Ik stond met een slecht humeur op, geweldig om zo je dag te starten. Iedereen was al zo druk in de weer, en daardoor kreeg ik hoofdpijn. Daar moet ik dus heel de dag inzitten, dat komt niet goed. Ik vind druktes echt niet prettig en zeker geen rijk volkje, ik word daar kotsmisselijk van. Hoeveel kostte dat kleedje, oh ik heb geen idee misschien 1000 euro ofzo. Zijn die helemaal gek, dat betaal je toch niet aan een simpel kleedje. Rijke mensen zijn soms echt raar.

Veel tijd om humeurig te zijn had ik niet want Lisa kwam meteen me meesleuren naar één van de dienstmeisjes. Laat deze dag maar beginnen. Ik moet er men beste beentje voorzetten. Ik moet laten zien aan die mensen, dat we echt gelukkig met elkaar zijn, wat niet bepaald het geval is, maar ze moeten dat gewoon denken. Niet meer, niet minder. Na men haar te doen, ja ik had daar momenteel een eigen dienstmeisje voor. Was het tijd voor dat belachelijk pak. Heb ik al gezegd dat ik dat echt haat. Waarschijnlijk wel maar echt, bah.

Na uren voorbereiding van mij. Ik wist echt niet dat je zoveel kon doen, met je gezicht, benen en haar. Was ik eindelijk klaar. Ik bewonder echt de meisjes momenteel, die dat alle dagen doen. Wat is dat tijdrovend. Alles werd tot in de puntjes klaargemaakt en de zenuwen begonnen toe te slaan wat gaat er gebeuren. Ik ben hier zo niet klaar voor.

Ik kwam buiten en daar was het ook al zo een geroezemoes. Iedereen was door elkaar aan het lopen en aan het zeuren. Dat staat niet op zijn plaats, waar is dat nu naar toe, ik weet zeker dat we iets vergeten zijn. Ik kreeg er hoofdpijn van. Als heel dit de hele dag zo zal zijn, oh god help mij.

Lisa en Chelsea kwamen lachend en pratend binnen en ze zagen er prachtig uit. Dit was misschien mijn enige lichtpuntje van vandaag, dat zij zo prachtig zijn. 'En klaar voor dadelijk', vroeg Lisa met een lach. Ik friemelde wat aan mijn das en dat maakte het wel duidelijk voor beiden. Ik was hier helemaal niet klaar voor. Nog niet voor zo een honderd jaar. Maar het moet hopelijk komt het wel rap op zijn einde.

Iedereen bleef maar door elkaar lopen zodat we letterlijk in de weg liepen. We liepen met zijn alle naar buiten waar het ook zo een chaotische boeltje was. Ik zuchtte maar beide gaven ze me een bemoedigende glimlach. 'Het komt goed dat beloof ik je', fluisterde Chelsea in men oor en ze gaf me een bemoedigend schouderklopje.

James kwam naar buiten en gebaarden met zen hoofd dat we allemaal naar binnen moesten, blijkbaar gaat het beginnen. Ik haalde nog eens diep adem en zei in mezelf laat dit maar rap ten einde zijn. We gingen naar binnen en alles was stil, iedereen stond klaar en met de goedkeurende knik van James gingen de deuren open. En er was veel te veel volk, allemaal waren ze van hoge adel. Maar mijn ogen bleven hangen op iemand heel anders. Mijn vader, hij was hier. Waarom dat?

Ik liep met grote passen naar hem en hield mijn hoofd een beetje schuin voor een vragend gebaar te krijgen. Hij glimlachte, wat glimlachen, wie is dit en wat heeft hij met mijn vader gedaan. 'Goed je te zien knul', zei hij, oké dit wordt echt veel te raar. 'Hoe, waarom, huh', kwam er meteen uit mijn mond wat hem enkel deed lachen. 'Je hebt me doen nadenken na ons gesprek of ja jouw gesprek. Je hebt me laten inzien dat mijn haat misschien een beetje te overdreven was.' Ik keek hem enkel nog raarder aan.

Ik liet het maar zo ik was blij dat hij er was. Ik gaf hem een glimlach maar werd dan meteen weer meegenomen met James. 'Ik moet eerst speech houden en ik wil dat jij er bij bent, kom', zei hij terwijl hij zijn hand uitstak. Ik nam hem en samen liepen we naar het podium die midden in de hal stond.

'Welkom allemaal. Vandaag is een bijzondere dag, en ben blij dat ik deze dag met jullie allemaal kan en mag delen. Ik ga niet veel zeggen enkel geniet er vandaag van, want jullie koning trouwt maar één keer. Proost', en nadat die woorden eruit kwamen, kwam er van overal rond mij. "Proost."

(A/N. Het trouwgedeelte ga ik zo laten. Ik weet niet hoe ik dat moet schrijven dus laat ik het zo.)

