Dureń: przez tą idiotkę muszę zostać po lekcjach

Ja: czemu przez nią?

Dureń: bo postanowiła zepsuć humor nauczycielowi, spóźniając się na lekcje.

Ja: i co to ma do tego, że zostajesz po lekcjach?

Dureń: zdenerwowała nauczyciela!!!

Ja: ale to raczej przez siebie zostajesz po lekcjach

Dureń: bronisz jej?

Ja: bronię prawdy

***

Weszłam do klasy od biologii, w której siedział jedynie nauczyciel i Dylan.

-Dziesięć minut spóźnienia, podziękuj Dylan koleżance za dodatkowe dziesięć minut.- uśmiechnął się do mnie szyderczo profesor.

-Dlaczego mam za nią siedzieć dodatkowe minuty?!- krzyknął Dylan.

-Oh chyba się nie lubicie, macie czas żeby się zaprzyjaźnić. Otworzę wam jak minie czas waszej kary.- patrzyłam na nauczyciela jak na idiotę, a on w tym czasie wstał i wyszedł z klasy, byśmy po chwili usłyszeli dźwięk przekręcanego w zamku klucza.

-Czy on naprawdę nas zamyka?- zapytałam zirytowana Dylana, jakbym po prostu zapomniała, że jest osobą, z której zawsze drwiłam.

-Po prostu usiądź z daleka ode mnie i się nie odzywajmy do siebie.- powiedział, wyciągając swój telefon, a ja po chwili usłyszałam przychodzącą do mnie wiadomość. Szybko wyciszyłam telefon, żeby nic nie podejrzewał.

-Jasne, jak wolisz.- odpowiedziałam spokojnie, po czym usiadłam na drugim końcu klasy, czując na sobie jego spojrzenie.

-Czemu nie powiedziałaś nic w stylu „nie mów mi co mam robić smieciu" lub „chce usiąść na twoim miejscu więc spływaj"?- zapytał patrząc się na mnie, a ja przyglądając się mu, pomyślałam, że jest naprawdę przystojny.

-Nie powinieneś się tak zachowywać.- powiedziałam, ale widząc jego zdziwioną minę, postanowiłam wyjaśnić co mam na myśli.- Chodzi mi o to, że musisz uważać, jeśli w taki sposób jak do mnie odezwiesz się do kogoś innego to...

-Co cię to do cholery obchodzi?- przerwał mi, a ja mimo że wiedziałam iż powinnam powiedzieć coś niemiłego... nie potrafiłam.

-Po prostu... uważaj na siebie.- od razu przeniosłam swój wzrok na wyświetlacz, nie chcąc widzieć reakacji Dylana.

Dureń: czemu ona udaję taką idiotkę

Udaję?!

Dureń: nie uwierzysz

Dureń: Lydia zachowała się wobec mnie jak człowiek

Ja: może pokazała ci swoją prawdziwą twarz

Dureń: niech pokaże całej szkole

Ja: czemu ci tak na tym zależy?

Dureń: nie lubię fałszywych ludzi

Spojrzałam na Dylana, który siedział wpatrzony w swój wyświetlacz, czekając na moją wiadomość i wpadłam na pewien pomysł. Ryzykowny dla mojej reputacji, ale chciałam by Dylan O'brien zobaczył Lydie Martin z tej dobrej strony.

Ja: jeszcze siedzisz z nią w klasie?

Dureń: a chcesz mnie uratować?!

Ja: pytanie czy wyzwanie?

Dureń: ?

Ja: pytanie czy wyzwanie?!

Dureń: hmm niech będzie wyzwanie

Ja: zagadaj do niej

Dureń: CO XD

Ja: może nie jest wcale taka zła na jaką wygląda

Dureń: jest gorsza niż to na jaką wygląda

Ja: no zagadaj!

Dureń: zabije cię kiedyś...

Ja: bardzo możliwe