5 jaar later
'James', riep ik voor heel het kasteel. Ja hier ben ik weer, vijf jaar na ons huwelijk. En laten we zeggen veel is er absoluut nog niet veel veranderd. Maar ik ben daar blij om, we waren nog nooit echt close geweest en dat zal ook nooit zo zijn. Ik lachte, hoeveel ruzie wij al niet gehad hebben in die vijf jaar. Veel te veel, maar toch ben ik van hem gaan houden, wat kon ik anders doen.

Laten we even terugkijken naar de afgelopen vijf jaar. Na het prachtige vuurwerk wat ik me nog als de dag van gisteren herinner zijn we na mijn verbazing op honeymoon vertrokken. Het was niet ver weg, maar dat hoefde voor mij niet ik hield van onze omgeving. Hij had een chalet gehuurd van een oude bekende, of zo noemde hij hem. En we genoten daar van onze welverdiende rust. Of ja rust, meer ruzies gehad die dagen, we waren het absoluut nog niet gewend om dagenlang op elkaars hoofd te zien. Maar het was fijn, als we geen ruzie hadden hebben we echt nog leuke dingen gedaan.

Dan hier in het kasteel is er ook veel veranderd. Er lopen hier nu kinderen rond, niet verkeerd opvatten niet die van mij. Ookal houd ik van kinderen, ik wil geen kinderen met hem. Ze zijn van Lisa, ja ook zij heeft de liefde eindelijk gevonden. Op ons feest was haar mate ook. Ze was zo bezig met mij, dat ze niet eens had gemerkt de geur veranderd was. Hij daarin tegen wel maar door de drukte had hij ze nog niet kunnen bereiken. Tot het vuurwerk dan. Ik was blij voor haar, ze verdiende ook wel eens geluk.

'Rebel, rebel, kom je met ons spelen', vroeg een van de kleinste aan mij met zo puppyogen dat je geen nee kunnen zeggen. 'Sorry jongen, momenteel kan ik niet', zei ik. Of ja ik kan wel er nee tegen zeggen, als het echt moet zoals nu. 'Oh komaan vijf minuutjes, please', zei hij met een pruillip, man wat maakt hij het me moeilijk. 'Nathan, geef hem eens een beetje rust en ga met je broertjes gaan spelen', zei Lisa streng in de deuropening. Ik moest lachen nadat hij boos naar buiten was gestapt, voor zo een klein ventje kon hij best boos zijn.

Lisa kwam naar me toegelopen. 'James is druk bezig het is daarom dat ik moest komen' zei ze. Oh ja tuurlijk als je zelf niet kunt stuur je maar een ander. Oké, niet denken dat ik Lisa nu haat omdat zij meer dingen heeft wat ik niet heb. Maar neen we zijn nog altijd vrienden. Ik, Chelsea en zij zijn hier de beste maatjes in dit kasteel. Vele mensen probeerden ook nog in onze vriendenkring te komen maar helaas. Ik moest niets van hun hebben, ze moesten er maar eerder mee afgekomen zijn. Als ik het moeilijk had bijvoorbeeld, net zoals Lisa en Chelsea er waren op die momenten.

Als ik zo eens terug denk aan de afgelopen jaren, is onze vriendenband nog sterker geworden. Ja ze werd op de proef gesteld op sommige momenten als we er bijvoorbeeld er niet over uit geraakten of als onze plichten ons weer eens teveel werden. Maar ik kan me geen betere vriendinnen wensen. Wat is er nu met mijn vader, moeder en Felix gebeurd vraag je je nu waarschijnlijk af.

Nou blijkbaar is Felix vermoord, niemand weet door wie of wanneer het gebeurd is maar als we van onze honeymoon terug waren stond de politie hier met het nieuws. Dat ze het lichaam van Felix in het bos hadden teruggevonden. Ik kan niet zeggen dat ik het erg vond of verdrietig erom was. Hij was een eikel tegen mij als tegen Lisa dus ik heb geen problemen mee dat hij dood is. Hoe cru dat ook is.

