The Liechtensteiner Liar

[De Liechtensteiner leugenaar]

"Je glas is half leeg."

"Je bent een pessimist."

"Ik ben een barman. Ik probeer je er nog een te verkopen."

"Ik hoef er niet nog een. Mijn glas is nog steeds halfvol."

"Je bent een optimist."

"Ik ben blut en wacht op een vriend die me uitnodigt voor een drankje. Ben jij een vriend?"

"Ben je blut?"

"Ik ben een advocaat. Ik verdien altijd geld als ik het nodig heb."

"Je bent een leugenaar, dat is wat je bent. Je kunt me nu beter betalen voor dat biertje, anders krijg je problemen."

"Nee, jij komt in de problemen, en dan heb je mij nodig, je advocaat. Je kunt maar beter vrienden met me blijven, door dit biertje voor me te betalen, en de volgende."

"Jij bent degene die in de problemen komt als je dat eerste biertje niet kunt betalen. De politie hier in Liechtenstein heeft een reputatie bij buitenlanders."

"Jij bent degene die in de problemen komt als de politie hier binnenkomt en die dode vrouw in het herentoilet vindt."

"Er is geen dode vrouw in het herentoilet."

"Vijf minuten geleden was er een."

"En nu verwacht je dat ik naar het herentoilet ren, om te ontdekken dat daar niemand is? En als ik hier terugkom, is er ook niemand meer; je zou vertrekken zonder te betalen voor het bier, en je zou zelfs het geld uit de kassa halen voordat je verdween."

"In dat geval heb je een lastige affaire met je verzekeringsmaatschappij en kun je wel een advocaat gebruiken. Voor de prijs van dit halfvolle biertje, plus nog eentje, help ik je misschien een handje."

De barman zette nog een biertje op de bar.

De advocaat gaf hem een hand en bedankte hem voor het bier.

"Hoe heeft dat mij geholpen? Het heeft me alleen maar geld gekost."

"Nauwelijks. Een biertje kost je 20 cent plus BTW. Een advocaat kost 200 euro per uur. Een vriend is onbetaalbaar. Beschouw het als een investering."

"Een investering in wat?"

"In nuttige informatie. Ik heb je verteld over die dode vrouw in het herentoilet. Ik had ook naar de politie kunnen inlichten, wat me een telefoontje zou kosten, maar ik koos ervoor om jou te informeren. In plaats van 200 euro per uur te verdienen, geef ik je onbetaalbaar advies, en jij geeft me 40 cent waarde terug. Oh, en ik heb je ook een helpende hand gegeven. Maar misschien verspil ik mijn tijd. De politie geeft misschien een beloning van 25.000 euro voor de gouden tip over de moordenaar van de dode vrouw in het herentoilet. Ik zou ze kunnen vertellen dat jij het gedaan hebt."

"Er is geen beloning, er is geen moordenaar, en er is geen dode vrouw in het herentoilet."

"Noem je me een leugenaar?"

"Je noemt jezelf een advocaat. Dat is nog erger. Een advocaat is een man die weet dat zijn cliënt schuldig is, maar toch alles doet om een moordenaar terug te laten keren in de maatschappij, zodat hij door kan gaan met het vermoorden van onschuldige mensen. Een advocaat zegt dat hij De Wet respecteert, maar het enige wat hij echt doet, is degenen helpen die betalen. De Wet is te koop, gemaakt door rijke mensen, zodat andere rijke mensen met bijna alles wegkomen."

"De Wet is eerlijk. Ieder mens is uniek, maar voor De Wet zijn we allemaal gelijk."

"Wat noem je gelijk? Als een rijke man en ik 100 door de binnenstad rijden, moet ik van De Wet een week inkomen als boete betalen, 40 uur hard werken, terwijl de rijke man voor dezelfde misdaad betaalt met 4 minuten werken. Als iedereen gelijk is voor De Wet, waarom straft De Wet ons dan niet met uren in plaats van met geld? Omdat De Wet gemaakt is door rijke mensen en De Wet verdedigt rijke mensen beter dan arme mensen."

