Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter Two - Welcome to Hermenia

Eunice

As I observed, nasa isang private room ako sa isang Hospital. Naalala ko na isinakay ako sa ambulansya.

All I want is a peaceful vacation. Ayoko makakita nang mga taong nakakasakit sa mata ko. Ayoko sa mga plastic. Bumukas ang pinto at iniluwa nito si Ate. "Mabuti naman at gising ka na." Lumapit sa akin si Ate. "Yung mga kasama mo sa kotse, nasa kabilang kuwarto. Si Laurence Fernando comatose. Si Rachel Vicente, maayos na ang lagay hinintay pa lamang namin siyang magising. We found some bruises and wound on her body. Saan mo nga pala nakilala ang dalawang kaibigan mo?" Kaibigan ko daw. Sa pagkakaalam ko tinulungan ko lang naman si Rachel sa boyfriend niyang obsessed sa kanya. Tsaka hindi ko kaibigan si Laurence. Sira ulo ata yun.

"Hindi ko kaibigan ang dalawang yun. Si Rachel tinulungan ko lang siya sa boyfriend niyang si Laurence. Binubugbog daw siya nung boyfriend niya."

"Pinatulog ako ni Laurence at siya ang nag drive. Inagaw ko sa kaniya ang manibela kaso naagaw niya ulit. Lilingon na sana siya kaso nabangga kami nang truck."

Buti nga sa Laurence na yun. He's so bad. He's worse than a criminal. "Diyan ka lang Eunice. Bibili lang ako sa grocery store. Alam kong gutom ka na." Umalis si Ate sa kuwarto ko.

"Arf... Arf..." May asong pumasok sa kuwarto ko. Ang lakas naman niya para mabuksan ang pinto.

"Ang cute mo naman! Anong name mo? Such a cute dog." Tanong ko sa kanya. As if naman na sumagot siya.

"Ako nga pala si Rachel! The prettiest fairy in Hermenia! Ganda ko'no!" Rachel. Such a cute name. Wait, what? Ang asong kinagigiliwan ko kanina nagsalita at nag evolve na tao.

"Kyaahhhhhhh!" Sigaw ko at nagtalukbong nang kumot. Rachel. Siya si Rachel! The girl that I saved from her obsessed boyfriend!

"Hindi ako kasing panget nang witch para katakutan mo." Inalis ko ang pagka talukbong ko nang kumot. Siya nga yung niligtas ko. Pero ano siya? Fairy? Meron ba nun? Pero nagkatawang aso siya tapos naging Fairy. Am I dreaming? Kung nananaginip ako, please wake me up!

"Ano ka ba Eunice! Hindi ka nananaginip! Sa ganda kong ito? Baka matomboy ka pa nga eh." Oo. Maganda nga siya. Natalbugan niya ako.

"B-Bakit ka nagpanggap na tao kung Fairy ka?"

"I've tested you. If you are going to help me or not. But you helped me. Nakita kong busilak ang puso mo. Noong high school ka pa namin sinusubaybayan." So ibig sabihin, dati pa nila ako sinusubaybayan!? Creepy. Buti hindi ko napapansin ang presence nila.

"Edi ibig sabihin, k-kasama mo si Agnadi?" Natatandaan ko pa. Way back 2013. Kung paano kinontrol ni Agnadi ang katawan ko.

"Hindi namin siya kasama. Masasamang Hermenian sila or kilala ang grupo nila na Ganesian. Puro kasamaan ang ginagawa nila." So, Agnadi, the weird and scary guy, is a Ganesian.

"Sumama ka sa akin." Biglang may puting liwanag ang lumabas sa kamay ni Rachel. Nag form ito na pabilog at baka ito yung portal through Hermenia thingy. "Huwag kang mag-alala binigyan kita nang sapat na lakas para makasama ka sa akin." Sinubukan kong tumayo at nakayanan ko nga.

Pumasok si Rachel sa portal at nawala sa paningin ko. Lumabas ang ulo ni Rachel. "Ano ba? Eunice tara na!" Muli niyang ipinasok ang ulo niya sa portal. Hinakbang ko ang paa ko palapit sa portal and I heard someone knocking on the door. Naramdaman kong hinila ako ni Rachel papasok sa Portal.

