CHAPTER 21

"Kaya pala. Kaya pala galit na galit ka. I hate you! I hate you Zai Zerezo! I HATE YOU AND I REGRET OF LOVING YOU BADLY! I-IT’S OVER!"

I barely can’t move.. She yelled at me badly.. Tears fell abnormally.. Grief. Si Hina.. I hurt her without any intentions..

"Hi-Hina.. L-let me explain.. It’s no--"

"E-explain? Hindi na kelangan kasi INTINDING INTINDI ko na.. At ngayon, ang alam ko lang--AYOKO NA. It’s really over. "

He shook her head while sobbing.

"Bu--"

"One more thing.. Nakalimutan kong sabihing I’m very unfortunate to be your girlfriend."

Unfortu—Hindi na ako nakapagsalita.. She slammed the door and left me with painful words na ngayon ko lang narinig. It’s awful.

"Za--"

"Labas."

"Pero—"

"LABAS!"

Mukhang natakot naman siya at agad agad na lumabas ng kwarto ko.

Tapos na ba ang lahat samin? Isa ba akong walang kwentang lalaki? Di ko ba nagawa ang laha para makuha si Hina? Hindi naman ako ganito dati eh? Bakit ba ako nasasaktan?

"PUNYET@!"

"Ku-KUYA!"

Napatingin ako kay Zen.. Tumakbo siya papalapit sakin..

"Ano bang ginagawa mo! Ba’t mo sinuntok yung pader! Tamo nagkasugat ka tuloy. Si Kuya talaga oh.."

Hinigit niya ako at pinaupo sa kama..

"Zen?"

"Alam mo ba, nagiiyak yung si Ate paglabas ng kwarto mo.. Tapos narinig kong parang may humampas sa pader kaya pumasok ako. Baliw ka ba?"

"Obvious ba?"

I fake a smile.

"Peke. Nga pala, yu-yung Hina?"

Nagulat ako ng marinig kong sinabi niya ang pangalan ni Hina..

"Nagiiyak din siya palabas ng bahay.. Inaway mo ano? Pero naibigay ba niya yung box? Ah! Ayun oh."

Tinuro niya yung box na nasa sahig. Siguro naiwanan ni Hina kanina..

"Pinakita pa nga niya sakin yung laman eh."

Iniabot niya sakin yun.

"A-anong laman?"

"Ewan. Basta! Pero Kuya.. Pag ayaw mo ng gamitin yan, akin na lang ha? Teka, kuha ako ng towel. Daming dugo eh. TSS. Buti nalang di ako nagmana sayo.."

Napangiti ako sa sinabi niya. Kelan pa kaya nagsimulang mag-mature si Zen? Buti na nga lang, di siya nagmana sakin..

Tiningnan ko yung box.. Dala dala ni Hina. Para san? Dahan dahan kong binuksan yun.. Isang

NECKLACE

tapos may sulat na kasama..




ZAI,

             Mianhaeyo. Hante sangcheojuryeo go hange aninde.. Ayokong magkagalit tayo.. Sorry. I’ll be leaving Philippines day after tomorow tapos magkakagalit pa tayo kaya sorry. Hmm, babalik ako. Yaksok halgeyo. Kaya sana intayin mo ako. Sana sa pagbalik ko, may dapat pa akong balikan. ^^ I’m very lucky to have you Zai. I’ll miss you. Saranghae.

[Mianhaeyo= Sorry ;  Hante sangcheojuryeo go hange aninde= I didn’t mean to hurt you  ; Yaksok halgeyo= I promise. ]

"No. I’m very lucky to have you, Hina."

"Kuya?"

Bumalik na si Zen tapos lumapit sakin hawak hawak yung basang hand towel.

"Mahal mo si Hina ano?"

Sino bang nagtuturo sa batang ‘to? >______<

"Ba-bakit mo natanong?"

Sinimulan niyang linisin ang sugat ko sa kamay.. Titig na titig siya sa sugat ko. Nandidiri ata o pinagaaralan. Lintek.

"Sagutin mo ako."

"Tanda ko kasi nung nagalit ka kay na mama. Nahuli din kitang sumuntok sa pader nun. Tapos sabi mo sakin, di mo kayang saktan ang taong mahal mo kahit galit ka pa sa kanya."

Tumingin siya sakin tapos ngumiti.

"Kaya mas pipiliin mong saktan ang sarili mo para mailabas ang galit at sama ng loob."

"Si-sinabi ko ba yun?"

"Oo. Kahit alam kong galit ka kay mama, di mo siya nasaktan kasi mahal mo siya. Tapos ngayon, kay Hina naman."

"Bakit ang daldal mo ngayon?"

"Nakakatamad ng maging tahimik eh."

Tapos ngumiti siya uli. Abnuin din pala ‘tong batang ‘to..

"Pero alam mo kuya? Mas gusto ko SIYA kesa kay Monique."

Natigilan ako sa sinabi niya.

"Totoo ba yan o pinapagaan mo lang loob ko?"

"Sa tingin mo?"

Tumayo na siya tapos lumabas ng kwarto.

"Pareho."

Totoo yun at pinapagaan niya ang loob ko..

Kung alam lang ni Hina kung gano kahirap mag-sakripisyo ng taong mahal mo. Tek. Di naman talaga ako ganito dati pero bakit niya ako binago? Bakit niya ginulo ang buhay ko? Bakit ang sakit sa pakiramdam kahit balewala lang ‘to sakin date?



Kinuha ko yung phone ni Hina sa may side table. Pinindot ko yung power. Buti naman at ayos pa. Basag lang yung salamin. ‘Ibabalik ko nalang bukas' Binuksan ko yung gallery tapos sa video clips. O_O

["Annyeong! See that guy behind me?"]

Kaway siya ng kaway tapos tinuro niya yung lalaki sa likod niya.. [

"He's my Ethan.."]

Napatingin yung guy.. Kamukha nga talaga si Kevin.

["Mwo? AH! Hina-ssi igeo meogeo!"]

(What? AH! Hina, Try this!) May hawak siyang parang fruit na di ko alam ang tawag. Aish.

["Ew. Jinjja madeopseoyo! Masi eopseoyo!"]

(Ew. It’s awful! It doesn’t taste good!) Tawa ng tawa si Ethan sa kanya. Sino bang di matatawa? Ang pangit kaya ng mukha niya.

["Yeah right. Stop it. Dangsineul gyesok barabogo isseot-sseoyo. Cham jal eoullisineyo!"]

(Yeah right. Stop it. I’ve been watching you. You guys look good together!) Di pinakita si Ken sa video pero rinig boses niya tapos parang may umagaw ng phone ni Hina. [

"Why are you blushing, Hina?"]

["Give my phone back! AISH!"]

["You’re fighting again."]

 Tapos nilapitan ni Ethan si Hina. Ti-nap ang ulo at niyakap mula sa likod. May binulong siya dito habang nakangiti lang si Hina. Brrr.. STOP.

"Cham jal eoullisineyo..  You guys look good together.. Kami kaya? Bagay din ba kami?"

Ano ba ‘tong iniisip ko? Masaydong cheesy. ERR.

*

Hina’s POV

"Hina? Are you ok?"

She said while entering my room. Nakatingin lang ako sa labas ng window. TSS.

"If he cause too much pain, it’s either choose to be martyr or let go of him."

Humarap ako sa kanya. My tears began to flow again. Ito na naman ako. Umiiyak. Tatlong araw na rin ang nakakalipas at walang palya ang pagiyak ko.

["Hindi ko ‘to gusto.. Alam kong mali ko ang lahat. I shouldn’t raised my voice on you dahil si Ate talaga ang mali.. You only defend our relationship.. Mali ako. Pero wala akong magawa."]

"Bakit pa natin sila minamahal kung alam din natin na sasaktan din nila tayo?"

Niyakap ko siya..

"It’s a mystery."

pi-nat niya ang ulo tapos umalis na siya. Sometimes, you really need to be franked by younger persons for comfort. Haaiii.

*Tok.. Tok..

"Hina-yah.. A phone call from Akii.."

Binuksan ko yung pinto tapos kinuha yung telepono..

"Oh Akii?"

["I think you should make bati na with Zai. You know, he’s bugbog na."

]

Whattda. What’s with the lingo. Aish..

"Bugbog?"

["Oo eh. TSK. Napagtripan siya kanina ng kabarkada ni Monique. Tapos ayun pa, may-quarrel pa kayo. You should make punta na here."]

"Stop making that kind of lingo! It’s annoying."

Tapos tumawa siya. Luka talaga ‘to. I smiled.

["Gusto lang kitang patawanin. Sige. Pauwi na kasi kami eh. Kakagaling lang namin dun. Puntahan mo na. Ok. Bye!"]

Pupuntahan ko kaya siya? At bakit naman siya binugbog! AISH! Boblaks mo naman Zai para magpabugbog. Hmft. Inihagis ko sa kama yung telepono ng biglang may tumunog. May tinamaan ata yung telepono..

"Necklace?"

A necklace galing sa mama ko.

"I need to. Ayaw kong umalis ng may sama siya ng loob sakin. Here’s go nothing. Faiting!"

(Go for it!)

Galit kaya siya sakin? Tama ba ‘tong ginagawa ko? Paano kung nagalit siya sa ginawa ko kanina? Umuwi nalang kaya ako? Pero.. Ang hirap..

"Ano? Pupunta ka ba o hindi?"

"Hindi ko alam. What do you think?"

"Pag di ka pumunta, ikaw rin ang mag-sisisi pag magkagalit kayo habang nasa Korea ka.. Pagpumunta ka naman, may chance na magkabati kayo o kaya naman di natin alam na galit pala siya. EWAN."

"So ano?"

"Listen to your heart and you’ll know the answer."

"KESO."

Ang weird. Di ko alam kung kelangan kong matuwa o malungkot sa gagawin ko. Msakit din ang sinabi niya sakin pero mas masakit kung papalakihin pa namin ang away na ‘to.

Kung di niya lang ako sinama sa kanila. Di sana mangyayari ‘to. Di ako aapihin ng maldita niyang kapatid. Di ko malalaman na mae-engage si Zai kay Monique. Walang panget na mangyayari. Pero siguro naman, kelangan kong gumawa ng paraan. Kung di man kami magkabati ngayon.. Gagawin ko nalang bukas. Ewan. Bahala na.

*

"Zen?"

Nakita ko siyang naglalaro mag-isa sa labas ng bahay nila..

"A-ang Kuya mo?"

 Lumapit siya sakin tapos tinuro yung hawak kong box.

"Ipakita mo muna kung anong nasa loob niyan."

TSS. Bakit may condition?

"Para kay Zai ‘to eh."

"Sige na. Please?"

AMP. Ang cute cute ng batang ‘to. di ko tuloy matiis.. Binuksan ko yung box. Nanlaki yung maliit niya mata.

"Akin nalang pede?"

 I shook my head. Nag-pout siya ng lips. AMP. Cute talaga!

"Kuya mo?"

"Andun sa kwarto niya. Dami pasa eh. Binugbog daw. Panget ng itsura niya."

Sinipa sipa niya yung damo.

"Puntahan mo."

Kelan pa natutong bumait ‘to? Nag-smile siya sakin tapos nag-babye. Tek. Ang cute! >___<

Kinabahan ako ng pumasok ako sa bahay nila. Di ko alam. Parang mali eh. Di maganda sa pakiramdam. Feeling ko dapat di nalang ako pumunta. Pero alangan namang umatras pa ako? Ito na. Hinwakan ko yung door knob. Narinig kong may sumisigaw sa loob. Si--Si Zana?

"Wrong timing?"

Biglang nawala yung ingay. Pumasok na kaya ako? Pero baka confidential pinaguusapan nila? Pero akala ko ba binugbog si Zai? Bakit may lakas pa siyang makipag-away kay Zana? Ito na. Bahala na---

"Za--"

WTH. Ohmy. O_O

I caught them kissing. Oh sh1t. Da-dapat di nalang ako pumunta. Dapat.. Dapat.. Ang tanga tanga ko.. Nabitawan ko yung box na hawak ko. Pabo.

"Ate so--HINA?"

Ayoko na. Suko na ko.

"Kaya pala. Kaya pala galit na galit ka. I hate you! I hate you Zai Zerezo! I HATE YOU AND I REGRET OF LOVING YOU BADLY! I-IT’S OVER!"

Tama na ang nakita ko. Masakit. Masakit. Di ko na kaya..

"Hi-Hina.. L-let me explain.. It’s no--"

"E-explain? Hindi na kelangan kasi INTINDING INTINDI ko na.. At ngayon, ang alam ko lang--AYOKO NA. It’s really over. "

I shook my head. I don’t want to listen. Ayoko.

"Bu--"

"One more thing.. Nakalimutan kong sabihing I’m very unfortunate to be your girlfriend."

I lied. I was lucky having him. I was lucky being his girlfriend pero-- di ko na talaga kaya. Dapat di ko nalang.. Pabo! Tumakbo ako palabas ng kwarto. Gusto kong umalis.

"Ate Hina?"

Ate?  ZEN! Lumuhod ako sa harap niya at niyakap siya.. Kelangan ko ng yakap ngayon. Sobrang sakit.

"Sinaktan ka ba niya?"

 Tumango lang ako.

"Wala tayong magagawa eh. Lahat naman tayo nasasaktan."

Napatigil ako sa sinabi niya.

"For a eight year old kid,"

I said while sobbing..

"..you sure are a weirdo. But hey, thanks."

 Then he winked. Tumakbo na siya papalayo sakin.

"Thanks."

I’m leaving Philippines and I don’t know if I should come back. Tapos na ang lahat samin. Wala ng ‘kame'.

"This is the end. I should accept Ralph’s proposal."

"Don’t."

"Ano?"

"Wag. Kung mahal mo si Zai. Kunin mo siya sakin. Kunin mo siya kay Mama. Kunin mo siya kay Monique. Yun nga lang.. Kung kaya mo."

Pinunasan niya ang luha niya at nilagpasan ako.

"Pero isa lang ang tandaan mo.. Di ako papatalo sayo. Kahit magkadugo kami. Hindi ko kapatid si Zai. May laban pa din ako sayo."

 O__O

________________

"What?! Onje?"

["Now."]

"Where are you?"

["Behind you."]

"Ethan."

"I missed you Ken. By the way, where’s Hina?"

CHAPTER 22

I guess this is the end for our relationship. I thought he’ll give all the thins I wanted to have.. pero nagkamali ako. Sasaktan din lang pala niya ako tulad ni Ethan. Suko na ko.

"Hina."

I froze. Ghad. His voice.

"Hina, please.. Don’t go."

"Tell me your reason."

"Ayokong maagaw ka niya sakin."

Niya?

"Anong ibig mong sabihin?"

Hinarap ko siya. Nakayuko at hirap na hirap siya sa paglalakad. Can’t look. T.T

"Hindi kita ibabalik kay Ethan. Ayoko. Sakin ka lang."

"Ethan?"

Anong pinagsasa-sabi nito?

"Nababaliw ka na ba?"

"Tu-tumawag sakin si Ken. I wont let you go. Nandito si Ethan."

What the...

"Kahit di ko kayang pigilan ka.. Susubukan ko."

Hinawakan niya ang kamay ko. Si--Ethan, andito?

"Let go of me."

Napatigil siya at tumingin sakin.

"Ba-bakit?"

"Ayoko sayo at wala kang pakielam kahit bumalik pa ako kay Ethan."

Hinigit ko pabalik ang kamay ko. Yu-yung kwintas. Nakita kong suot-suot niya yung kwintas.

"Pero Hina.."

"Tama na. Ayokong makinig sayo!"

Nagulat ako ng bigla niyang hinawakan ang mukha ko. Then, he hugged me. Bakit di ko siya matiis?

"Paalisin kita pag nasabi mo sakin na di mo ako mahal."

Diresto siyang nagsalita. Ka-kaya ko bang sabihin na hindi ko siya mahal? Kaya ko lang I hate you, but I don’t always mean it.

"Zai, please don’t make this hard for me."

"Ayaw lang kitang mawala sakin."

Tighter and tighter. Ang sarap sa pakiramdam pero di ‘to dapat. Di ko kaya siyang pigilan.

"Sorry."

I pushed him away.

"Mali ang lahat. I’m sorry. I’m going to meet E-ethan now."

Tumalikod na ako sa kanya pero hinigit niya ako pabalik.

"Za-"

and I was stopped by a kiss.

"Hahayaan kita, di dahil sinusuko kita. Hahayaan kita dahil gusto kong sundin mo kung anong magpapasaya sayo."

He said after that kiss. Bakit?

"Bye."

and he walked away.