"Als je een eerlijk man bent, heb je niets te vrezen."

"Ik ben een eerlijk man, maar ik vrees dat ik de rest van mijn leven in de gevangenis moet zitten voor een moord die ik niet heb gepleegd. Is er echt een dode vrouw in het herentoilet?"

"Dat zei ik toch? Noem je me een leugenaar?"

"Waarom denk je dat ik haar vermoord heb?"

"Het is niet belangrijk wat ik denk. Het is belangrijk wat de politie denkt. Voor een advocaat is iedereen onschuldig totdat de politie het tegendeel bewijst."

"Ik ben onschuldig."

"Get ready for this, and mind your own biz. [Bereid je voor en bemoei je met je eigen zaken.] Eerst moet je meer te weten komen over de dode vrouw."

"Bloed?"

"Geen druppel."

"Gewurgd? Een sjaal om haar nek of blauwe vlekken rond haar luchtpijp?"

"Nee."

"Overdosis?"

"Ik ben geen dokter. Ik zag haar daar gewoon hangen en besefte dat ze dood was."

"Daar hangen? Heeft ze zichzelf opgehangen? Zelfmoord?"

"Ik denk het niet. Het is overduidelijk dat iemand haar daar heeft opgehangen."

"Waarom zou de politie denken dat ik haar vermoord heb?"

"Heb je het pand gecontroleerd voordat je gisteravond afsloot?"

"Ja, dat doe ik altijd. Ik ruim altijd alles op voordat ik vertrek. Het helpt om de moeilijke klanten weg te krijgen en het geeft me iets nuttigs te doen tijdens het minst productieve uur van de dag. Er was niemand in het herentoilet."

"En toen je vanmiddag je bar opende, vond je toen nog steeds de deur op slot en het alarm ingesteld?"

"Ja."

"En hoe laat kwam ik binnen?"

"Ongeveer vijf minuten later. Je was mijn eerste klant, en tot nu toe nog steeds mijn enige. Je bestelde een biertje, ging naar het toilet, kwam terug naar de bar en beschuldigde me van de moord op een vrouw die daar onmogelijk kan zijn."

"En toch hangt ze rond in het herentoilet, wat niet echt een plek is voor een mooie dame om rond te hangen. Dus de politie zal me vragen om te getuigen. Alles wat ik kan zeggen is de waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid, die wijst naar jou als enige verdachte. En dan zit je in de problemen. En dan heb je een advocaat nodig. En dan moet je 200 euro per uur betalen voor wat je nu krijgt voor de prijs van drie glazen bier..."

"Twee glazen bier..."

"Drie glazen bier... Dit tweede glas is al half leeg, en ik ben pessimistisch over mijn droge keel."

"Ik ben onschuldig. Ik ben erin geluisd."

"Misschien is die vrouw erin geluisd. Zij is degene die dood is. Wil je nu in haar schoenen staan?"

"Ik heb nooit gefantaseerd om vrouwenkleding aan te trekken. Ik zou mijn nek breken als ik op hoge hakken moest rondlopen."

"Daarom moet je met een redelijke verklaring komen. Jij bent de enige die de mogelijkheid had, voor zover ik het kan zien. Dat brengt ons bij het motief. Wie heeft er baat bij de dood van deze vrouw?"

"Ik niet, dat is zeker. Ik heb liever levende vrouwen. Dode vrouwen bestellen geen cocktails."

"Misschien had ze schulden."

"Was ze mooi?"

"Bijzonder mooi."

"Mooie vrouwen kunnen schulden vereffenen met een kus."

"Ze kende misschien gevoelige geheimen. Er zijn verhalen over mooie vrouwen. Sommigen hadden geheime liefdesaffaires met presidenten. Proberen het zwijgen van een vrouw te kopen helpt niet. Moord zou een betere optie zijn. Dode vrouwen vertellen geen verhalen."

