KATE CHANDRIA'S POV

"Nawala lang ako saglit tapos ganito na sasalubong sa'kin pagbalik?! Gad! Ngayon na nga lang ako makakapagpahinga kase day-off ko tapos bibigyan niyo pa ako ng trabaho?!" Napahilamos ako sa buong mukha ko at napasabunot sa buhok ko.

Lahat sila nakaupo sa mahabang sofa habang ako nasa harap nila at sinesermonan sila. Pareho naman silang hindi makaimik. Si Shael, Raizer, at Akken nakayuko, si Cohen naman pinaglalaruan ang daliri niya habang si Daron nakaiwas ng tingin.

"Pasok sa kwarto niyo," pagpipigil na boses ko. Nagkatinginan pa silang lahat at nag-aalangan na pumasok."Pasok," ulit ko kaya wala silang nagawa kundi sumunod at unakyat papunta sa kwarto nila.

Napahinga ako nang malalalim tapos umupo sa sofa na kinauupuan nila kanina. Plano ko pa naman sanang matulog o di kayay manood ng movie kasama sila ngayon kaso nasira na. Imbis na makakapagrelax ako ngayon ay maglilinis ako ng buong bahay dahil sa ginawa nila.

Binasag lang naman nila ang mga vase dito sa living room at nagkalat pa ang mga sirang unan pati mga CD na pinapanood nila kanina. At 'yong sa CR kanina, lahat ng mga nilabhan ko na natuyo na sa araw, basang basa na lahat at uulitin  ko na namang labhan dahil sobrang dumi na ulit. Pati mga undies ko pinaglaruan pa nila. Argh.

Pumasok ako sa kusina para sana uminom ng tubig kaso bumungad sa'kin ang mga basag na baso at mga nagkalat na harina, itlog, baking soda at iba pang mga gamit na pangluto. 'Yong mga pinagkainan din nila na chocolates, popcorn, at pizza nagkalat ang mga lalagyan.

Napapikit nalang ako dahil sa init ng ulo ko. Kanina ang saya saya ko pa dahil bonding namin ni Ri-Ri tapos pagbalik may naghihintay pala sa'king malaking sorpresa. Ang ganda nga ng sorpresang inihanda nila eh, sa sobrang ganda feeling ko mamamatay na ako pagkatapos. Jusko! Ilang paghihirap pa ba ang dadanasin ko sa mansiong 'to?!

Sinimulan ko nang linisin lahat ng kalat dito sa living room. Niligpit ko 'yong mga sirang unan at 'yong laman na mga feathers ay nilagay ko sa plastic dahil tatahiin ko na lamang 'to kapag may libreng oras ako. 'Yong mga CD, binalik ko sa lalagyan na box at nilagay sa ilalim ng flat screen TV. Sinunod ko naman ang mga bubog ng basag na vase at dinustpan at nilagay sa trash can. Nagkasugat pa nga ako dahil pinulot ko 'yong maliliit na piraso ng bubog. Napadaing naman ako dahil patuloy ang pagdugo ng kamay ko pero tiniis ko na lang at tinapos ang pagliligpit.

"What happened to your hands?"

Napaigting naman ako ng may biglang magsalita sa likod ko. Si Daron lang pala at hindi siya nakatingin sa'kin kundi sa kamay kong patuloy na dumudugo.

"Nasugatan lang ng bubog pero maliit lang naman. Pumasok kana ulit sa kwarto mo hindi pa ako tapos maglinis dito," sagot ko.

Nagulat naman ako ng bigla niya akong hinila at pinaupo sa sofa. Umalis siya at pumasok saglit sa kusina at pagbalik niya, may dala na siyang first aid kit. Agad naman akong tumayo at pipigilan na sana siya ng hinila niya ako ulit para paupuin.

"Ano ba?! Okay lang naman ako, hindi naman malaki oh. Mamaya ko na lang gagamutin 'to dahil marami pa akong gagawin." Hindi niya naman ako pinakinggan at walang sabi-sabing nilagyan ng alcohol ang bulak at nilagay sa sugat ko. Napadaing naman ako dahil sa sobrang hapdi.

"Stay still."

" Dahan dahan lang kase, masakit kaya," reklamo ko.

