De week erna zat terug voor me uit te staren naar buiten, met een boek op men schoot, toen ik een zacht geklop op de deur hoorde. 'Binnen', zei ik, terwijl ik het boek dichtdeed, omdat ik toch al vijf minuten op dezelfde pagina zat. 'Rebel', hoorde ik Chelsea zeggen, terwijl de deur in het slot viel.

'Ja', zei ik stond op en draaide me om, ze zag er niet echt goed uit, ze zag wit en de wallen onder haar ogen waren duidelijk zichtbaar. He verband nog steeds rond haar arm gebonden. 'Ga toch een beetje slapen Chels, je ziet er niet uit', zei ik geschrokken tegen men vriendin, terwijl ik een paar stappen haar richting uitliep.

Ze schudde met haar hoofd: 'eerst moeten we praten Rebel, dan zal ik misschien kunnen slapen.' Ik knikte en begeleidde haar naar men bed waar we samen op gingen zitten, net zoals vroeger bij ons thuis. 'Waar wil je me over spreken?', vroeg ik met een verwarde uitdrukking.

Ze bekeek me met een sip gezicht aan. 'Nou, weet je eigenlijk waarom dat we hier waren, voor de executie ja maar weet je hoe we hier behandeld zijn, hoe ze ons hebben behandeld als ze ons op kwamen halen', vroeg ze nu ook naar buiten kijkend, tranen welden zich op in haar ooghoeken. Ik schudde langzaam men hoofd, ik kon me er enkel wel iets bij voorstellen, het zou alleszins niet op de zachtaardige manier gebeurd zijn.

Pov Chelsea.
Ik zat samen met Rebel op zijn bed, ik wou hem van gedachten doen veranderen. Als dat men dood wordt wat boeit het ook, hij verdient dit leven niet. Niet bij diene man, hij is gevaarlijk, gruwelijk en zoals Rebel is zal hij het absoluut niet gemakkelijk hebben.

Ik moest iets doen, ik wil niet dat men beste vriend zo behandeld zou worden als dat ze met mij en zijn moeder hebben gedaan. 'Dus', vroeg hij met zen twinkelende oogjes, dat hij altijd had als hij nieuwsgierig was. 'Dus', zei ik en ik begon aan men verhaal.

Flashback; 11-12 dagen geleden
Ik stond samen met men moeder de afwas te doen. Totdat er op de deur werd geklopt. Men moeder deed open en verschillende mannen in pakken verschenen met grote geweren in mijn huis.

'Wat heeft dit te betekenen, ga onmiddellijk mijn huis uit', zei men moeder boos en ze wees met een vinger weer richting de deur. Dit kwam niet goed, waarom zijn ze hier? 'Chelsea', vroegen de mannen mijn moeder compleet negerende, 'de toekomstige koning beveelt u om mee te komen naar het paleis.'

Huh wat, waarom dat, wat heeft Rebel nu weer uitgestoken. Ik had gisterenavond laat nog een berichtje ontvangen van hem dat het echt niet goed ging daar. De arme stakker, maar waarom staan ze hier nu en waarom hebben ze mij nodig. 'Waarom', vroeg ik maar, geen zin om mee te komen.

'We hoeven u geen verdere uitleg te geven, of wel kom je mee vrijwillig of wel doen we het op de moeilijke manier', draaide de ene met zijn ogen terwijl een andere man grijnsde. De moeilijke manier huh, kom maar op eikels. 'Ik kies wel voor de moeilijke manier', grijnsde ik nog breder dan de man daarnet en begon me een weg naar boven te begeven. Ik ga niet zo maar mee vergeet het.

'Nu weet ik waar die mate zijn gedrag van heeft amai', hoorde ik de andere man nog zeggen voordat ze uit gehoorsafstand waren. Oei, Rebel wat heb je nu weer gedaan. Ik sprong dan vanuit een raam naar buiten, en liep de straten over de mannen mij op de voet volgend. Ik liep zo hard als ik kan naar ons geheime plekje.

