w ten weekend robię maratony we wszystkich moich książkach, które aktualnie publikuję, więc stwierdziłam, że tutaj też zrobię. rozdziały będą o 12, 14, 16, 18 i 20 ❤️

☁

                — Jesteś pewna, że to on? — dopytała Carolynn.

Pokiwałam głową i zaczęłam próbować pojąć fakt, że mój manipulatorski, toksyczny były chłopak tu był i musiał ze mną porozmawiać. Od tak dawna go unikałam. Zaczęłam się trząść, zaciskając dłonie w pięści.

— Okej, zabierzmy cię stąd.

Dziewczyna złapała mnie za ramiona i ostrożnie wyprowadziła z planu, gdy ja próbowałam się opanować. Wyszłyśmy na słońce, a ja wzięłam głęboki oddech, nabierając do płuc najwięcej świeżego powietrza, jak tylko było możliwe.

— Co mam zrobić? — szepnęłam sama do siebie.

— Powiedziałaś Kenny'emu? — Pokręciłam głową. — Może powinnaś.

Ponownie wykonałam ten gest.

— Nie, nie mogę. Nie chcę... Za bardzo mi wstyd — wymamrotałam, łapiąc się za brzuch, by powstrzymać nadchodzące mdłości.

Wzięłam kilka głębokich oddechów i zaczęłam chodzić w tę i z powrotem, próbując wymyślić jakiś plan. Na razie nie miałam żadnego pomysłu. Podniosłam wzrok i wtedy natychmiast zaczęłam się wycofywać. Zaczęłam iść najszybciej, jak tylko mogłam, by nikt nie uważał, że wyglądam podejrzanie. Caro do mnie podbiegła, żebyśmy mogły iść razem.

— Skylar!

Wzdrygnęłam się na dźwięk jego głosu i stanęłam w miejscu, nadal się do niego nie odwracając.

— Skylar, hej! — zawołał, podbiegając do mnie. Wymusiłam szeroki uśmiech i na niego popatrzyłam.

— Cześć, Griffin — odparłam trzęsącym się głosem.

— Och, hej, Carolynn. Jak się masz? Nadal jesteś sama?

— Jestem zaręczona — odpowiedziała monotonnie. Chłopak się tego nie spodziewał i przez chwilę zbiła go tym z pantałyku.

— W każdym razie, czyż to nie cudownie?! — zwrócił się do mnie. — Znowu możemy razem spędzać czas.

— Yay — wymamrotałam. Zrobił krok do przodu, a ja się wzdrygnęłam, natychmiast cofając.

— Wszystko dobrze? Coś zrobiłem?

Czy on sobie żartował? Czy coś zrobił? Zrobił naprawdę wiele rzeczy.

— Po prostu... Nie zbliżaj się do mnie, proszę?

— No dalej, Sky! Było nam świetnie razem. Po prostu czas był nieodpowiedni — błagał, ponownie się do mnie przysuwając. Ponownie zrobiłam krok do tyłu.

— Griffin, proszę, przestań. — Mój głos ponownie zaczął się trząść. Złapał mnie za nadgarstek, który spróbowałam wyrwać z jego uścisku. — Griffin, proszę. — Łzy napłynęły mi do oczu. — Proszę, puść.

— Powiedziała, żebyś ją puścił, gościu. — Rozległ się głos Owena zza moich pleców. Niemalże popłakałam się przez ulgę. Poczułam obecność kolejnej osoby, a kątem oka zauważyłam, że Jer staje obok Caro.

— Kto to? — spytał Griffin, wskazując na Owena i Jeremy'ego. Otworzyłam usta, by odpowiedzieć, ale nie wydobył się z nich żaden dźwięk. Blondyn postanowił się odezwać.

— Jestem Owen. A to Jeremy.

— Miło was poznać, chłopaki. Właśnie nadrabiałem zaległości ze Skylar.

Stałam nieruchomo, a moje serce było milion razy na sekundę.

— Muszę iść! — wypaliłam, odwracając się na pięcie i przepychając się przez wszystkich.

Zaczęłam biec, a przystałam, dopiero gdy zabrakło mi sił. Zsunęłam się po ścianie, biorąc roztrzęsione oddechy i próbując się uspokoić. Wspomnienia z mojego związku ponownie pojawiły mi się przed oczami.

W mojej szafce był kolejny list. Wyciągnęłam go, zaczynając czytać treść. Kolejny powód, dla którego ludzie mnie nienawidzili. Wyrzuciłam kartkę papieru i ruszyłam w stronę domu mojego chłopaka. On już był na miejscu.