"Bye Mr. Gangster."

Nagulat ako ng makita siya sa likod ko. Nakita rin siya sigurado ni Zai.

"Hina."

Andito na si Ethan. Alam kong nakita niya ang lahat.

"Ethan."

I faked a smile while wiping my tears off my face. This is the end. This is over. There’s no more Zai and Hina. I’ll move on and I hope that he’ll do the same thing.

"I’ve seen everything and Ken told me the whole story. You shouldn’t go with him anymore. It’ll just cause more pain for you. He’s worthless."

"Worthless?"

"Ne."

(Yes.)

"Pabo! Ga nahante eotteoke haenneunji saenggakhae bwayo! You did the very same thing!"

(Fool! Think about the way you treated me before!)

"Mianhaeyo."

(Sorry.)He touched my face, the touched I longed before.

"That’s why I am here. I want to repay everything I’ve done. I’m sorry."

"Nal honja itge naebeoryeo dwoyo."

(Leave me alone.)

"But--"

"Just leave me alone. Please."

My eyes formed tears again.

"I want to be alone. I can go home by myself. Stop following me."

Iniwanan ko na siya, basta ang alam ko sumakay na siya ng kotse at umalis.

Nagsimula ako maglakad. Hindi ko alam kung saan. Basta ang gusto kong mapalayo sa kanila. Bakit ko ba inilalayo ang sarili ko kay Zai kung pede ko naman siyang patawarin? Pero masakit yung ginawa niya. Bakit hindi ko siya pinag-explain? Kelangan pa ba kung nakita ko na lahat? Conspiracy.

Naramdaman ko na ‘to date pero bakit mas masakit? I loved Ethan before pero mas minahal ko si Zai at mahal ko parin siya hanggang ngayon. Ang hirap. Kahit di ko kayang mawala sakin si Zai, pinagpilitan ko parin siyang ilayo sakin.

"I better go now and leave this place."

That’s it. Nag-decide na ako and I don’t think of coming back. I’m sorry. I should go. Hindi ‘to ang place ko. I better go back to Korea.




Umuwi na ako sa bahay. Wala akong kinausap o pinansin. Masyadong mahaba ang araw. Kelangang matapos ‘to agad.. I fixed my clothes.. everthing. Wala dapat matira. Hindi ako kumain ng dinner. Di rin naman tatanggapin ng tiyan ko. I better go to sleep.

*

August 1, 20**

Thursday

Ken’s POV

Maagang nagising si Hina. Kung sabagay, may pasok siya.. Hindi ko ine-expect na nakangiti siya ngayon at lively pero iba eh. Halatang peke kahit anong gawin niyang pilit. Mas mabuting di ko nalang pansinin.

"Where’s Eth-- I mean Ethan Oppa?"

"Still dreaming."

"Oh. Okay."

Naghain na ako ng breakfast niya.. Alam kong di niya kakayaning magpanggap. Mahihirapan siya.

Naging tahimik kami through out the whole course. Ayaw niyang mag-open up. Hindi ko nalang din siya pinansin. Kinuha ko nalang yung pinagkainan niya at dinala sa dish washer. Then-- she hugged me from my back. Sabi na nga ba, di siya makakatiis.

"Alam kong magiging okay ‘to. Di ba?"

"It will. If you want to."

Humarap ako sa kanya at niyakap siya. May little sis is in deep pain. Hindi ko naman siya matulungan.. I can just show some comfort.

"We’ll fly tomorrow, iiwanan ko na ang lahat pagkaalis natin bukas."

"Kung yan ang desisyon mo."

"Ah! Oo nga pala Kuya. Sumama ka sakin. Mag-ddrop na ako mamaya. I need your consent."

Nag-nod lang ako. Kelangan nga pala namin mag-drop. Habang nasa Korea kami, dun muna kami mag-aaral. Babalik kami sa school namin kung may chance pa na makabalik kami.

Inintay ko siyang kunin ang bag niya. Should I ask Zai tungkol sa nangyari kahapon? Tinawagan ko siya kahapon pero di ko alam kung nagawa niya yung pinapagawa ko.

*

["Kakaalis lang niya. Hindi ko alam kung maabutan ko pa siya.."]

"Hindi pede ‘to. Andito si Ethan."

Parang natigilan siya sa sinabi ko.

["Ano?!"]

"Bumalik siya dito at hinahanap niya si Hina! Kelangang pigilan mo siya at wag mo siyang pauuwiin dito."

["Sige. T-try kong habulin siya."]

*

 Naging okay kaya sila ni Hina? Di ko alam. Gusto kong tulungan si Hina tungkol dito pero bakit wala akong magawa? Di ko alam ang dapat gawin. Nahihirapan ako. Ang laki ng problema ng kapatid ko at dapat tulungan ko siya.

"Are we going now or spend the whole day being dumbfounded?"

TSS. Ang lalim na ng iniisip ko eh.

"Sorry. Let’s go."

Walang nag-sasalita samin. Ang boring. Hindi tulad ng dati. She used to tell stories kahit hindi ako nagtatanong. I think, medyo nag-mature na siya pero halata parin na malaki ang problema niya. I know her.

"It’ll be better. You’ll see."

She whispered but I can hear it.. Hindi ko na siya pinansin. Alam kong kelangan niya ng oras para makapag-isip isip. Hope that she knows what she’s doing. Ghad.



Nakadating kami sa school niya na wala paring conversation na nangyayari. Ayoko ring mag-open up kasi baka kung ano pang mangyari. Play safe? Anyway, bumaba na kami pareho pagka-park ko ng sasakyan.

"Tara?"

Umakbay ako sa kanya, like I always do. Ngumiti lang siya sakin and put her arms around my back.. We headed our way going to her adviser.

"Oh. Good Morning Hina."

"Sir, kelangan ko po ng permission niyo para makapag-drop ako."

"What?"

Nagulat yung teacher niya habang binabasa yung letter na gawa ng magulang namin.. "Sigurado ka na ba sa desisyon mo?"

"Yes sir. Kasama ko na rin po ang brother ko."

Nag-smile lang ako.

"I just need your signature and it’s done."

Napaka-straight magsalita ni Hina. TSS.

"Almost 2 months ka palang nandito, tapos mag-ddrop ka na agad. Sayang. You’re one of the best AIs we had."

"Gusto ko po man mag-stay pero I have to leave."

"Sige, I’ll sign this. Pero binabalaan kita.. Hindi ka basta basta makakaalis dito."

Is that a threat?

"What do you mean sir?"

I interrupted.

"Piling-pili lang ang mga AI dito sa school and you know that. Hina was treated ‘extra' special. Kaya napakahirap pakawalan ng isang magaling na estudyante. Haven’t she informed you na she ranked FIRST last examination?"

Tiningnan ko si Hina. Mukhang hindi niya rin alam. Para ngang may dumaan sa utak niya na kung ano nung nabanggit yung pagiging TOP niya.

"What will be the consequences pag nag-drop siya?"

"I don’t know. Only principal has the authority within the AIs. Tsaka, wala pang nag-ddrop na AI dito. Siguro si Hina ang pinakauna pag na-allow siyang mag-drop."

"Eh di gagawin ko nalang."

Nag-smile siya dun sa adviser niya at nag-bbye.

Nagpaalam sakin si Hina na aattend na siya ng klase. Nag-nod lang ako tapos pumunta sa Principal’s office. Ewan ko. Kahit ayaw naing gawin ‘to ni Hina. Kelangan. For our family’s sake.

"Excuse me, can I have the permission to talk with the principal?"

Tinanong ko yung assistant principal.

"Upo muna kayo. I’ll check kung may ginagawa pa si Mrs. President."

"Thank you."

Tumayo yung babae at pumasok sa isang door sa loob ng kwarto. Must be another room. Tapos bumalik siya agad. She gave me the sign kaya pumasok na ako.

"Good morning. How may I help you?"

Teka, may kamukha ‘to ah? Aish.

"I’m Ken Yasu. Hina’s older brother. I am here to ask your---"

"Mama, aalis na a-- uy! Hi Ken!"

Nag-wave sakin si Drew. Sabi na nga ba.

"A-anong ginagawa mo dito?"

Nilapitan niya ako.

"Kakausapin ko sana ang mother mo."

"Oops. Sorry Mama."

"You know what to do, Andrew."

"Yes Ma."

Bakit parang takot siya sa Mama niya?

"Si-sige ba-bye muna. Maya nalang."

Tapos lumabas na siya ng room.

"You were saying?"

"Ah! Oo nga pala, pede niyo bang hayaan si Hina na mag-drop?"

Ngumiti siya. I don’t like that smile.

"Well, here’s our parents’ letter."

 I handed her the letter. Di niya ‘to binasa. TSS.

"I’m sorry. But my answer is NO."

"Ba-bakit naman? You don’t have the righ--"

"Being an AI, he/she must take the responsibility as an AI. Ang AI ang special sa school na ‘to. Don’t you think na basta basta nalang namin silang paalisin? At hahayaan nalang ba namin silang iwanan ang responsibility nila as an AI?"

No emotions. I have this strange feeling. Mukhang di ko nga magugustuhan ang consequence na ibibigay niya.

"Pero sabi nung adviser niya may conse--"

"Oh. The consequences. Sa tingin mo kaya, kaya ni Hina yun? I don’t think so. Pero sige, kung mapilit kayo.. We’ll have your consequence this afternoon."

We have to take risk. Dapat pala hindi ko siya dito inenroll. Brr.

*

Hina’s POV



Pumasok agad ako sa classroom ko. Hindi ko nakita si Zai.. Buti nalang. Lumapit agad ako kay Akii. I should make this day memorable before I leave. Niyakap ko siya agad, pati sina Yuri, Yuki at Kevin.

"Hindi na ba talaga magbabago ang isip mo?"

"Hindi na, Yuki."

I shook my head.

"Gusto sana kitang pigilan kaso, mukhang wala akong magagawa."

Alam kong hindi siya masyadong nagsasalita pero alam ko din na totoo lahat ng sinasabi niya. Naawa din ako sa kanya. Alam ko kasing meron kung ano sa kanilang dalawa ni kuya.

"Babalik ka ha?"

"I’m not sure, Yuri. Sorry."

"Dapat bumalik ka. Hahayaan mo nalang ba kami dito?"

"Naku! Syempre hindi! Pero, hi-hindi ko alam eh.."

Napansin kong tahimik sina Kevin at Akii. Bakit nila ginagawa sakin ‘to? Aalis na nga ako, ganito pa sila? Naman! T_T

"Zai."

–Kevin

Napatingin ako sa likod ko. Kakadating palang ni Zai. La-lasing?! Lasing siya at parang nanigarilyo pa siya! Amoy kaya. Ano bang ginagawa niya? Umupo siya dun sa silyang nasa pinakalikod, wala siyang pinapansin. Umubob lang siya and that’s it.

"Ayan na naman siya."

I heard Akii. Napatingin ako sa kanya..

"Anong ibig mong sabihin?"

"Sa tingin ko, di mo na kelangan malaman.. Useless na rin naman kung sasabihin ko pa diba?"

Hindi ko alam, pero parang galit siya sakin. Hindi siya ganyan magsalita. Bigla siyang tumalikod sakin. Is she--

"Just understand her."-Yuri

 Mali ba ang desisyon ko? Bakit parang kasalanan ko ang lahat.

"I’m so sorry Akii. I’m—"

My tears start to fall.

"If I could just decide for myself, ma-mas pipiliin ko nalang dito. Ka-kaso.."

 Ugh. I can’t help it.

"Hi— naman! Wag kang umiyak.. Ano ba yan. So-sorry din.. Kasi, ang hirap hirap kasi eh. Sorry na. Sorry.."

Then she hugged me..

"Applause. Bravo! Ano tapos na ba ang drama niyo?"

I know that voice. Si Monique. She’s here again and I still hate her.

"Pede ba Monique, u-umalis ka na dito."

Pinigilan siya ni Kevin na makapasok..

"Ano be Kevin? Naging estudyante rin ako ng klaseng ‘to."

She smirked.

"At magiging estudyante uli pag-umalis na siya dito."

"That won’t happen."

"It will."

She softly pushed Kevin away at lumapit sakin..

"Oh? Sana wag ka ng bumalik dito. Happy Trip."

Curse her.

"Pede ba Monique? Just leave her alone!"

Napatayo na si Akii sa pagkakaupo niya. Calm down Hina.

"No Akii. I wont. Hindi ko siya titigilan hanggang di siya umaalis dito."

She crossed her arms.

"Sino ba siya sa inaakala niya? Nasa loob din naman ang kulo niya eh."

"Shut up!"

"No! You shut up!"

She yelled.

"Hindi niyo ba alam na matagal ng pinaglalaruan ni Hina si Zai?"

What? Hi-hindi ko yun kayang gawin!

"She’s flirting Kevin behind Zai’s back."

Ayoko na.

"Akala mo kung sinong malinis. Hindi naman pa—"

I slapped her face.

I heard collective gasp inside the room. Alam kong nagulat silang lahat. Ang kapal ng mukha niya. I-I hate her.

"Ang kapal mo din ano? Accusing me kahit alam mong mali ang lahat?"

Kalmado parin ako. Hawak hawak niya yung pisngi niya.

"Alam mo, ikaw ang isa sa mga dahilan kung bakit masaya ako aalis. Di na kasi kita makikita!"

Di na siya nagsalita. She just walked out.

Sigh.

Nanghina ako. Nakita ko lang lumabas si Zai habang pumapasok si Andrew. So ngayon, siya pa ang annoyed? Mali na naman ba ako? Hirap na hirap na ako. >.<

I ran away. Running away, like I always do when I’m down. Pagod na pagod na ako kakaisip. Alam kong hindi magiging okay ang lahat.. It won’t be okay. Bakit ba kelangang maging ganitong ka-complicated ang lahat? :(

"Hina?"

Na-nakita ko si Ethan. I need him. Wala na akong magawa kundi yakapin siya. I hugged him so tight that I don’t want to let go.

"Ooljee mahrahyo.."

(Don’t cry..)

"I’m sorry. I’m sorry.. Please, help me.."

"I will."

Hinimas himas niya ang ulo ko. Medyo lumayo na ako sa kanya.. He always does this. Showing up when I always ran away..

"Put@!"

Bigla nalang sinugod ni Zai si Ethan. O___O

"Zai! Stop it! Itigil mo na yan!"

I can’t stop them. Nagsusuntukan na silang dalawa..

"Tulong!!"

I screamed for help! Lumabas sina Kevin at Andrew..

"Zai, tama na!"

"Bitawan mo ako Kevin! Di pa ako tapos!"

"Are you crazy?! I didn’t do anything, why the heck did you punch me?!"

Nilapitan ko si Ethan.

"Ikaw ang dahilan kung bakit nasaktan si Hina!"

I froze.

"Hindi ko siya masasaktan kung hindi mo siya pinabayaan!"

He’s blaming Ethan for all of this.

"Kulang pa yan sa pananakit mo kay Hina!"

"I know it’s my fault, but it’s also your fault! You chose to hurt her too! Don’t just blame me! Isn’t it your fault too, why Hina is suffering now? Who put her to this so-called relationship? It’s you! You dumb@ss."

Hi-hindi ako makapagsalita.. I ju-just can’t.

I walked out. Ayoko silang makita.. I heard them calling me, but I ignored them. Naiinis ako. Oo, tama si Zai.. Kung hindi ako sinaktan ni Ethan, wala ako dito. Pero kahit sinaktan ako ni Ethan at pinili ni Zai na wag akong saktan, magiging ayos sana ang lahat.

"Masaya ako kasi dahil kay Ethan, hi-hindi ako makikilala si Zai.."

I said while a tear fell on my eye. I slowed down and stopped inside the AI’s tambayan.

"Ayokong umalis.."

Gusto ko pang makasama si Zai.. Gusto ko pang magtagal.. Gusto ko si Zai..

"Wag ka nalang kasing umalis."

I turned around and found him crying, standing behind me..

"Di ko kaya.. Mahihirapan ako kung aalis ka.."

CHAPTER 23

I stared at him completely blank. Naiiyak siya pero pinipilit niyang wag ipakita sakin ang luha niya. Pft. I keep on wiping it whenever a single teardrop falls. He don’t want me to see his weakness..

"Fvck. Wag kang tumingin."

I don’t know why pero it made me smiled.. Dahan dahan niyang inangat ulo niya habang yung isang kamay niya pinupunasan yung right eye niya.

"Bakit?"

I shook my head.. Si Kuya at si Papa palang ang nakikita kong umiyak na lalaki, pati pala si Ethan. Ewan ko pero I know that every teardrop falling from a boy’s eyes.. It always means sincerity and love.

