'Rebel', begon de koning, ik knikte. 'We hebben het gehoord van je verandering en daar willen we het even met je over hebben.' Dit kan nooit goed zijn. 'Halfwolven zijn sowieso al heel speciaal, en komen niet vaak voor en als ze dan nog eens transformeren zijn ze nog specialer dan als gewoon mens', begonnen ze. 'Over wie zijn ze bezig', vroeg Zach mij en ik schrok me weer een hoedje. 'Over jou dus sssshht', zei ik terwijl ik hem weer afsloot. 'Dus, daarom deze interventie. We willen dat je je wolf afsluit en dan voorgoed, dat je gewoon weer een mens wordt.' 'Ze willen wat', gromde Zach boos, ze pakken me niet van jou af, en je laat mij ook niet vallen begrepen.' 'Natuurlijk niet dommie, ik ga je niet afsluiten voor geen geld van de wereld. 'Dit kunt u niet menen', begon ik, 'eerst pakken jullie men leven af en nu willen ook nog dat ik men wolf afgeef', gromde ik nu, waarschijnlijk had Zach het een beetje overgenomen. 'Je ogen', begon Chanel, 'je bent nog specialer dan ik had gedacht.' 'Jullie pakken me niet van Rebel af begrepen', gromde Zach nu voluit. 'Rustig jongen', begonnen de koning en koningin, 'beheers je een beetje anders kan dit hier nog slecht aflopen voor iedereen.' Ik gromde en waarschijnlijk waren men ogen nu donkerpaars. 'Rebel, rustig', probeerde James nu ook.

'Mate hou je erbuiten', gromde Zach nu ook tegen hem. 'Rebel luisteren nu', gromde James nu ook, waarschijnlijk had hij zijn gewone ogen geruild voor zijn alpha ogen. Zach gromde nog een keer maar toen veranderde er iets James gromde luid, heel luid een echte alpha grom. Zach piepte en ik kreeg weer de controle over mijn lichaam. 'Ben je gekalmeerd baby boy', gromde hij nog altijd, ik knikte en meteen versoepelde hij terug. Die band heeft hem ook een stuk veranderd gelijk, hij is zachtaardiger geworden. 'Wauw', zei Chanel, 'Luke, we kunnen hem nog gebruiken eigenlijk.' 'Waarvoor', begon Luke, 'hij gaat enkel voor problemen zorgen, we zijn beter af zonder die wolf van hem.' Zach gromde nog een keer en de koning werd meteen weer lijkbleek. James keek weer met zijn alpha ogen naar mij en Zach piepte nog eens in men hoofd en ging weer liggen. 'Ik hou niet van die ouders van hem', piepte Zach in men hoofd. 'Ik ook niet maar de moeder valt nog mee.' Ik keek de kring rond, de vader was nog altijd lijkbleek maar knikte toen naar Chanel. 'Je wolf mag blijven, op één voorwaarde, je blijft zo veel mogelijk uit het zicht met je wolf, als er één iemand achter komt dat er hier een half wolf zit. Krijgen we de hogere op ons dak, en met die wil je echt geen kennis maken jongeman.' 'Wie in hemelsnaam zijn de hogere', vroeg Zach. 'Geen idee jongen, geen idee.'

Ik ging terug naar men kamer en daar zat Lisa al op me te wachten. 'Waarom duurde het nou zo lang', zeurde ze. 'Sorry, we hadden een klein probleempje met men wolf op sommige momenten', zei ik tegen haar wat me enkel een verwarde uitdrukking bezorgde. 'Laten we zeggen, dat Zach de mensen een beetje heeft bang gemaakt', lachte ik. Op Lisa haar gezicht kwam er een verbaasde uitdrukking en daarna een lach. 'Dat wou ik gezien hebben', lachte ze, 'nou je ging me vertellen hoe het zat met je wolfje.' 'Ik zou het kunnen zeggen maar ik kan het beter tonen, wil je me even volgen', vroeg ik aan haar en ze knikte en samen liepen we naar het bos. 'Klaar?', vroeg ik en ze knikte. Ik begon eerst even te rennen toen ik in men wolf sprong laten we zeggen. Op Lisa haar gezicht zat er een verbaasde uitdrukking en daarna een awe gezicht. 'Je, je bent echt beeldschoon', zei ze tegen Zach. 'Bedankt Lisa', gromde hij en kwispelde van blijdschap.

