R-18

Chapter 11: Trio

My smile was wide as I ran closer to Reybien. May nahuli na naman kasi itong isang malaking tuna.

"Careful," kunot-noong paalala niya. Kahit na ayaw ko ay sinunod ko siya.

Sumulong ako sa tubig. Nasa hanggang legs ang abot ng tubig sa kaniya, paglapit ko naman ay malapit na sa baywang ko ang tubig.

"Ang sarap ihawin niyan, Rey!" natutuwang ani ko.

"Ayaw mo ng may ketchup?" tanong niya. Kahit nasa tinatanggal niyang tuna ang tingin, alam kong kapilyuhan na naman ang nasa isip niya.

I'm not mistaken because when he looked up at me, he had a grin on his face.

I just shook my head, keeping my mouth shut. When he put the fish in the basket I was carrying, he took the basket from me at siya na ang nagdala.

Mag-iisang linggo na kami sa lugar na ito. Tuwing umaga ay wala siya sa tabi ko kapag nagigising ako, palagi ko siyang naabutan sa tabi ng dagat, naninibat ng isda.

I always late kapag nagigising dahil sa nangyayari bago kami matulog. Lahat na yata ng p'wedeng pwestuhan sa bahay na ito ay napagsaluhan na namin. Even at sea, we just found ourselves naked with our own world while exchanging 'I love you's'.

I kept drinking my pills so no matter how many times Reybien's juice exploded inside me, alam kong walang mabubuo.

"Akala ko ba hindi ka naga-almusal?" tanong ko nang maghanda na siyang magluto.

"I just said that," he said with a laugh. Nakaharap siya sa isdang nililinisan niya, ako ay nakapanghalumbaba sa lamesa, pinanonood siya.

Hinubad niya ang top niya kaya malaya ko nang nakikita ang katawan niya.

"Wife, I can feel your stare," natatawang aniya nang hindi man lang ako nililingon.

Nilipat ko agad ang tingin ko sa tuna na iniihaw namin.

"Ha? Iniihaw na tulingan kana ba ngayon?" Pinilit ko ang sarili na hindi mautal.

He chuckled sexily. "I'm not.... mas masarap ako riyan."

"Rey!" I exclaimed. Darn umiinit na naman ang mukha ko.

Tumawa siya. Tumigil siya sa ginagawa at hinarap ako. Wala na akong nagawa kun 'di ang ilipat ulit sa kaniya ang tingin ko.

He was grinning from ear to ear.

Ang buhok niya ay gulo-gulo.

"Hindi ba, Jimelle?" nanunuyang aniya.

I just squinted at him and averted my gaze. I looked out the window and could see the blue sky from here.

"Wife, hindi ba ako masarap?"

Gulat akong napalingon sa lalaki dahil sa lapit ng boses niya.

Bahagya akong lumayo. Ang mga braso niya ay nakatukod sa lamesa at likod ng inuupuan ko.

"Hmm? Hindi ba ako masarap?"

"Ang aga mong magpasarap, Rey..." nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto ang aking nasabi!

Tumawa siya. Oh my god!

Binalot ng init ang mukha ko. I avoided looking at him even though it was nice to watch him laugh.

"N-nagugutom na ako, Rey...." Bakit kasi hindi na lang siya magluto?

Bakit nilalandi niya pa ako?

He chuckled softly that killing me softly. Para na niya akong pinapatulog sa rahan ng pagtawa niya, idagdag pa ang maimbong na mabango niyang hininga na dumadampi sa labi ko.

"R-rey, kasi... gutom na ako," pagdadahilan ko. Marahan kong tinulak ang matitigas niyang dibdib.

"Yeah, sorry," natatawang aniya. Mabilis niya akong hinalikan sa labi bago umayos ng tayo. "Kaunting hintay na lang 'to, Jimelle baby."

Nagpatuloy na ulit siya sa ginagawa. Umiinit na ang pwet ko dahil sa matagal na pagkakaupo. Naisipan ko na munang tumayo at lumabas habang abala si Reybien sa ginagawa. Hindi na ako nag-abala pang magpaalam.

