Dureń: coś napisałem nie tak?

Ja: nie

Ja: jakie jest twoje marzenie Dylan?

Dureń: czy ja wiem, chyba nie mam jakiś takich wielkich marzeń

Ja: niemożliwe

Dureń: chciałbym wiedzieć kim jesteś

Ja: a nie marzysz o tym, żeby być szczęśliwym? Albo o tym żeby znaleźć kogoś?

Dureń: nie zależy mi na tym

Dureń: ale chyba już kogoś znalazłem

Dureń: przynajmniej tak mi się wydaje

Spojrzałam w telefon i po przeczytaniu wiadomości zrobiło mi się przykro. Z resztą co ja sobie myślałam. Że zakochamy się w sobie, on dowie się kim jestem i będziemy żyć długo i szczęśliwie? Żałosne. Muszę się opanować, bo przecież to tylko głupie wyzwanie.
Rozkochać go w sobie i zostawić.
To mój cel.

Czyżby?

Oh muszę przestać tak wszystko analizować. Czuję się jakbym miała rozdwojenie jaźni.

Ja: cóż, życzę szczęścia

Ja: cieszę się twoim szczęściem

Skłamałam.

Dureń: to chyba i tak nie wyjdzie

Ja: czemu tak uważasz

Dureń: bo nie wiesz o kogo chodzi i nie jesteś nawet zazdrosna

Ja: co?

Dureń: nic