Ik was nu officieel koning Rebel. Ja ik was getrouwd met hem. De mensen klapten en joelden en sommige lieten zelfs een paar traantjes tijdens de ceremonie. Het was prachtig gedaan en ik heb ervan genoten. De gevoelens waren nog niet optimaal tussen ons maar dat laten we maar even terwege. Iedereen rondom mij was gelukkig voor mij dus ik hield me recht door hun enthousiasme.

Toen die laatste woorden kwamen en ja ik hem moest kussen. Dat we niet meer hadden gedaan na de matingsnacht was dit toch wat onhandig, naar mijn deel toe. Hij leidde me dus dat was toch het enige lichtpuntje.

Ik ben nu terug in de kamer en heb me uit men trouwpak gehesen. Maar direct moest ik een nieuw aan voor het feest dat er nu volgde. Ik zuchtte nog eens, het was minder erg dan ik zou verwacht hebben vandaag. Ik heb het best nog naar mijn zin. Ik werd uit men gedachten gehaald doordat Lisa in mijn arm haakte en we liepen samen arm in arm samen naar de balzaal. Waar het terug veel te druk was, maar ik was er in middels aan gewend geraakt.

Ik werd van verschillende mensen gefeliciteerd met de trouw en met James. Sommige meisjes waren jaloers, dat zag je aan die blikken. Als die blikken zouden kunnen doden, dan was ik al 1000 keer vermoord, ik meen het. Maar de meeste waren blij voor mij. James stond opeens naast mij en gedroeg zich als een gentleman dus dat kon maar één ding betekenen, ik moest de dans inzetten.

Hij begeleidde me naar de dansvloer. 'Ik kan wel niet dansen', mompelde ik als ik zag dat we in het midden stonden en iedereen naar me stond te kijken. 'Ik leid je wel, volg gewoon mij. Ik red je', zei hij met een glimlach ik knikte. De muziek begon te spelen en ik volgde hem. Ik moest zeggen hij kon dansen. En ik was euhm hoe moet ik het zeggen, slechter dan dat ik ooit zou kunnen voorstellen. Ik struikelde bijna elke pas over mijn eigen voeten.

Hij lachte nadat we de zoveelste dans hadden gedaan en mijn voeten me doodde. 'Wel dat was leuk', lachte hij nog steeds en ik weet zeker dat hij me uitlachte. Kan ik er aan doen dat ik niet kan dansen. Ik had hem ervoor gewaarschuwd. Maar neen, ik zou en ik moest dansen en zie hem nu eens zitten grijnzen. Ik wou naar mijn kamer gaan om wat uit te rusten maar voordat ik iets kon doen werd ik weer op de dansvloer getrokken. En een lachende Lisa stond voor mij.

'Ik wist niet dat je zo kon dansen Rebel', zei ze. Niet zij ook nog, ja mensen sorry ik kan niet dansen. 'Haha Lisa dat was grappig hé', zei ik en ik kreeg een soort van déjà vu, had ik dat haar al niet eerder gezegd? Ik liet het gaan want ze begon me ook te leiden en we dansten ook nog een paar dansen. 'Je wordt beter', zei ze met een glimlach en ik gaf een zucht als antwoord. Beter, ja vast.

'Wil je meekomen', vroeg ik aan haar. Ze boog en zei met een knipoog: 'Maar natuurlijk hoogheid.' Ik wou er net terug op gaan antwoorden dat ik dat niet was. Maar nu dat ik me bedenk ik ben wel een hoogheid nu. Ik zuchtte opnieuw en zij begon maar harder te lachen zodat er tranen in haar ooghoeken vormden. 'Ik hou van je', lachte ze ik gaf haar een por. 'Ik ook van jou hoor, ik ook van jou.'

We gingen naar buiten waar net de zon onderging. Het was weer al eens prachtig, net als in een sprookje. Lisa en ik zaten in awe te staren naar de zon. We werden al snel vergezeld door Chelsea en haar mate die blijkbaar Luke heette. Maar al snel werden we verstoord door meer en meer mensen die zich naar buiten begaven. We keken naar elkaar geen idee waarom het opeens zo druk was. Tot dat er een luide knal te horen was we keken allemaal naar boven en een prachtig kleurenspectakel vervulde de lucht.

Vuurwerk, dat is al een hele tijd geleden dat ik dat nog had gezien. Ik voelde een arm rond mijn schouders en keek recht in de ogen van James die glimlachte. 'En hoe vind je het', fluisterde hij en mijn oor. 'Geweldig', mompelde ik terwijl ik nog steeds naar boven keek. En toen deed ik iets wat echt romantisch was. Zoals een film of sprookje altijd zou eindigen. Ik kuste hem op de mond onder het prachtige vuurwerk.