Naglakad-lakad ako sa kahoy na tulay, ang paa nito ay naaabot ng tubig dagat. May mga maliliit na isda akong nakikita. Papalubog na naman agad ang araw. Hindi ko alam kung kailan kami aalis dito. Pero kung tatagal pa kami ay mas gugustuhin ko 'yon.

Napaayos ako ng tayo nang nakaramdam na tila may nakatingin sa akin. Nilingon ko ang bahay, pero wala namang Reybien ang nanonood sa akin. Nilibot ko ang tingin ko sa paligid. Nagtayuan ang balahibo ko nang may mamataan akong isang bulto ng tao mula sa taas ng bangin, sa mapunong bahagi.

Hindi ko makilala kung sino dahil para lang siyang anino sa paningin ko, sa layo. Napahawak ako nang mahigpit sa summer dress ko. Isa siyang babae, sa mahabang buhok pa lang nito na nililipad ng hangin ay halata na. Gano'n rin ang hubog ng katawan nito.

She was staring at me, too.

Hindi ko ito makilala dahil malayo. Para akong sinasakal sa pagtitig na ginagawa nito sa akin.

"Wife?"

I quickly looked back at the house when I heard Reybien's voice, it looked like he was looking for me. Pagbalik ko nang tingin sa bangin ay wala na roon ang babae. Nagbuntong-hininga ako at naglakad na pabalik sa bahay.

Who is she...

"I was looking for you," saad ni Reybien nang lumabas ng pinto.

"Really? I'm sorry. Nalibang ako sa mga maliliit na isda roon kaya 'di kita naririnig," sabi ko at tinuro ang kinatatayuan ko kanina.

"Hmm, okay." Kinabig niya na ako papasok. Napansin ko pa ang paggala ng tingin niya sa paligid bago ako ipasok. Sinara niya ang pinto. "The foods are ready."

"Okay!" Pinasigla ko ang boses ko.

Isinawalang bahala ko na lang ang aking nakita. Baka naman naligaw lang ang babaeng iyon.

Naligo ako nang mabilis matapos naming mag-dinner ni Reybien, siya naman ay umakyat sa taas. Nagbihis agad ako. Nang makita kong maayos na ang itsura ko ay tinungo ko na rin ang daan paakyat.

May narinig ako na marahang kanta. Hindi ko alam na mahilig palang mag-music itong si Reybien. When I finally climbed, I immediately dropped my gaze on the roses scattered on the wooden floor.

"Alam kong wala kang alam kung ano'ng meron ngayong araw," pagsasalita ni Reybien.

Umangat ang tingin ko sa kaniya. Naglakad siya palapit sa akin. Pinulot niya ang isang pirasong rose na nasa paahan ko. Inabot niya 'yon sa akin.

Nakangiti kong tinanggap ang bulaklak.

"Thank you."

"Happy 3rd Anniversary, my wife," he said softly.

Napamaang ako, gulat na nakatingin sa kaniya. Natawa siya nang mahina dahil sa reaksyon ko. Mas lumapit siya sa akin. Iginaya niya ako patungo sa swimming pool na ngayon ay may salamin na sa ibabaw.

Ipinalupot niya sa baywang ko ang dalawa niyang matitigas na braso.

"I understand," bulong niya at masuyong hinalikan ang tainga ko. "Kung p'wede ko lang gawin ang lahat, binura ko na sana ang mga ala-ala mo. I want you to forget what I did to you before. I want us to start again."

Pinulupot ko ang mga braso ko sa batok niya.

Totoo na ba talaga itong nangyayaring ito?

Marahan niya akong isinayaw. Napangiti ako at hindi na pinigilan ang pagtalon-talon ng masaya kong puso.

"Reybien."

"Hmm?"

"Uh... I want to know you more," nag-aalangan kong sambit.

Bahagyang tumigil ang paggalaw niya kaya napatigil din ako. Titig na titig lang siya sa akin.

"Uh-ahm... Okay lang kung hindi ka pa handa." I smiled at him to assure him that there was no problem with me kung hindi niya pa handang sabihin.

"I'm sorry, Jimelle... For now, pangalan ko pa lang ang malalaman mo. I'm Reybien Jude Fuertez, Mrs. Fuertez, your husband."