He sighed tapos bigla siyang napaupo. Nagulat ako sa nangyari. Pa-parang masakit yung ulo niya. I wanted to approach him but---

"HINA!"

  Ethan knocks at the door violently..

"Don’t listen to that guy! Don’t let him hurt you again.."

Hurt me again? Didn’t he hurt me too?

"Pare, tama na! Hayaan mo muna sila!"

–Kevin

"Hina and your stvpid friend are inside that small house! How can I just let them?!"

hindi ko na sila pinansin. Lalo lang akong magugulo..

Lumapit ako kay Zai. He looks pale. Very pale. Tumingin lang siya sakin.. Kinuha ko yung kamay niya at I pulled him up. Nagulat siya sa ginawa ko.. Ako din, nagugulat din ako sa ginagawa ko.His hands and arms are hot. He’s sick.

"Wag mo na akong akayin."

I ignored him. Alangan namang pabayaan ko siya? ‘Di ata ‘to nagiisip eh. Dinala ko siya sa kwarto. tinuro ko yung kama.. Siguro naman gets niya?

"Bakit kasi ayaw mong magsalita."

Humiga naman siya tapos umupo ako dun sa bandang ulunan. I touched his forehead. Damn. Too hot. Napatong yung braso niya sa mga mata niya.. Hindi ako maalam mag-alaga ng taong may sakit. I decided to go to the kitchen to look for some soup.

"Sa-san ka pupunta?"

Bigla niyang hinawakan yung kamay ko nung patayo na ako. Hindi parin niya inaalis yung braso niya sa mata niya.. Pa-pano niya nalaman?

"Kitchen."

He freed my hands tapos dumiretso na ako sa kitchen. Tinext ko si Akii na magdala ng gamot para kay Zai. ASAP. Nag-reply naman siya ng okay.



Wala akong makitang soup. TSS. Kung nandito lang si Akii, mas ayos sana.. Kumuha nalang ako ng hot water at choco powder, since walang milk. Nakakita rin ako ng alcohol nung naghahanap ako ng towel. I remember when Ken oppa used to take care of me when I’m sick.

Kumuha ako ng malaking bowl at nilagyan ng warm water na may alcohol tapos dinala yun sa kwarto kasama nung choco drink.. Hindi ko binalak maging nurse!



Nakaupo siya sa kama nung naabutan ko siya. May hawak hawak siyang papel. Serious siya. Napansin niyang bumalik na ako, bigla niyang binulsa yung papel na hawak niya.

"Hindi ako maalam mag alaga ng taong may sakit, pero ito ang ginagawa ni kuya sakin tuwing may lagnat ako."

Umupo siya at sumandal sa hed board. I handed him the drink, na inaccept naman niya.



Inubos niya aga yung tinimpla ko tapos inilagay sa side table. I just looked at him, giving him the signal na time ng humiga ulit pero nagmanhid-manhidan siya. Pft.

"Higa na kasi."

I stiffly said. He obeyed me and pouted his lips. Naman!

"Pupunasan mo ako?"

I nod. Ngumiti naman siya. Adik ‘to!

"Ba-bakit ka nagkaganyan?"

I asked.. Piniga ko yung towel tapos pinunasan ko yung braso niya. Hingit niya ‘to pabalik. I glared at him.

"Ang lamig kaya."

He wanted to glare at me, but he refuses.

"Akin na."

Kinuha niya yung towel sakin tapos pinunasan yung braso niya.. Di rin siya nakatiis. Nilamig eh.

"Ako na kasi."

Wala na siyang nagawa.

"Nagpagod ka ba masyado kaya ka nagkaganyan?"

I don’t know why pero gusto ko lang itanong. Hindi ko talaga siya matiis.

"Hindi ko alam. Siguro dahil nung pagkabugbog sakin.. Tapos di pa ako nakatulog kagabi. Ewan."

Pinatong niya yung ulo niya sa head board tapos nakatingin siya sakin.

"Tapos yan, naalala ko na aalis ka nga pala."

*Sigh..

Kahit na maingay pa rin si Ethan sa labas ng tambayan.. Rinig na rinig ko at malinaw kong nadinig yung sinabi ni Zai.. Oo nga, aalis nga pala ako.. Ang sakit mang isipin na iiwan ko siya pero wala man lang akong magawa.. Wala.

"I don’t know kung makakaalis pa ako. The principal doesn’t want to allow me to leave."

"Eh di mas ayos."

Biglang naging bright ang face niya. Showing that his happy from what he heard.

"Hi mo na kelangang uma--"

"Pero, I really have to. Kahit ayaw ng school at kahit mag-retake uli ako ng 4th year.. gagawin ko."

"Why are letting this to be hard for me? Why are you letting yourself be away from me that easy?"

His voice was very serious and I know what he meant.

"This is for my family.. Kelangan ko silang unahin.. I should let go of you that easy.. kasi-- gusto ko agad makalimot."

"Does this mean na.. di ka na babalik?"

"It’s not like that.. Pede akong bumalik kaso ngayon, napakababa pa ng chances. Mahirap umasa."

Hindi na siya sumagot.. Binalik niya yung braso niya before his closed eyes.. Ayaw na niya.. Alam kong kahit lambingin ko pa siya, di na rin siya makikinig at wala na siyang gana.



Nag-beep yung phone ko. Nag-text si Akii. I immediately run towards the door. Wala na daw kasi si Ethan dun. Iniabot agad sakin ni Akii yung medicine.. Emergency daw kaya kelangan daw niyang umuwi kahit wala pang dismissal. Nag-nod lang ako..



Bumalik agad ako sa kwarto. Ganun pa rin si Zai.. Is he mad? Pft. Fine. Give me cold treatment all over again. TSS.. Kumuha ako ng tubig tapos ipinatong sa side table yung tubig kasama yung gamot.

"Aalis na ako. Yan yung gamot mo. Inumin mo nalang."

He didn’t make any movement.. Kahit response, wala. Alam kong galit siya. Gusto kong magkabati kami bago ako umalis bukas.. pero-- mukhang ayaw niya.

I should make it up for him. Kelangan maayos ‘to. I don’t know how but I must do something.. Bumalik ako at umupo sa sahig. Nakapatong yung braso ko above the bed, while my eyes are focused on his covered face.. I lifted my body and stared at his lips..

"Maybe this could help me."

I kissed him. I didn’t expect for a response, but he did.. Tinanggal na niya yung braso niya sa mukha niya tapos umupo sa kama.. Hinigit niya ako paupo sa kama without getting our lips be away from each other.


He holds my face and caressed it.. It fees so good.. Lahat ng inis ko.. galit.. sama ng loob.. biglang nawala.. Napansin ko nalang na-- umiiyak ako.. We stopped and I bowed my head.

"Halika nga."

Niyakap niya ako.. Niyakap niya ako..Niyakap ko rin siya.. Kahapon ko pang ineexpect ‘to. Akala ko kasi magkakaayos kami.

"Ilagay mo ‘to sa isip mo.. Ginawa ko ‘to di dahil gusto kitang umalis, pero gusto kong maayos mo ang lahat.. para sayo.. para sa sarili mo.."

Hindi na ako sumagot.. Hindi ko kasi kaya. Nag-nod lang ako sa kanya.. umiyak lang ako ng umiyak. Hindi ko aakalaing iiwan ko din ang taong natutunan kong mahalin. Hindi ko ‘to naramdaman kay Ethan dati.. Kay Zai lang.. Sa kanya lang..

"Ulji marayo."

(Don’t cry.)Pinunasan ko ang luha ko. I looked at him and tried to fake a smile.

"Hindi mo kaya.. Wag mo ng pilitin."

Hinawakan niya uli ang mukha ko at hinalikan ako sa labi.

"I love you."

"Na do. I love you and I will wait for you. Ako ba, iintayin mo ako?"

I nod. Talagang iintayin ko din siya. Akin na siya.. At ako ay sa kanya.. Alam kong siya na nga.. Hindi ko namalayan na kanina pa palang tumutunog yung phone ko.

"Kuya?"

["Hina. Where are you?"]

"Campus?"

["Punta ka dito sa principal’s office! ppali!"]

(Faster!)

"Wae?"

(why?)

["Just do it! If you can find Zai, bring him with you."]

"Arasso."

(Okay/ I understand.)

Sinabi ko kay Zai yung sinabi sakin ni Kuya.. Hindi siya nagulat o nagtaka. Hindi ko alam kung bakit.. Bakit kaya kelangang kasama pa si Zai? Pumunta agad kami sa Principal’s office. Andun si Kuya at ibang AI. A-anong nangyayari?

"Ah! I’ve been waiting for you two."

Binati kami nung mother ni Drew. Si Mrs. Ishikawa. Ang principal.

"So Mrs. Principal. Will you let me drop?"

"Oh. In one condition." Hindi ako sumagot. "As you can see.. All of the AIs are here. Mr. Zerezo, Mr. Calla, Ms. Carreon, Mr and Ms. Lee and my son.. ah! including you. As an AI student, we don’t just let them be drop out of our school. So, there will be a consequence. Is that fine with you?"

"Yes."

"I’ll give you my permission to leave in one condition.. BEAT them all.."

Pansin kong biglan napatungo sina Akii.. Is this the emergency she’s talking about? "Meaning, kelangang talunin mo sila.. especially-- Mr. Zai Zerezo."

"WHAT?!"

"I guess you heard me very loud and clear. Ganito talaga ang ginagawa namin dito sa university.. AI is very special and we don’t just let them get away so easy."

"Once you’re committed to this school.. Once you’re given the name as an AI. You can’t do nothing.. You’ll just be served."

He interrupted.. A-alam niya ‘to? Pa-pano?

"This treatment wasn’t been given because every AI attempted to do this--they just gave up."

Sabi ni Kevin. All I can see were blank faces.. No emotions. Freaky.. They can’t look at me directly. Mukhang ayaw nila ng ginagawa nila..

"Do you really want to do it..?"

"Ka-kahit ayaw namin, kelangan.." -Akii

"That’s true.. Alam mo bang pag-natalo mo sila, pangalan nila ang bababa.. Kaya obligado silang talunin ka.. BUT, on the other hand, pagnanalo ka.. You’re free. Pede kang bumalik sa university kahit anong oras."

"Isn’t this unfair for them? What kind of school is this?"

"Don’t worry.. May isa pa akong treatment." She smiled and looked at Zai.. I don’t like it. "Mr. Zerezo, alam mo na yun di ba?" He nodded. "Alam mo na rin ang ibig kong sabihin. Di ba?" He sighed. I don’t get it.

"I should.. I should give her my name as being the top notcher.. Consequently, hi-hindi na ako makakabilang sa-- AI.. More or less, tatanggalin ako sa school na ‘to."

"Si-siguro naman, alam mo na ang dahilan kung bakit Ms. Yasu di ba?" Pagnatalo siya, isang kahihiyan. Sira ang pangalan niya. WTF. Ang higpit ng school na ‘to!

"But can I interrupt, Mrs. Ishikawa?"

“What is it, Zai?”

“Remember our bet, Hina?”

Bet? Yung..

“Our examination result. Kung sinong mas mataas sating dalawa.”

“What are you talking about, Zai? You’re the top-notcher. You always get the highest--”

"No.. I.. I did."

Nagulat ako. Yung sinabi ng adviser namin kanina. I got the highest average grade sa exam namin.

“She already won, ma’am.”

Lahat kami nagulat. Ngayon ko lang naalala na may bet kami ni Zai. Kita ko sa mukha ni Mrs. Ishikawa na hindi niya maprocess ang lahat.

“And as the top notcher, she can decide whatever she wants.”

Why are you saying this, Zai?

"Hinayah, decide for the one that will make you happy."

Napatingin ako kay Kuya. I tried to asked for some opinions pero ayaw nilang tumingin sakin..

“

Why are you doing this Zai?”

“Because I know you want this.”

“Well I guess, it’s all settled. Never thought that this will be easy.”

Napatingin si Zai kay Mrs. Ishikawa. Zai.. Bakit?

"Omg."

Naramdaman ko nalang ang yakap sakin ni Akii. Hindi ko parin maproseso ang lahat. So ito ang kapalit ng panalo ko sa bet namin ni Zai?

"Hina.."

Lumapit sakin si Yuki at niyakap ko siya. I don’t want to see them like this.

 I should cheer them up..

"Babalik ako. Promise."

"Promise? Gawin mo nalang."

Kevin hugged me from my back.. Bigang tumalikod si Zai. Nagselos pa.

"Akala ko matagal ka pa namin makakasama.. iintayin kita."

He whispered. I nod immediately.

"I’m gonna miss you kahit di tay ganung ka close. Heck. You’re part of the family!" -Drew

"Kung hindi mo siya kaclose, pano pa ako?" -Yuri

“Yuri..”

“I’m gonna miss you, Nuna.”

“O’rayt. That’s enough. Nagseselos na talaga ako. Tsk.”

Nilapitan ni Kuya si Zai at inakbayan.. Kahit mahina ang pagkakasabi niya, rinig na rinig ko ‘yun Bakit kaya pag si Zai na ang nagsalita, boses niya lang talaga ang naririnig ko?

*

Dismissal na. Matapos ang mabilis na pangyayari kanina sa principal’s office, di parin ako makapaniwalang aalis na ako bukas.. Magiging okay lang kaya si Zai? Magiging okay kaya ako sa Korea? Hindi ko alam.

Biglang nawala sina Akii. Naiwan kasi ako sa office kanina. Ang daming pinapirmahan sakin.. Isang malaking bagay sa kanila ang top notcher ng school. Naglalakad ako papuntang tambayan, baka kasi andun sila. Pansin ko tumatakbo lahat ng taong makikita ko. Iniiwasan ba nila ako? Pft.

"May tao ba dito?"

Walang sumagot. Asan kaya ang mga yun? Nagpaiwan pa naman ako kay Kuya para makasama sila, tapos ayan! wala na sila.

"Hina!"

Napatingin ako sa kanan ko. May tumawag sakin, pero di ko alam kung sino.

"HINA!"

I followed that voice.. Something strange.

"Hina."

Different accents of voice. Galit, malambing, pasigaw..

"Hina! Hina! Hina!"

"Sino ka ba?"

"Hina Yasu!"

My heart beats abnormally.. May hinahanap ang puso ko.. May sinisigaw ang puso ko.. Si—

"Zai!"

"Kanina pa kitang iniintay eh."

I was expecting na maraming tao dito.. Siya lang pala.. I never knew na meron palang swimming pool sa likod ng tambayan.. I sat beside him and lean my head on his shoulder.

"Are you happy?"

He shook his head.

"Will you miss me?"

He sighed.

"Will you cry?"

"Inaasar mo ba ako?"

I giggled.

"Hina, gusto kong mag-explain."

I just look at him and listen.

"Alam kong naahuli mo akong nagkiss kami ni Ate. Di ba?"

I nod. Nakalimutan ko na yun.

"Hindi ko gusto ang nangyari.. Swear. Hindi kami magkapatid ni Ate. Kapatid siya ni Papa. Anak siya sa labas ni lolo kaya magamukha pa rin kami. Aaminin ko, nagustuhan ko siya dati. Pero, umikot at nabaligtad ngayon, mahal daw nya ako."

Pareho pala kami ng sitwasayon ni Ate Zana.

"Obvious naman eh.. I think she wanted to kill me nung nagkasalubong kami sa inyo."

"She can’t. She won’t. I won’t let her. Ako ang makakalaban niya."

"Akala ko ba mahal na mahal mo ang ate mo?"

"Oo pero bilang kapatid na yun. Mas mahal kita no."

Hindi na ako sumagot. Smile.

"Kung wala lang akong problema sa Korea, mas pipiliin kong magstay dito."

Nilaro niya yung paa niya na nakababad dun sa pool..

"Wag kang magiging play boy ha? Behave."

Tumawa naman siya.

"I’m serious."

"Yes ma’am!"

The he gave me a peck on my lips.

"Lumayo ka din kay Ethan ha?"

I nod.

"Good girl."

Bilang nag-beep yung phone niya. Binasa niya yung message tapos bigla siyang ngumiti.

"May ibibigay ako sayo.."

He whistled and 2 unknown men show up bringing- ZALINA!

"OMO! Siya yung teddy bear."

"Matagal na nasa akin yan.. Kumukuha ako ng timing ibigay sayo eh.. Ito ata yung time na yun.."

Tumingin siya dun sa 2 lalaki..

"Dalhin niyo yan sa address na ‘to."

Tumango lang yung 2 lalaki at umalis na.

"Paano ka pag-umalis ako?"

"Buhay pa naman ako nun."

Pft. I wasn’t expecting that.

