn kamer maar ja, hij zou toch nergens naar toe willen. Ik liep door de gangen en ging even naar buiten, ik had even frisse lucht nodig, in dat paleis is de lucht zo vermuft op sommige plekken. Ik liep door het gras en ging er middenin gaan zitten. Ik ademde een paar keer diep in en uit en liet al men frustraties even op de loop. Het boeide me niet wie het zou horen, ik had het even nodig. James haalt soms echt het bloed onder mijn nagels vandaan.

Na nog een paar uur naar de wolken te gekeken hebben ging ik terug eens naar binnen. En wat hoopte ik dat ik dat nooit zou gedaan hebben. Ik was nog geen seconde binnen en een meid nam me meteen al mee in een kamer. En daar ging het dan, een pak. Wat haat ik die dingen, dat is zo chique en laten we eerlijk zeggen, ik zie absoluut niet goed in chique. Geef mij maar een losse t-shirt en een loshangende broek. Ze liet het me aandoen, en oké ik zag er best goed uit. Maar dat zou ik natuurlijk nooit toegeven. Dan een volgende meid nam me mee naar de eetzaal wat nu al omgetoverd was tot een prachtige zaal met gouden servies en de mooiste lakens. Ik moet zeggen ze maken er echt wel werk van, maar het is wel normaal. Want de alphakoning trouwt maar één keer met zijn mate. Of laten we daar maar van uit gaan en hopen, anders sta ik zeker voor gek.

Dan nam ze me mee naar de balzaal en die ruimte was ook al zo groot en prachtig. Ik zie het al we gaan veel volk ontvangen morgen, geweldig. Hoor je de ironie erin, ik wel. Ik haat veel mensen, waar ik vriendelijk moet tegen zijn. Het zullen waarschijnlijk mensen zijn van adel en rijke luizen ughr. Dan als laatste gingen we naar de achtertuin waar ik het meest in awe van stond. Het was echt prachtig, het was zeker mijn scenario voor een droomhuwelijk. Over bloemen, helemaal in wit en ik was er letterlijk sprakeloos van. Ze hebben absoluut hun best gedaan.

Ik ging terug naar binnen en daar stonden ze dan mijn twee engeltjes. Ze waren echt prachtig. Ja Lisa en Chelsea zouden de bruidsmeisjes zijn en daar was ik blij om dat de meisjes waar ik van hou één van de belangrijkste rollen kreeg. Op de dag dat mijn dag zou moeten zijn. Ja moeten, ik ben er nog altijd niet overheen dat hij me geslagen heeft en me heeft gedwongen om morgen al te moeten trouwen. Ik zou proberen er een mooie dag van te maken. Ik zou proberen blij te zijn, voor al die mensen die komen. Ik zou proberen de perfecte mate te zijn, voor de vreselijke alphakoning. Ik ga proberen het beste van te maken.

Ik ging met een spanningsgevoel gaan slapen, wat moet ik er van denken. Wat ga ik nog met hem meemaken hierna. Wat gaat er veranderen na morgen. Want erna gaat hij echt de koning worden en word ik ook een koning en heb ik ook taken om te volbrengen. Wat moet ik daar van denken. Ik ga dat niet kunnen, ik kan geen mensen regeren. Zeker niet als ik niemand heb die me zal helpen. Want Chelsea gaat weg na morgen, denk ik. Nu dat ze haar mate gevonden heeft, ookal ben ik er nog altijd niet van overtuigd dat hij het beste met haar voorheeft. Ze zei me daarnet dat het beter gaat, dat ze vandaag een goed gesprek hebben gehad dat ze hem een kans wilt geven. Ik ben blij voor haar dat is het niet, maar iets in mij zegt dat hij niet helemaal de waarheid zegt.

Nu ga ik slapen, ik zie jullie morgen wel weer. Morgen ben ik een nieuw persoon. Morgen ben ik niet gewoon meer Rebel morgen ben ik koning Rebel. Oké, die titel past zo niet bij mij.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
A/N
Dit is het derde laatste deel van dit verhaal. Ik heb niet zoveel inspiratie voor dit verhaal meer. Maar de het volgende hoofdstuk is het langste wat ik tot nu toe al heb geschreven en dan nog een gewone epilogue. Ik hoop dat jullie van het verhaal genoten hebben