He smiled at me sweetly. Ginantihan ko ang pagyakap niya sa akin. Parang ingat na ingat siyang panggigilan ako. Parang hindi niya naman ginawa kagabi.

Umayos siya ng tayo at diretso akong tinitigan. Naramdaman ko ang mainit niyang palad na gumapang pataas sa naka-hook kong bra.

"Reybien." Bago ko pa masundan ang sasabihin ko ay natanggal na niya 'yon sa pagkakakabit.

He caressed my back. Alam ko na kung saan na 'to patungo.

I closed my eyes as one of his hands crawls up to my chest. He gently squeezed my left chest. Napa-ungol ako.

"R-reybien....'wag dito," humihingal na agad na sabi ko. Haplos pa lang niya ay para na akong mawawalan ng hangin.

Tumigil siya sa pagpisil-pisil. Inalis niya ang kamay niya sa loob ng damit ko. Napasinghap ako nang bigla niya akong kargahin. I quickly wrapped my legs around his waist to keep from falling.

Mas naramdaman ko ang matigas na bukol sa kaniyang harapan.

Pabagsak siyang umupo sa bamboo seat habang nasa hita niya pa rin ako. Agad niya akong inatake ng mapupusok na halik. Lalong uminit ang katawan ko at nagsimulang pagpawisan.

When he took off my top, he immediately attacked my chest. His tongue played with my hard nipples while staring at me. Kitang-kita ko ang nag-aalab niyang mata.

Inalis niya ako sa pagkakaupo sa kaniya. Hinila niya pababa ang short ko. Mabilis niya lang na pinatakan ng halik ang tiyan ko bago ulit ako kinabig palapit sa kaniya.

He groaned as I moved on top of him.

Bahagya niya akong inangat. He quickly took off his shorts along with his boxer. I clung so tightly to what he was leaning on when he touched my femininity. Napa-ungol ako kasabay ng pagpasok ng dalawa niyang daliri.

Lasing na lasing ako sa ginagawa niyang paglabas-masok. Mapupungay ang mga mata niya habang pinapanood akong mabaliw sa ginagawa niya.

"Rey..."

Tumigil siya sa ginagawa at muling hinawakan ang baywang ko.

I touched his erect manhood and slide it slowly inside me. Napa-ungol ako pero mas malakas ang sa kaniya.

Awang ang bibig niya at nakapikit, ang noo ay kunot na kunot na para bang isang malaking kaginhawaan sa kaniya ang kaniyang pagpasok.

He moved slowly which drove me crazy again. Ilang sandali lang ay mabibilis na ang ginawa niyang paglabas-masok na sinalubong ko naman.

"Sh*t, Jimelle..." Sinubsob niya ang mukha sa leeg ko. His strong arms was snaked around my hips tightly while penetrating me hardly.

"R-reybein-Ahhh!" I cried out loud after the hot explosion of his juice inside me.

Bumagsak ako sa matitigas niyang dibdib. Mabibilis ang pagtaas-baba ng dibdib niya. Ang maiinit niyang hininga ay tumatama sa balikat ko.

"Happy anniversary, R-reybien."

"Happy anniversary, my beautiful wife."

Sa pagod ay madali akong nahila ng antok.

Reybien was no longer beside me when I woke up in the morning. Maybe he was catching fish again. I got up and went out of the room.

Lumabas ako matapos magtimpla ng milo. Ang tubig ay nasa malayo. Nilibot ko ang tingin sa tabi ng dagat, wala si Reybien. Nangunot ang noo ko.

The next place I went was the second floor. Ang bumati sa akin ay ang maaliwalas na sikat ng araw, pero wala parin si Reybien. Nilibot ko ang tingin sa buong paligid. Kahit sa batuhang bahagi.

Nagsimulang kumabog ang dibdib ko nang hindi nakita ang bulto ni Reybien. Parang gusto kong maiyak na ewan. Hindi. Hindi panaginip ang lahat.

Totoo ang mga nangyari!

"Reybien?"

I was calling my husband's name as I went down the stairs. I still haven't heard Reybien's respond.

Tinungo ko ang pintuan palabas. Saktong pagbukas ko ay nakita ko si Reybien na mabibilis ang hakbang patungo rito sa bahay, galing sa gubat.