"Magiging okay lang ako. Promise. I-bet mo pa."

"Bakit confident ka lang kahit aalis na ako?"

"Kasi alam kong hindi ako magiging malungkot pag-umalis ka."

"Bakit?"

"Secret."

He really changed a lot.

Tumayo na kami at umuwi.. Inihatid niya ako sa bahay.. Nakita siya ni Papa, kaya pinapasok siya nito. Walang ligtas. Ayaw niya daw kasing magpakita sa mga parents ko. Di raw daw siya prepared. Kaartehan! >.<

"Are you my daughter’s boyfriend?"

My father frankly asked. Tango naman si Zai. Si Mama lang kasi ang nakakita kay Zai dati kaya kung ano anong tinatanong ni Papa kay Zai. Ayun, abot tenga ang ngiti ni Mama. aish.

"They look good together, aren’t they?"

Si mama nangasar pa! Tssss.. Dumating si Min-Jee. Hype siya nung nakita si Zai.. Gustong yakapin kaso di niya kaya, andun kasi sina Papa.

"Hinayah, why didn’t you tell us?"

"Sorry appa. Nakakalimutan ko po eh."

Pumasok sa kwarto ko si Min-jee. Pinapasok ng kuya.

"So…"

"I like him. I know you’re a good man."

Tumingin si umma kay Zai at ngumiti at naramdaman ko na ang kayabangang aura nitong si Zai sa tabi ko!

"I don’t know. Hi-hindi ko pa siya kilala eh."

"Si Papa talaga." -Oppa

"Understand him, he’s just your father. Okay.. Zaiyah, can you please stay for the night?" -Umma

"Mianhae, but I can’t and I want to ask your permission to bring Hina with me. We have prepared something for her, i-if that’s alright for you."

"Sama ako!" -Oppa

"Sige. Take good care of her.. Arraso?"

Pagpinayagan ako ni papa, ayos na rin yung kay Mama. Ngumiti lang ako and gave my parents a kiss. umakbo na ako sa taas at nagpalit ganun din si Kuya.. Niyaya ko si Min-Jee at pumayag naman siya.

"Daan din tayo samin, papalit din ako."

Actually, kahit di na siya magpalit.. gwapo pa rin siya. Pft. Sumakay kami ng cab para mas mabilis.. Di na kami bumaba, inintay nalang namin siya sa labas.. Mukhang wala si Ate Zana kasi mabilis siyang nakabalik.

"Where are we going anyway?"-Oppa

"Secret."

Kanina pa siya secret ng secret.

"Basta, kasama naman si Yuki eh. Enjoy ka dun."

"Kuya napapaghalata!"

"Looks like he likes that Yuki."

Minjee teased Kuya. Wow. This is new. Bakit parang hindi galit si Minjee nung nalaman niya ‘yun?

"Ang ingay mo kasi!"

Binato ni Kuya ng tissue si Zai since na di niya ‘to masaktan kasi nasa unahan siya nakaupo. Tawa lang kami ng tawa ni Min-Jee sa kanila.

"Hanap kita ng boylet. You want?"

Ibinulong ko kay Min-Jee. Nag-nod naman siya. She really love boys.

"Akala ko di pa taken si Zai. Sayang."

She whispered back. Loka ‘to!

Bumaba na kami sa isang private resto club.. Hindi ko makita yung nasa loob kasi madilim.. Hinawakan ni Zai ang kamay ko..

ang lamig ng kamay niya ngayon..

Mukhang ninernerbyos siya.

"HINA!!!"

Sumigaw si Akii nung nakita niya kaming pumapasok.. Nanalaki yung mga mata ko.

"Did you like it?"

Nasa taas sina Akii. Tutugtog sila.. Maraming tao including teachers, classmates and close friends..  Nasa likod nina Akii yung picture namin ni Zai nung nasa poolside kami. Planado lahat. Collage siya, puro memories ko with them.

"How can I ever leave you now?"

"Wag kang mag-aalala, hawak mo na ang puso ko."

Tumugtog na sila Akii.. It was a despedida party for us, me and oppa. Buti nalang sumama sina Kuya.. Biglang umakyat si Zai ng stage..  Bumulong siya kay Kevin.. He started strumming..

"Para sa may hawak ng puso ko."

Nagsigawan yung mga tao..

"Yes, you’re leaving pero ito ang tatandaan mo, I’ll always love you and this is WHAT YOU MEAN TO ME.”

"What I.."

"Can’t blame you fro thinking

That you never really knew me at all

I tried to deny you

But nothing ever made me feel so wrong.

I thought I was protecting you

From everything that I go through

But I know that we got lost along the way"

Pakiramdam ko kaming lahat dalawa ang nasa loob ng club. I just stare at him. He’s my gangster.

“Here I am with all my heart

I hope you understand

I know I let you down

But I’m never gonna make that mistake again.

You brought me closer to who I really am

Come take my hand

I want the world to see,

What you mean to me

.”

May nag-play na video sa likod niya.. May nagvivideo pala samin pagmagkasama kami.

“Just know that I’m sorry

I never wanted to make you feel so small

Our story is just beginning

But the truth breaks down these walls.”

Pinunasan niya yung pumatak na luha sa cheek niya. He’s crying again..

"And everytime I think of you

I think of how you pushed me through

And show me how much better I could be."

"Hina.. Take this."

Inabot sakin ni Min Jee yung hawak niyang panyo. Di ko napansin umiiyak na din pala ako.

“Here I am with all my heart

I hope you understand

I know I let you down

But I’m never gonna make that mistake again.

You brought me closer to who I really am

Come take my hand

I want the world to see,

What you mean to me

.

You make me feel like I’m myself

Instead of being someone else

I wanna live that everyday

You say what no one else was saying

You know exactly how to get to me

You know it’s what I need

It’s what I need.”

Everything stopped.

"Hina.. Tinanong ko silang lahat kung anong dapat kong gawin pero mas alam kong mas tama ang lahat kung sayo ako magtatanong.."

Nagtinginan silang lahat sakin..

"I wanna come with you, Hina.. Will you let me?"

CHAPTER 24

Tinawag na ako ni Papa.. Kanina ko pa tinetext si Zai pero ‘di siya sumasagot.. Ano ba ‘yan.. May balak pa atang mag-pagising sakin.. Hinila ko na ‘yung maleta ko pababa.. Sumunod na rin si Min-Jee at Kuya.. Iniintay kami nina Mama at Papa sa labas.. Nakailang tawag na ako sa kanya kaso no response pa rin..

[From: Akii

Natext ko na. Hindi rin siya nasagot sakin.. Ask mo si Kev.]

[From: Drew

Hindi ko siya macontact. Ttawagn ko din si Zana..]

[From: Kev

Diretso na ko airport mamaya. Di ko siyaa kasama ngayon eh. D rin siya ngrreply skin]

"Ano na-contact mo na ba?"

I shook my head. Is there something wrong? Aalis na nga ako tapos ganito pa siya..

"Baka naman may ginagawa lang.. Makakapunta ‘yun.. Trust him, dongsaeng."

"Sana nga Kuya."

Medyo may 3 hours pa kami.. Sumakay na kami ng van tapos dumaan sa church bago kami umalis..



Di parin maalis si Zai sa isip ko.. Wala ata siyang balak na makita ako pag-alis ko.. Nakakainis.. Natapos na kaming lahat magdasal at panay parin texts ko, wala pa rin.. Hayy.. Ngayon, dadaanan namin si Ethan sa condo niya..

"Asan ka ba kasi?"

I murmured.. Nahalata na nina Papa at Mama ang pag-aalala ko.. Sino bang hindi mag-aalala.. Aalis na ako at wala pa ‘yung taong gusto kong makita! Pft. Kinuha ko si Zalina dun sa likod ng van.

"Humanda sakin ang tatay mo pag ‘di siya sumipot.."

I said to Zalina.

Bago kami dumiretso sa condo ni Ethan, may dinaanan muna sina Papa.. Habang kausap nila ‘yung isang lalaking ngayon ko lang nakita, tumawag ako sa landline nina Zai..

["Hello, Zerezo’s residence.."]

yung katulong nila ang nakasagot..

"Si Hina po ito.. Andyan po ba si Zai?"

["Ay ma’am kayo pala.. Kakaalis lang po ni sir Zai kanina.."]

 Kanina pa siyang gising? Pero--bakit di siya sumasagot sakin?

"San daw po siya pupunta?"

["Ang alam ko po, pupunta siya dun sa tambayan nila.. May tatagpuin daw po ata siya dun.."]  I hung up the phone.. Mukhang ayaw kong makilala kung sino ang tatagpuin niya. Bwisit.

"Let’s go?"

I nod. Nakabalik na pala sina Mama.. Pumasok na ulit at sa van.. Di ako nagsalita.. In-off ko na rin ang phone ko.. Wala na ‘ring silbi eh.. May iba siyang balak ngayon.. Hayaan ko nalang siya.

*



Malapit na kami sa airport.. Biglang nag-ring ‘yung phone ni Kuya.. Hindi ko maintindihan yung expression niya.. Parang gusto niyang sagutin na hindi.. Bakit kaya..

"Unknown number."

Ni-reject niya ‘yung call.. Ayaw niyang sagutin pag di niya kilala ‘yung number.. Kelangan itext mo muna siya bago niya sasagutin ‘yung call mo.. Ilang minuto at nag-ring ulit yung phone niya.. Yun ulit ata..

"Try mo kayang sagutin.. Baka importante.."

Nung sinabi ni Min-Jee yun.. Di na ulit nag-ring ‘yung phone ni Kuya.. Nag-sawa ata kakatawag.. Pinark ni Manong yung van tapos bumaba na kami isa isa..

"HINA!"

tumingin ako sa left ko, nakita ko si Akii na tumatakbo papunta sakin.. She hugged me tight.. I hugged her back.. Last na ‘to eh..

"Asan ba siya?"

Tinanong ni Kevin si Drew.. Mukhang wala pa rin siya dito.. I sighed.. Wala na talagang pag-asa.. At mukhang kilala ko na kung sinong kina-tagpo niya.. Mas importante pa ‘yun kesa sakin..

"Looks like he’s not coming.."

Gusto kong mainis sa sinabi ni Ethan, pero mukhang tama siya.. Asan ba kasi si Zai? Akala ko pa naman.. Akala ko.. kasama ko siya papuntang Korea.. pero mukhang hindi..

[FLASH BACK]

"I wanna come with you, Hina.. Will you let me?"

Nagulat ako sa sinabi niya.. Rinig ‘yun lahat ng nasa loob ng hall.. They all looked at me.. Waiting for my answer..

"Hindi ko naman iiwanan ang puso ko dito di ba?"

I smiled..

"Of course, you’re coming with me.."

Napasigaw si Min-Jee at Akii.


 Alam kong natuwa ‘yung iba sa sinabi ko.. ‘Di ko talaga iiwanan ang puso ko dito.. Mamatay ako. Cheesy.. Bumaba si Zai sa stage.. Lumapit siya sakin.. Lumalapit ang puso ko sa akin.. He touched my cheeks and kissed me in my forehead.

"‘Di naman talaga magpapaiwan ang puso mo dito eh.."

I hugged him.. Sana naisip ko na isama siya dati.. Nang hindi tuloy ako nasaktan.. Hay..

[END]

"ANO?!"

Nagulat ako ng biglang sumigaw si Kuya, hawak niya ‘yung phone niya.. May kausap siya sa phone..

"Oh no Zai.. I won’t believe you.. Within 30 minutes we’re leaving.. Tapos tatawag ka sakin at sasabihin mong ‘di ka makakasama?!"

I froze.

"Anong sabi mo?"

"Ayoko, hindi ko ibibigay kay Hina ang phone! Wag mo ng guluhin si Hina."

He hung up and put his phone to his pocket..  Di siya tumingin sakin.. Alam kong alam niya ang reason.



Hindi na rin pinili nina Mama at Papa na umimik.. Wala rin naman silang magagawa eh.. Nanahimik din sina Akii.. Nagulat din siguro sila sa narinig nila.. Pumasok na sina Min-Jee sa loob. Naiwan kami ni Kuya kasam sina Kevin, Akii, Drew at ‘yung magkapatid.

"Kung ‘di siya makakapunta.. at wala na siyang balak sumama.. Wala na tayong magagawa.."

"Pero Hina sasam--" -Akii

"Hindi siya sasama.. Siya na mismo ang nagsabi sakin.."

Galit si Kuya.. Alam ko.. Halata naman eh.. Gusto ko din magalit kay Zai pero di ko magawa.. useless na rin kasi..

"We can’t do anything now.. I guess, di ka na babalik?"

Natamaan ako sa sinabi ni Yuki..

"Siguro, pero meron pa akong babalikan.. Babalikan ko pa kayo di ba?"

Tumulo ‘yung luha ni Yuki.. Lumapit siya sakin..

"Bubugbugin namin siya pag nakita ko sya mamaya.."

Ngumiti lang ako.. She let go of me tapos pumunta naman siya kay Kuya.. Nawala bigla ‘yung glare look kanina ni Kuya.. Di niya gustong magmukhang-ewan kay Yuki..

"Totohanin namin ‘yung sinabi ni Yuki.. Promise."

Pabiro ni Yuri. Di ko ba alam kung kaya niya. Si Yuri? Ni hindi nga niya kayang manakit ng lamok e!

"Gawin pa naming 50-50.. Gusto mo?"

"Wag naman, Drew! Okay na saking pahirapan.. Wag lang ganun.. Ako na ang magf50-50 sa kanya.."

He laughed lightly.. Tumulo na agad ang luha ko.. Two months palang.. Aalis na agad ako. Badtrip.

"Ingat."

Yayakapin ko sana siya pero hinalikan niya ako bigla sa noo..

"Patay sakin si Zai.. Ayokong nasasaktan ka."

Comfortable talaga siya magsalita kaya ko siya nagustuhan eh.

"Salamat Kevin."

Niyakap niya ako.. Mas bumilis ang patak ng mga luha ko..

"Totoo na ba ‘to?"

I nodded. Ang taong nagpasaya sakin ng una kong dating sa school.. Si Akii.. Ang best friend ko dito sa Pinas.. Mahirap magpaalam sa kanya..

"Halika."

HUG. No words spoken. Intindi na namin..

"Iintayin kita."

May inabot siya saking box.

"Wag mo mung buksan.. Sa Korea mo na buksan.."

Nag-nod lang ako.

"Hina.. We have to go now."

Pi-nat niya ‘yung balikat ko.. Tumingin ako sa kanya..

"Can’t we wait much longer, oppa?"

Umiling siya.. Oras na talaga para umalis kami.. Mukhang maiiwan ko ang puso ko dito..at magpapaiwan na rin siya..


Wala na.. Bye Mr. Gangster...

***

August 9, 20**

Friday

It’s been a week since I got here in Korea. No sign of Zai. Well, I’m not surprised. Alam kong possible ‘tong mangyare. Nakakainis lang kasi bakit ganun? Ano pang saysay ng paghingi niya sakin ng permission kung hindi niya rin naman gagawin?

That a$s. Dapat hindi nalang niya ako pinaasa!

“Hinaya! Come with me. I have to do some errands!”

“Wait up!”

Ganito lang lagi ang sistema ko sa Korea. Nothing special.

Bumaba na ako sa salas at nakita sina Kuya at Minjee. Ngumiti siya sakin at inakbayan ako palabas. Sumakay kami sa sasakyan, not bothering where we are going. Pinanuod ko lang ang view sa labas. Nothing much changed sa loob ng isang taon. Korea is still Korea. Yun nga lang, medyo malamig kahit medyo summer na.

“So still no sign of Zai, huh?”

“Can we just not talk about him?”

“Suit yourself.”

Ginawa ko ang lahat para malaman ko ang dahilan kung bakit hindi sumipot si Zai. Chineck ko ang page niya. I even bother to call him sa Pilipinas! Pero wala akong napala tapos ito. I gave up. Sino bang hindi? Kung may dahilan naman si Zai, malalaman ko di ba? Nakakainis.

Bumaba ako ng sasakyan. Nasa isa kaming restaurant at sabi ni Kuya may kukunin siya sa loob. He used to work in here. Naghintay lang ako sa labas since wala naman akong gagawin dun at sumama si Minjee sa kanya. Ano pa? Magbo-boys lang ‘yun.

"Hina!"

Napatigil ako sa pagiisip nung naging familiar ako dun sa boses.

"HYE! Bogoshipo!"

(I miss you!)

"Na do!" (Me too!) I missed her! Hye is one of the best girl pals here in Korea.. "Sal jjyeot-sseoyo? I love your figure." (Did you gain weight?)