Pinikit ko ang mata ko dahil parang may humihila  sa akin. Nang maramdaman kong nakatayo na ako sa lupa. "Ibuka mo ang mga mata mo."

Sinunod ko ang inutos ni Rachel. Namangha ako sa ganda nang lugar. May mga hayop na kakaiba. Some birds are singing. Parang nasa isang Paraiso ako. "Wait, nasaan tayo?"

"Nasa Hermenia na tayo. Ang ganda diba? Kasing ganda ko."

"Ah. Okay. Ang ganda niya! May tao ba dito?"

"Oo. Meron din. Pero ang mas marami ang mga Hermenian dito. Siyempre lugar namin ito eh."

"Amazing!"

Humiga ako sa damuhan at lumanghap nang sariwang hangin. Dahil nandito na rin naman ako, mag se-selfie na ako. Kukuhanin ko sana sa bulsa ko ang cellphone ko kaso wala di ko pala dala. "Ang malas ko naman!"

"Ano ba ang hinahanap mo?"

"Yung cellphone ko kasi naiwan ko."

"Kalimutan mo muna ang mga gamit sa mundo niyo. Magsaya ka muna dito."

Sayang naman. Ang ganda sana nang place kaso, eto naman akong si  Stupida, iniwan ang cellphone. "Ah Rachel pwede ba tay--"

"Hi Rachel! Sino yang kasama mo?" May isang babaeng naglalakad papunta sa amin.

"Siya si Eunice. Galing sa kabilang mundo."

"Magandang hapon, Eunice. Maligayang pagdating sa Hermenia! Ako nga pala si Everette. Isang healer."

Niyakap niya ako at agad ko naman iyong ikinabigla. I feel a little awkwardness.

"Maswerte ka Eunice dahil pili lang ang mga taong nakakapunta dito. Tara samahan mo kami sa tahanan namin. Nandito kasi tayo sa Forest. Malapit dito ang pugad nang mga Darsians."

"Si Agnadi ang kanilang pinuno. Kung nagkatagpo kayo, malamang hindi ka na makakaalis nang buhay."

How come na hanggang ngayon buhay pa rin ako kung gayong nakatagpo ko siya. Worst, ginamit pa niya ang katawan ko. Buti na lang buhay pa ako hanggang ngayon.

Nang makalabas kami sa gubat, sumakay kami sa umiak. Isa siyang bangka na whatever. Sumakay kami doon papunta daw sa home nila. Ang ganda naman dito.

**************************************************

Pagdating namin sa parang port nang isang island na ito, malalim na ang gabi. Visible sa mata ko ang 3 buwan. Isang asul, may green at violet.

Ibang-iba ang kulay nang kalangitan dito. Imbis na itim, kulay lila dito.

"Andito na tayo!" Rachel said. Bumaba kami sa umiak at tumuntong sa lupa.

"Sino siya?" Ang malamig niyang boses ang naging dahilan ng pagkagulat ko.

"Siya po si Eunice taga Earth. Sige po uuna na kami, Prinsipe Royce." Prince Royce! Ang unique naman nang pangalan niya.

Lumakad na kami nang bigla ulit kaming harangin ni Royce. "Mauna na kayo, Everette at Rachel. Kakausapin ko lang si Eunice." Ano! W-what?! Ayoko. Baka murahin lang niya ako.

"Pero Prinsipe Royce kailang--"

"Saglit lang naman ang pag-uusapan namin. Ihahatid ko na lang siya sa bahay mo."

"Sige po."

"Wait! Rachel? Everette! Hintayin niyo ako!" Patuloy silang lumakad paalis at hindi man lang ako hinintay.

"Mag-uusap lang naman tayo nang mabilis. Tayo lang. Tayong dalawa lang."

**************************************************
Umiak /ü-;mē-ak/- an open eskimo boat made of a wooden frame covered with skins.

Hindi po iyan Hermenian term.

**************************************************

Yan na po ang Chapter Two!
Thankyou! Pa vote naman at please share this story to your friends. Thank You!

-The_Cool_Writer

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro