Ja: chcę powiedzieć, że mogłoby być milej gdybyś chociaż był nastawiony do mnie neutralnie?

Dylan: już wystarczy, że tobie odpisuję

Ja: Oh... Czuję się taka wyróżniona, że poświęcasz mi swoją uwagę, kiedy twoja skrzynka jest zapełniona wiadomościami od miliona innych fanek

Dylan: częściej dostaje wiadomości od ludzi, którzy chcą się ze mnie ponabijać niż od fanek, niemniej jednak tak, powinnaś czuć się wyróżniona

Ja: nie przesadzaj nie może być aż tak źle

Dylan: uwierz mi, gdyby chociaż jedna z tych wiadomości trafiła do ciebie, płakałabyś cały wieczór

Ja: kto powiedział, że nie wiem jak to jest być na twoim miejscu

Pisząc to poczułam nieprzyjemne, ale dobrze znane ukłucie w sercu, które odczuwałam zawsze, gdy moje myśli wracały do tych trudnych dla mnie lat.

Dylan: chcesz powiedzieć, że jesteś pośmiewiskiem szkoły i wszyscy ciebie nienawidzą?

Ja: chce powiedzieć, że wiem jak to jest, kiedy ludzie po tobie jeżdżą i celują w twoje najsłabsze punkty

Dylan: oh

Dylan: życie jest takie niesprawiedliwe

Ja: mam wrażenie, że ze mnie kpisz

Dylan: to samo wrażenie mi towarzyszy od momentu kiedy do mnie napisałaś

Ja: co mam zrobić, żebyś uwierzył w moje dobre zamiary

Dylan: wystarczy, że się przedstawisz

Ja: nie mogę

Dylan: nie możesz bo...?

Ja: bo nie chce żebyś mnie oceniał.

Dylan: nie jestem z tych osób, które oceniają innych nie znając ich

Ja: niestety ja należę do grona tych osób, których nie da się nie oceniać

Dylan: znam to uczucie

Ja: nie wydajesz się jakby cię to jakoś przejmowało co mówią do ciebie ludzie

Dylan: to nie jest tak, że mnie to wcale nie rusza

Dylan: po prostu... z czasem udawanie, że spływa to po mnie stało się łatwiejsze niż reagowanie na to

Dylan: właściwie nie wiem czemu ci to piszę

Dylan: zmieńmy temat na coś bardziej przyjemnego

Ja: OMG

Ja: więc chcesz ze mną pisać?!

Ja: wiedziałam że mi się uda!

Dylan: spokój bo zaraz zmienię zdanie

Dylan: więc hmm... jak cię mam zapisać tajemnicza nieznajomo?

Ja: może zostać tajemnicza nieznajoma

Dylan: chociaż imię podaj

Ja: jak ci podam imię odrazu będziesz wiedział kim jestem

Dylan: nie podoba mi się to, że nie wiem kim jestem, a ty wiesz

Ja: Oh

Ja: życie jest takie niesprawiedliwe

Powtórzyłam jego słowa i zaśmiałam się na głos. Pisałam z nim krótko, ale wcale nie stwarzał pozoru bycia dziwakiem i świrem.

Dylan: wredna jesteś

Ja: uczę się od najlepszych

Dylan: masz na myśli mnie?

Ja: mojego kota

Dylan: no może jestem kotem, ale napewno nie twoim

Ja: -.-

Ja: dureń

Dylan: uczę się od najlepszych

^Czy chcesz zmienić nazwę kontaktu Dylan jako Dureń?

Tak.