"I think so. And hey, I have many stories to tell! I wanna see the girls.."

Hindi ko ineexpect na makikita si Hye dito. Nagkwento lang siya about sa stuff na namiss ko while I’m away.

"Hwangdanghaeyo." (I’m puzzled.)

"Wae?"

"Chigudeul sogae jom hae jullayo?" (Would you introduce your friend?)

"Friend? Introduce?"

Hindi ko siya maintindihan. May bigla siyang tinuro sa likod ko.

"Jeoneun Zerezo Zai.."

(I’m Zai Zerezo.) Tama ba ang narinig ko? D-di naman ako bingi di ba? Pero bakit prang narinig ko ‘yung boses niya?

"Buti nalang nakahabol ka."

Nakangising bati ni Kuya kay Zai. KUYA!! Hindi ako makagalaw.. Si Zai nga ba ‘yun? Pero di ba hindi siya sasama? Imposible namang--makapunta siya dito?


"Cho-um pepkaysumnida" (Nice to meet you..)

"Ang snob naman.. Uwi na nga lang ulit ako."

Ayan na naman.. Narinig ko uli ang boses niya.. Okay, I must be dreaming..

"Uuwi na ang puso mo, di mo man lang pipigilan?"

"Eh di umuwi ka kung gusto mo."

"Joke lang."

"Bakit ngayon ka lang?"

I glared at him. Sino bang hindi maiinis sa ginawa niya..

"Oo nga.. Mali na po.. Sorry na po. Nagkaproblema kasi ako sa ticket ko."

Iniwas niya ang tingin niya sakin.. Alam kong hindi totoo ang sinasabi niya sakin.. Ayaw niyang mahuli.. pero halatang guilty siya..

“Sorry dongsaeng. This is my plan.”

"Kuya!!"

CHAPTER 25

Zai’s POV



I took a deep breath after asking her permission.. Gustong gusto ko talagang sumama sa kanya.. We all stared ay her. Waiting for her answer.. My hands began to shake abnormally..

"I wanna come with you, Hina.. Will you let me?"

"Hindi ko naman iiwanan ang puso ko dito di ba? Of course, you’re coming with me.."

Napasigaw si Min-Jee at Akii. Nanalaki ang mga mata ko. I wasn’t expecting this as her answer..


I am happy, really happy from what I’ve heard. Bumaba agad ako ng stage at lumapit sa kanya.. I touched her cheeks and gave her a kiss on her forehead.. Di ko na siya bibitawan..

"‘Di naman talaga magpapaiwan ang puso mo dito eh.."

*

 Hours passed at hindi pa rin mawala sa isip ko yung nangyari kanina.. Alam kong madalian ang desisyon ko pero masaya ako sa resulta.. Pag minsan talaga, kung ano anong pumapasok sa isip ko..



nihatid ko muna sina Hina sa bahay nila bago umuwi.. Pagkadating ko, alam narin nina Zana at Zen ang pag-alis ko bukas.. She didn’t utter a word.. Basta ang lam ko.. Alam na niya ang mangyayari.

"Good night Kuya."

Lumapit siya sakin.. Kanina pa ata nila ako iniintay. I have this awkward feeling na.. mukhang may announcement na naman akong maririnig at hindi ko ‘yun magugustuhan.. Niyakap ni Zen ang bewang ko at pumasok na sa kwarto niya.

"So anong meron ngayon?"

"Mom told me na nagpahanda ka daw ng ticket going to Korea.. May balak ka palang samahan ang girl friend mo?"

Sinundan ko siya papuntang kitchen..

"Ano naman ‘yun sayo?"

"Mukhang nakakalimutan mong may bride to be ka na.."

Kilala ko ang sinasabi niya at si Monique ‘yun.. I slightly bowed my head and think of a way kung pano makikipag-argue sa kanya..

"Mukhang di ka na naman nag-iisip. Pagpumunta ka ng Korea, ibig sabihin nun.. pumayag ka sa offer nina Mama.."

"Akala niyo lang ‘yun."

I smirked.

"I’m going to Korea because of Hina.. Hindi para tanggapin ang offer ni Mama at pakasalan si Monique.. Hindi ko ako mapipilit."

"Is that so? Zai.. wag mo kaming susubukan.."

Alam ko ang mga salitang ‘yun.. This won’t just involve me.. pati si Hina baka idamay nila..or worse, lahat ng may connection kay Hina idadamay nila.

*




Nagimapake ako ng gamit .. Nawalan na ako ng ganang matulog.. Madaming pumapasok sa isip ko.. Mga pedeng mangyari at mga dapat kong gawin.. Ang gulo.. Pano kaya kung ‘di kami nagkakilala ni Hina at hindi niya ako nabunggo nun? Hmm..

"Boring pa rin siguro ngayon kung wala si Hina.."

Pinatong ko sa head board ang ulo ko..  I took a glance on the clock.. Alas tres palang pala. Masyado pang maaga. Hindi naman ako inaantok.



Bzzt.. Bzzt..

"He—"

["Zai? P-please.. tulungan mo ako.."]

Natigilan ako sa boses niya.. Umiiyak ata..

"I need help. Please.. Ikaw lang ang makakatulong sakin.."

"A-anong nangyari?"

["Si Ma--mama inatake.. Hindi ko ma-contact si Papa at alam kong--"]

"Nasan ka?"

Hindi ko alam pero kelangan niya ng tulong ko.. Lumabas ako ng bahay at sumakay sa motor.. Nagpunta ako dun sa hospital na sinabi ni Monique.. Si Monique at ang Mama niya lang ang nandito sa Pilipinas.. Ang Papa niya, andun sa second wife niya sa Korea.. Aaminin ko, ako ang takbuhan ni Monique dati pag may problema silang mag-ina..

"Za--"

She ran towards me.. pero di ako nagpakita ng anong emosyon.. Naawa lang ako sa kanya.. Pumasok kami sa loob ng kwarto kung nasan ‘yung Mama ni Monique..

"Hindi ako magtatagal dito.. Aalis na ako papuntang Korea.."

"Alam ko.. Sinabi sakin ni Zana kanina.. Hindi narin naman ako nagulat."

She’s serious at ngayon ko lang ulit siya nakitang ganun..

"Mukhang ayaw mo talaga akong pakasalan.."

"Masaya na ako kay Hina."

Lumapit siya sa Mama niya..

"Nagulat si Mama nung nalaman niyang hindi na tayo.. Hmm.. Maniniwala ka bang ngayon niya lang ‘to nalaman?"

I froze.

"Wala kasi akong lakas ng loob sabihin sa kanya na wala na tayo.. Kaya ayan, inatake siya ngayon. Ang tanga tanga ko talaga.."

"Bakit ‘di mo sinabi?"

"Para namang kaya ko di ba? Gustong gusto ka ni Mama at ayoko siyang idisappoint. Ako nalang ang pamilya niya dito."

Gusto kong tulungan si Monique.. Di ko alam kung bakit pero mukhang sincere naman siya sa lahat ng sinasabi niya.. Obvious naman eh.. Tsaka may pinagsamahan din naman kami. At talagang siya lang ang kasama ng Mama niya.. Lumapit lang ako sa kanya at pi-nat ‘yung likod niya. She smiled.

"Di ba aalis ka pa?"

Nag-nod ako.

"5 am na . Ano bang oras ng flight niyo?"

"8 o’clock"

"Stupid. Umalis ka na. Baka pigilan pa kita."

Kung ganito lang sana ang ugali niya dati, nagsisisi siguro ako na hiniwalayan ko siya..

"At baka di na kita ibigay kay Hina.."

"Di mo ‘yun kaya. Pustahan pa tayo.."

Tumawa siya.

"Sabi ko nga eh.."

she paused.

"Pero ‘di ako papatalo.."

"Hindi rin ako magpapadala sayo.. Tama na ang isang beses na niloko mo ako."

She smirked. Hindi na siya sumagot.. Kelangan ko na sigurong umalis.. Baka nagaalala na si Hina sakin..

"Aalis na ako.. Dadaan pa ako sa bahay eh."

Nag-nod lang sya.. Tumalikod ako at nagsimulang maglakad palabas. Pero bago pa ako makaalis hinawakan ni Monique ang kamay ko.

"T-teka..P-pedeng dito ka muna? Kahit sandali lang.. Kahit 30 minutes lang.. Please?"

"Ba-bakit?"

"Su..susubukan ko lang tawagin si Papa.. Pero walang magbabantay kay Mama.. Pedeng ikaw muna?"

"Pede namang sa nur--"

"Please."

She said softly.

Mukhang wala akong choice kundi sundin ang gusto niya. Ang hirap talaga pag mahina ka sa babae. Pft. Lumabas siya ng kwarto.. Bakit kaya ‘di pa siya dito tumawag? May signal naman siguro dito di ba? Umupo ako dun sa sofa.. Tawagan ko kaya si Hina? Hmm.. Kinapa ko ‘yung phone ko sa bulsa pero.. Sh^t. Badluck nga naman.. Naiwanan ko pa. Err.. Ano kayang nagyayari na kay Hina?





30 minutes passed...

"Asan ba ‘yung babaeng ‘yun?"

Mukhang si-net up ako ng babaeng ‘to. Lintek. Lumabas ako ng kwarto at-- fvck.. nakaupo lang si Monique sa labas. Akala ko ba tatawagan niya ang Papa niya? Set up nga ang lahat.



Tumakbo na ako palabas ng hospital. Tek. Magagalit si Hina sakin nito eh.. Pero tumigil muna ako sa counter at gumamit ng telepono.. Sana umabot pa ako. Naman! >.<


"Good morning. Zere--"

"Manang! Si Zai ‘to. Tumawag ba si Hina?"

"Ay sir. Hindi po. Bakit ho?"

"Pagtumawag siya, sabihin mo pumunta ako ng tamabayan. May tinagpo ako. Wag ka ng magtanong kung bakit.. Gawin mo nalang.."

I hung up the phone. Wala na akong oras. Sumakay ako ng motor at nagmaneho pauwi.

*


Kinuha ko ‘yung phone ko sa ibabaw ng side table.. Sabi na nga ba, maraming missed calls at unread messages.. Halos kay Hina at kay Kevin galing.. Takte. Naubusan pa ng load.. Kinuha ko ‘yung sim ni Zen at ininsert sa phone ko. Buti tulog pa siya.

"Takte. Sagutin mo naman Ken."

Ayaw niyang sagutin.. Di ko rin macontact si Hina. Tsk! Pinatay ata ‘yung phone.. Badluck. Badluck. Nakailang try ako pero wala..


"Sir.. Andyan na po ‘yung taxi.." Ugh. Ala-sais na. Hindi ko alam kung anong oras pa ako makakapuntang airport.. Saka ko na pagbabayadin si Monique sa lahat ng ‘to. >__<

*

"Kuya!!"

Alam kong inis na inis na si Hina. Right. This was really Ken’s plan pero wala naman ganito kung hindi ako niloko ni Monique. Yeah, I know I have some faults too. alam ko kasing naging biglaan at hindi ako naging prepared sa pedeng consequences about sa ticket ko.

Una nalate ako sa flight dahil sa ginawa ni Monique at yun nagkaproblema ako nung kumukuha ako ng bagong ticket. Napostponed ng one week bago ako makahabol. But atleast I tried my best to get in here. Hina naman. :(

"Will you let me explain?"

"Ewan ko lang. Ayoko muna ngayon."

She bowed unexpectedly.. Iniwas niya ang tingin niya sakin. Oh boy. This will be a long discussion.

CHAPTER 26

Hina’s Pov

Pumasok na ako sa kotse matapos kong magpaalam kay Hye. Hiningi ko lang ang number niya at pumasok na rin siya sa loob. Sinamaan pa ako ng tingin! Alam ko ang mga tinging yun. Yeah. she deserves some explanation. Ohwell!

“Hey! Don’t be such a snob. Let him explain. Jeez.”

"Whatever, Kuya."

Nakita kong sumakay din si Zai sa sasakyan. Inirapan ko lang siya at narinig ko ang pagbuntong hininga niya. Stupid Hina. Andyan na ‘yung hinahanap mo di ba? Bakit ang arte arte mo pa? Ewan ko. Iba kasi ang pakiramdam ko kung bakit ngayon lang siya nakasunod.

Dumating kami sa bahay. Sabi ni Kuya dito muna si Zai since ayaw pa daw umuwi nung lalaki sa bahay nila. YEAH RIGHT.

“Why can’t you just let me explain! Andito na ako Hina oh.”

“Dahil alam kong iba ang dahilan kung bakit hindi ka sumipot! Umamin ka nga! Ang lakas talaga ng pakiramdam kong may kinalaman ang ex mo dito!”

“Hi—”

See? Tama ako! Bigla niyang iniwas ang tingin niya.

“Aww. Our baby is having a love fight with her sweetheart. Don’t they look cute, honey?”

SI UMMA NAMAN!

Tsk! Di naman porket gusto na nila ‘tong gangster na ‘to papabayaan nalang nila! Tumingin ako kay Papa at sumimangot sa kanya pero nagsmirk pa!! EHHH!! Why are you like that! Sino ba talaga ang anak niyo?!

“Oo na. Kasalanan ni Monique kung bakit. Nagkaproblema siya sa mama niya tapos niloko niya ako kaya hindi ako nakaabot sa flight. Please forgive me Hina. Sorry na talaga. Nagkaproblema din ako sa ticket ko. Di ko ineexpect-”

“I REALLY HATE HER! I knew it!”

Halos matapon ko ‘yung pillow sa sofa. Narinig ko ang pagchuckle ni Zai. Sinamaan ko lang siya ng tingin kasi nagpipigil siya ng tawa. Sige lang! Nakakainis! Inirapan ko lang siya. Narinig kong tumatawa ang parents ko. SIGE PAGTULUNGAN NIYO KO!

“Baby, wag ka ng magalit. Andito na naman ako.”

Sigh. Just gave up Hina. Andyan na nga siya e.

“Akala ko kasi hindi ka na susunod.”

“Magagawa ko ba naman sayo ‘yun?”

Iniwanan na kami ng parents ko since we need some time together. Yes, I missed him. I really do. Ayoko na din magpakipot. Isang buong linggo ko din siyang hindi nakasama. All I want now is to spend more time with him.

“Sorry.”

Tumango ako.

“Hay! Salamat! Pa-hug nga. Namiss kita e!”

I missed you too, baby. I missed you too.

*

“Wala ka bang balak pumunta sa inyo?”

Tanong ko sa kanya pagkabalik ko sa living room. Inabot ko sa kanya yung juice.

“Ayoko. Ipipilit lang nila ako kay Monique.”

Right. Andun pa rin nga pala ang agreement nila kay Monique.

“Dito ka nga sa tabi ko.”

Lumapit naman ako sa kanya. Inakbayan niya ako at hinalikan sa noo. Akala ko hindi na talaga siya susunod. Natakot ako na hindi ko na siya makikita muli dahil andito na ako sa Korea. Dito sa Korea, malalaman ang lahat kung anong magiging resulta naming dalawa.

“Zai, natatakot ako.”

“Ako din. Pero hindi ako papayag. Promise Hina. Gagawin ko ang lahat.”

Tumango ako. Umakyat ako sa taas at kinuha ‘yung box na binigay sakin ni Akii nung umalis ako ng Pilipinas. Pinakuha din kasi sakin ni Zai. Mukhang alam niya ang tungkol dito. Pagkabalik ko sa living room, nakatingin siya sa phone niya. Ano kaya ‘yun?

Di ko nalang pinansin at tumabi ulit ako sa kanya. Dun ko nakita ‘yung CD. Sabi ni Zai yan daw ‘yung video na plinay nung Despidida Party. Regalo daw nila ‘yun para sakin. Si Akii talaga! May nakita rin ako dung picture naming dalawa ni Zai at sa likod nun nakalagay ang words na

Ice Lollipop Over Volcano Erupted Yards Of Umbrella

Ang special word naming dalawa.

“San ka tutuloy ngayon?”

“Di ba pedeng dito? Aw! Joke lang. Tss.”

Hinilot hilot niya yung brasong pinalo ko. Ayaw magseseryoso e!

“Tinawagan ko ‘yung iba kong kaibigan dito sa Korea.”

“Tatawagan mo ako kung saan ha?”

“Oo naman.”

Napaurong ako nung bigla niyang pinisil ang ilong ko. Psh!

“Ohsige na. Ako na ang naiinggit. Sabi ko na nga ba dapat inimpake ko na rin si Yuki. Tss.”

Natawa nalang kaming pareho ni Zai sa sinabi ni Kuya. Nakakarumi si Kuya! Ang cheesy! Yeah right, Hina. Look who’s talking. Parang di ka cheesy!