Met mijn vader gaat het beter. Ons contact is verbeterd, we zijn zelfs al een paar keer met ons getweetjes iets gaan doen. Ik moet zeggen het voelt fijn om te weten dat je vader je toch niet zo haat, en een vaderfiguur te hebben eens in je leven. Ook is het raar, je hebt nooit een vader gehad. Je denkt dat hij dood is en opeens praat je er mee en heb je er herinneringen mee. Het is misschien nog niet helemaal het beste en hij haat me misschien nog een klein beetje maar hé, laten we de dingen niet overhaast doen. Alles op zijn tijd.

Zoals voor mijn moeder. Het gaat goed met haar, ze heeft geen geheimen voor mij meer. Hopelijk. Nadat ik en men vader op een dag weer iets gedaan hadden. Heeft ze heel de waarheid vertelt over hem en haar. En zei ze ook dingen wat ik helemaal nog niet wist. Tussen de relatie van haar en men vader gaat het ook beter. Ze zijn weer al eens op date met elkaar geweest en ze willen opnieuw beginnen, een nieuwe start nemen. En dat is prima voor mij, ik wil dat ze gelukkig is. Met of zonder mijn vader.

Nu wil je vast wel weten, hoe is dat koninklijkheid nu. Nou, vreselijk. Nu word ik altijd gewekt om een bepaald uur door een bediende met het woord hoogheid. Ja hoogheid, na 5 jaar ben ik het nu nog niet gewoon. Ik haat dat woord met heel mijn hart. Ik voel me nu niet meer een gewone jongen, nee ik voel me koninklijk. En eigenlijk ben ik totaal niet koninklijk.

Dan moet ik verschillende taken doen, met of zonder James. Gelukkig laat hij me nog de leukere dingen doen en geen papierwerk of zakelijk werk. Ik mag bijvoorbeeld eens in stad gaan om daar bezoekjes te brengen en verslag uit te brengen. Of ik mag de uitnodiging uitkiezen als er weer een bal of zo is. Dus ik mag niet klagen wat men taken betreft.

Voor de rest is het leven hier vreselijk saai. Gelukkig zijn er de kleintjes en mijn vriendinnen om me wat gezelschap te houden. James zie ik bijna nauwelijks, of het moet in bed zijn. Ja we delen nu een bed, het was wennen in het begin. Maar hij wou het zo, dus als hij iets wil, zo zal het gebeuren. Maar hij is vaak te moe, (wat ik wel begrijp) om nog eens iets samen te doen, al is het maar praten over de dag.

Ik ben nog de belangrijkste persoon vergeten. Chelsea. Ja met haar gaat ook alles prima. Ze is getrouwd en ze is nu samen met Luke op honeymoon. Ze zijn gelukkig samen, ze zijn er sterker uitgekomen. Met ups en downs, maar zo hoort het ook.
Maar toch laat ik het hier bij. Dat is een verhaal voor een andere keer.

En Zach.. ja Zach die komt enkel maar eens terug als ik en James voor de zoveelste keer een ruzie hebben. *kuch*. 'En nu dus ook om jullie nog voor een laatste keer een goedendag te wensen.' Raar kereltje is hij toch. 'Dat hoorde ik.' Maar oké, met hem gaat alles ook super maar even tussen ons, hij is soms toch wel eens irritant. 'Doe gewoon verder alsof ik er niet ben hoor.' Dat deed ik al, maar goed.

Dus ja dit was mijn verhaal, het verhaal vol ongeloof, pijn, verdriet maar vooral vriendschap en ja een klein beetje liefde. Ik ben blij met mijn leven en het is bijlange nog niet het einde. Ik maak er altijd het beste van van elke dag. Ik hou van mijn leven het is ook met ups en downs. Maar ik geniet er met volle teugen van.

Einde