Hinipan niya naman saglit at nilagyan ulit ng alcohol ang sugat ko. Todo kagat naman ako sa labi ko kapag nilalapat niya ang bulak.

Takte! Hindi niya ba alam na nasasaktan ako kapag dinidiin niya ang bulak sa kamay ko?! Walang puso talaga ang isang 'to.

"It's already finished." Nilagyan niya ng band aid ang sugat ko bago niya binitawan ang kamay ko.

Ngayon ko lang napagtanto na hawak niya pala ang kamay ko habang ginagamot niya ang sugat ko. Shems! Ba't hindi ko 'yon napansin? Ay oo nga pala. Busy ako kalatitig sa kanya at ini-examine ang physical features niya. Ewan ko lang kung napansin niya iyon.

"Bakit mo ginamot ang sugat ko?" tanong ko. Tumayo naman siya at umupo sa kabilang sofa na katapat ko.

"I just want to. Bakit ba? You should be thankful because I am the one who cured your wound. Once in a blue moon lang ako ganito," sagot niya at pinagkrus ang paa niya.

Like duh. Babae ka ghorl?!

At saka naninibago talaga ako sa ginawa niya nagyon. Magkaaway kaya kami ng ilang araw at sa pagkakaalam ko, hindi pa kami nagbabati. Tapos ngayon nandito siya at ginamot niya ang sugat ko. Ginawa niya ba 'yon dahil nagi-guilty siya sa ginawa nila kanina o bumait siya? Eh asa pa.

"Seryoso nga? May sakit ka ba?"

Bumalik na naman siya sa snob mode niya at inirapan ako."Sana pala hindi ko na lang ginamot yang sugat mo. Minsan na nga lang ako bumait ganyan ka pa," sambit niya.

"Sorry naman. Di ba pwedeng naninibago lang? Bigla bigla ka na lang kase bumabait tapos wala pang signal." Ngumiwi ako nang masagi ang kamay ko sa sofa.

Mabuti na lang at hindi dumugo kundi baka lagyan niya naman ulit ng alcohol. Pero malabo na sigurong mangyari dahil bumalik na ulit 'yong dating ugali niya.

"Pero salamat pa din." Nginitian ko siya pero hindi siya sumagot. Maya maya ay tumango siya kaya agad akong tumayo at naglakad papunta sa kusina.

Napasandal ako sa pinto habang hawak pa rin ang doornob. Napahawak naman ako sa dibdib ko ng bigla itong kumabog ng malakas. Bakit ganito? Kinakabahan ako pero may part sa'kin na masaya. Bakit ba siya gano'n? Sa simpleng pagtango niya feel ko tuloy close kami. Pero baka naman isang beses lang niya pinapakita ang ganun niyang ugali. Gosh. Ano ba tong nangyayari sa'kin. Nababaliw na ba ako?

RAIZE KRISTOFFER POV

Wala akong ginawa kundi humilata sa kama ko simula no'ng pinapasok kami ni babysitter sa kanya kanya naming kwarto. Maybe she's angry right now because we gave her another work to do. I felt pity on her because its her day-off and she was supposed to enjoy her day. Kainis kase si Kuya Shael at Kuya Cohen. Idagdag niyo pa si Akken na sobrang kulit at nakisama rin si Kuya Daron dahil inaya siya. And me, I don't really want to join their nonsense trip but I don't have a choice.

FLASHBACK.......

"Ano na'ng gagawin natin ngayon?" tanong ni Kuya Shael habang nakatukod ang magkabilang siko sa table.

The mansion is very silent since babysitter Katria left. We don't know what to do and we're very bored. I badly want to play piano right now so I immediately stood up to go to the music room.

"Sa'n ka pupunta kuya?" tanong ni Akken sa'kin.

"Music room lang." Akmang maglalakad ako ng bigla akong hinarangan ni Kuya Shael. I immediately raised my eyebrows on him.

"Palagi ka na lang nagkukulong sa music room. Laro naman tayo oh." Sabi ko na nga ba at 'yan ang sasabihin niya. Palagi lang naman 'yan ang linya niya sa tuwing nag-aaya siyang maglaro.