“Wag kang mag-alala. Miss na miss ka na nun. Umingay nga e nung umalis kayo. Laging badtrip!”

“Uuwi na talaga ako ng Pilipinas! Bukas na bukas!! Ay hindi! NGAYON NA!”

“HAHA! Wag ka ngang baliw kuya!”

“At bakit? I don’t want my sister to have all the fun!”

*

August 12, 20**

Monday

Agad akong bumaba ng kwarto nung narinig ko ang doorbell. Ngumiti ako nung nakita siyang naghihintay sa living room. Eh sino pa nga ba ‘yun? Edi ang HOT na gangster.

“Ready?”

Tumango ako at nilink ang braso ko sa kanya.

“Ya! Wait! We’re are you going?”

“It’s a date oppa. And you can’t come with us. Bleh!”

“You’re so unfair, dongsaeng.”

“I can call MinJee if you want a date too!”

“Hinaya! Don’t! I’ll choose to suffer missing Yuki than having a date with Minjee!!”

“WHAT A MEANIE!”

“Just saying the truth!”

Tumawa lang kami ni Zai sa reaction ni Kuya. Miss na miss na talaga niya si Yuki. Nakausap ko nga siya sa Skype e. At alam niy bang nakailang palit siya ng mic dahil sa lakas ng boses niya? Ohwell. That’s life. -____-

“San tayo pupunta?”

“San mo ba gustong pumunta?”

“Anywhere.”

I smiled at him. Kahit saan yan, okay na ako basta siya ang kasama ko.

Yes! It’s our first date here in Korea! And yeah, I’m excited about it! Syempre naman! Nagpunta kami sa Han River.We just stayed there for a while, watching kids play around, old couples dating too!

Napansin kong medyo sinisipon si Zai. Ang pula nga ng ilong e!

“Still adjusting with the weather huh?”

“Yeah. Kelangan ko ata ng Hina Medicines.”

Nagulat ako nung bigla niya akong niyakap at hinalikan. Jeeez! Nakakahiya. >___<

“Yan! I feel so much better!”

“Baliw ka talaga!”

Tinawanan naman ang loko. Pero naawa ako sa kanya kasi sobrang pula talaga ng ilong niya! Tsss! Isinandal ko sa balikat niya ang ulo ko nung biglang nagring ang phone ko.

["Hiyaa! Hina please help me!]"

I heard her Korean accent.. It’s cool and better than her English one.

"Min-Jee?"

Nakita ko naman na medyo nagulat si Zai. Narinig niya siguro yung malakas na boses ni Minjee.

["The girls, they’re here.. They keep on bugging me and won’t let me get some sleep.. Haggard!"]

"Let me talk to them.."

Narinig ko ang ingay sa kabilang linya.. They’re insane!

["Hey! Why didn’t you tell us that you’ll be here in Korea?!"]

 Sun’s voice shouting. Tsk. Sakit. >___<

["Ye! Didn’t you want us to see you?"]

Mi-Young asked. Medyo inilayo ko ang phone sa tenga ko. Mabibingi ako sa kanila e!

"I’m planning to surprise you but you gals blew it."

["Liar! Hye and Minjee told us everything!!”] -

Yoora.

"Fine! Fine! I’m gonna meet you girls!"

[“You better! Cause you still have some explaining to do, Hinaya!”]

“Ara! You Hye! I told you that I’ll surprise them!”

[“They need to know! You’re so sly! And heck, I got bored!”]

“Whatever! Fine. I’ll see you girls this evening. Arasso?”

I hung up and looked at Zai.

“Parang alam ko na kung bakit ka nakatingin sakin ng ganyan.”

“Gusto mo?”

“Fine. *kiss sa ilong*”

*

CHAPTER 27

Pumunta na kami ni Zai sa bahay nina Minjee. Pansin ko ang tamlay tamlay niya. Can’t really blame him. Malamig parin kasi dito sa Korea. Wawa naman ang baby ko. :(

"HINA—Oh!"

Sun opened the door for us. Nakatingin siya kay Zai. Heeyy! Stop staring at him!!

"Ulzzang!"

"Sun-ah!"

Hinampas ko ang braso nya. Mukhang natauhan naman siya saka sumigaw at niyakap ako!

"Jalsaeng gyutsu!"

[Goodlooking!]

“Kamsamnida.”

 Mukhang nagulat naman si Sun sa sinabi ni Zai.

“He’s a Korean, Sun.”

“Oh! >////<” -Sun

"Hey! Is that Hina?!”

Biglang lumabas si Mi-young, galing sa kwarto ni Minjee. Pumasok na kaming dalawa ni Zai sa living room.

“Hinayaa! Bogoshipo-wowowo! Mutchida! O_O”

Aya! Lahat nalang ba mag-gwapuhan kay Zai? -____-

“Hey be careful! He’s taken! >3<” –MinJee

“Who’s taken?”

Yoora asked, following Minjee.

“Ya! Don’t tell me that’s the guy, huh!”

“Yeah. Hina did bait a good fish!”

“Hey! He’s not a fish, Hye! And don’t be such a meanie!!”

Nagsitawanan naman sila. Tapos si Zai, di rin napigilang matawa. Nakisakay pa sa trip ng mga kaibigan ko. Sige na! Psh. Pinakilala ko sa kanila si Zai at naging okay naman. Halatang naaamaze sila dahil ayaw nilang maniwalang Filipino din ‘to. Bakit? Hindi rin naman ako mukhang Filipino di ba? Jeez. -___-

“Naiteu gayo!"

(Let’s go to a night club!) - Miyoung

"Night club? Are you gals crazy?"

"Aniyo, we just missed you. You can go with us, Zai!"-Sun

"Ne. Ne! Let’s celebrate!"

Hinila ako ni Yoora palabas. Si Min-Jee hinila naman ni Mi-Young. Tsk. Party ladies.

"Since you girls ruined my night, Hinassi-ga jeil joahaneun keulleobe gayo! I Love that club."

(Let’s go to your favorite club, Hina!) Minjee tapped my shoulder. Oh great!

“Gusto mo ba?”

Ngumiti lang siya sakin ng tipid. Oh no. Binitawan ko si Yoora at lumapit kay Zai.

“Hey, you’re not feeling okay, are you?”

“Okay lang ako. Ano ka ba?”

“Zaiyaa.”

Hinawakan ni Zai ang kamay ko at nilagay sa pisngi niya. Ang init ng mukha niya. Di ko mapigilang mapangiti kasi ang cute ng pulang ilong niya.

“O’rayt! Stop with the PDA thing! Let’s go clubbing!” –Hye

I’m sorry, Zai! >_<

We stopped at my favorite club, a traditional English-style spot. This is great for live music, noise, fun, and always packed.. We used to play here for our band.. Pero that was two years ago, ewan ko lang kung makakatugtog pa kami dito. Anyway, naghanap na kami ng table namin.. Medyo madami ng tao since pagabi na naman.. Ang bilis ng oras..

"I jariga jokenneyo.."

(These seats look good.)  Mi Young said while pointing the vacant table.. Nag-nod lang kami tapos pumunta dun sa table na tinuro niya. It’s a good spot since malapit ‘yun sa dance floor at sa aisle.

"Jega jumun halkkeyo.. Sun come with me."-Yoora

(I’ll order for us)

"Eung. " -Sun

(Yes.)

"So tell me Hina, how was it? The Philippines?"

Mi Young has fluent English accent. I looked at her and smiled.

"It was o-kay."

"Nah, it’s more than okay.. Philippines really do have great Filipinos guys, you should meet one Mi-young!"

She interrupted while looking at Zai. Si Min-Jee talaga oh. Basta pag lalaki, active na active!

 
Umisod ako sa tabi ni Zai at sobrang tahimik niya. He’s ill! Ang sakitin naman niya. Tss. Napasin naman nila na matamlay si Zai at halatang naninibago ‘to sa temperature sa Korea.

Sun and Yoora send us drinks and foods while making a good mood for a night club party like this.. Lalong dumami ang tao. While chilling down first with the girls, hindi namin maiwasang magcomment sa lahat ng lalaking makikita namin sa bar.

Boy-watching. Hope that Zai won’t be jealous. LOL. If he knows how to be jealous. Yah! Oo, seloso kaya ‘tong katabi ko. But I think he doesn’t mind. No, wala siya sa mood para pansinin pa.


Yung mga kasamahan ko, nagsayaw sa dance floor, habang ako nanunuod sa kanila.. I don’t feel like dancing yet. Maybe later.

"Hina, I wanna dance. Can we?"

"Nah, ajik chum an chul geoyeyo.."

(I’m not going to dance yet.)

"You don’t want to dance with me? Maybe you will dance with him, won’t you?"

Umiling lang ako sa kanya. Zai doesn’t feel well. Pinanuod ko lang na pumunta si Minjee dun sa ibang girls na nasa dance floor.

“We can go home.”

“It’s okay. Ngayon ka lang ulit nila nakasama.”

“Pero ayoko naman na ganyan ka.”

“It’s okay. I’m okay.”

“Zaiya. :(”

“I’m okay, baby.”

Hinalikan niya ang noo ko.

ZAi’s POV

Oo, aaminin ko. Hindi talaga maganda ang pakiramdam ko kahapon pa. Iba kasi talaga ang climate dito sa Pilipinas. Nagpalipas muna kami ng ilang oras sa club bago umuwi. Hindi na talaga kinaya ng katawan ko. Sigh..

“Call me if you need anything. Pupunta agad ako dito ha?”

“Sorry kung hindi kita maihahatid.”

“Ano ka ba! I can take a cab. And besides, naiintindihan ko naman. You’re sick, baby.”

“Sorry for spoiling your night.”

“Zaii talaga!”

Ngumiti naman siya. Inihatid niya ako dun sa hotel na tinitirhan niya ngayon. Well, flat to ng isang friend ko sa Korea. Hindi naman siya nagsstay dito at ayoko naman tumira pa sa mga magulang ko.

“Are you sure you’re going to be okay?”

“Zai, okay lang ako. Ang isipin mo ay magpagaling!”

“Okay.”

“Pupunta ako dito bukas. At bukas, okay ka na dapat ha?”

“Ice lollipop over volcano—”

“—erupted yards of umbrella. I love you too, Mr. Gangster.” 

Ngumiti ako sa kanya. Pinahiga niya ako sa kama at pinainom ako ng gamot.

“Sleep well. Wag ka ng magalala. Ilo-lock ko nalang ang pinto.”

“Text mo ko pag nakauwi ka na.”

“Bossy as ever!”

“Gawin mo nalang. Tss!”

“Oo na.”

And she kissed me.

“Goodnight. See you tomorrow.”

*

Nagising ako sa ingay ng doorbell. Umaga na at hindi pa rin ganun kaganda ang pakiramdam ko. Pinilit kong bumangon sa kama. Alam kong si Hina ‘yun. Dahan dahan akong naglakad papuntang main door.

“Hin—”

O_O

“Missed me?”

What the hell is she doing here?!

CHAPTER 28

August 13, 20**

Tuesday

“I’m going!”

“Talagang career na career!”

“Stop it, Kuya! Alam ko namang gagawin mo din ‘yun kung si Yuri yun. Diba?”

“Oo na!”

Inirapan naman ako ni Kuya. Guilty kasi. Di ko nalang siya pinansin.

Lumabas na ako ng gate ng may hindi ako ineexpect ng bisitang dumating. Si Ethan. Anong ginagawa niya dito? Ngayon na ulit kami nagkita matapos ng dumating dito sa Korea. Hindi ko inaasahang magkikita kami ngayon.

“Hi.”

“Hi.”

“Can..Can I talk to you?”

“About what?”

“About us.”

Ow.

Anong meron samin?

Pumunta lang kami sa isang restaurant na malapit dito. Tinext ko agad si Zai na matatagalan akong pumunta sa kanila. Maaga pa naman siguro. Sigh. I hope he’s okay.

“Please forgive.”

“Nagawa ko na ‘yun Ethan.”

“But I know you’re still unhappy being with me.”

“It’s enough. Hindi ko kayang makalimot pero kaya kitang patawarin.”

“Ca..can’t you love me again?”

Hindi ko inaasahang itatanong sakin ni Ethan ‘yun. Bakit ngayon pa? Ito ang gusto ko dati di ba? Pero…

“I love him, Ethan.”

“I know.”

Tumungo siya at bumuntong hininga.

Ni hindi pumasok sa isip ko na dadating ang panahong ito. Oo, umasa ako dati na babalik siya sakin pero hindi sa ganitong sitwasyon. Isang sitwasyon na kung saang itatanong niya ‘to pero may mahal na akong iba.

“If I wasn’t a fool, none of this will happen.”

I chuckled. Kung hindi nga kaya ako sinaktan ni Ethan, ganito pa kaya?

“Pero masaya na ako, Ethan. Naisip ko din, if it wasn’t for you…I won’t met him. No offensement, Ethan. But I really want to thank you.”

Tumingin siya sakin at nginitian ko siya.

“I wouldn’t love him. It made sound so wrong but, I thank you for breaking my heart. You made me realize that there’s someone better who deserves my love more.”

Hinawakan ko ang kamay niya,

“I’m sorry Ethan. Alam kong magiging masaya ako with you but I know I’ll be happier if I stay with him.”

“Hinayah..”

Hinigpitan niya ang hawak sa kamay ko. Ngumiti ako at dahan dahang hinigit pabalik ang kamay ko.

Tumayo na ako dahil kelangan ko pang puntahan si Zai.

“I better go, Zai is waiting for me.”

“Hina wa-”

Lumabas na ako ng restaurant pero natigilan ako nung biglang makita ko si Zai. May kasama siya. What is she doing here?!  Bakit siya kasama ni Zai?!

Nagtama ang mata naming dalawa but before I can react, may humigit sakin patalikod at… hinalikan ako.

Oh my. O_O

Zai’s POV

Nagulat ako ng makita sa labas ng flat si Monique. Hindi ko maintindihan kung bakit siya andito at kung ano mang dahilan yun, hindi ko magugustuhan ‘yun panigurado.

“What are you doing here?”

“Wow, ayaw mo man lang ako papasukin?”

“Sa tingin mo may gana pa akong papasukin ka with what you’d done to me? You let me missed my flight!”

“What a nice way of hospitality, Zai.”

Nagchuckle lang siya at dahan dahan akong itinulak palayo sa pintuan. Pinanuod ko lang siyang hilahin papasok ang mga maleta niya. Don’t tell me na..

“Well, this is a nice place to live.”

“Can you just leave?”

“Aw. Ang sobrang frank mo naman. Ganun na ba talaga ang galit mo sakin?”

“Just to let you know, YES. I’m so mad at you.”

Hindi ko na siya pinansin at nagdiretso na ako sa kwarto para kunin ang jacket ko. I have to see Hina. Hindi ko hahayaang makita niya si Monique dito. No, hindi pede.

“If you’re not leaving, then I will.”

“I left my mother in Phil just for you, Zai!”

“I don’t care!”

Lumabas na ako ng flat, didn’t even bother to lock it. Wala din naman kasi akong importanteng gamit dun.

“Zai!”

“Why can’t you just leave me alone? Di pa ba malinaw sayo na wala ng tayo? Monique naman!”

“Mahal kita Zai!”

“Kung mahal mo ko, hindi mo gagawin ‘yun.”

Natigilan siya at nakita kong nagulat siya sa sinabi ko. Kung mahal niya ako, hindi niya ako magagawang lokohin.

Iniwanan ko na niya at lumabas na hotel. Malapit lang dito ang bahay nina Hina kaya di ko na nagawang magabang ng cab. Alam kong sumunod sakin si Monique, rinig ko ang boses niya pero mas minabuti kong wag nalang siyang pansinin.

Ilang kanto nalang nasa bahay na ako nina Hina. I miss her. At sana wag na saking sumunod si Monique dahil di ko siya pipiliin over Hina. No.

“Hina wait!”

Natigilan ako at napatingin sa isang restaurant. Nakita ko dun si Hina.. At si.. Ethan?

At sa gulat ko, nakita kong hinalikan niya si Hina.

Ayokong magisip ng masama pero nadudumihan ang utak ko dahil sa nakikita ko.

*

Hina’s POV

August 16, 20**

Three days na ang nakakalipas matapos ng nangyari nun at wala pang nangyayaring maganda sakin. No signs of Mr. Gangster around. Probably, tuluyan na niya akong kinalimutan. Maraming magagandang babae dito sa Korea. Pede ding pumayag na siya na pakasalan si Monique kaya siya nagtatago sakin o baka dahil ayaw na niya akong paniwalaan dahil sa nakita niya nun?

