Sara staat op me te wachten. Ze omhelst me. Ik kijk om me heen. In het hoekje van het schoolterrein zie ik Ace staan. Ik maak me los en excuseer me. Ik loop naar hem toe.

'Gaat het weer wat beter?' vraag ik. 'Natuurlijk,' mompelt hij. 'Ik heb namelijk het idee dat er wat aan de hand is,' zeg ik. Ik kijk hem onderzoekend aan. 'Natuurlijk niet!' roept hij uit.

Het is even stil. Ik kijk hem aan, niet wetend wat ik moet zeggen. 'Laat me nou maar!' zegt Ace en hij duwt me aan de kant. Hij loopt boos de school in.

Ik loop maar weer terug naar Sara. Als de bel gaat, lopen we naar binnen. Ik ga naast Sara zitten. Ace zit alleen.

De schooldag gaat langzaam voorbij. Na de laatste les loop ik naar Ace toe. 'Sorry dat ik zo doorzeurde,' zeg ik. Ik kijk hem aan. 'Het is al goed,' zucht hij.

'Zin om met mij mee naar huis te gaan?' vraag ik. Ik kijk hem afwachtend aan. 'Ja, hoor,' antwoordt Ace. Blij lach ik.

'Juliuuus!' Sara komt op me af rennen. Ik draai me om. 'Ga je met mij mee naar huis?' vraagt ze. 'Ik heb al met Ace afgesproken,' zeg ik aarzelend.

Sara zet een pruillipje op. Ze knippert onschuldig met haar ogen. 'Ga je liever met hem mee?' zegt ze. Ace kucht. 'Ik sta hier nog steeds, hoor.'

Ik zucht. Waarom drammen meisjes zo door? 'Afgesproken is afgesproken.' En ik draai me om.

Ik voel een hand op mijn schouder. 'Sorry, dat had ik niet moeten zeggen.' Sara's stem is zacht. 'Het is al goed,' antwoord ik en ik omhels haar.

Eenmaal thuis loop ik met Ace naar mijn kamer. 'Huiswerk?' vraag ik. 'Sinds wanneer ben jij een nerd?' Ace trekt een wenkbrauw op. Ik schiet in de lach. 'Dat is een nee zeker.'

Ik start mijn playstation op. Ik geef Ace een controller. Ik ga sowieso van hem winnen.

'Nee!' roep ik uit. Ik smijt de controller op mijn bed. Ace lacht. Zijn lach is helder. 'Ik heb gewonnen,' lacht hij. Ik geef hem een duw. 'Niet opscheppen,' zeg ik beteuterd. 'We spelen nog een keer, deze keer win ik.'

Ik grom. Alweer verloren. 'Waarom ben jij zo goed?' zucht ik. 'Ik ben gewoon goed,' antwoordt Ace. Ik schiet in de lach. 'Nee, dat ben je niet!' roep ik. 'En dat zegt diegene die de hele tijd verliest!' lacht hij.

'Wat zei je nou?' Ik buig naar hem toe. Mijn gezicht is heel dicht bij de zijne. 'Ik ga de volgende keer winnen,' sis ik. 'In je dromen,' antwoordt Ace. Ik voel zijn adem op mijn huid. Snel buig ik naar achteren. Ik start het spel.

Na een hele tijd gaat Ace weer naar huis. Ik loop de badkamer in en doe de deur op slot. Ik pak de weegschaal. Ik ga er op staan. Ik ben nog steeds 54 kilo. 'Verdomme!' Ik laat me op de grond zakken.

Ik sta weer op en kijk naar mezelf in de spiegel. Ik ben dik. Ik zal nog minder moeten eten.