The Slovakian Sponsor

[De Slowaakse sponsor]

"Deze plek geeft me de kriebels. Is het echt nodig dat we mee naar binnen gaan, baas?"

De goedgeklede dame keek over haar schouder, trok een wenkbrauw op en vroeg: "Bang dat je hier oude vrienden tegenkomt, Juraj? Dead men tell no tales. De doden vertellen geen griezelverhaaltjes voor het slapen gaan."

Juraj keek naar zijn schoenen, fijn Italiaans leer, met zorg gepoetst: "Sorry, baas."

De dame keek naar de deur en maakte het gesprek af: "Als ik ergens heen ga, ga ik met mijn lijfwachten."

Ze klopte drie keer.

Tien seconden later ging de voordeur van «Slowaakse Sepultura Services» op een kier open. Een oog keek de nachtelijke bezoekers aan en vroeg: "Heeft u een afspraak?"

De dame stak de loop van een Beretta Nano in het oog: "Hier is mijn visitekaartje."

"Ik begrijp het... We hebben hier bij tijd en wijlen late bezoekers, zoals laatst de wijlen Mrs Durica, wijlen Mister Hrisovsky wiens tijd na 102 jaar gekomen was, de te vroeg vertrokken wijlen..."

"Wil je ze achterna?"

Het oog mompelde een excuus, haalde de stalen ketting van de deur en liet zijn gasten binnen.

"Weet je wie ik ben?", vroeg de dame with a voice as cool as a body on ice. [met een stem zo koud als een lichaam op ijs.]

"Ja, Miss. U bent Paula Camponelli. Volgens de lokale krant en de populairste tijdschriften bent u het hoofd van de georganiseerde misdaad in dit land."

"De naam klopt, maar de lokale krant is niet erg betrouwbaar. Ik ben het hoofd van de georganiseerde misdaad in Oost-Europa. Maar ik ben hier niet om je mijn levensverhaal te vertellen. Ik ben hier om zaken met je te doen."

"Alsjeblieft, kom binnen. We kunnen het beste naar mijn kantoor gaan. Of bent u geïnteresseerd in een van de klanten die hier op hun begrafenisceremonie wachten?"

Paula en haar twee lijfwachten volgden de begrafenisondernemer naar zijn kantoor, waar hij de dame een stoel en een glas rode wijn aanbood. Ze accepteerde de stoel, maar weigerde de wijn.

"U zei dat u zaken met mij wilde bespreken? Kwam het u niet gelegen om dat tijdens kantooruren te doen?", vroeg de begrafenisondernemer. Hij kon nauwelijks stilzitten en verdeelde zijn concentratie tussen de dame van middelbare leeftijd en de twee gorilla's achter haar stoel.

"Het probleem is... We hebben geen tijd te verliezen. De zaken gaan slecht. We zitten in een crisis. Maak je geen zorgen. We zullen je geen kwaad doen. Integendeel. We bieden je een partnerschap aan."

De begrafenisondernemer was nauwelijks geïnteresseerd. Als iemand midden in de nacht een pistool in je oog duwt om je te zeggen dat ze je niets zal doen, dan hebben woorden geen betekenis: "Ik begrijp het niet helemaal... Mag ik vragen naar de reden van de dalende resultaten? Heeft u te veel concurrentie van kleine criminelen?"

"Integendeel: te veel concurrentie van grote criminelen. Banken en kredietkaartmaatschappijen hebben onze loan shark woekerleningen overgenomen. Illegaal gokken is nu in handen van de overheid; ze hebben online gokken gelegaliseerd en beroven ons van ons deel van de winst. Ze noemen het nu 'belastingen'. Vroeger verdienden we geld met prostitutie, maar die meisjes gaan nu allemaal naar het Westen omdat klanten daar beter betalen, of ze bieden hun diensten aan op Tinder voor een bioscoopje en een etentje. Illegale alcohol, het vierde wiel aan onze maffia limousine, is volledig opgedroogd. De prijzen zijn zo laag dat bijna iedereen nu alcoholist kan worden. Onze nieuwste en meest winstgevende producten waren drugs, maar nu lijkt iedereen ze te verkopen. Er is gewoon te veel markt, en illegale dealers willen zich niet door ons laten organiseren. We zijn een soort van... werkloos."

