Lucyfer postanowił wziąć sobie do serca rady pani doktor i pozwolił, aby Matka zamieszkała u niego, czego dość szybko pożałował, bo oznaczało to praktycznie zero prywatności...

Chciał się napić w spokoju - zabierała mu szklankę.

Chciał potańczyć w Lux - chodziła kilka kroków za nim jak jakiś kiepski szpieg.

Chciał z kimś porozmawiać - stała kilka metrów dalej, rzucając sprośne spojrzenia.

Chciał zaprosić dziewczynę lub dziewczyny do łóżka - płoszyła je na każdy możliwy sposób.

Kiedy Chloe przyszła do Lux i podeszła do niego, a on poczuł na sobie wzrok Matki, myślał, że zwariuje.

- Detektywie! - powiedział radośnie, próbując ukryć zdenerwowanie wynikające z obecności Mamy.

- Możemy porozmawiać? - spytała poważnym tonem.

- Oczywiście, ale może wyjdziemy gdzieś indziej? - zasugerował. - Zbyt dużo tu... wścibskich oczu.

Chloe pokręciła lekko głową na znak niedowierzania. Nie miała pojęcia dlaczego Lucyfer nagle przestał czuć się komfortowo w swoim własnym klubie, ale wyczuła, że coś jest z nim nie tak.

- Dobrze - powiedziała łagodnie.

Lucyfer uśmiechnął się lekko, a kiedy wraz z Chloe szli w stronę wyjścia, dyskretnie pokazał Maze, aby zatrzymała Mamę. Demon natychmiast zrozumiał o co chodzi i stanął Jej na drodze, po czym lekko przyciągnął ją w stronę baru.

- Ty, ja - powiedziała stanowczo. - Pijemy. Teraz.

- Co? - spytała zdezorientowana Bogini, ale Maze nie dała jej czasu na odpowiedź, podsuwając kieliszek niemal pod jej usta. Mama odwróciła wzrok, próbując znaleźć Lucyfera, ale było już za późno. Westchnęła więc i chwyciła kieliszek. Nie zostało jej nic innego.

Wsiedli do samochodu pani detektyw.

- Dokąd jedziemy? - spytała Chloe.

- Ty mi powiedz - stwierdził wyraźnie zadowolony Lucyfer, po czym rozejrzał się nerwowo po okolicy, aby upewnić się, że Maze skutecznie zatrzymała Mamę. - Tylko... jedźmy już stąd...

- Co?

- Proszę - powiedział z naciskiem.

Choe westchnęła i ruszyła.

- Nie zamierzasz mi powiedzieć, co się dzieje? - spytała.

- O, sprawa jest dość prosta - stwierdził Lucyfer. - Moja Mama jest w mieście, dawno się nie widzieliśmy... postanowiła zostać moim prywatnym stalkerem...

Rzuciła mu niedowierzające spojrzenie.

- Uciekasz przed mamą?

- Można to tak nazwać - stwierdził.

Chloe trudno było uwierzyć, aby matka Lucyfera była aż taka zła, aby chciał przed nią uciekać. Nie mogła jednak udawać, że go nie rozumie. Sama miała problemy z matką, która pchała ją w aktorstwo, a potem chciała tego samego dla Trixie. Też nie miała ochoty utrzymywać z nią większych relacji.

- Chcesz o tym pogadać? - spytała.

- Obawiam się, że to nieco zbyt skomplikowane - stwierdził uśmiechając się przy tym sarkastycznie.

- To twoja linia obrony? - zapytała z niedowierzaniem. - Ukrywanie emocji śmiechem?

- Coś w tym złego?

- Otwierasz się kiedyś na ludzi?

- Nie szczególnie - przyznał. - Zazwyczaj to ja otwieram ludzi.

Przez chwilę zapadał głucha cisza.

- Co proszę? - spytała Chloe.

- No wiesz... jak trafi się dziewica...

- Wystarczy - urwała mu. - Nie mam ochoty tego słuchać.

- W porządku - odparł Diabeł. - Więc... o czym chciałaś porozmawiać?

- W szpitalu... - zaczęła, po czym wzięła głęboki oddech - zobaczyłam coś, czego nie umiem wyjaśnić...

- Co takiego?

- Twoje... oczy - powiedziała zataczając palcem wskazującym prawej dłoni krąg wokół swoich oczu. - Na ułamek sekundy były czerwone.

- To moja diabelska natura - powiedział dumnym tonem. - Czy to znaczy, że mi wierzysz?

- W co? - zapytała. - W to, że jesteś Diabłem? - Lucyfer skinął głową. - Diabeł powinien być nieśmiertelny.

- Bo jestem. Albo raczej byłem.

Chloe westchnęła, nie bardzo wiedząc, jak zareagować na te rewelacje. I, jak to zwykle bywa, w tym momencie zadzwonił telefon Chloe. Odebrała i włączyła na tryb głośnomówiący.