*Sniff. Sheet. May sipon pa ata ako.  Tumayo ako sa kama at nagisip. Puyat na naman ako. Hanggang ngayon iniisip ko pa rin kung bakit kasama niya si Monique nung araw na ‘yun. Gusto ko siyang magpaliwanag. Gusto ko rin magpaliwanag sa kanya pero hindi niya nirereturn ang calls ko o kahit magreply sa texts.

"Hina, Gwaen chan na yo?"

(Are you ok?) Kuya said upon entering my room.

"Anya. I don’t think so."

"Did you catch a cold?"

"Siguro. Kanina pa ako sniff ng sniff eh."

May problema siguro. Tsaka, kelan pa siya naging taong bahay din?

"Namimiss ko ang Pinas."

"Pinas ba ang na-mimiss mo o si Yuki?"

I softly laugh tapos hinampas niya ako.

"Tsk. Sinisira mo moment ko."

He sighed.

"Ikaw? Di mo ba namimiss si Zai? Almost 3 days ka na ring di lumalabas ng kwarto. Anything happened?"

"Ewan. Ayoko siyang pagusapan."

Sa totoo niya, naiinis ako dahil kung ano anong pumapasok sa utak ko dahil malaki ang possibility na kasama niya si Monique. Naiinis ako kay Ethan dahil hinalikan niya ako sa harapan ni Zai. Naiinis ako sa sarili ko dahil wala man lang ako ginagawa.

Hey! I did something. Pumunta ako sa flat niya pero wala ng tao dun. Yung kaibigan ni Zai ang nakausap ko at sinabing tumira na siya kasama ng parents niya. Sigh. Di naman daw niya alam kung san ‘yun.

"Ah! Bago ko makalimutan, it's Grandpa’s birthday today.. Wanna go to his party?"

I look at him with doubt.

"You’ll gonna come, won't you?"

"Ne, Appa wants me to go."

"Ok. I’ll go."

Nanlaki ‘yung mata niya.

"Bakit?"

"May lagnat ka nga."

tapos tumawa siya.

"YA! Ang baliw ng kapatid ko!"

Tumakbo siya palabas nung sana hahampasin ko siya. Bakit kasi ang bili tumakbo ng mga lalaki? AISH!



Binuksan ko ‘yung laptop ko at nag-ewan. I-signed my account na matagal ko ng binubuksan since si Zai naman ang naggawa nun. Di daw kasi ako "IN". Dapat daw marunong akong makipag-socialize lalo na sa net. Maarte siya. Tss.


I saw Akii’s post about their latest happenings sa Pinas. Tsk. Lalo ko silang na-mimiss. Pero ‘di ko nagustuhan ‘yung pinakaunang post sa page ko.. Zai Zerezo: "Magkita tayo.", hindi ko alam kung dapat akong matuwa pero parang nakakainsulto na makita ang profile picture niya is with Monique.

LECHE! NAKAKAINIS!! BAKIT NIYA GINAGAWA TO! :’(

"Bullsh^t."

Mag-lolog out na sana ako pero biglang may nagpop ‘dun sa window. Si Zai.

Zai Zerezo: Oy

Hina Yasu: Oy ka din.

CRAP. Kelan pa naging "Oy" ang pangalan ko.. Nang-iinis ba siya? NAMAN. Mag-off ka na kasi Hina, pwede naman di ba? Hayaan mo na siya, iinisin at sisirain niya lang ang araw mo. Tama na ang nakita mo.. Pero bakit ganito? TSK. Lagi ka namang talo e. T_T

Zai Zerezo: kita tayo
Hina Yasu: Bakit?
Zai Zerezo: May dapat akong tapusin

Hindi ganito makipagusap sakin si Zai dati kahit chat lang ‘to o ano. Papayag na sana akong makipag-meet sa kanya ng bigla niyang pinalitan ang profile pic niya. Ano bang problema niya?! Okay na sanang ipamukha niya saking masaya na sila ni Monique, pero ipakita pa sakin na nag-kiss sila?! WTF.


Hina Yasu: Alis na ko.

Zai Zerezo:  Huh. Bakit affected ka?

Hina Yasu: Hindi ka si Zai.

Zai Zerezo: Oh? Alam kong alam mo na ako to.

Hina Yasu: Bakit mo ba ginagawa sakin to? Inano ba kita?!

Zai Zerezo: Ginago mo ako.

Hina Yasu: wtf. what are you talking about?

Zai Zerezo: Hindi ako tanga Hina.

Hina Yasu: Ewan ko sayo. di kita maintindhan.

Zai Zerezo: pupuntahan kita jan.

Hina Yasu: wag na!


I logged out my account and shut my Mac down. Paboyah!(Stupid) What the hell did I do?! Bakit siya ganun? Are they two together? Gusto kong umiyak pero ayaw lumabas ng luha ko. BV. Kung kelan kelangan ko ng luha saka naman wala.. Bumabalik na naman ba si Zai sa pagiging Gangster niya? Ewan. Di ko alam. Bakit ganito? : (

"Neol yongseo haji aneul geoya!"

(I wont forgive you!)



Narinig kong biglang tumakbo pataas si Kuya, narinig niya siguro ang sigaw ko. He began knocking my room’s door.. Ayoko. Ayoko silang makita. Naiinis ako. Dasineun nal silmang sikiji marayo. >.< (Don’t disappoint me). Pagod na ko.


"Moo sun iiuya?" (What's the matter?) Di ko nalang siya pinansin. Ewan ko. Naiinis ako.

"LEAVE ME ALONE!"

Inihagis ko ‘yung unan ko sa pinto. Finally, a tear fell from my left eye. Ayaw tumigil. Ang sakit. I wanna die.

*

"Hina, labas ka daw muna.."

Lumabas na ako since kanina pa akong nagkukulong sa kwarto. Sino bang hindi? Matapos ng convo namin ni Zai, sino bang hindi magiging apektado?

NAKAPAWALANG MODO NIYA! :’(

“Bakit kuya?”

“Okay, don’t get mad at me okay? I just want you to finish this.”

“What do you mea-anong ginagawa mo dito?"

Natigilan ako nung makita kung sino ‘yung tao sa living room. Tumingin ako kay Kuya at binigyan niya ako ng safe ng smile. He’s up to something and I should trust him.

"Visiting."

"What for?"

Para ipamukha sakin na masaya sila?

“Layuan mo na siya. Niloloko mo lang siya di ba?”

“How dare you to accuse me?”

“That day. Akala mo hindi ko kita? You’re kissing other guy behind his back—oh no! In front of him! Ang kapal din naman ng mukha mo.”

“You-”

Masasaktan ko sana siya nung bigla niyang hinawakan ang braso ko..

"Wala ka naman dapat sa buhay namin eh. Umeksena ka lang! Dun ka nalang sa lalaking ‘yun."

"Nakakalimot ka na ata.."

Hinawakan ko yung kamay na pinanghawak niya sa braso ko..

"You’re in my territory.."

She pulled her hand back.

"Mas kelangan ko si Zai."

Nagulat ako sa sinabi niya.

"My mom is now suffering in the hospital.. Kelangan ko si Zai para maligtas siya."

I can’t utter a word.. Bakit? Paano nangyari?

"Kaya ginagawa ko ‘to di dahil para sa sarili ko. Kundi para sa mama ko. Kung ganyan pa rin kataas ang pride mo.. Sige, hayaan mong mamatay ang mama ko."

"Kilala kita.. Lahat gagawin mo para makuha mo lang ang gusto mo.. Wag mo akong lokohin.."

"You’ll see kung sino ang nanloloko satin.."

"Alam na natin kung sino ‘yun.."

Tumalikod ako sa kanya..

"Alam mo na ang daan palabas."

Mukhang seryoso siya.. Parang gusto kong maniwala pero ayaw ng isip ko.. ‘Di ko pa masyadong kilala si Monique.. Pero, kitang kita ang pagbabago ng pagsasalita niya at pagiging seryoso niya.. Hindi tulad ng dati.. Ewan ko.. Siguro nadadala lang ako sa pag-arte niya.. Ayokong maniwala.. Di dapat siyang paniwalaan.. Kahit sa maikling panahon ko siyang nakilala.. Ayaw na ayaw ko na sa ugali nya..

Pinanuod ko siyang lumabas ng bahay. Bakit ba niya ginagawa ‘to? Bumuntong hininga ako.

Niloko ko daw si Zai.

Ayun ba ang tingin sakin ni Zai ngayon? Niloko ko siya? Hinding hindi ko kayang gawin ‘yun sa kanya! :’(

"Baka naman totoo sinasabi niya.."

"Ano ba naman kuya.. Kilala mo siya."

Nakikinig pala si Kuya sa pinagusapan natin..

"Pagpalagay na natin na nagsisinungaling siya ngayon Hina.. Pero pano pag dumating ang point na magkatotoo ang sinasabi niya?"

Natakot ako sa sinabi ni kuya..

"Will you sacrifice and let go of Zai for the sake of others?"

Will I?

"Or let your pride in your heart win because you’re deeply in love with him?"

"Why are you aski--"

"You can never be sure of what will happen Hina.. You’ll have to plan and decide.. Hindi natin alam ang pedeng mangyari.. You may lose Zai anytime.. Kelangan maging handa ka."

"Can it be worst? That bringing Zai here was a bad idea?"

"There are 2 options.. It’s either Yes or No."

What will I do if my perfect prince was not really meant for me?

*

"Hina, wake up. Can you hear me? Hina. Hina!"

I slowly opened my eyes. Si Kuya shooking me up para magising. Tsk! Ang sakit ng ulo at mata ko. Oo nga pala, may nangyari nga pala kanina at nakatulog na ako kakaisip. TSK.

"Ayos ka na?"

"I’m okay. Please, I want to be alone."

"Fine. Fine. I’ll go."

Tumayo na siya and gave me a kiss on my forehead.

"I just want to inform you about the party later. Kelangan mo ng mag-ayos."

Naglakad na si Kuya papunta sa pintuan,

“And by the way, Zai called me. He wants to talk to you. Sabi ko pumunta nalang siya sa party.”

“You what?!”

“Why? Masama ba?”

“Kuya! Sinugod ako dito ni Monique kanina!!”

“But that doesn’t mean na hindi mo na siya kakausapin. I know there’s something wrong between you two.”

“Haven’t you heard? They’re accusing me as a cheater!”

“Are you?”

“NO!”

“So why are you acting like that? Jeez Hina. It’s fine. Walang mangyayaring masama.”

Magsasalita pa sana ako pero lumabas na ng kwarto si Kuya. SI KUYA TALAGA!! I can’t take two confrontations in one night!! Hindi ba siya nagiisip?!

*

Kahit anong oras pede akong umatras pero ayokong masira ang gabi ni Kuya, I have to come with him since na sinabi ko na sasama ako kanina.. Sana hindi pumunta si Zai, hindi ko alam kung anong gagawin ko pag nakita ko siya, tapos baka nakasabit pa sa braso niya ‘yung babaeng ‘yun.

"Ready?"

I nod.

"Nagiintay sina Papa sa labas, tara na."

I grabbed my purse and took a deep sigh. Keep in mind: Tonight’s gonna be a goodnight. RIGHT. *patsmyback* You can do it Hina!

It’s Grandpa’s 75th birthday. Magiging special ‘to since na this day was their wedding anniversary nung lola ko, kaso wala na. She died 5 years ago. Pumasok na ako agad sa kotse, tuwang tuwa sina Papa dahil first time akong aattend sa birthday party ni Lolo. Ayoko kasing makipaghalubilo sa tao na malapit sa kanya. Iisa lang kasi ang nasa utak nila e.



"Welcome, Mr. Yasu. This way please." He assisted us to our seats.

"Where’s papa?"

"Still on his room sir." Papa nods. Tapos tumayo siya at nagpunta dun sa way papunta sa kwarto ni Lola. Medyo nagsimula ng manginig ang kamay ko.. Tumayo na din si Mama at nakipag-usap sa mga close relatives namin slash nila.. Hindi naman ako kabilang sa pamilyang ‘to eh.

"Okay lang ‘yan."

Napansin ata ni Kuya ang pagiging kabado ko ngayong gabi. Ewan. Naiilang ako ngayon.

"Do I really belong in here?"

"Of course, Yasu ka kaya."

He smiled and tapped my shoulder.

"Pupunta pa ba si Zai dito?"

Natigilan ako. I hope na hindi. Di ko kakayanin

"Ewan."

Iniwasan ko ang tanong niya tumayo..

"Kukuha lang ako ng maiinom."

Lumapit ako dun sa buffet table, sa bawat makakasalubong ko lagi silang nagbubulungan. Kilala nila ako, di dahil Yasu din sila pero dahil isa akong anak sa labas. Nakakainis.. Gusto kong magalit pero wala akong karapatan.. Anak naman talaga ako sa labas eh, tanggap ko na ‘yun.

Bumalik ako sa table ko at wala na dun si Kuya. Sigh. Ito ang ayaw ko sa mga family gathering, nararamdaman ko ang pagiging black sheep ko sa pamilya. Kumain nalang ako at ginawa ang lahat para hindi na sila pansinin kahit alam kong imposible.

Maya maya may napansin akong tumabi sakin,

"Hoy."

I heard his voice. Alam kong siya ‘yun.

"Bingi ka ba?"

Nakakainis. Di naman siya ganito sakin.

"Hindi."

"Di naman pala e."

Hinigit niya ako bigla at lalong nagbulungan ang tao sa paligid namin.

"Bitawan mo ako."

I refuse to shout, paniguradong issue na naman pang ginawa ko ‘yun.

"Tatapusin natin ang dapat tapusin."

‘Di ko alam, pero parang nawalan ako ng lakas lumaban sa kanya.. Is he letting go of me now? Ngayon na ba niya narealize na mahal pa talaga niya si Monique? Hindi ko alam. Ayoko!

Dinala niya ako sa veranda ng bahay.. Binitawan niya ang braso ko. Let go of my arms softly like nothing happen.. Weird. Hindi rin ako nasaktan nung hinigit niya ako papunta dito.. Have I done something wrong? Wala naman di ba?

Tumingin ako sa kanya, nakaramdam ako ng insecurities. Di ko pa rin mapigilang magwapuhan sa kanya. Oo, gwapo naman kasi talaga siya.

"Minahal naman kita Hina di ba?"

Mas kalamado ang boses niya ngayon kesa kanina.. The wind blew just like before but it’s colder.

"Ano bang ginawa ko sayo?"

"Hi-hindi kita maintindihan."

"Bakit mo siya hinalikan?"

"It’s not what you th--"

"Not what I think? Di ako tanga Hina. Bakit mo nagawa sakin ‘to?!"

"Let me explain!"

I looked straight to his eyes pero iniwas niya ‘to.

"He kissed me! Hindi ko alam na hahalikan niya ako. It was nothing!"

"Nothing? Kung sayo wala, sakin meron!"

Hinawakan niya ang dalawang balikat ko.. Pahigpit ng pahigpit.

"Wag kang maniwala kung ayaw mo, hindi kita pinipilit."

"Gusto ko maniwala pero nasasaktan ako. Mahal mo siya Hina, alam ko. Ramdam ko."

Tumungo siya sa harap ko at dahan dahan niyang binitawan ang mga balikat ko.. Kahit anong gawin ko, di ko kayang magalit ng sobra sa kanya.

“Zai, hindi.. Ikaw ang..”

“Alam kong never ko siyang mapapalitan sa puso mo.”

He sighed.. Slowly look at my eyes and stare.. Why do I keep falling and falling again for you? Ang sakit. Natatakot na ako sayo.. He put his hands on my cheek.. His face coming closer and closer.. Pain Alam ko ang reason behind this last kiss.. My tears fall on his hand.. And our lips met.

"I love you."

I don’t want to hear it. Please no,

"Goodbye. You won’t see me again."

And I was left dumbfounded. Staring at him before he fades on my sight.. I can’t move.. I don’t want you to leave.

"Zai!"

I chased him pero di ko siya mahabol.

"ZAI! Please don’t! Kajima!"

(Don’t leave!) He’s fading. Wag kang umalis.. I can’t see the road with these blurry eyes and before I could stop---an uncontrolled car was going towards me...



All I can see was darkness,

"Zai---"

CHAPTER 29

My brain is out of control.. All I can see was the light of that car..  I tried to say his name again.. This is my end,I know for sure..  I can’t control my feet. I can do nothing..

"HINA!!"

  I turned my sight to him and saw him running towards my place.. My feet are stuck and I can run no more..  He wrapped his hands around me and---


All I can see was darkness,

"Zai----"

I breathe normally as hard as I can but someone forcing me not to.. Ang sakit. I found Zai on top of me, blurry. Full of bloods.

