ja: Hej, jestem wilkołakiem

dylan: czy wy naprawdę nie możecie się ode mnie odpieprzyć?

Na treść wiadomości Dylana zrobiłam głupią minę. Miałam wyciszony telefon, więc nikt nie wiedział, że chłopak mi odpisał, poza tym wszyscy byli zajęci kolejną grą w jaką postanowili zagrać. Była to, jakże uwielbiana przez moich przyjaciół, gra "nigdy nie", a że związana była z piciem alkoholu, zrezygnowałam. Byłam już w takim stanie, że dodatkowe procenty źle by na mnie podziałały.

Dylan: nie nudzi was to?!

Mój telefon ponownie zawibrował, a ja widząc wiadomość chłopaka, postanowiłam, że dowiem się co ma na myśli.

ja: to czyli co?

Dylan: Oh... nieważne, odpieprz się po prostu

ja: mocne słowa jak na kogoś, kto boi się chodzić po szkole

Dylan: daj mi spokój

Ja: więc to, że jesteś nudny i sztywny to nie są tylko pozory?

Dylan: co ciebie to właściwie obchodzi?

Ja: nie uwierzysz, ale chciałabym cię poznać

Dylan: masz rację

Ja: mam rację z czym???

Dylan: z tym że nie uwierzę?

Dylan: I chyba nie jesteś zbyt inteligentną osobą

Ja: ugh... ja po prostu...

Ja: sprawiasz wrażenie milszej osoby

Dylan: życie mnie nauczyło, że nie warto być miłym

Ja: okej, więc dlaczego pozwalasz innym żeby ciebie tak traktowali?

Dylan: kim ty właściwie jesteś

Ja: kimś kto chce sprawić, że się uśmiechniesz :)