"Ik snap het... Het lijkt erop dat de bewondering voor The Godfather afgenomen is. Nu zijn terroristen het meest populaire onderwerp in het nieuws. Burgers kunnen er geen genoeg van krijgen. Dankzij alle publiciteit in de media hebben terroristen hun activiteiten verhoogd van één aanslag per jaar naar één per week. Ook de politiek profiteert ervan: de meeste burgers kennen de naam van de burgemeester van hun stad pas als er een mooie bloederige plaatselijke zelfmoordaanslag op hun TV vertoond wordt. De terroristen zelf, met hun namen en foto's op elke voorpagina, zijn beroemder dan de huidige nummer één op de Billboard Hot 100 music chart. Zelfmoord terroristen genieten weliswaar zelf niet van hun post-mortem beroemdheid, maar hun moeders kunnen trots zijn en hun vrienden denken allemaal: «Dat wil ik ook». En als er geen terroristische aanslagen zijn, gaat de aandacht uit naar de schandalen van bankdirecteuren, van politieke partijen en directeuren van overheids- of semi-overheidsorganisaties die miljoenen hebben gestolen."

"Praat me er niet van. Zelfs mijn broer heeft ons familiebedrijfje verlaten voor een andere carrière, eentje die crimineel veel beter betaalt; hij is nu de Godfather van een Zwitserse bank. Op verjaardagsfeestjes en begrafenissen van familieleden plaagt hij me altijd ermee, die witteboordendelinquent... Het leven is hard als je een hardwerkende alleenstaande Godmother bent..."

"En u komt hier om mij ten huwelijk te vragen?"

"We komen hier omdat we sponsors zoeken. We hebben al een grote omslag gemaakt in onze bedrijfsvoering; we gaan terug naar waar het allemaal begon: gewapende overvallen. Ik weet het, de kosten van wapens en munitie zijn hoog, en met al dat plastic geld en werkloosheid hebben mensen nauwelijks contant geld op zak, maar we hebben een nieuw marketingplan: we gaan de roofovervallen combineren met het ombrengen van onze slachtoffers...

» Jullie zijn de grootste begrafenisondernemer in Bratislava. Hoeveel krijg je voor het onder de grond stoppen van een lijk? 5.000 euro, zeiden mijn bronnen. Betaal ons 25% van je omzet, en we geven je er veel klanten voor terug. Gemiddeld 25 euro uit elke portemonnee plus een kick-back van 1.250 euro van de begrafenis; als we drie moorden per dag doen, komen we misschien net uit de kosten. Het past zo naadloos als een deksel op een doodskist. Het is een win-win situatie voor ons allebei."

"En hoe gaat u dat organiseren? Uw straatrovers trekken voortaan T-shirts aan met onze bedrijfsnaam? Laten ze op elk lijk een flyer achter met «Dit bloedbad wordt gesponsord door Slowaakse Sepultura Services»?"

"Wat dacht je van kogels met jouw naam erop? Nee, dat is gekheid. Natuurlijk zorgen we ervoor dat je het monopolie krijgt in deze stad. Je concurrenten worden onze eerste klanten."

De begrafenisondernemer werd er stil van. Als Paula Camponelli je een aanbod deed, was het altijd een aanbod was dat je niet kon weigeren, om voor de hand liggende redenen. De belangrijkste reden was dat hij niet begraven wilde worden door die vreselijke man van Bratislava Burials, die de boekingen deed van het kerkhof aan de andere kant van de Donau.

De begrafenisondernemer nam het initiatief over: "This is no place for beginners or sensitive hearts. [Dit is geen plaats voor beginners of gevoelige harten.] Jullie leggen ze neer, wij leggen ze af. Ieder doet wat hij het beste kan. Ik wil wel graag een klein detail aan de deal toevoegen: wij vertellen u wie u moet neerschieten. Face-to-face, each classic case. We shadow the box and double-cross. You work the chase, like a smooth operator. [Elke klassieke doodskist krijgt een bekend gezicht. We schaduwen het kistkalf en zorgen voor het kruisje achter zijn naam. Jullie doen de opvolging, gemaskerd als chirurgen tijdens een vlekkeloze operatie.] Onze IT-partner en sponsor, «Live Shoot Die», zorgt voor computers en cyber-data. Zij leveren de lijst met mensen en plaatsen."