- Decker.

- Mamy zabójstwo w starym magazynie kontenerów - odezwał się stosunkowo niski jak na tą płeć, żeński głos. - Wiesz gdzie to jest?

- Tak, już tam jadę - powiedziała i rozłączyła się.

Dotarli na miejsce kilka minut później.

- Zostań w aucie - poleciła Lucyferowi.

- A to czemu?

- Nie jesteś policjantem.

- Pomagałem ci już - powiedział akcentując każde słowo i, bez dalszej dyskusji, wysiadł z auta i wraz ze zrezygnowaną Chloe ruszyli w stronę grupki śledczych zebranych wokół ciała.

- Co mamy, pani porucznik? - spytała Chloe.

Kobieta odwróciła się w jej stronę. Była przeciętnego  wzrostu brunetką. Przyjrzała się uważnie towarzyszowi pani detektyw i nie ulegało wątpliwości, że uległa jego czarowi.

- Kim pan jest? - spytała.

- Lucyfer - przedstawił się. - Morningstar.

- Przyznam, że jest pan czarujący - powiedziała. - Ale postronni nie powinni przebywać na miejscu zbrodni i nie zrobię wyjątku.

Chloe chciała coś powiedzieć, ale Lucyfer położył jej dłoń na ramieniu, nachylił się i szepnął jej do ucha:

- Zajmę się tym

Po czym podszedł do pani porucznik.

- Porozmawiamy? - zapytał. 

- Nie zrobię dla ana wyjątku, panie Morningstar - powtórzyła.

- A gdybym pracował dla policji? - spytał.

- Skończył pan szkołę policyjną, albo szkolił się do tego w inny sposób?

- Jeśli liczyć rządzenie Piekłem - rzucił. - Ale gdybym nie był policjantem, a, dajmy na to, cywilnym konsultantem. Chyba istnieje takie stanowisko?

- To prawda - potwierdziła porucznik.

- W takim razie idealnie - powiedział uradowany Lucyfer. - Pomagałem już detektyw Decker w paru sprawach...

- Tak, słyszałam o tym - przyznała. - A nie ma zbyt wielu chętnych do współpracy z Chloe Decker.

- Czyli zgoda? - zapytał Diabeł.

- Nie widzę przeciwwskazań - stwierdziła. - Udowodnił pan, że jest przydatny.

- Cudownie - powiedział uradowany. - Mogę? - spytał wskazując na miejsce zbrodni.

- Proszę bardzo - odpowiedziała porucznik.

Lucyfer ruszył w stronę Chloe z uśmiechem na ustach.

- Co mamy, partnerze? - zapytał radośnie.

- "Partnerze"?

- Zostałem cywilnym konsultantem LAPD.

Chloe spojrzała na niego nic z tego nie rozumiejąc.

- Że co? 

- Nie bądź taka zaskoczona. Chyba udowodniliśmy, że tworzymy dobry zespół. Poza tym... to praca bez wad - więcej czasu z tobą, mniej z Mamą...

Westchnęła, bo co innego mogła zrobić? Wbrew pozorom lubiła pracować z Lucyferem. Miał swoje odchyły, ale miał też w sobie coś intrygującego. Coś, co chciała rozgryźć.

- W takim razie przedstawię ci naszą nową kryminolożkę, Ellę Lopez - stwierdziła, wskazując na stosunkowo niską brunetkę o nieco latynoskich rysach twarzy.

- Witaj - powiedział radośnie. - Jestem Lucyfer Morningstar.

- Cześć! - powiedziała radośnie, przytulając go, przez co Diabeł zawahał się na moment, nie bardzo wiedząc, jak na to zareagować.

Jednak pomimo tego, że Ella niemal rzuciła się, aby go przytulić, było w niej coś innego. Coś, w czym bardziej przypominała Chloe Decker, niż wszystkie inne kobiety, które spotykały Lucyfera - nie patrzyła się na niego pożądającym wzrokiem, nie pragnęła go. Czar Diabła na nią nie działał, ale sam Książę Ciemności wydawał się tego w najmniejszy sposób nie zauważać.

--------

No i wyszedł mi, jak dotąd, najdłuższy rozdział tego fanfica... :D

Mała uwaga: według statystyk, część z Was pominęła rozdział 12 (jedna osoba pisał do mnie, że chyba błąd w numeracji zrobiłam, bo w sobotę czytała 11, a wczoraj 13). Przypomnę więc, że wczoraj dodałam dwa rozdziały (12 i 13), a nie tylko 13 :)

P.S. Co Wy na to, aby do każdej kolejnej części dodawać, co będzie dalej? Trochę tak jak ze zwiastunami i opisami odcinków w serialach :D

P.P.S. Dziękuję wszystkim za ponad 1.5K! Jesteście wielcy!