Pinunasan ko ang luhang lumandas na pala sa pisngi ko bago nakangiting naglakad upang salubongin siya.

"Where have you been? I was looking for you-"

"Let's go," malamig niyang sinabi. Hindi man lang siya tumigil, nilampasan niya ako.

Parang gusto ulit bumagsak ng luha ko. Pero pinigilan ko at agad na sumunod sa kaniya. Naabutan ko na lang si Reybien na pilit sinisiksik sa maleta ang mga gamit namin.

"Reybien, ano ba ang nangyayari? M-may pupuntahan ka ba-"

"Just f*cking move, Jimelle!" sigaw nito na nagpatalon sa akin.

Namasa ang gilid ng mata ko. I swallowed the blockage in my throat and nodded. Lumabas siya ng kwarto kaya nilapitan ko na ang maleta at inayos ang pagkakalagay ng gamit namin. Pagkasara ko ay saktong kapapasok niya.

Kinuha niya agad ang maleta sa akin. "Let's go."

Agad na lang akong sumunod. Ibang-iba na naman ang Reybien na kaharap ko ngayon. Ang mga ugat nito sa braso ay mahahalata, para siyang nanggigigil. Ang bagang niya ay mahigpit ang pagkakaigting.

"U-uuwi na ba tayo?" tanong ko nang makarating kami sa sasakyan niya.

"Stop asking will you? Just f*cking move! Faster!" galit na sigaw niya. Hindi siya nakatingin sa akin pero kitang-kita ko ang pagkataranta at galit sa mga mata niya.

He opened the passenger's seat to let me in but I did not enter. He angrily turned to me. Kinabahan ako dahil sa talim ng tingin nito. Para akong sinasakal sa titig niya.

"Akala ko ba okay tayo? B-bakit bigla-biglang magkakaganito?" Hindi ko napigilan ang mapaiyak.

Mas umigting ang bagang nito.

"Just f*cking get inside," nagpipigil nitong sinabi. Muli niya pa sanang hahawakan ang braso ko para ipasok ngunit mabilis kong hinawi ang kamay niya.

"H-hindi ganito ang gusto kong mangyari matapos nang ginawa natin, Reybien! W-wala lang ba lahat para sa'yo ang mga nangyari, ha?!"

Napahilamos siya sa mukha. Namula ang buong mukha niya dahil sa ginawa niyang iyon.

"Get inside..." mahinahon ngunit bahid pa rin ang pagpipigil na sabi niya.

Umiling ako. Kumuyom ang kamay niyang nakahawak sa nakabukas na pinto ng passenger's seat.

"Not until-" hindi natapos ang sasabihin ko nang bigla kaming makarinig ng putok ng baril na umalingaw-ngaw sa buong lugar.

"F*ck!" pagmumura ni Reybien at agad akong hinila paupo.

I covered both of my ears as a series of gunshots echoed all over the place. Narinig ko ang hangin na sumingaw mula sa gulong ng sasakyan ni Reybien.

Binalot ako ng guilty nang makita ko ang sasakyan ni Reybien na hindi na p'wedeng gamitin. Ang mga putok ng baril na iyon pala ay para sa amin? At teka sandali, bakit kami pinapuputukan?

I looked up at Reybien as he held my wrist. Mahigpit ang pagkakahawak na para bang pinaparating niya na hinding-hindi niya 'yon bibitiwan. Hindi niya ako bibitiwan.

I gasped when he suddenly pulled me upright and pulled me away from that vehicle. We were just a few steps away from the car when the car exploded.

Isang baril ang hinugot ni Reybien sa bulsa ng maong niyang pants.

Nanlalaki ang mga mata kong napatingin sa kaniya. Bakit siya may baril?!

Muli akong napasigaw nang ipaputok niya iyon sa likuran ko.

Mabibilis ang takbo ni Reybien. Kahit nanghihina ang tuhod ko sa bilis niya ay pinilit kong maging matatag 'tulad ng sinabi niya.

Hindi natitigil ang pagpapaputok niya sa kung saan habang patuloy kaming nagtatakbo. We are now in the middle of the forest. He pulled me to a large tree and quickly plunged me into his chest.

"Relax," sabi na naman niya. Kalmado lang ang mukha niya habang seryosong nakatingin sa unahan namin. May mga bala akong nakikitang tumatama sa puno na nasa likuran niya.