"Cyber-data? Een datingsite? Je wilt dat we een jaloerse echtgenoot neerschieten wiens vrouw een affaire heeft en niet weet hoe ze de thuissituatie moet aanpakken zonder haar halve erfenis te verliezen in een scheiding?"

"Niet precies. Cyber-data is een nieuwe wetenschap. Het combineert de gegevens van elk elektronisch spoor dat mensen op internet achterlaten. Stel je voor dat je een professionele terrorist bent: je bestelt een bepaalde hoeveelheid kunstmest voor je bommen, je bezoekt sites met informatie over rugzakken, je bent lid van een schietclub, je hebt thuis een geregistreerd pistool, je besteedt veel tijd aan het spelen van online oorlogsspelletjes, de notaris heeft onlangs je laatste wil gewijzigd, je zet... bepaalde berichten... op je Facebookpagina, om het kort te houden: een goede cyber-data-programmeur kan een zelfmoord terrorist uit zijn internetprofiel filteren, nog voordat die terrorist aan de aan-slag gaat. We krijgen de namen en het gedrag van deze mensen, maar... juridisch heeft niemand een golfclub om mee te slaan. De wet treedt pas op als het te laat is, als het bloedbad al heeft plaatsgevonden. Lezers en kijkers hebben er recht op zoveel mogelijk bloedbaden te zien, en we weten hoe populair terroristen de laatste tijd zijn. De vroeger zo beroemde Godfather is volledig uit het straatbeeld verdwenen. Dat is verkeerd. We willen u helpen, mevrouw Camponelli, om uw directe concurrenten uit te schakelen. We willen u terug als de nummer één in deze stad, in dit land. Uw naam verdient een ereplaats op elke voorpagina van elke krant. Wij leveren de namen van de toekomstige terroristen, en u helpt ze naar de andere wereld voordat ze zichzelf opblazen. Als u dat op openbare plaatsen doet, betaalt onze leverancier ons het dubbele, en delen we die vergoeding 50/50 met onze executive business partner. U doet ons een plezier, wij doen u een plezier."

"En je betaalt ons 25% van de prijs van de begrafenis?"

"We kunnen daar zelfs 30% van maken."

"Ik vind het een moorddadig plan. Het is aangenaam zaken met je te doen, mijn vriend. Wanneer beginnen we?"

"Als u tijd hebt. Morgenavond zou een goed moment zijn. Ik heb het dossier hier. Weet u zeker dat u geen glas wijn wilt? Het is een uitstekende wijn, geïmporteerd uit Sicilië..."

* * *

De begrafenisondernemer sloot de deur achter Miss Camponelli, draaide de sleutel drie keer om en zuchtte diep van opluchting. Hij liep naar de bar, vulde zijn grootste glas met rode wijn, dronk het in één teug leeg, en controleerde zijn lichaam nauwkeurig voor de grote spiegel, om er zeker van te zijn dat er geen lekken in zaten, gaten van kogels met zijn naam erop. Hij was nog heel. Hij had net een ontmoeting gehad met Paula Camponelli, de nummer één Godmother van de georganiseerde misdaad in Oost-Europa, en hij had het overleefd. Hij nam nog een glas wijn om het te vieren, maar nu nam hij de tijd om ervan te genieten. Toen ging hij achter zijn bureau zitten, startte zijn computer op en stuurde een kort bericht:

NAAR: #3

VAN: Slowaakse Sepultura Service

Geachte heer,

U had gelijk met uw veronderstellingen. Het bezoek van de dame vanavond verliep zoals u had voorzien, met het gewenste eindresultaat. Uw eerste dossier wordt morgen geëxecuteerd.

Met ons diepste medeleven,

Marek Skrtel

(Directeur)