Ik had ze even kunnen afschudden en ik hoorde ze onder mij praten: 'waar is die nu naar toe', siste de ene man kwaad. 'Geen idee, daarnet liep ze hier nog', zei de andere man. 'Echt waar, eerst die mate die zo irritant doen en nu dat andere mensenmeisje, echt waar mensen zijn soms echt moeilijke wezens.' Ik moest lachen om die uitspraak, we laten ons niet zo maar doen. We zijn misschien niet zo sterk als de wolven maar we zijn wel slimmer.

Ik zat daar denk ik een goed uur, ze hadden denk ik al Melissa opgehaald. De klootzakken, niet enkel mij maar ook zijn lieftallige moeder moesten ze hebben. Wat in hemelsnaam heb je gedaan Rebel, als je niet iets stoms hebt gedaan zouden ze hier niet staan vandaag.

'Waar is dat verdomde kind, zonder haar kunnen we echt niet vertrekken', hoorde ik weer die norse man zeggen, die kunnen dus echt niet lachen om een geintje he de zuurpruimen. 'Waarom heb je dan ook voorgesteld voor de moeilijke manier, je wist dat ze die zou kiezen', zei de andere weer. En gelijk heb je grote man, gelijk heb je. 'Ik dacht dat ze slimmer zou zijn dan dat, maar ik heb me dus vergist.' Inderdaad, je hebt je behoorlijk mispakt manneke.

Ik zat daar op mijn gemakje eigenlijk tot dat ze de burgemeester er bij hadden gehaald. Oh shit, die weet waar ons plekje is door de ontmoeting met de koning. 'Ik heb wel een idee, waar ze is', zei hij terwijl hij naar boven keek. Ik probeerde me nog te bukken maar helaas, ik was al betrapt.

'Daar ben je kutkind', zei de bewaker. 'Verdomme', zei ik iets te luid. 'Kom nu onmiddellijk naar beneden, of wel komen we je halen maar dan heb je het echt zwaar kind', zei de andere. 'Kom maar halen dan, ik zit hier eigenlijk wel goed hierboven', grapte ik tegen ze. Wat ze natuurlijk nog kwader maakte dan dat ze al waren maar wat boeit het ook. Ik krijg toch op men dak als ik daar ben anders zouden ze ons niet gehaald hebben, dus iets meer wat maakt het uit.

9 dagen geleden

Wat had ik beter mijn mond gehouden op dat dak. We zijn hier nu al 2-3 dagen en het is hier verschrikkelijk. Eerst als we toekwamen werden we meteen aan de executiepaal geplaatst, dan kregen we te horen dat Rebel vermist is en dat het dus daarom is dat we hier zijn.

En nu zitten we hier in een martelkamer waar dat de koning en toekomstige koning ons soms voor hun plezier komen slaan en martelen. Lisa, een meisje van hier, waarschijnlijk Rebel zijn enige vriendin hier in dit stomme paleis. Dus Lisa zei dat ze dat al voordat we hier kwamen ook al had meegemaakt, de klootzakken.

Nu snap ik waarom Rebel het hier een hel vond en ik snap ook waarom dat hij gevlucht is. Ze zijn hier echt vreselijk en die vader is nog 100 keer erger. Het is 3 dagen uitgesteld de executie waarvan er nu nog 2 overschiet en omdat Rebel de idioot dat het is gebeld had voor ons vrij te laten. Rebel, ik smeek het je kom niet terug voor ons, we zijn jouw geluk niet waard.

We hingen daar, we kregen soms wat water en een boterham maar dat was het ook. De rest van de uren hingen we hier maar te hangen. Melissa had het het moeilijkste, natuurlijk wat wil je nu dat je weet dat je zoon zo een toekomst zou kunnen meemaken. De volgende dag kwamen ze ons bevrijden dat kon maar 1 ding betekenen.

Rebel was terug gekeerd, waarom..

Pov Rebel
Ik zat met open mond te luisteren naar Chelsea, de klootzakken. Ik had dit wel verwacht maar zo erg. 'Sorry dat je dit allemaal moest meemaken, gewoon door mijn stomme schuld', probeerde ik haar te troosten, want ze was in haar verhaal in tranen uitgebarsten.