But I'd rather want to play piano than to join whatever they want to do. Knowing Kuya Shael, alam kong puro kalokohan lang ang nasa utak niya kagaya ni Akken. They have the same mindset.

"I'm not in the mood to play, Kuya. Next time na lang," bored kong sagot pero hindi niya parin binibitawan ang magkabilang balikat ko.

"You don't have any choice, my dear brother." Nginisihan niya ako at tinulak paupo sa sofa kaya wala akong nagawa.

I know that he would force me until I said yes kaya mas mabuting pumayag na lang ako. Besides, I can't concentrate on playing piano if he keeps on bothering me.

"Ano na namang kalokohan ang pumasok sa isip mo, Shael." Kuya Cohen with his hard voice. Expected naman namin na hindi niya tatawaging 'kuya' si Kuya Shael. He's always like that and we're used to it.

"Chill baby Cohen. We're not going to play hide and seek or what so ever na mga pambatang laro. Manonood lang tayo ng movies. Kuya Daron will prepare the CD's while Raizer and Akken will prepare the foods. At ikaw naman ako ay uupo lang. That's it." Pumalakpak pa siya habang kaming dalawa ni kuya Daron ay nakakunot ang noo.

Si Akken natutuwa pa habang si kuya Cohen naman ay parang sumang-ayon sa gusto ni Kuya Shael dahil hindi siya nagreklamo.

"Gusto ko 'yan, Kuya Shael. Napanood kong magluto si ate Kat kaya alam ko kung ano ang gagawin," Akken said smilingly.

"Better idea," Kuya Cohen while crossing his arms.

"NOT A GOOD IDEA." Kuya Daron and I both shouted so we got their attention.

First, I don't want to cook because I don't know how to. Second, there's a big possibility that we could damage the kitchen utensils since we don't have any experience on using it. And third, we're just wasting the ingredients if we failed.

"Why?"

"Kuya Shael, pumayag akong sumali dito pero ayokong magluto. Pwede namang mag-order na lang tayo o di kaya'y si Akken na lang ang utusan mo. You know, I don't know how to cook," I disagreed.

Tumabi naman sa'kin si Akken at inakbayan ako."Don't worry kuya, ako ang bahala sa'yo."

Napapikit na
lang ako. Why are they so stubborn?!

"Why me? Why do I need to prepare it? Wala ba kayong kamay?!" Kuya Daron raised his eyebrows. Agad naman tumabi sa kanya si Kuya Shael and like what Akken did, umakbay din siya.

"Dude, CD lang naman 'yan eh. Hindi naman ang buong living room kaya kaya mo 'yan." He tapped his shoulders. We both sighed in defeat.

"Are you sure that it's the right way?" I slowly put the corns in the frying pan at pagkatapos tinakpan agad ni Akken.

"Of course, Kuya. Ngayon, hintayin na lang natin na maluto." Sumandal ako sa lababo and so with him.

After a few minutes, narinig namin na parang may pumuputok sa loob kaya agad na kinuha ni Akkiro ang gloves para buksan ang takip ng frying pan.

"Luto na siguro 'to kuya, bubuksan kona ah." He was about to get the cover when I stopped him.

"What do you mean 'siguro'. Hindi kaba sigurado kung luto na ba?" nakakunot noo kong tanong sa kanya.

"Medyo. Pero pumuputok na eh kaya baka luto na. Tingnan na lang natin." He get the cover so the cooked popcorns flew everywhere.

Dali dali kaming tumakbo at kumuha ng panakip para hindi kami mapaso. Nilagay pa ni Akkiro sa maximum ang stove kaya sobrang laki ng apoy.

Shit.

"What the heck, Akken! I thought you know how to cook. Bakit lumilipad na ang mga popcorns?!" inis na sambit ko habang nakatago pa rin sa ilalim ng lamesa.

Napakamot naman siya sa batok niya at ngumiti ng pilit."Alam ko naman kung pano 'yon lutuin eh. Baka nabuksan ko lang agad kaya nagsiliparan 'yong ibang hindi pa naluto," sagot niya.

"I already asked you if it was okay pero ang sabi mo hindi ka sigurado. Ano na lang ang gagawin natin ngayon?"

