Ik word wakker en als eerste pak ik mijn mobiel, ik zie dat Jason mij gebeld heeft. Niet één keer maar acht keer! Ik schrik er een beetje van, zou hij dat doen omdat ik hem geblokkerd heb? Ik leg mijn mobiel even weg en probeer verder te slapen. Als ik weer bijna in slaap ben gevallen, schrik ik weer wakker van mijn mobiel. Ik pak hem en zie dat Jason weer belt. Ik twijfel of ik op zal nemen, maar ik besluit toch om op te nemen.

"Hoi", zeg ik een klein beetje angstig.

"Ik weet waar je woont, ik heb een foto van je en als je niet uitkijkt gebruik ik het voor dingen die jij niet wil weten! Vandaag vijf uur, dezelfde plaats en als je er niet bent, je weet het hè, als je er niet bent zoek ik je op!" hoor ik Jason kwaad zeggen aan de andere kant van de lijn.

"J-j-aa ik zal e-er zijn", zeg ik stotterend.

"Mooi tot dan", en Jason hangt op

Angstig leg ik mijn telefoon weg, waarom heb ik hem mijn adres gegeven? Hoe kon ik zo dom zijn? Ik had beter moeten weten! Tranen beginnen over mijn wangen te lopen. Op dat moment komt komt John binnen. Hij komt bij me op bed zitten en trekt me in zijn armen. Hij laat me even uit huilen in zijn armen.

Na een poosje zo gezetten te hebben zegt John "Ann, wil je vertellen wat er aan de hand is?"

Ik slik even maar dan vertel ik hem het hele verhaal, over de foto op instagram, over whatsapp, over het afspraakje in het park en als laatste over het telefoon gesprek van net. Na heel het verhaal veeg ik alle tranen uit mijn gezicht. "M-maar wat moet ik nu doen? Ik wil niet met hem afspreken!" weer krijg ik een brok in mijn keel maar ik slik het weg.

"Ik ga met je mee" zegt John vastbesloten.

Na nog een tijdje goed gepraat te hebben met John besluit ik om uit bed te gaan. Ik kleed me aan en doe een laagje make up op, nadat ik dat gedaan heb, ga ik naar beneden om 'te ontbijten', maar als ik op de klok kijk zie ik dat 't eigenlijk gewoon lunch wordt. Ik maak een tosti en schenk een glas melk in voor mezelf.

Ik neem het eten mee naar de woonkamer en plof op de bank. Ik kijk een beetje tv en eet op mijn gemakje mijn lunch op. In mijn achterhoofd weet ik dat ik straks naar Jason moet, zenuwen gieren door me heen. Ik wil niet!

-----------------------------------------------------------------------------

Dit was het hoofdstuk alweer, sorry dat t zoo saai is maar ik had echt weinig inspiratie! Ook sorry dat het zolang duurde voor dat er weer geupdate werd, maar school enzo is toch echt belangrijker :$

Hopelijk vonden jij het weer een leuk hoofdstuk! :)

Love you all ♥

Liefs , Arianne