Twee weken.
Dat is de tijd.
Die verstreken was.

Twee weken.
Waren we samen.
Toch apart.
Door de afstand.

Elke dag.
Elke ochtend.
Elke middag.
Elke avond.
Bellen.

Ik mis je.
Ik mis jou ook.
Die twee zinnetjes.
Daar begon het gesprek mee.

Dan duurde het.
5.
10.
15.
20.
Soms wel 30.
Minuten.

Heerlijke gesprekken.
Fijne stiltes.
Vol liefde.
Ieder woord.
Smachtend naar hem.

2 weken.
Duurde zo lang.
Zonder hem aan te raken.
Volgende week dan eindelijk.
Ga ik naar hem toe.

Mijn telefoon gaat.
Het is hem.
Ik weet niet hoe snel.
Ik moet opnemen.

Ik mis je.
Zegt hij wanneer ik opneem.
Ik mis jou ook.
Zeg ik.
Morgen kan ik jou eindelijk.
In mijn armen sluiten.
Zegt hij.

Een traan.
Loopt over mijn wang.
Snel knipper ik hem weg.
Morgen.

Ik mis je.
Zeg ik opnieuw.