*Rosa*

 To co się działo, było po prostu dziwne. Nie ukrywam, że przez chwile bałam się. Wtedy w Hogsmeade byłam już gotowa pokazać im kim jestem, że jestem jak oni. Erazm jakoś żyje w dwóch światach. Mówiła mi, że nie muszę mówić kim jestem jak nie chce. To było miłe z jej strony. Jednak może powinna była jednak nacisnąć na nas. No właśnie mnie i Alex. Do tego Ina. Ona jako jedyna trzyma się z daleka od herosów. Jej jest prościej. Jest dopiero w trzeciej klasie. Może ich unikać do woli, a i tak się nie zorientują. 

 Siedziałam tak na błonach i patrzyłam w stronę zachodzącego słońca. Gdy usłyszałam kroki. Mam świetny słuch i pamięć, dzięki czemu mogłam stwierdzić nawet kto do mnie zmierza tylko wsłuchując się w kroki. Te znałam doskonale.

- Kolacja - usłyszałam głos, który potwierdził moje "przypuszczenia" 

- Nie jestem głodna - westchnęłam i spojrzałam w fioletowe oczy Alex

- Ty też? - spytała i usiadła obok mnie 

 Ona również spojrzała w niebo. 

- Ostatnio nie mogę spokojnie spać - odparła, a ja zaśmiałam się cicho

- Mój dziadek zsyła na ciebie koszmary. Co ja mam na to poradzić? - spytałam rozbawiona, a ona zrobiła obrażoną minę

- Mogłabyś się ich pozbyć. Jesteś w końcu córką Morfeusza, możesz je odgonić - odpowiedziała oburzona, a ja zaśmiałam się cicho

- Dobrze postaram się coś na to poradzić - przytaknęłam i ponownie spojrzałam w niebo

 Chwile trwałyśmy tak w ciszy, gdy usłyszałam szept Alex.

- Dlaczego nie jestem do niego podobna? - spytała wciąż patrząc w niebo - Wiesz do ojca. Erazm z jej matką nie można odróżnić. Percy jak na syna Posejdona przystało ma morskie oczy, a Jason... on ma oczy koloru nieba. Ten sam, który ma Zeus

- Raczej Jupiter - zwróciłam uwagę

- Jeden mąż - machnęła ręką

- Nie przesadzaj, przecież ja także nie przypominam ojca. Poza tym masz takie piękne fioletowe oczy - zwróciłam uwagę

- Ty? Ty jesteś identyczna! Tylko to ukrywasz. Dawaj mi te czarne soczewki - odparła, a ja westchnęłam i spełniłam jej prośbę 

 W końcu spojrzałam na nią oczami koloru niesamowicie jasnego błękitu. Dziewczyna z uśmiechem podała mi okulary w srebrnych oprawkach. 

- Od razu lepiej - posłała mi uśmiech - Teraz tylko włosów nie masz siwych

- Pff... Może mi je jeszcze przefarbujesz? - zapytałam retorycznie i obie się zaśmiałyśmy

- Czemu tu siedzicie? - usłyszałyśmy pytanie

 Natychmiast spojrzałyśmy na niziutką puchonkę. Jej jasnobrązowe włosy były jak zwykle delikatnie pofalowane, a oczy miały kolor jasnej wiosennej trawy. Była delikatna i mała nawet jak na uczennice trzeciego roku.

- Ina! Przestraszyłaś mnie - fuknęła Alex, a ta tylko się uśmiechnęła i przysiadła naprzeciwko nas

 Dookoła niej wyrosły kwiaty, a ptaki siedzące na drzewach niedaleko zaćwierkały.

- Więc tak to jest, gdy jest się córką bogini wiosny? - spytałam, a ona zaśmiała się cicho

- I pani Podziemia - przypomniała - O czym rozmawiałyście? 

- Podobieństwie do rodziców - odparłaz przekąsem Alex 

- U mnie to chyba nie ma znaczenia. Moja matka cały czas zmienia wygląd - zauważyła

- Sama mówiłaś, że ojciec ci opowiadał iż wyglądała dokładnie jak ty. Ja nawet nie mam oczu po ojcu, tylko świętej pamięci babce, której nawet nie znam - odparła 

- A zmieniając temat, gdy tu szłam słyszałam rozmowę tych herosów z Erazm. Mówili, że nowy pan od OPCM to Hermes - szepnęła podekscytowana

- Wiedziałam. Miał taką dziwną aurę - odparła Alex, a ja zaśmiałam się 

- Myślisz, że już nas rozgryzł? - spytałam 

- Na pewno. Widziałam jak na mnie spoglądał - odpowiedziała pewnie trzynastolatka

 Siedziałyśmy tak chwilę, gdy zobaczyłam jak Ina zaczyna lekko się trząść.

- Zbliża się zima - odparłam - Erazm będzie miała pole do popisu 

- Tak, ciekawe czy w tym roku również sprowadzi śnieg już pierwszego dnia zimy - zamyśliła się Alex

- Jak ją poprosimy - westchnęłam, a Ina zmarszczyła lekko nosek

- Ja tam nie lubię zimy - odparła, a my zaśmiałyśmy się

- Co ty nie powiesz pani wiosno 

 W końcu wraz z dziewczynami wróciłyśmy do zamku. Gdy weszłam do dormitorium natychmiast wzięłam się za lekcje. Nagle do pomieszczenia weszła Annabeth z Cho. Podniosłam na nie wzrok. Gdy zobaczyłam ich zaskoczone miny przypomniało mi się, że Alex nie oddała mi soczewek. 

- Rosa twoje oczy... Ty nosisz okulary! - odparła zaskoczona Ann i podbiegła 

- Tak, przepraszam wcześniej miałam soczewki, ale je zgubiłam więc nałożyłam okulary - wzruszyłam ramionami 

- Nareszcie. Nie wiem czemu wybrałaś tamte soczewki były brzydkie - odparła Cho, a ja wywróciłam oczami