CHAPTER ELEVEN | SLOW

Lauren

“SHE IS a classmate back in high school. Serene is one of the girl-next-door on campus. A total head-turner kind of girl, and I'm one of those guys who got captured by her smile.”

Ang babaw naman. Ngumiti lang ay na-inlove na? Kaya pala gano'n na lang niya laitin ang ngiti ko! May pinagbabasehan naman pala siya.

Baka hindi ko pa talaga naiintindihan ang pag-ibig. Nagka-crush ako kay Ritter dahil sa humor niya at talino kaya medyo hindi ako sanay na seryoso siya ngayon. We were walking towards the wedding hall inside the Crowne Plaza Hotel.

Alam ko na maraming makakakita sa akin dito na mga mata ni Daddy pero hindi na ako pwedeng umatras. The same pair of eyes darted on us when we entered the hotel. Mas tamang sabihin yata na sa akin lang sila nakatingin kasi kilala nila akong lahat.

Bawal na umatras kasi nagsabi na akong tutulungan ko si Ritter kahit hindi naman niya hiningi.

“Do you have any idea whom she's marrying today?” tanong ko kasi nauumay na ako sa mga papuri niya kay Serene.

Kanina habang nasa biyahe kami, panay ang kwento niya paano sila nagkakilala ni Serene. It's like I'm watching a teen fiction telenovela because Ritter wasn't the popular dude back in high school. It wasn't a typical boy-meets-girl thing. And all geniuses were condemned, tagged as losers.

Aminado siyang pulos pag-aaral lang inatupag kaya hindi na nagpatuunan pa ang sarili noon. But somehow, the genius Ritter caught the campus queenbee's attention. Pero sigurado naman ako na may kapalit ang pakikipaglapit ni Serene sa kanya.

“Yeah. She's marrying today, my douche best friend,”

Napatingin ako sa kanya agad. “You're not here for revenge, aren't you?”

“Nope. I'm here to comfort her.”

Nahinto ako paglalakad at nauna na si Ritter kaysa akin na pumasok sa waiting area ng bride. It will be a private civil union and only those with invitation are allowed to attend the ceremony. Hindi ako sigurado kung may invitation si Ritter pero tuloy-tuloy naman kami nakapasok dito sa private hall na dedicated sa mga ikakasal.

Nasa tapat ng waiting area iyong wedding hall ng hotel na state of the art ang disenyo. Alam ko kasi dito nag-renew ng wedding vows ang mga magulang ko.

“What are you doing here?” Narinig ko na salita sa loob ng waiting area. “I told you not to come here, Ritter. Are you going to ruin my wedding?”

“I'm here to congratulate you both,”

“Don't do that.”

At that moment, I entered the waiting room and wrapped my hand around Ritter's arm.

“Hi! Congratulations on your wedding. I heard a lot about you and your soon-to-be-husband.” Tumingin ako kay Ritter saka ngumiti. “You played an important role in my boyfriend's life; that's why I'm excited to meet you. I'm Lauren Ricaforte, by the way.”

“You're his girlfriend?” Parang hindi makapaniwalang tanong ni Serene matapos ko ipakilala ang aking sarili. At hindi rin ako makapaniwala na nabanggit ko ang buo kong pangalan na matagal kong hindi nasabi kay Ritter.

“Yes.”

Hinilig ko ang aking ulo sa braso ni Ritter. Naramdaman ko na dahan-dahan kinalas ni Ritter ang kamay ko na nakakapit sa braso niya tuluyang hinawakan iyon. That move made my heart beats fast. Iyong tipong nais na lumabas ng puso ko sa aking dibdib at magtatalon para makaligtas sa charm ni Ritter.

“I already moved on from you. I have a clean intention, Serene and she's the reason why I'm not thinking about you now.” Napatingin ako kay Ritter pagkarinig sa sinabi niya. Hindi ko inasahan na nakatingin din siya sa akin. Ngumiti pa ang loko kaya lalong kumabog nang malakas ang aking dibdib. “She's beautiful, isn't she?”

Parang totoong-totoo ang sinabi ni Ritter at masyado akong marupok kaya hindi ko maiwasan na umasa. I have to remind myself that what we're doing is just for a show. Hindi totoo at peke lamang ang lahat. I shouldn't fall from the rabbit hole.

"I didn't know you were dating this hotel owner's daughter, Ritter." Kilala pala ako ni Serene? Inalala ko kung may mga picture ba ako online at kung meron 'man alam ko na bata pa ako doon. Masyadong private ang pamilyang kinabibilangan ko.

"Do I have to tell who I'm going to date, Serene?" Oh, ano ka ngayon? Matabil din ang dila nitong lalaki na ito. Masakit iyon at nakita ko ang pagbalatay ng lungkot sa mga mata ni Serene. Tama ba ang nakita ko? Kasal niya pero malungkot siya? Posible kayang napipilitan lang siya? Hindi ko na rin talaga alam at bago ko pa mahanap ng sagot ang aking katanungan ay muling nagsalita si Ritter. "We'll head out now and again, congratulations!"

After the nerve-wrecking face to face that Ritter have with Serene, we both proceeded at the wedding hall. May mga binati si Ritter na kakilala habang mas marami iyong para bang hindi inaasahan ang kanyang pagdalo.

Binati naman si Ritter ng ex-best friend niya na siyang pinakasalan ni Serene ngayon. Binalingan ko nang tingin si Ritter matapos i-announce ng preacher na pwede i-kiss ng groom ang bride niya.

“Are you okay?” bulong ko kay Ritter habang napalakpak.

“Yes,” hindi ko matanggap ang sagot niya dahil mukhang 'di siya okay. “Come on, I'll treat you outside. The vindictive virgin ghost needs a ceremonial rites.”

“I'm an angel, not a ghost!”

Ritter chuckled.

Sumama ako sa kanya palabas ng wedding hall at maghawak kamay naming tinahak iyong daan palabas. Nagpaalam naman ako kay Summer kaya wala rin ako halos gagawin ngayong maghapon. Syempre hindi ko sinabi kung saan ako pupunta. Mahirap na baka i-tsismis niya ako kay Ninang Bea tapos sabihin naman kay Mommy.

Kailangan ko lang siguro i-enjoy itong random day off na dating hindi ko naman ginagawa noon. Hindi ko sukat akalain na ang pagpapanggap bilang girlfriend ng lalaking gumulo ng literal sa mundo ko ay nakakalibang.

A breath of fresh air indeed.

NILAPITAN ko si Ritter saka inabutan ng isang bote ng beer at tumabi ako sa kanya habang nakatingin sa Statue of Liberty. Hapon palang pero heto kami at nainom sa gitna ng Hudson River habang nakatingin sa Statue of Liberty. Dito kami nagpuntang dalawa pagkagaling sa Crowne Plaza Hotel para magmuni-muni.

May espesyal na spot ang lugar na ito sa amin ni Ritter. Dito kami unang nagkakilala kaso saglit lang kami nag-usap dahil nasangkot sa gulo si Summer na kailangan takbuhan and he rented a yacht boat for us to use for the whole day.

“You're Christian Ricaforte's only daughter,” sambit ni Ritter sa akin na nagpatikom sa aking bibig. “Why did you choose this over your luxurious and extravagant life?”

“Does it make any difference?” Balik tanong ko nang sabihin niya ang nalaman. Kilala lang niya ako sa pangalan ko ngunit ang aking apelyido. Iniiwasan ko nga kaya lang kailangan na banggitin kanina. Alam ko na iyon ang dahilan kaya natulala si Serene, hindi naman dahil sa girlfriend ako ni Ritter. Fake girlfriend pala. “I like this life better than what you mentioned.”

Sana hindi na siya magtanong pa kung bakit mas gusto ko ang simpleng buhay ngayon. Mukhang hindi naman sila masyadong close ni Cady kaya wala pa siyang ideya kung paano kami nagkakilalang dalawa ng kanyang kapatid.

Hindi pa ako maka-move on sa mga tsismis na kinalat ng isang iyon na pinatulan naman nina Carly at Lily. Simply because they wanted to down me. Sanay naman na ako pero ayoko lang iyong maling isyu na pinupukol sa akin.

“Well, living a simpler life is way more comfortable than a luxurious one. If I am to choose, I'll choose the simple life.”

“You can live a simple life always, Ritter. You don't need to choose.”

“Are you always like that?”

“Like what?”

“Full of wisdom and positive energy.”

Umiling ako.

Walking disaster nga ako kaya paano niya nasabi na full of wisdom at positive energy ako? Binase niya lang ba sa mga salita na binibitawan ko? Nakuha ko lang naman iyon sa seminar na dinadaluhan ko tuwing kada ikalawang linggo na lamang.

Pero sabi ng instructor, may nagbago na akin simula noong unang pumasok ako doon. Wala kasi ako kinakausap noong una pero ngayon ang dami ko na kakilala.

“I am a completely different person two years ago, Ritter.”

“How different?”

“More than you expected,”

LUMIPAT kami ni Ritter sa apartment ko nang manawa kami sa Hudson River. Pagabi na rin nang makarating kami at nakatanggap ako ng text galing kay Summer na sa bahay nina Tito Max siya uuwi ngayong gabi. Bukas na lang daw niya ako tatanungin sa mga ganap sa akin ngayong araw.

Ilang beses ko na sinabi ma wala nga pero ayaw pa rin niya maniwala. Kapag talaga pakiramdam niya na meron, hindi siya hihinto sa pangungulit.

“You and Summer lives here?” tanong ni Ritter sa akin saka tiningnan iyong picture namin ni Summer. “I solved today the mystery of your connections with Summer. Your father is the closest friend of Max Lewis.”

“I put on a good word, don't worry. It's not you who has arrears with me, and I already forgive your sister.”

“Thank you. He already signed the contract last day.”

“That's a call for a celebration!”