Hindi ko alam kung ano ang ginagawa ng mga kamay niya sa likuran ko. Pero nang marinig ko ang pagkasa ng baril ay mukhang alam ko na. May pinaputukan siya sa kaliwa namin nang hindi niya nililingon.

"Let's go," walang emosyong aniya at mabilis ulit akong hinila.

Sa ilang minutong pagtatakbo namin at pakikipagpalitan ni Reybien ng bala sa kung sino ay natanaw na namin ang kalsada. Iyon ang kalsada na patungo sa mansion.

"Hi, Rey. Kumusta?" Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses.

Ngumisi lang si Reybien. Bumagal ang pagtakbo namin hanggang sa tumigil kami. May isa akong nakitang naka-itim na lalaki sa bandang kanan. Palapit ito sa amin.

"R-reybien, may kalaban," bulong ko kay Reybien without taking my eyes off to the man who was walking towards us. Wala man lang ba siyang takot?!

"Sabi ko sa'yo, Rey, kalaban 'yang si Lance, eh," ani ng lalaking unang lumapit sa amin.

Umangat ang tingin sa amin ng lalaking si Lance na tinutukoy ng kasama namin ni Reybien. Nag-dirty finger ito sa lalaking kasama namin.

"G*go, Denz," ani Lance sabay ngisi. Nang magtama ang mata namin ay ngumisi ito at mas binilisan ang paglapit sa amin.

"Rey, aagawin ni Lance asawa mo." Sabay halakhak ng tinawag na Denz.

"Take her home," ang sinabi lang ni Reybien. Sa baril niya ito nakatingin.

"H-ha? Pa'no ka?" Hinawakan ko siya sa braso pero hinawi niya lang 'yon. Parang gusto kong maiyak ulit.

Nagalit ba siya dahil sa nangyari sa kotse?

I would have said something more but he immediately turned his back on me. Umalis siya nang hindi lumilingon. Sinundan ko lang siya ng tingin.

"Let's go?" boses ni Lance.

Tiningnan ko ang dalawa. "How about him?"

Hindi sila umimik kaya muli kong nilingon si Reybien. Nasa malayo na siya, may kausap na.

I couldn't immediately move when I saw the person in front of him. Even when they were far away I recognized that woman. Siya ang babaeng nakita kong nakatitig lang rin sa akin sa bangin. Magkaharap sila ni Reybien.

Nanlabo ang mga paningin ko.

Kaya ba naroon ang babaeng 'yon kasi may namamagitan sa kanila ni Reybien? Siya na ba si Veanzee? Ang girlfriend ng asawa ko?

May kung anong sinabi ang babae kay Reybien. Bago ko pa man masalubong ang tingin ni Reybien ay tumalikod na ako. May sasakyan na pumarada sa kalsadang natatanaw ko kaya doon na ako agad nagtungo.

Pinunasan ko ang mga luha ko.

Talo ako kahit ako ang asawa. Tinatalo ako ng girlfriend niya.

Sumakay ako sa sasakyan at tahimik lang na tumingin sa labas. Sumakay si Lance sa tabi ko, si Denz naman ay nasa passenger's seat.

Nang umandar na ang sasakyan ay binigyan ko pa ng sulyap ang kinatatayuan ni Reybien at ng babae. Mas lalo lang nanikip ang dibdib ko sa nakita. Imbes na ako ang tanawin niya paalis, sa babaeng kausap niya kanina siya nakatanaw habang naglalakad ito paalis.

"Use this." Napatingin ako sa tabi ko.

Nakaabot sa akin ang panyong hawak ni Lance.

"Sumbong kita kay Rey, Lance," nakangising ani Denz. "Nga pala Miss-ah no. Mrs. Fuertez, I'm Denzel."

Humarap siya sa amin ni Lance.

Tinanguan ko siya. "Jimelle."

"Lance," si Lance sa tabi ko. "Reybien, Denz and I are the HE trio," he added.

"We are the trio of Heartless Evils Organization," sabi pa ni Denz na may ngisi sa labi bago bumalik sa pagkakaharap sa unahan.

So it's true... My husband is belong to organization.