Nieuw plan: Barnes en Tony moesten om de week afwisselen bij de psychologe. Ze verzekerde ze dat ze de instanties erbuiten zou houden. Voor zover de wereld gemoeid was, zat James Barnes netjes iedere week een uur op haar bank. In werkelijkheid was dat veranderd naar eens in de twee weken. Zo had ze genoeg tijd om met Stark aan de slag te gaan.

Verbeterd nieuw plan: Tony's ontmoetingen met Ross namen alleen nog in het gezelschap van anderen plaats. Stond de situatie hem niet aan, drukte ze hem op het hart, dan deed hij er beter aan niet te komen. Stond hij erop te gaan, dan moest hij James meenemen – geen ruimte voor discussie.

'Steve,' zijn toon was vermoeid. Hij had zijn ex-vriend vaak genoeg afgewezen. Had hij nog niet door dat de playboy niets meer met de soldaat te maken wilde hebben, al helemaal niet op de vrijdagavond als hij net een confronterend gesprek met James' psychologe achter de rug had. 'Het is voorbij.'

'Tony,' de captain wist van geen ophouden, 'Geef me nog een kans.'

'Ik gaf je een kans,' Hij had Steve keer op keer nog een kans gegeven. Civil War was de druppel, de druppel die hem deed inzien dat, wat er ook gebeurde, Rogers altijd Barnes zou verkiezen boven hem. Die vriendschap was krachtiger dan wat dan ook, het enige tastbare dat nog over was van de jaren 40. Tony's liefde en vergevingsgezindheid wogen daar niet tegenop. Hij had een laatste keer geprobeerd Steve terug te halen voordat de man voorgoed tussen zijn vingers door zou glippen, maar de soldaat had zich niet neer kunnen leggen bij de laatste aanpassingen die Stark had doorgevoerd in het Akkoord. Voor een laatstekeer had hij wanhopig ijkpunten in de rotswand getimmerd, maar Captain America was niet bereid geweest zijn touw eroverheen te gooien.

'Je greep hem niet,' besloot hij, monotoon. Het verdriet had hij reeds eruit gelaten; Steve was een afgesloten hoofdstuk.

'Tony.'

De filantroop schudde zijn hoofd, zette een stap terug. Hij hoorde voetstappen naderen, wist dat iemand van Team Cap hun kant op kwam. 'Ik hoef je nooit meer terug.' Hij keerde de man, die ooit de liefde van zijn leven was geweest, de rug toe, en verrassend genoeg voelde het als een opluchting toen hij de ruimte verliet.