Tumawa si Ritter matapos marinig ang sinabi ko. Excited ako kahit nakarami na ako ng inom ng beer kanina. Huminto pa kami sa convenience store para bumili ng ice cream pang-alis ng hilo. Masyado kasing maaga para uminom pero iyon kailangan ni Ritter.

Attending an ex-girlfriend's wedding is something I don't want to experience. If were on his shoes a while ago, I maybe questioned myself many times.

Pero pinatunayan ni Ritter na iba siya sa lahat. He greeted everyone with respect. Kahit iyong iba ay ayaw ang presence niya roon. Naranasan ko na iyon noon at ayoko ulit mangyari ngunit imposible dahil nakatatak sa isipan nila iyong trouble maker ko na version.

“Aren't you hungry?” tanong ni Ritter sa akin.

“I am, but I'm too lazy to cook,”

“Then, I'll cook.”

“You will?”

“If it's okay with you,”

Tumango ako saka hinayaan siya na kumilos sa kusina. Nag desisyon ako na magpalit na ng damit dahil maghapon na iyong suot ko. Pumili ako ng maluwag na t-shirt at manipis na shorts matapos ko maligo. Paglabas ko ng banyo, nagluluto pa rin si Ritter kaya nagdesisyon na ako na lapitan siya.

“Who taught you to cook?”

“My mom.” Natigilan ako. Sinabi niya na half sister niya si Cady at magkaiba sila ng nanay. “My birth mom.”

Tinuruan din ako ni Mommy noon kaso masyado akong naka-focus sa pagbuntot kay Dashiel kaysa matuto ng kung ano-anong bagay. Kaya noong magdesisyon ako na manirahang mag-isa, nahirapan ako sa umpisa. May mga araw na natatagpuan ko ang sarili ko na umiiyak sa isang sulok. Kapares noong nasa kulungan pa ako. Wala akong tiga-comfort at lahat ay nagsasabi na dapat matibay ang aking loob.

“That looks tasty. I'll prepare the table now.” Excited na akong matikman iyong niluto ni Ritter. Buong linggo kaming naka-asa ni Summer sa pa-ulam ni Tamika kaya sobrang laki ng tipid naming dalawa kahit hindi bagay sa amin. “My good neighbor provides us viand every night. Tamika is a cook at my father's hotel.”

“Does she knows about your real identity?”

Umiling ako. “We're just her simple neighbor who loves her cookings.” Ngumiti ako at tinikman na ang niluto ni Ritter. Nanlaki ang mga mata ko matapos iyon malasahan. Hindi lang pala mukhang masarap iyon, talagang masarap siya. “This is good. You know what, you should start changing your career now. You have future in this field.”

“Will you be my first customer?”

“Of course! As long as you'll provide food for me, then it will be a deal.”

“You and Summer are good dealer.” Tumawa ako ng malakas na ngayon ko lang nagawa. Kinagulat ko iyon at maging ni Ritter. “That's a first, ghost.”

“It's an angel, not a ghost.”

“You like a ghost a while ago.”

“I hate you.”

Hindi ako naniniwala sa kanya kasi kanina habang abala siya sa pakikipag-usap sa mga kakilala, may lumapit sa akin na caucasian male at hinihingi ang pangalan ko. Kung hindi lang iyon mukhang creepy, hindi naman ako lalayo at lalapit kay Ritter.

I therefore concluded that I am attractive a while ago. Maybe Ritter has an eye problem. Or he's just denying it? Kahit ano sa dalawa at saka na ako mamimili.

“Thank you for today, Lauren. I don't think I can survive that wedding without you. I was invited by Serene's mom, thinking I could ruin her wedding.”

Hindi ako makapaniwala na may mga gano'n pa palang klase ng tao ngayon na gagawin lahat kahit may madamay pa huwag lumigaya ang malapit sa kanila. I once did that and paid everything in jail.

“That's selfishness, Ritter.”

“I know, and I realized it later on. I'm so stupid to think that she'll come back to me,”

“Will you accept her if she'd decided not to marry your best friend?”

“If I'm the old Ritter, I will. But I won't since I've changed, and someone has already captured my attention.”

“She's lucky.” Natikom ko ang aking bibig pagkasabi ng dalawang salita na iyon. Ano ba kasi ng iniisip ko? Pero totoo namang masuwerte ang babaeng tinutukoy ni Ritter na nakuha ng kanyang atensyon. “The woman who captured your attention, she's lucky, and I hope she wouldn't mind our little show a while ago.”

Kung alam ko lang na may gusto siyang iba, 'di sana hindi na ako nagpanggap pa na jowa niya. Ang hirap naman kasi tantyahin ni Ritter.

May mga pagkakataon na touchy at malandi siya na sinasalo ko lang at kung minsan ay 'di ko na masyado pinagtutuunan ng pansin. Mahirap kasi mahulog sa rabbit hole. It will be an endless tunnel we're there's no light at all.

“Do all vindictive virgin ghosts slow?”

“I said I'm not a ghost!” Sumimangot ako at inirapan si Ritter.