'Het is niet jouw schuld, dat is het me nou net, ik wil gewoon dat je weer vertrekt, laat ons maar doodgaan dan moeten we niet zien, hoe jij hier gaat lijden', weende ze op men schouder. 'Neen dat ga ik niet doen Chels, ik wil dat jij, Lisa en men moeder nog een zorgeloos leven kunnen lijden, zonder mijn problemen', zei ik vastbesloten.

'Maar,..', begon ze. 'Niets te maren Chels, ik heb dit besloten en ik blijf bij mijn beslissing, ik wil jullie niet kwijt, jullie zijn de enige die ik nog heb. Ik wil niet dat jullie moesten lijden, doodgaan door mijn stomme schuld dat ik besta.' 'Ik ben blij dat je bestaat Rebel, anders was mijn leven niets waard, zonder jou', zei ze nog steeds snikkend. Ik gaf haar een glimlachje, wat had ik haar gemist. Zij is letterlijk mijn zonnestraaltje op een koude, miezerige winterdag.

Lisa kwam ook aankloppen. 'Binnen', zei ik. 'Rebel, ik moest je vragen om samen met Chelsea naar de eetzaal te komen, je moeder en de koning zitten op jullie te wachten.' We knikten allebei en we volgden in stilte Lisa naar de eetzaal.

Waar inderdaad men moeder, James en de koning en koningin op ons zaten te wachten. 'Het is tijd', zei de koning en iedereen keek met een verwarde uitdrukking naar de koning. 'Het is tijd, voor het matingsproces te voltooien.' En met die uitspraak kwam er een grijns op James gezicht en bij de rest een gezicht van argwaan en ongeloof.

En ik dacht nog maar aan één ding: Aan alle die gaan sterven groeten u!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Update 17 november 2018
Hier en daar enkele aanpassingen gedaan, niet al te veel doordat dit hoofdstuk dat eigenlijk niet echt nodig had. Sorry weer voor het langere wachten, door school en een nieuw idee.. jeej brein.. is deze verbetering weer achterop geraakt.

Dusja er staat een nieuw boek online.. ik weet had de weerwolf boeken eraf gedaan en nu staat er weer één op, maar het grote verschil is.. Dit keer geen boyxboy boek en geen weerwolf verhaal. Neen mijn eerste poging tot een middelbaar school/superhelden/(fanfictie) boek is ontstaan! (Zoals ik al zei 'jeej brein')

'Red Flame' is nu beschikbaar op mijn profiel met al één hoofdstuk/proloog erop. Voor diegene met interesse, hier al even de 'korte' samenvatting:

Op 'Ethea' zijn na de oorlog die jaren heeft geduurd tussen het goed en kwaad, is de criminaliteit op deze aarde serieus toegenomen. Alle maffia en kleinere groeperingen criminelen hebben zich samengevoegd tot één groot complot. Alle hoop is vervlogen, iedereen vreest voor zijn leven, niemand verschiet er meer van dat al her nieuws over nog eens een moord gaat. Het kwaad heeft gewonnen.

Leyla Matthews is een van deze mensen die niets meer goed ziet in de wereld. Ze is alles kwijt, het kwaad heeft haar alles afgepakt. Vroeger als klein meisje zag ze haar ouders voor haar ogen vermoord worden en nu haar vriendje. Leyla kan je beschrijven als het typische 'nerd', iedereen pest haar, ze wordt uitgelachen en ze heeft geen vrienden meer nadat haar vriendje en haar beste vriend vermoord is. Ze heeft er genoeg van. 

Op een namiddag als ze loopt in de gevaarlijkste straten van Adron. komt ze een groepje tegen. Een groepje die het kwaad probeert te verdringen te verslaan en ze kijkt er met open mond naar. Amira, Thomas en de geheimzinnige Jasper. En als op een avond een naald met serum haar ook krachten bezorgt wie is zij om neen te zeggen om hun te helpen?

Zij heeft er genoeg van om zichzelf te zijn, de nerd, de gepeste, het meisje dat geen vrienden heeft. En nu dat ze de kans heeft om opnieuw als iemand anders te beginnen waarom zou ze niet?

Maar niet iedereen is zo gelukkig met de nieuwe komst van 'Red Flame', en ze heeft snel ook al vijanden, die kost wat het kost haar uit de weg willen hebben, en haar zo snel mogelijk vermoord willen zien.