Obudziłem się, o zgrozo, o 22:30. Próbowałem zasnąć ponownie, ale jak na złość nie mogłem usnąć. Wstałem z łózka, z szafki nocnej wziąłem grzebień, strugaczkę, zielone i żółte świecowe kredki. Zastrugałem świecówki,wsypałem je do pojemnika i dodałem trochę wody. Wyszła z tego zgniłozielona papka. Wysmarowałem sobie tym włosy, poczekałem 10 minut i rozczesałem "kudły" (tak swoją drogą ta ja też mam kudły na głowie dop. aut.). W końcu wyglądam normalnie. Spojrzałem na zegarek. Dochodziła północ, więc zwołałem naradę. O jak dawno tego nie było...

***

Po naradzie udaliśmy się na swoje miejsca. moje akurat wypadło w... Pokoju gier. I na moje (nie)szczęście dzieliłem je z Elisą. Tak właściwie to nie wspomniałem co się z nią stało. Po "uwięzieniu" jej ciała w kostiumie, wygrała dusza i jest ona humanoidem. Miała ona chomicze uszy
i oczy w kolorze czerni. Włosy były kręcone, w kolorze brązu z białymi pasemkami, na nosie były delikatne piegi, przez co wyglądała na ok 15 lat. Wybiła północ. Czas pobawić się w chowanego ze strażnikiem. Przy kamerze zaświeciła się zielona dioda, co oznacza, że mnie/nas obserwują. Spojrzałem na zachowanie dziewczyny. Próbowała udawać twardą, ale jej oczach było widać strach. Spojrzała na mnie pytającym wzrokiem, na o pokiwałem głową na tak. Czarnooka przedostała się do strażnika. po chwili usłyszałem kobiecy krzyk. Cholera jasna, kolejna baba Ja nie mogę. Przy kamerze nie świeci się już zielona lampka, a więc mogę bez przeszkód zmienić miejsce. Tym razem stałem w korytarzu, który na kamerach ma numer 2. Byłem tak blisko tej nieznanej m osoby, gdy usłyszałem cichy śpiew.

"Witaj tu znów,

widzę że nie poddasz się.

I choć często bywasz tu,

cieszę się że widzę cię.

Mimo że,

czeka cię śmierć...

Pamiętaj że...

Nie jesteś już w grze...

Nie zapominaj,

kim jestem!

Oto ja!

Wasz Springtrap!

I przygotuj się!

Bo...

Idę...

Po...

CIEBIE!

Już przyszedł czas...

I lepiej módl się...

Czy przetrwasz noc?!

Przekonajmy się...

Witamy w...

TWOIM KOSZMARZE!!!"

Był to głos delikatny, dziewczęcy, ale z tajemniczością. I już miałem wkraczać do biura, gdy wybiła szósta.

---------

Rozdział najdłuższy z pisanych przeze mnie. Piosenkę wymyśliła Aga, za co serdeczne dzięki.

I czy wiecie, że moja książka jest na #8 miejscu? Dziękuje wam za WIELKĄ aktywność