"I s-still and al-always l-love y-you.."

And everything went black.

"Saranghae.."

Zai’s POV

September  28, 20**


CRAP. Ang sakit ng ulo ko. Hindi ko magalaw ang buong katawan ko.. I opened my eyes slowly, checking where I am.. Para akong binugbog.. Manhid ang buong katawan ko.. A-ano bang nangyari..

"Saranghae.."

"HIN-!"

"Oh my god. Call the doctor. Finally!! He’s awake!" an old woman being happy as she saw my eyes open.


May lalaking nakaputi ang lumapit sakin.. A-anong gagawin ko? He checked me and wrote stuffs na hindi ko naman nakikita.. Ano bang ginagawa nito? Ang labo naman oh. Sino ba ‘to?


"He’s fine now. I’ll leave you for a while, I have to check the observation made a while ago. I’ll be back for the result."


"Thank you doctor." Sino ‘yun? Ang sakit ng ulo ko. Agh. "Zai hijo, are you okay? Feeling better?" I looked at her, sino ‘to?

"Sino ka?"

Who are they?  Hindi ko sila maintindihan.

"Asan si H--"

"S-sino?" Si-sino nga ba ‘yung hinahanap ko?

"Hindi ko maalala."

“Oh my god. What’s the meaning of this?!”

"This is possible Mrs. Zerezo. The accident may cause trauma and temporary loss of memory. I’ll look at his status again and we’ll see."

"Sino ka ba ha?"

Nakakairita ang boses niya. Tek.

"At ano ba ‘tong mga nakalagay sakin ha? Alisin niyo ako dito!"

I tried to free myself pero nawawalan ako ng lakas.. TSK. Ano bang nagyayari sayo Za-- S-sino ba ako?

"Umma!"

May pumasok na isang babae na kamukha nung matandang babae.. Mag-ina siguro. Ewan. Wala akong pakielam. Ang alam ko lang, dapat akong umalis dito.

"Zai-ya.. Gwaen chan na yo?"

(Are you okay?)

"Wala kang pakielam."

I glared at her. Sino ba siya para tanungin ako?

"Umma, a-anong nangyari?"

"I-i don’t know." She began to cry.. Paulit ulit niyang sinabi na "I don’t know.. I don’t know.." Asan ba kasi ako? Ano bang ginagawa ko dito? Naiinip na akong manood ng drama dito.

Bumalik ‘yung lalaking nakaputi may hawak siyang malaking envelope.. Nung pinakita niya ‘to dun sa umiiyak na matandang babae, lalo siyang nanghina.. Pati ‘yung kamukha niyang babae, umiyak na ng umiyak.. Ano ba ‘yan.  Biglang may sumulpot na maliit na bata sa harapan ko.

"Okay ka?"

he asked. Gusto kong magalit kasi kanina pa akong tinatanong kung okay lang ako, alam naman nila siguro na hindi ako okay di ba? Tsk.

"Hindi."

I answered.

"Si Ate Hina lang ang kelangan mo, o-okay ka na rin."

Ate H--Hina?

"Hi-hina?"

He nodded. Ngumiti siya.. Pa-parang kilala ko ‘tong batang ‘to.. AGH. Tumitibok ang ulo ko. Ang sakit.

"Ba-bata, sabihin mo nga sakin.. Anong pangalan mo?"

"Ano ka ba ku-kuya! Si Zen ‘to."

Lalo siyang ngumiti at pinasingkit ang mga maliliit niyang mata.. Mukhang magkakasundo kami nito ah.

"S-sino ‘yung Hina na tinutukoy mo kanina?"

SILENCE. Nagulat siya sa sinabi ko.

"H-hindi mo din maalala si Hina?"

Nagsalita ‘yung babaeng kamukha ni Zen.

"Eh ano naman kung hindi ko maalala?"

"Bakit ba ganyan ka Zai?! Ano bang nangyayari sayo?!"

"A-anong tinawag mo sakin?"

They froze.

"Z-zai ba?"

"ATE!!"

Nagsimulang umiyak si Zen.

"Te-teka, ba-bakit ka umiiyak?"

"Bakit ganun si kuya? Hindi niya maalala s-shi Ate H-hina?"

Binuhat siya ng tinatawag niyang ate.



Ano bang nangyayari dito? Na-naguguluhan na talaga ako.. Putek. Sino ba ‘tong mga tao sa harapan ko. Puro iisa ang mukha nila.. Ganito na ba talaga kalaki ang mga pamilya ngayon.. Tapos tinatawag pa akong "Kuya" ni Zen. Ano ba kasing nangyari sa akin.. Bakit wala akong maalala.. Bkit nila akong tinatawag na Zai? At-- AT sino si Hina?





Hina’s POV



Hina. Hina. Hina. Ang sakit sa tenga. A-ano ba ‘yun? Si-sino ba ‘yun? Inulit niya ang pagtawag sa pangalan na "Hina".  I tried to see who he is.. His face was so close to me when I opened my eyes.. Sino siya? Lahat ng nasa paligid ko puti..  I think I’m heaven and this guy is my angel.


"Hina?" a sweet voice saying an unfamiliar name... Paulit ulit. Nakakarindi.

"Hina?"

He nods and smiled.

"Sino ka?"

 I asked him but he refused to answer.


"Are you okay now?"

"Yes."

He touched my wound on my hand and kissed it. Soft warm lips.

"Where am I?"

"The place where you have to be." He patted my head and left me lying on the bed. Who’s Hina?

"Misteryosong mama, este Kuya.. A-asan ba ako?"

"Pinay ka nga. Sa lugar ko."

I looked around his so called place.. Arrange ang lahat. Ang galing. Parang hindi lalaki ang nakatira dito..

"A-anong pangalan mo?"

"Zein. Call me Zein."

"Ba-bakit ako nandito? Teka, pa-paano ako napunta dito?"

"Tell me, can you still remember your name?"

"M-my name?"

I’m H-- Huh?

"Aw."

Biglang sumakit ang ulo ko.. Walang pumapasok sa utak ko.

"You have a temporary loss of memory. You’d been unconscious for 20 days and here you are. Nasa bahay ka namin ni papa. At oo nga pla, Hina ang pangalan mo.."

"H-hina?"

He nods. Pinakita niya ‘yung t shirt na puro dugo..

"Suot mo ‘to nung dinala ka namin dito.."

Tinuro niya sakin ‘yung nakaprint na maliit na text saying "Hina Yasu"

"A-ano ba kasing nangyari? Ku-kung akin talaga ‘yang damit na ‘yan.. Ba-bakit puro du-dugo?"

Bigla akong nanlamig..

"Do-do you really want to know how and why?"

I nod. G-gusto ko talagang malaman ang lahat.


"I don’t think it’s a good idea to tell her everything.. Nasa complicted stage pa siya.. Trauma." Napatingin ako dun sa lalaking bagong pasok ng kwarto. He looks familiar. Hindi ko masabi kung sino.

"Si-sino kayo?"

"Call me Zed Lee. I’m Doctor Lee. I am the one who took you here."

"Mukhang tama ang observations niyo Papa, naapektuhan ang ibang parts ng brain niya kaya nagkakaroon ng memory loss."

"What are you saying? Memory loss? Amnesia?!"

"Well, you seem to be a very intelligent girl. Sa babaeng nattrauma, napakarare ng katulad mo.”Hindi ko sila maintindihan.. Lalong sumasakit ang ulo ko.

["I s-still and al-always l-love y-you.."]

 A bloody guy flashed to my head..

"Sa-saranghae.."

I was dumbfounded.



A bloody guy saying that he loves me.. His face are not clear.. A-ang sakit ng ulo ko.. Pero bakit parang gusto kong umiyak. A-ayoko nito. Na-nakakatakot.. Naguguluhan ako.. Ang hirap.. Sino-- sino ‘yun?

"Hina, o-okay ka lang?"

I looked at him unconsciously.. I can feel my tears falling for my eyes.

"Papa."

"Te-eka lang.."

"Hina.. Naririnig mo ba ako?"

"He was f-full of bloods.. Saying that he loves me.. AHH!!"

Ayoko na. Ang sakit..

"Blurry. I can’t see. Lights. Him. Accident. BLACK!"

"PAPA!!"

I cry uncontrollably. I can’t remember clear. Ang sakit na ng ulo ko.. Tama na!

"TAMA NA! AYOKO NA! ANG SAKIT SAKIT NAAA!!!"

"Patahanin mo siya .. Let her calm.. Hahanap ako ng gamot."

"‘Yung lalaki, umiiyak. Tumatakbo. May ilaw."

"Calm down, Hina. Everthing will be alright. Hina.. Shh.."

"Hinahabol ko siya! Tapos... Tapos.. Tapos..."

and a kiss.

 A kiss from this guy tamed me. A sweet kiss blew my aches away.

CHAPTER 30

October 16, 20**

"Hina Ppali!"

"Yes! "

Dinala ko na ‘yung box na pinapadala niya sakin.. Kagagaling lang namin galing airport. Inihatid kasi namin si Doctor Lee, babalik siya sa Korea para gawin ‘yung naiwan niyang gamit.. We’ll be staying here in the Philippines for  2-3 months ata? Ewan.



Iniabot ko na kay Zein ‘yung kelangan niya tapos inayos na niya ‘yung gamit niya.. Tinuro niya sakin ‘yung magiging kwarto ko. Nagsimula na rin akong mag-ayos. Exactly 41 days ko na silang kasama, well sa simulang araw na nagising ako nun.. Alam kong hindi ko sila kaano-ano, pero sila lang ang makakatulong sakin.. We are still searching for my parents or any relatives.. Baka daw may chance na makita ko sila dito since na may lahi naman daw akong Pinoy. As a return, tumutulong ako sa kanila..

"Hina, ‘to na gamot mo.."

Pumasok siya dun sa kwarto ko, dinala niya ‘yung herbal medicine ko..

"Lagi nalang nakakalimutan eh."

"Sorry po."

Inabot ko na ‘yung gamot tapos ininum ko. ERRR. PAIT!

"Good girl."

He patted my head while I pouted my lips.



Lumabas na siya at nagsimula na ulit akong mag-ayos ng gamit.. Nakita ko ‘yung damit na sinuot ko nung naaksidente daw ako.. Ba-bakit wala akong maalala? Nakakainis.. Ang kwento sakin ni Zein, we were hit and run.. May kasama daw ako nung naaksidente ako. Nagkakagulo ‘yung mga tao. Dalawa daw silang doctor na nakakita samin, ‘yung kasama ko daw na lalaki dinala siya nung kasama niyang doctor.. Malala daw ‘yung lagay nung kasama ko at wala na daw silang balita tungkol sa kanila..

"Kung pede ko lang makita ‘yung nakasama ko.. "

Kinuha ko ‘yung wallet na kasama nung damit ko.. Puro dugo. BV. Kahit ‘yung pictures na nakasingit dun may dugo dugo.. Kaya ‘di ko makita ng ayos ang mga mata nila..

"Hina, tara sa labas."

"Bakit?"

Bigla kong tinago ‘yung wallet sa loob ng closet.

"Shopping tayo."

"Shopping?"

He nodded.. Tapos hinigit niya na ako palabas.

"Wala kang masyadong damit diba? Tsaka puro lumang damit ‘yan ni Mama.."

"Eh wala naman akong pera para mamili no!"

"At sinong may sabi na ikaw ang gagastos?"

He smiled. Oo na! Siya na ang gwapo!!

He called for a taxi tapos sumakay na kami.. Ilang years din na daw pabalik-balik si Zein dito sa Pinas kaya medyo may alam siya dito..  He’s a mixed. Pinoy at Korean. Pag hindi ko maalala ‘yung mga pangalan nung ibang bagay, siya ang nagtuturo sakin.. Nung una, talagang naiilang ako. Lalo na nung first day.. I can still remember his lips touching mine.. Hindi ako nagulat pero isn’t it unappropriate to kiss a stranger? Pero sabi niya ginawa niya lang ‘yung para patigilin ako.. Buti nga daw at effective e.

"Woah. Philippines, bago ka na ah."

Mukha siyang ewan nung sinabi niya ‘yun.. Kausapin ba naman ang Philippines? LOL.

"Siguro may ia-eye ball dito no, kaya mo ako inaya?"

"You’re kidding me, right? Wala na ako ulit kakilala dito.. Relatives ko lang from my mother’s side."

"So?"

"Imposible na may maka-eye ball ako!"

He smirked. Damn, ako na nga ang slow!



Pumunta kami sa department store at pinili niya ako ng damit. Tagabit-bit lang naman ako ng basket ng mga pini-pinili niya.. Oo na, siya na nga ang mayaman kaya dampot lang siya ng dampot. Spoiled brat dahil unico hijo. At tulad ng sabi niya, binayaran niya ang lahat at puro damit ko lang daw ‘yun.. Inaya na niya akong kumain para makapaggroceries na agad.. Tapos uwi na. Siya na ang umorder, alam na naman niya kung anong gusto ko.. Naiwan ako sa table tapos tiningnan ko ‘yung mga damit na pinili niya. ^^,


"Hey! I think I know you.. Mu-mukhang nakita na kita before.." May lumapit saking isang lalaki..

"Pardon?"

"Ikaw nga! Uy, Ikaw si Hina di ba?" I nod.. Pa-pano niya ako nakilala? Siguro may alam siya tungkol sakin..

"Pano mo po ako nakilala?"

"Ayos ka lang? Sikat kaya kayo dito.. Lalo na ng bf mo, ang pinakasikat na gangster!" Gangster? "Anyway, ibati mo nalang ako sa kanya ha?"

"Teka! Sandali la---"

Nakaalis na siya.. Sayang.

"Oh? Bakit ka nakatayo?"

"Ha? Eh--wala.."

I smiled tapos umupo na uli ako. Kumain na kami tapos napansin kong may nagbubulungan na babae sa table na kasunod samin.. Alam kong kami ang pinaguusapan nila.

"Wag mo nalang silang pansinin."

Napansin din pala niya. Nag-nod nalang ako.. Nag-wait sign sakin si Zein. Restroom lang daw siya.

Naiwan na uli ako.. Inubos ko na ‘yung pasta ko.. Pansin ko lalong nagpapansin ‘yung dalawang babae na nagbubulungan.. Ano bang problema nila? Pft. Wag silang pansinin. Wag silang pansinin.. Pero, baka kilala nila ako? Should I ask them? Pero sabi din ni Zein na wag ko silang pansinin eh.. Hayaan ko nalang sila.. Nahalata ko na lumalapit sila sakin..



"Sabi ko na nga ba, siya ‘yung gf niya di ba?” I looked at them while taking a sip on my drink.

"D-do I know you?"

I asked.


"No. But we know you" They smiled.  I just nod and ignore them.. "Bakit kaya ibang guy kasama nya?"


"Ewan, pero atleast pogi ‘yung bago niya ah.."


"True. Eh di ibig sabihin single na siya uli?"


"OMG! Oo nga!" Naguguluhan lang ako pero ‘di ko talaga sila pinansin.. Mukhang ‘di ko sila ka-close dati..



Bumalik na agad si Zein saktong pagkaalis nung dalawang babae.. Inaya na niya ako palabas.. Dadalhin ko na sana ‘yung plastic bags ng inagaw niya ‘yung sakin.. Hindi na ako nagreklamo.. Mas maayos kasi kuung siya na ang magdadala eh. Pumunta na kami sa supermarket, dinala niya sa baggage counter ‘yung bags tapos kumuha ng push cart.. Weird siya ngayon no?

"Kelan ang balik ni Doctor Lee?"

"Next next week pa ata. Pero di pa ‘yun sure kasi may dumagdag na naman na patient na kelangan niyang bantayan.."

"Ah.."

Bigla siyang tumahimik.. Di ko maintindihan kung bakit. Tumahimik nalang rin ako.. Wala akong lakas ng loob para magtanong.. ‘Di naman niya ako kakilala eh. PFT.


"KUYA! DUN TAYO!"

May nagtatakbong batang lalaki na papunta sa place namin.. Mukha—

"Ay!"

"A-ayos ka lang ba?"

tanong ni Zein. Nagsimulang magiyak na ‘yung bata tapos nagtakbo palayo samin.. Badtrip.  Ang sama ng pagkakabunggo sakin nung bata. Itinayo ako ni Zein tapos biglang may lumapit saming lalaki.

"Excuse me, Alam niyo ba kung san tumakbo ‘yung batang lalaking umiiyak?"

"Si—"

Sino?

"Dun."-Zein

"Thanks."

"Ki-kilala kita."