"Alam ko na. Kunin mo yung takip sa lababo tapos ibalik mo sa frying pan. Pagkatapos, saka ko io-off ang stove. Gets?" Tumango naman ako sa sinabi niya.

"How could we get there without getting burn ?Patuloy pa rin na tumatalsik ang mga popcorn. Ang dami mo rin kasing nilagay eh," saad ko. Pinuno niya kase 'yong frying pan ng mais tapos tutubo rin pala kapag naluto na.

Ugh. I know this would happen. Kuya Shael is a jerk.

"Walang problema 'yon, Kuya. Gagapang na lang tayo," he said smilingly and winked.

"In that dirty floor?! No way!" I disagree.

"Alangan naman sa mesa tayo gagapang, Kuya 'di ba?! Kesa naman sumabog 'tong buong kusina. Edi matutusta tayong lahat."

"Aish. Fine."

We started crawling on the dirty floor and he keeps on laughing because of my priceless face. The fudge! Ang sarap niya prituhin kasama ang nga popcorn. Nang makalapit kami sa lababo ay agad kong kinuha ang takip at nilagay sa ibabaw ng frying pan kaya hindi na kami natatamaan ng mga lutong popcorn. In-off niya naman kaagad ang stove kaya natigil na lahat.

We decided na bumalik na lang sa living room kung nasaan 'yong iba para masabihan namin sa nangyari. Damn. They didn't even heared the noise in the kitchen. Ang lakas ba naman kase ng volume, abot hanggang next subdivision. Hindi naman siguro sila bingi, diba?!

"Oh nasan na yung niluto niyo? Madami siguro kase pawis na pawis kayo," bungad agad samin ni kuya Cohen.

"Nasunog lahat," simpleng sagot ko at sumalampak sa tabi nila.

"WHAT?!"

"Ano ba mga kuya?! Ang lakas na nga ng volume ng pinapanood niyo tapos sisigaw pa kayo?! Nasunog nga lahat. Walang natira maski isa," sagot ni Akken sa kanila.

Tumayo na ako para pumunta sanang music room when I notice the broken vases on the floor. Nasira rin ang unan na nasa sofa at nagkalat ang mga feathers. I stopped and face them.

"What did you do, Kuya's?!" I asked.

My eyebrows are frowned while looking at them. Napansin naman ni Akken ang tinitingnan ko kaya napatayo rin siya at nanlaki ang mata.

"Hala ka! Lagot tayo kay ate Kat dito."

"Ah...Nagtalo kase kami kanina kung ano ang panonoorin namin kaya nauwi sa pillow fight," Kuya Shael answered.

"And this broken vases?"

"Naghabulan kami pagkatapos kaya nasagi namin ang mga vase," sagot naman ni kuya Cohen.

"Sumama ka rin, Kuya Daron?" tanong naman ni Akken habang nanlalaki ang mata.

"They tease me kaya sumali ako."

I massage the bridge of my nose because of frustration. Parang ako lang yata ang matino dito dahil ako lang naman ang ayaw sanang sumali sa kalokohan nila. Damn. I know babysitter would be so mad kapag eto ang sunalubog sa kanya pag-uwi. Shit. It's her day-off.

"I think we should clean up this mess before babysitter would arrive," suhestiyon ko at akmang pupulutin ang bubog ng pigilan ako ni Kuya Shael.

"Mamaya na yan, hindi pa 'yon darating. Ligpitin muna natin 'yong mga sinampay niya kaninang umaga para wala na siyang gagawin pag-uwi niya." Tumaas ang kilay ko ng pumasok siya sa CR at lumabas sa backdoor. Sinundan namin siya at tinulungan na lang.

"Saan 'to ilalagay?" tanong ko. Lahat kami may bitbit na mga sinampay at nagpalinga linga para humanap ng malalagyan.

Where should we put this? All of the baskets are wet so we don't know where to put all of this.

"The heck! A cockroach!" All of us looked at Kuya Daron who jumped and we saw the cockroach running towards us.

"Shit! Shoo!" Todo takbo kami paikot ikot dito sa loob ng CR dahil hinahabol kami ng ipis.

All of us are afraid of cockroaches. You can call us a gay but we're really afraid of it since we're kids.