Zach liep een paar rondjes rond Lisa en sprong op haar zodat we samen op de grond vielen. Zach natuurlijk bovenop Lisa, 'Hey hondje, hoe erg ik ook van je hou, je bent best zwaar dus af', proestte ze het uit. Zach liet een afkeurende grom horen maar ging toch af haar. Ik veranderde terug, ik kon hier goed gebruik van maken voor meer te weten over die hogere. 'Lisa', ik heb een vraagje begon ik zenuwachtig. 'Ja', vroeg ze met een wenkbrauw ophalend. 'Wie zijn de hogere? De koning en koningin zeiden er iets over maar heb geen idee wie dat zijn.' 'D-De h-h-hogere?', schokte ze. 'Ja de hogere', zei ik nu met een opgehaalde wenkbrauw. 'Dat zijn je zaken niet', zei de stem van James nu. 'Ik word dus bedreigd door de hogere maar ik mag niet eens weten wie dat zijn?', vroeg ik nu een beetje boos. 'Het is voor je eigen best wil baby boy. Hoe minder je van hen weet hoe beter', zei hij. Ik pruilde maar dat veroorzaakte nog een irritantere James dus ik zuchtte en ik hield er maar over op. Voor nu.

Misschien kon men moeder er iets meer over vertellen nu dat ik weet dat zij meer over weerwolven weet dan ik dacht. Ze was in haar kamer op het einde van de gang. Ik klopte aan en ze gaf me toestemming. Ze stond in een hoekje met een foto in haar handen gedrukt en ik zag dat ze het moeilijk had om de tranen te verdringen. 'Wat is er mam', vroeg ik helemaal niet meer geïnteresseerd in het onderwerp waarvoor ik eigenlijk kwam. 'Niets jongen waarvoor kwam je', vroeg ze iets opgewekter enkel haar ogen stonden nog steeds verdrietig. 'Niets laat maar, vertel me wat is er met jou', vroeg ik nogmaals. 'Ik moet weer de hele tijd aan je vader denken', zei ze schouderophalend. Dat was de eerste keer dat ik hoor dat ze aan hem moest denken. 'Hoe is hij eigenlijk om het leven gekomen', vroeg ik om iets meer te weten te komen over de man, waar ik eigenlijk niet over wist. Nu denk je waarom weet je er niets over. Ik had eigenlijk geen behoefte aan om iets te weten te komen achter de man wie er toch niet was.

Ze was stil, te stil. 'Mam', vroeg ik nogmaals. Ze zuchtte en draaide haar terug om naar het raam en dan mompelde ze iets wat echt te onverwachts kwam. 'Hij is niet dood Rebel, hij is het hoofd geworden van de hogere na je geboorte. Nadat ik geboorte gegeven had aan jou, werd hij woest, hij wou je helemaal niet. Ik ben moeten vluchten want anders zou hij je misschien vermoord hebben.' Dam dam dam, wat een schok. 'Rebel,Rebel gaat het een beetje', vroeg Zach bezorgd aan mij. 'Alles gaat prima. Men vader wilt me eigenlijk dood maar voor de rest gaat alles perfect bedankt om het te vragen Zach.', zei ik. 'Die ironie, is echt niet gepast op dit moment Rebel, laat me je helpen. Laten we die vader van jou ongelijk bewijzen. Laat zien dat je een geweldige zoon bent en een geweldige wolf.', bemoedigde Zach me aan maar ik had eigenlijk niet echt de behoefte aan die peptalk van hem. 'Laat me even', vroeg ik aan hem. 'Zoals je wilt', huilde Zach in men hoofd, 'maar weet wel ik ben er altijd voor jou.'

Ik zit nu ook voor me uit te staren. Nog steeds in de kamer van men moeder en nu die andere vraag nu dat men vader het hoofd is van die zogezegde hogere. 'Wat zijn die hogere mam?', vroeg ik nu. Ze schudde haar hoofd: 'ik kan het niet zeggen Rebel, niet nu, nooit niet. Je zal er op een andere manier moeten achterkomen. Maar laat me dit je zeggen, ze zijn de ergste nachtmerrie in de wolvenleven. En zeker voor de halfwolven omdat hij die haat heeft opgebouwd uit zijn eigen zoon.' En met die woorden draaide ze zich om en liet me alleen en verward achter in haar kamer.

Pap, ik ken je niet maar wat heb ik je in hemelsnaam gedaan.