"Dat zou inderdaad mijn nek redden. Kun je tijdens het proces bewijzen dat de President haar heeft vermoord?"

"Heb je de President onlangs nog gezien? Of een van zijn mannen?"

"Natuurlijk! De mannen van de President... De geheime dienst... Ze doen dit soort dingen altijd. Heb je die serie gelezen over de Luxemburgse Spionage Dienst? Ik weet zeker dat deze dode vrouw iets te maken heeft met een liefdesaffaire met een van de Europese leiders (de voormalige Italiaanse President zou mijn gok zijn). Hij huurde vast de LSD in om de situatie op te lossen. Die gasten zijn fantastisch en ze komen overal mee weg."

"Nu komen we ergens, mijn vriend. Als je me nog een biertje serveert, gevolgd door het laatste, kunnen we onze conclusie trekken: de LSD zit hierachter. Ze zullen proberen je erin te luizen voor een moord die je nooit gepleegd hebt. Er is een simpele oplossing, maar moeilijk uit te leggen met een droge keel als de mijne... dank je... aaaaaaaaah... dat is beter... We kunnen niet riskeren de politie te bellen. Zoals je me net vertelde, de Wet beschermt alleen de rijke, machtige leiders, degenen die alles bezitten. Jij, als barman uit de arbeidersklasse, zou niet alleen de rechtszaak verliezen, maar het zou je ook jaren salaris kosten om het honorarium van je advocaat te betalen. Dus, als je zo vriendelijk kunt zijn om me mijn laatste biertje te geven, dank je... dan is het tijd voor mij om te gaan. Je doet de deur achter me op slot, gaat naar het herentoilet en laat de dode vrouw verdwijnen... de vuilcontainer naast de achterdeur zou mijn suggestie zijn, als ik tenminste geen advocaat was die zoiets onmogelijk kan adviseren. Als advocaat zijn mijn lippen verzegeld door de vloek van mijn beroep. Ik vertrouw erop dat jij ook je mond houdt. Niemand heeft een motief, niemand had de middelen, en de dode vrouw zelf zal ook geen klacht indienen. Hoe begint zo'n werkdag?"

"Een misdaad verdoezelen?"

"Zit je liever in de gevangenis? Misschien moet je die rubberen handschoenen dragen als je je van haar ontdoet. Bedankt voor de biertjes. Ik moet nu gaan. Nog een fijne dag."

De advocaat nam zijn Zwitserse zakenkoffertje en vertrok. De barman sloot de deur achter hem, rende naar het herentoilet en... vond daar de dode vrouw, de beeldschone, oogverblindende, blonde vrouw, hangend aan een spijker, ingelijst, aan de muur, lachend naar hem terwijl ze tevergeefs probeerde te voorkomen dat de hete wind uit de Underground haar rok tot duizelingwekkende hoogten blies. Aan de zijkant van de foto herinnerde een van haar citaten de geïnteresseerde kijker eraan dat ze niet alleen een mooi gezicht was, maar ook een intelligente vrouw: "Als je een meisje kunt laten lachen, kun je haar alles laten doen." Ze liet de barman tenminste lachen, meer dan 50 jaar na haar tragische dood, die volgens sommige geruchten misschien iets te maken had met een President en een geheime affaire.

Buiten lachte The Diplomat ook: hij had vijf biertjes en een uurtje training gehad, voor de prijs van een ingelijste foto (kofferformaat) van de rommelmarkt in Vaduz. De bezuinigingen van de LSD werkten prima: ze maakten hun werknemers creatiever, waardoor ondoordachte besteding van belastinggeld van de arbeidersklasse werd voorkomen.

Het bier had hem hongerig gemaakt. Hij keek op zijn horloge. Het was tijd voor het diner. Eten was duur in Liechtenstein, en hij was nog steeds blut, maar hij had nog drie foto's van Marilyn Monroe in zijn koffertje...