"Fuck!"

"Waahh!"

"Ouch."

"Damn."

"It hurts."

Lahat kami sumalampak sa sahig ng madulas si Kuya Shael. I bit my lower lip when we saw the dry clothes scattered on the floor. And the worst, nabasa na lahat.

"Ano nang gagawin natin ngayon?" Akken asked with nervousness on his voice.

"May dryer naman, pwedeng pwede nating gamitin 'yon," suggested Kuya Cohen.

Right. Meron pala kami no'n. Bakit nagpapakahirap pa si babysitter na magsampay sa ilalim ng sikat ng araw? Or its just that she doesn't know how to use it.

"Hala!" Akken screamed from outside."Biglang nag-brownout. Hindi natin magagamit nag dryer," bagsak ang balikat na sagot niya.

"It is all your fault Kuya!" singhal ko kay kuya Shael pagkalabas namin ng CR.

Sina kuya Daron at Cohen ay nagpaiwan sa loob dahil sila na lang daw ang magliligpit. We didn't let Kuya Shael to help because we know that it would turn into a mess..again.

"I know, I'm sorry okay," malumanay na sagot niya na ikinairap ko.

"'Wag na nga kayong mag-away. Nangyari na eh, tapos na. Ano pang magagawa natin," singit naman ni Akken.

We heard a sound of a car outside so we all panicked. Nagtalo pa kami kung sino ang magbubukas ng pinto at magliligpit ng mga kalat sa sahig.

"Nandito na ako! Pakibuksan ang pinto!"

Freaking shit! Lagot kami.

END OF FLASHBACK.....

I decided to go out on my room because I'm so bored. Pupunta na lang siguro ako sa music room para magpatugtog ng piano. I usually play it because its my stress reliever. All I can say is that I can't live without a piano.

I'm heading to the music room when I heard a voice. I didn't open the door because I keep on listening on its voice. It very calm yet beautiful.

Cause you're hot then you're cold
You're yes then you're no
You're in then you're out
You're up then you're down
You're wrong when it's right
It's black and it's white
We fight we, break up
We kiss we, make up
( You) You don't really want to stay, no
( You) But you don't want to go-o

I slightly opened the door and I saw babysitter Katria standing in the stage in front of the microphone. Naka-connect ang phone niya sa bluetooth speaker na palagi kong ginagamit kapag nagpapatugtog ako. I left it on purpose because I know that no one will use it. Ako lang naman ang pumapasok dito sa music room.

"Your voice is good. I didn't expect that you know how to sing," I said with a smile.

Nagulat naman siya ng makita ako kaya agad siyang tumigil at pinatay ang sounds sa phone niya. Bumaba naman siya ng stage at tumigil sa harap ko.

"Sorry kung pumasok ako ng walang paalam. Sa'yo ba yung bluetooth speaker? Hiniram ko lang kase sandali."

"Okay lang. Maganda naman ang boses mo." Hinampas niya ang balikat ko kaya napadaing ako sa sakit at sinamaan siya ng tingin.

"Should I take it as a compliment or an insult?!" nakataas kilay niyang sambit.

"Bahala ka nga kung ayaw mong maniwala. At saka, ang sakit mong manghampas ah. Babae kaba talaga?" Hinimas himas ko ang balikat ko at naglakad papunta sa piano at umupo dun.

"Syempre babae ako 'no. Teka, marunong kaba niyan? Tugtog ka nga."

"Inuutusan mo ba ako?!"

"E 'di 'wag."

Inayos ko muna ang lahat bago ko sinimulan ang pagtugtog sa piano ko. I close my eyes and feel every single beat of the tune. I was playing my favorite song entitled 'Count on Me By: Bruno Mars'. Our favorite singer is Bruno Mars thats why we love to sing his songs.

"Do you know this song?" I asked her while still playing the piano.

"Oo naman. Sikat kaya ang mga kanta ni Bruno Mars. Diba 'Count On Me ' ang title niyan?" Tumango naman ako at tumigil sa pagtugtog.

"Do you know how to sing this?"

"Oo, bakit? 'Wag mong sabihing pakakantahin mo'ko?!"

