Pov James
Het is gebeurd, eindelijk. Ik mag hem voortaan de mijne noemen. Ik was doodop en men wolf Herpes ook. 'Hij is eindelijk echt onze mate', purde hij door onze connectie van vermoeidheid. Ik glimlachte, ja hij is van ons. Maar hij zei iets over dat hij een half wolf was en dat hij kon veranderen. 'Ik had al iets gehoord van die half-wolven, dat die altijd iets specialer zijn als ze een echte wolf worden dan een geboren echte wolf', zei Herpes. Kon wel kloppen, want het is alleszins heel bijzonder. Ik zou morgen wel meer vragen aan men ouders of zij er iets meer van weten van die zogezegde half wolven als ze een echte wolf worden. Ik nam hem dicht bij mij, want hij rook nu echt heerlijk en men wolf werd er zot van, het was nog erger dan ervoor. Ik viel al snel in een heerlijke slaap tot 5 minuten nadien, dan was ik iets onrustiger waarom geen idee. Maar ik sliep verder, ik was doodop.

'S morgens werd het al duidelijk waarom ik onrustiger was. Hij was er weer eens van door gegaan. 'Hij gaat moeten leren, om bij ons te blijven', zei men wolf woedend. Hij is soms nog een ergere heethoofd dan ik. Ik ging eerst naar men ouders voor meer te weten te komen over die half wolven. 'Goedemorgen', zei ik goedgezind tegen men ouders. 'Lekkere nacht gehad', vroeg men moeder trots. Ik knikte, 'maar moet jullie iets vragen, wat weten jullie over de transformatie van half wolven.' Die vraag kwam blijkbaar erg onverwacht want ze verslikten zich bijna in hun kopje koffie. 'Waarom vraag je dat zoon', vroeg men vader prutsend aan zijn kraag. 'Ik denk dat Rebel er een is geworden door onze mateband', zei ik eerlijk. Ze keken allebei verschrikt op, 'dus het is toch waar, het is toch het kind van Marcus. Dit gaat echt nog problemen geven Chanel.' Ze keken echt bang, wat is er hier in hemelsnaam aan de hand. 'We kunnen en mogen het niet zeggen, voor onze eigen veiligheid zoon. Rebel is een gevaarlijke wolf als hij zijn krachten te weten komt en dat kunnen we ons echt niet permitteren.' Waar hebben ze het over, Rebel gevaarlijk laat me niet lachen. 'Goed als jullie me niet willen helpen. Zoek ik wel iemand die het wel wilt', zei ik terwijl ik me omdraaide om men baby boy te zoeken.

Ik zocht in het paleis, geen enig teken van hem. Waar is hij nu in hemelsnaam. 'Het bos misschien, hij is misschien zijn wolf aan het ontdekken', zei Herpes, ik moet toegeven soms kan hij nog slim zijn, soms. Ik liep richting het gat dat ik had gemaakt om soms eens men verplichtingen te kunnen ontsnappen en nog eens vrij te voelen. Zijn geur werd sterker, dus Herpes had gelijk hij is hier. Ik vormde me ook om in mijn wolf, die natuurlijk stond te springen. Het was echt lang geleden dat ik nog eens veranderd ben en hier nog eens gelopen heb. Ik volgde de geur en kwam op de plaats waar ik hem nog kon ruiken, waar is hij nu. Opeens hoorde ik een speelse huil en dat kon maar van één iemand zijn en rende er naar toe. En daar stond een prachtige wolf, men wolf stond met opengesperde ogen te kijken naar hem. Een spierwitte wolf, met paarse ogen een een klein bruin oortje, te schattig voor woorden. Hij was de prachtigste wolf, dat ik ooit gezien had. Mijn ouders hadden gelijk, speciaal was hij zeker. Als hij me zag, keek hij meteen beschaamd naar de grond met zijn staart tussen zijn poten. Ik mindlinkte hem: 'niet bang zijn, ik doe je niets.'

