We zijn er bijna.
Zegt hij.
Hij remt af.
We staan stil.
Voor een gigantisch huis.

Wow.
Vind je het mooi?
Vraagt hij.
Ik knik.
Met open mond staar ik.
Naar het huis.

Er spookt n woord door mijn hoofd.
P-r-a-c-h-t-i-g
kom je?
Hij steekt zijn hand uit.
Ik pak hem vast.
Onze vingers verstrengelen.

Dat is het huis van de buren.
Zegt hij lachend.
Ik word rood.
Oeps.
Hij lacht.

Dan wijst hij.
Naar het huis ernaast.
Wat.
Veel groter is.
Nu klapt mn mond al helemaal open.

Holy shit.
Zeg ik.
Hij lacht.
Kom.
We lopen naar de deur.
Hij heeft de sleutel.

De deur gaat open.
Wow.
Het is nog groter.
Dan vanbuiten.
Ik sla mijn hand.
Voor mijn mond.

Hij zet mijn tas neer.
Ik draai rondjes.
Ik voel me net een prinses.
Denk ik.
Je bent mijn prinses.
Zegt hij.
Shit.
Ik zei het hard op.

Ik bloos.
Hij kust me op mijn voorhoofd.
Pakt mn hand.
We lopen naar.
De woonkamer?
Denk ik.

Hallo mam.
Zegt hij.
Och daar is ze.
Dag lieverd.
Zegt ze.
Ik weet niet.
Tegen hem.
Of tegen mij.

Hallo.
Zeg ik netjes.
Dag meid.
Ik ben zijn moeder.
Maar dat had je vast al begrepen.
Ik knik.

Wil je iets drinken?
Ja graag.
Thee?
Koffie?
Water graag.
Zeg ik zacht.
Komt in orde.
Zegt ze.

Kom ik laat je het huis zien.
Zegt hij.
Hij laat me alles zien.
Ieder gaatje.
Iedere hoek.
Het is prachtig!
Dan komen we bij zijn kamer aan.
Hij heeft een tweepersoons bed.

Lichtelijke paniek komt bij me op.
Moet ik bij hem in bed slapen.
Nu al?
Hij zet mijn tas neer.
Kom.
Hij trekt me weer mee.
Naar beneden.

Hier is je water.
Zegt zijn moeder vriendelijk.
Dank u.
Zeg ik beleefd.
Ze knipoogt.

Hij komt achter me staan.
Zijn armen.
Ik voel.
Hoe hij ze om mij.
Heen slaat.
Hier heb ik naar verlangd.

Eindelijk.