"Exactly. Why so smart?" Hinampas niya ako ulit pero this time, mahina na.

"Panget ng boses ko." Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.

" Sus pa-humble ka pa. Kumanta ka na lang."

"Seryoso ka? Baka gumuho tong buong mansion niyo kapag kumanta ako."

Inirapan ko naman siya at kinuha ang phone ko sa bulsa ng pants ko."Just sing. Ako ang magp-piano habang ikaw naman ang kakanta," I said.

"Pero hindi kabisado. Chorus lang ata ang alam ko." I handed her my phone and she is hesitating if he would get it or not. Pero sa huli ay kinuha niya rin at tiningnan.

"Go to the stage. Ayusin mong boses mo ah."

"Mapilit ka kaya magtiis ka sa boses ko." Umalis na siya at umakyat sa stage. We were facing each other and there's only 7 inches apart.

"Let's start," I started playing my piano while looking at her.

She wasn't nervous at all. Seems like she was used to sing in front of anyone.

If you ever find yourself stuck in the middle of the sea,
I'll sail the world to find you
If you ever find yourself lost in the dark and you can't see
I'll be the light to guide you

Find out what we're made of
When we are called to help our friends in need

I can't help but to smile when I heard her beautiful voice. She was like an angel when she's singing. Para bang hindi siya 'yong babysitter namin na mataray at masungit na may pagka-maatittude.

You can count on me like 1, 2, 3,
I'll be there
And I know when I need it
I can count on you like 4, 3, 2,
You'll be there
'Cause that's what friends are supposed to do,
Oh yeah

Woah, Woah
Oh, Oh
Yeah, Yeah

She smiled while singing the chorus. Mukhang nakikisabay na rin siya sa tono. I find her cute when she's swaying while singing. Well, it's my first time to see her smile.

If you tossin' and you're turnin'
And you just can't fall asleep
I'll sing a song
Beside you
And if you ever forget how much you really meant to me
Everyday I will
Remind you

Ohh
Find out what we're made of
When we are called to help our friends in need

Napatawa naman ako ng magtalon talon siya sa stage. She's really crazy but she can make someone happy. Sa mga kagagahan na ginagawa niya, napapasaya at napapatawa niya kami. Even if sometimes her jokes are really insulting.

You can count on me like 1, 2, 3,
I'll be there
And I know when I need it
I can count on you like 4, 3, 2,
You'll be there
'Cause that's what friends are supposed to do,
Oh yeah

Woah, Woah
Oh, Oh
Yeah, Yeah

Napa-peace sign naman siya ng matanggal niya ang microphone sa stand nito. Napailing nalang ako dahil sa kakulitan niya. She may also be childish like this. If I know, singing is also her stress reliever. Napaisip tuloy ako, I make her happy and so she made me too.

You'll always have my shoulder when you cry
You'll never let go
Never say goodbye
You know you can

Count on me like 1, 2, 3
I'll be there
And I know when I need it
I can count on you like 4, 3, 2,
You'll be there
'Cause that's what friends are supposed to do,
Oh yeah

Oh, Oh
You can count on me 'cause I can count on you

Bumaba na siya sa stage dala dala 'yong phone ko. She was smiling at me and I smiled back. Binalik niya sa'kin ang phone ko at nagcross arms.

"So, how's my performance?" she asked while raising her eyebrow. Napatawa naman ako dahil hindi ako sanay na nage-english siya.

"Well, not bad," I answered and shrug my shoulders.

"Bakit naman?! Magaling naman ako kumanta ah." She pouted that's why I pinched her chubby cheeks.

"Yeah, you're good. But I am better than you."

"Weh? Sa piano ikaw yung number one pero sa pagkanta ako. Ah may naisip ako," sabi niya habang nakataas ang kamay niya.

"What is it?"

"If you're pianist and I'm the singer, well let's call it 'The Pianist And The Singer'." We both laughed on what she'd said.

" Teka nga.....first time kitang nakitang ngumiti at tumawa. Ibig sabihin ba nun, friends na tayo?." tanong niya.

I pursed my lips and turn my back to hide my smile." Yeah, we're friends." And with that, I left the music room with a smile on my lips.

It's not bad to be friends with her after all .

--------------------------------