Pov Rebel
'Niet bang zijn, ik doe je niets', hoorde ik in men hoofd, de stem van James. Ik keek naar boven en een menselijke James stond nu voor mij. 'Verander terug', zei hij en ik deed dat maar en ik stond nu ook weer in men menselijke gedaante voor hem. 'Hoe kan dat nu weer, dat koste me jaren om te leren met kleren aan terug te kunnen veranderen.' Wat bedoelde hij daar nu weer mee. 'De meeste wolven als ze terug transformeren naar mens, kunnen de eerste keren niet terug veranderen met kleren, want die zijn meestal gescheurd. Maar bij jou blijkbaar niet', zei Zach me en ik keek naar beneden en inderdaad ik had al men kleren nog aan zonder enige scheur erin. 'Bijzonder ben je zeker baby boy', zei hij. 'Hij vind me bijzonder', joelde Zach in men hoofd en ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken. 'Wat sta je nu te lachen', vroeg James verbaasd. 'Niks, gewoon een klein binnenpretje', zei ik vlug. Hij bekeek me met een verward gezicht aan maar herstelde zich volledig. 'We moeten terug naar binnen, we moeten nog dingen bespreken baby boy.' Uh die trouw juist dat ook nog bah. 'Wat is er?',vroeg men wolf weer. 'Niks gewoon, ik ben niet echt klaar om nu al de koninklijke zaken te gaan bespreken.' 'Koninklijke zaken? Hoe bedoel je?', vroeg een verbaasde Zach me toen. 'Oh weet je dat nog niet die mate hier van u is toekomstige koning', zei ik simpel maar zonder op antwoord te wachten sloot ik me terug af van Zach. Hoe tof hij ook was, momenteel heb ik geen zin meer in een gesprekje tussen ons twee.

Ik liep samen met James terug naar binnen. En ik werd met open armen ontvangen van het personeel. Nu dat ik gemate was met James, ben ik nu echt een hoogheid geweldig. Ik moest me gaan omkleden van James in je raad het nooit een pak. Ik haat deftige kledij en nu moet ik weer zo een apenpakje aan. Ik deed men haar goed en deed de kleren aan die door hemzelf werden uitgekozen. Ik stond voor de spiegel te kijken toen opeens Zach weer door men hoofd spookte. 'Hij is een koning en je vond dat niet eens nodig om me dat te zeggen ofzo', riep hij boos. 'Ik heb me belachelijk gedragen daarnet voor hem, wat moet hij nu niet van me vinden', zei hij iets wat sip. 'Je bent perfect zoals je bent Zach. Ik heb het gewoon niet gezegd omdat ik niet wil dat je naar zijn pijpen gaat gaan dansen. Dat heb ik nog niet gedaan en ben dat ook niet van plan om dat zo maar te doen.' 'Ik ga niet naar zijn pijpen dansen, of geen idee wat je daarmee bedoelt. Ik heb nog steeds zoals jou mijn eigen willetje en mate of niet die geef ik niet zo maar op.' Dan zijn we het daar over eens gelukkig. 'Waarom sta je eigenlijk in dat apenpakje voor de spiegel', vroeg Zach half lachend, half kokhalzend. 'Danku dat je dat ook vind. En ja zoals ik al zei koninklijke zaken, moeten zo in een apenpakje.' We lachten allebei eens en ik moet zeggen een wolf hebben is niet zo erg dan ik verwacht had.

Ik liep door de gangen samen met Lisa. 'Ik heb gehoord dat je veranderd bent', mompelde ze. 'Hoe bedoel je, dat ik nu gemate ben of dat ik een wolf ben', zei ik. 'Je bent wat', vroeg ze geschrokken en ze bleef abrupt stilstaan. 'Je bedoelde dus dat mate gedoe', zei ik op haar reactie. 'Ja dat bedoelde ik ja, maar je bent wat', vroeg ze nog een keer. 'Zoals je al gehoord had, ik ben ook een wolf nu', zei ik simpel en Lisa stond nog steeds met open mond naar mij te gapen. 'Zeg doe je mond eens toe, straks vliegt er nog eens een olifant in', grapte ik waardoor ik enkel een stamp terug kreeg en ik nog harder moest lachen. 'Hoe', vroeg ze. 'Leg ik je een andere keer uit, ze wachten daar jammer genoeg op mij', zei ik en ik kreeg een kort knikje van Lisa. 'Deal, ik kom vanavond naar je kamer en dan vertel je me alles.' Ik knikte, dat is het laatste wat ik kon doen. 'Zie je hierna dan wel in men kamer, tot straks', zei ik terwijl ik naar binnen liep.

In de woonkamer stonden ze allemaal op mij te wachten. En volgens mij gaat er hier weer iets gebeuren, dat ik misschien niet zo tof zal vinden.