Ik word wakker en draai me om. Ik schrik me kapot. Naast me ligt Ace. Dat was ik even vergeten. Ik denk terug aan die avond, de vorige avond. Vlak voordat Ace in slaap viel, zei hij iets. Hij zei dat hij me leuk vond. Toen viel hij in slaap. Ik heb lang naar hem zitten kijken, maar hij werd niet wakker.

'Ace,' Ik por hem tegen zijn schouder. Hij opent zijn ogen. 'Wat is er?' mompelt hij. Als hij mij ziet, worden zijn ogen groot. Hij kijkt weg.

'Wat bedoelde je?' vraag ik. 'Gewoon zoals ik zei,' antwoordt Ace. 'Meende je het?' vraag ik zenuwachtig. 'Waarom zou ik daarover liegen?'

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik vind hem ook leuk, maar ik durf het gewoon simpelweg niet te zeggen. Uiteindelijk schraap ik mijn keel. 'Ik vind je ook leuk.'

Ace grijnst. 'Die "ene kus" betekende blijkbaar toch meer.' Ik snap niet hoe hij er zo luchtig over kan praten. Ik wil het zelf niet eens geloven. Ik ben homoseksueel.

Hij gaat zitten met zijn rug tegen de muur. Ik ga naast hem zitten. Hij legt zijn hand boven op die van mij. Ik bloos.

'Heb je er iets tegen als ik je nu kus?' vraagt hij. Ik begin sneller te ademen. 'Nee,' fluister ik. Dan kust hij me. Onze lippen lijken precies op elkaar te passen. Mijn hart gaat als een bezetene tekeer. Hier heb ik op gewacht. 

Opeens komt er iemand mijn kamer in. Ik maak me snel los. Ik kijk de persoon boos aan. Het is mijn broer. Ik kijk hem verbaasd aan. Hij is het huis uit en woont allang op zichzelf. 'Wat doe je hier?' roep ik boos.

Hij barst in lachen uit. 'Waren jullie nou aan het zoenen?' lacht hij. Hij valt bijna om van het lachen. 'Nee,' zeg ik met een rood hoofd. 'Ik zag toch iets anders!' Hij valt nu echt om. Hij rolt over de grond van het lachen. 'Waarom ben je hier?' gil ik. 'Je woont hier niet meer.'

'Ik kom gewoon even op bezoek, hoor!' zegt mijn broer nadat hij is uitgelachen. 'Dit had ik niet verwacht. Dit moeten mijn vrienden weten.' Hij pakt zijn telefoon en loopt al bellend de kamer uit.

Er stromen tranen over mijn wangen. 'Klootzak,' fluister ik. Ace trekt me naar zich toe. Hij aait over mijn haar. 'Wees maar niet bang! Het is je broer maar,' fluistert hij. 'Het is mijn broer maar!' roep ik. 'Weet je hoeveel vrienden hij heeft? Morgen weet de hele school het. Zijn vrienden hebben natuurlijk broertjes of zusjes en die zitten op onze school. Dan gaan zij het verder vertellen en daar heb je het al.'

Ace kijkt me verschrikt aan. Het blijft een hele tijd stil. 'Dan moeten we het maar vertellen, samen.' 'Hoe bedoel je?' vraag ik. 'We gaan gewoon samen naar school en dan hebben we tenminste elkaar.' Ik knik. Dan realiseer ik me iets. 'Sara,' fluister ik.

'Technisch gezien is dit vreemdgaan,' zeg ik. 'Ik zit echt in de problemen.' Ace pakt mijn gezicht vast. 'Vergeet niet dat je mij hebt, ik zal er altijd voor je zijn.'