— Kolejny liścik? — spytał. Kiwnęłam głową, a on przyciągnął mnie do uścisku.

— DLACZEGO NIE POTRAFISZ NICZEGO ZROBIĆ DOBRZE?! JESTEŚ BEZUŻYTECZNA! — wrzasnął, a ja skuliłam się w kącie.

— Przepraszam — pisnęłam. Łzy spływały po mojej twarzy. Przyciągnął mnie do uścisku, gdy opadłam na podłogę.

— To nic. Kocham cię — wymamrotał. Nadal nie mogłam mu odpowiedzieć.

— Znowu idziesz do zespołu? — zapytał. Niepewnie przytaknęłam, a on jęknął zirytowany.

— Mogę opuścić jedną próbę.

Podniósł na mnie wzrok.

— Zrobiłabyś to dla mnie?

Z wahaniem kiwnęłam głową.

— Sky, musisz się od niego odciąć — powiedziała Caro, gdy siedziałam zapłakana w kącie mojego pokoju. Ponownie. — Nie możesz trwać w tym toksycznym związku. On cię manipuluje i wykorzystuje.

— Nie mogę, Caro. Nie mam nikogo innego — przyznałam, a łzy spływały po mojej twarzy.

— Och, Skylar. Zawsze będziesz miała mnie — obiecała dziewczyna, przyciągając mnie do uścisku. Zaczęłam szlochać w jej ramię już, wydawałoby się, po raz setny.

Otrząsnęłam się z głośnym sapnięciem, zauważając przed sobą bardzo zmartwioną twarz Charliego. Odwróciłam wzrok, szukając Caro albo któregoś z chłopaków. Błagam, ktokolwiek, tylko nie Charlie.

— Sky, nic ci nie jest? Porozmawiaj ze mną, proszę — błagał, patrząc prosto na mnie. Zamknęłam oczy, by opanować łzy.

— Caro — wydusiłam.

— Co?

— Caro.

Ponownie wybuchłam płaczem. Usłyszałam oddalające się kroki i oparłam głowę o ścianę, szlochając. Ktoś szybko do mnie podszedł, przyciągając do uścisku. Wtuliłam się w tę osobę. Strasznie paliło mnie gardło, zupełnie jakby nic w nim nie zostało.

— Hej, będzie dobrze, Sky. Jakoś to rozwiążemy — zapewniła mnie Carolynn, przeczesując dłonią moje włosy.

W końcu skończyły mi się łzy, więc po prostu siedziałam z nią, a moje oczy były zaczerwienione i zapuchnięte. Opierałyśmy plecy o ścianę jednego z wielu pobliskich budynków.

— Wszystko się ułoży — obiecała mi, a ja roztrzęsiona się zaśmiałam.

— O Boże, jestem w rozsypce. — Przetarłam oczy.

— Nie, nie jesteś w rozsypce. Jesteś rozdarta.

— Tak samo było z tobą i Jerem? Bałaś się?

Na jej twarz wkradł się delikatny uśmiech.

— Szczerze mówiąc, to nie wiem. Poszło nam dość szybko. Tak, byłam rozdarta. Był przyjacielem przyjaciela. Nie chciałam zniszczyć naszej przyjaźni, ale się do siebie zbliżyliśmy i w sobie zakochaliśmy. I jestem szczęśliwa, ale to wymaga odwagi. Bałam się. Tak bardzo się bałam, Sky. Nie wszystko jest idealne. Ale to nic, bo zawsze będziesz miała mnie.

— Chcę tego, co macie ty i Jer — przyznałam, a ona się zaśmiała.

— Nikt nie może mieć tego, co ktoś inny. Pewnego dnia znajdziesz kogoś, kto jest ci pisany i będziesz z nim miała waszą własną relację, Skylar. Poza tym masz dopiero dwadzieścia lat. Nadal masz czas.

Owinęłam ramiona wokół jej ciała i przyciągnęłam ją do uścisku.

— Dzięki, Caro! Idziemy?

Dziewczyna uniosła brew, a ja podałam jej rękę. Złapała ją, po czym wróciłyśmy na plan.

— Skylar! — krzyknęli Madi, Jer i Owen, podbiegając do mnie oraz przytulając. Zaśmiałam się, a oni w końcu mnie odstawili.

— Gotowa na nagrania? — zapytała Madison.

Wzrokiem zeskanowałam pomieszczenie, zatrzymując się na Griffinie oraz na Charliem. Ponownie spojrzałam na moich przyjaciół.

— Tak. Chodźmy — odparłam z uśmiechem.